© Kim Ohrling
Σε μέρες όπου ο Τύπος αγωνιά να ανακαλύψει το "φρέσκο" (επινοώντας το, όταν δεν το βρίσκει), οι Wardruna ήρθαν να θυμίσουν ότι η πορεία των μουσικών πραγμάτων δεν είναι απαραίτητα ευθύγραμμη. Αντιθέτως, το "καινούριο" μπορεί να προκύψει από τον εκ νέου στοχασμό πάνω σε πράγματα αφάνταστα παλιά: ποιος θα περίμενε, δηλαδή, ότι η αρχαία Σκανδιναβία θα τροφοδοτούσε διεθνή sold out βασισμένα σε ακατάληπτα λόγια, κρουστά από κόκκαλο ελαφιού ή πνευστά κέρατα κατσίκας;
Είναι μια εικόνα γνώριμη και στην κεντρική Ευρώπη, μα και στην Ελλάδα, όπου οι Νορβηγοί πρωτοέγιναν γνωστοί χάρη σε επιβλητικά τραγούδια σαν το "Fehu", με τα οποία συμμετείχαν στο soundtrack της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς "The Vikings". Στην Αθήνα τους είδαμε πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2019, ως ήδη φτασμένους, να κοινωνούν μυσταγωγικά ένα δασικό, βορειοευρωπαϊκό παρελθόν βγαλμένο από τους προχριστιανικούς αιώνες, όταν στη Σκανδιναβία μέτραγε ακόμα η μαγικοθρησκευτική δύναμη των ρούνων, το σφυρί του Θωρ και ο πολύσημος θεός Οντίν. Τώρα, λοιπόν, ο ενθουσιασμός εκείνης της βραδιάς έγινε θεμέλιο για το γοργό sold out της επικείμενου ερχομού τους στο Ηρώδειο (Πέμπτη 21/9).
Ο δρόμος, βέβαια, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Επί σειρά ετών, ας πούμε, τα αγγλοαμερικανικά μέσα αδιαφόρησαν, θεωρώντας τους Wardruna metal, απλά και μόνο επειδή ο ηγέτης Kvitrafn προήλθε από τις τάξεις των Gorgoroth, συνεργαζόμενος ως το 2015 με τον μέντορά του και τραγουδιστή τους Gaahl –αυτή την πολύπλευρη, ταλαντούχα, μα και αμφιλεγόμενη φιγούρα, που για ένα διάστημα έγινε κάτι σαν "εθνικός μπαμπούλας" για τη mainstream Νορβηγία. Έπειτα, στον απόηχο των "Vikings", έγινε μια απόπειρα λανσαρίσματός τους ως folk, μέχρι που ήρθε η Lara Cetinich Cory του The Quietus να δείξει εύστοχα (2021) γιατί δεν ήταν ούτε metal, ούτε folk, μα εκπροσωπούσαν κάτι πολύ πιο "αρχαίο και μυστηριώδες".
Πήρε λοιπόν 20 χρόνια στους Wardruna να βρουν την αληθινή τους θέση, δίπλα στον ήχο περιπτώσεων σαν τους δικούς μας Άβατον και Δαιμονία Νύμφη. Σε αυτά, πάντως, εκείνοι σμίλεψαν την τέχνη τους, βάθυναν τη γνώση τους στην αρχαία νορδική κουλτούρα και ξετύλιξαν τα μυστικά λησμονημένων οργάνων, που κάποιες φορές χρειάστηκε να ανακατασκευαστούν προσεκτικά, από ειδικευμένους τεχνίτες. Ίσως, βέβαια, το πιο πρόσφατο άλμπουμ "Kvitravn" (2021) να φανερώνει το πρώτο τους καλλιτεχνικό αδιέξοδο. Ήδη, όμως, έχουν ταξιδέψει μακριά, αναδεικνυόμενοι σε πρέσβεις μιας παλιάς μουσικής, η οποία επαναφιλτράρεται από επίκαιρες ανησυχίες γύρω από το τι μπορεί να σημαίνει "ρίζες" και "παράδοση".
Διαβάστε Επίσης
