Ήταν μια από τις καλύτερες επανενώσεις των τελευταίων χρόνων: Το 2021 οι Arab Strap κυκλοφόρησαν τον νέο τους δίσκο με τίτλο "As Days Get Dark", δεκαέξι χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία και πέντε μετά την επιστροφή τους στα live. Συναντηθήκαμε με τον Aidan Moffat, το ήμισι της μπάντας μαζί με τον Malcolm Middleton, μέσω zoom μια συννεφιασμένη μέρα στη Γλασκώβη (και στην Αθήνα) και με αφορμή τη συναυλία τους στο 'Gagarin 205" την Κυριακή 30/10, μιλήσαμε για το πώς οι Arab Strap άλλαξαν στη νέα τους εποχή, επιστρέφοντας στα μουσικά δρώμενα όχι ως ένα νοσταλγικό πρότζεκτ αλλά ως μία επικαίρη μπάντα του σήμερα.
Ας ξεκινήσουμε γυρνώντας λίγο στο παρελθόν. Γιατί αποφασίσατε να διακόψετε τους Arab Strap το 2006;
Νιώθαμε ότι δεν υπάρχει κάτι παραπέρα για εμάς και θέλαμε και οι δύο να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα. Αν δεν είχαμε διακόψει, θα καταλήγαμε να επισκιάσουμε ότι είχαμε φτιάξει μέχρι τότε. Ήταν καλό και για τους δυο μας να έχουμε ένα οριστικό τέλος ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω, να δουλέψουμε με άλλους ανθρώπους. Αφού χωριστήκαμε φυσικά συνεχίσαμε με τη μουσική: νομίζω ότι κυκλοφόρησα περισσότερους δίσκους στη δεκαετία μετά τους Arab Strap παρά κατά τη διάρκειά τους! Δοκίμασα πολλά διαφορετικά πράγματα και νομίζω ότι χρειαζόταν αυτή η επίσημη διάλυση για να μπορέσω να τα πραγματοποιήσω. Υπήρχε και το στοιχείο της φιλίας και τότε δεν τα πηγαίναμε πολύ καλά. Συμβαίνει σε πολλές μπάντες: ξεκινάς να φτιάχνεις μουσική με τον καλύτερο σου φίλο και καταλήγεις να περνάς κάθε λεπτό της ημέρας μαζί του και, όπως σε κάθε σχέση, καταλήγετε να κουράζεστε ο ένας από το άλλο. Επομένως μας βοήθησε και σε προσωπικό επίπεδο, γιατί η σχέση μας έγινε πολύ καλύτερη μετά τη διάλυση της μπάντας.
Επομένως πώς αποφασίσατε να επανενωθείτε;
Το 2016 ήταν τα 20 χρόνια από το ντεμπούτο μας "The Week Never Starts Round Here" και θέλαμε να τα γιορτάσουμε. Έτσι κάναμε μερικά shows στο Ηνωμένο Βασίλειο. Καταλήξαμε να τα απολαμβάνουμε, οπότε την επόμενη χρονιά είπαμε να συμμετέχουμε σε μερικά φεστιβάλ και τελικά εμφανιστήκαμε σε περίπου 17! Το τελευταίο ήταν στο Ρέικιαβικ και συνειδητοποιήσαμε ότι θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε ζωντανά, αλλά δεν θέλαμε να γίνουμε μια από εκείνες τις μπάντες που παίζουν μόνο τραγούδια τα οποία έγραψαν όταν ήταν 22 χρονών. Επομένως ήταν σημαντικό να έχουμε νέα τραγούδια, τα οποία θα ενθουσιάζουν κι εμάς όσο τα παίζουμε. Νομίζω το αποφασίσαμε το βράδυ μετά τη συναυλία στην Ισλανδία: να γράψουμε ένα δίσκο και να συμπεριλάβουμε την μπάντα που έπαιζε μαζί μας στα live. Έτσι πιστεύω ότι η μουσική μας άλλαξε εξαιτίας των ανθρώπων που έπαιζαν μαζί μας και κάναμε πλέον πράγματα που δεν μπορούσαμε παλιότερα, αφού πλέον είχαμε μια πολύ ταλαντούχα μπάντα.
Είχατε άγχος για την επιστροφή σας δεδομένου ότι έχει αλλάξει ο τρόπος που ακούγεται και κυκλοφορεί η μουσική; Έπρεπε πλέον για παράδειγμα να λάβετε υπόψη τα social media.
Η αλήθεια είναι ότι δεν αγχώνομαι για τίποτα όσον αφορά τη μουσική! Οι δίσκοι πάνε κι έρχονται, μπορεί να φτιάξεις έναν καλό που να "μιλήσει" με τους ανθρώπους, ή και όχι. Το μόνο που μπορείς να κάνει γι αυτό είναι να εμπιστευτείς τον εαυτό σου και να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί. Δεν είχαμε ποτέ απαίσιες κριτικές. Δεν ήταν όλοι οι δίσκοι μας το ίδιο καλοί, αλλά γενικά μιλώντας νομίζω ήμασταν αρκετά συνεπείς. Προφανώς δε θέλεις να κηλιδώσεις τη φήμη σου, γιατί όταν διαλυθήκαμε ο κόσμος είχε πολύ καλή άποψη για μας – ειδικά εφόσον ήξεραν ότι δε θα μας ξαναδούν! Χαίρομαι όμως με τις αλληλεπιδράσεις που βλέπω στα shows όταν παίζουμε τα καινούργια μας τραγούδια, νομίζω ο κόσμος τα απολαμβάνει περισσότερο από τα παλιά. Οι αντιδράσεις στο νέο δίσκο ήταν πολύ καλύτερες απ’ όσο μπορούσαμε να ελπίσουμε. Δεν υπάρχουν πολλές μπάντες που το καταφέρνουν αυτό όταν επανενώνονται, οι περισσότεροι προσπαθούν να αναβιώσουν την νιότη τους και βγάζουν ένα δίσκο που είναι νοσταλγικός. Εμείς δε θέλαμε να βγάλουμε έναν δίσκο που να ακούγεται σαν τους Arab Strap του 1998, αλλά έναν δίσκο του σήμερα.
Παρόλο που στο νέο δίσκο "As Days Get Dark" ενσκήπτετε πάνω στα κλασικά σας θέματα, το σεξ και τον θάνατο, νομίζω ότι υπάρχει μία καινούργια οπτική. Εσείς θεωρείτε πως έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν;
Η ματιά σου αλλάζει φυσικά όσο μεγαλώνεις και ηχογραφείς με νέους ανθρώπους. Δεν γράφω πλέον τόσο προσωπικά όσο στο παρελθόν. Εννοείται πως κάθε τι που γράφεις είναι προσωπικό μιας και έρχεται από εσένα, αλλά πλέον με ενδιαφέρει πιο πολύ να λέω ιστορίες όχι μόνο μέσα από τη δική μου οπτική. Όπως λες, βέβαια, το σεξ και ο θάνατος είναι πάντα εκεί, αλλά πλέον είναι ένας τελείως διαφορετικός κόσμος! Μερικές φορές στο δίσκο ξεμυτίζει το ίντερνετ και τα social media, γιατί, στα δέκα χρόνια που μεσολάβησαν από τη διάλυση στην επανένωσή μας, η κουλτούρα άλλαξε. Τα social media άλλαξαν εντελώς την κοινωνία, την μουσική βιομηχανία, τον τρόπο που επικοινωνούμε, την πολιτική. Είναι αδύνατον να το αγνοήσεις. Επίσης θέλω να γράφω για πράγματα που είναι σημαντικά για εμένα σήμερα και φυσικά όσο μεγαλώνω ο θάνατος γίνεται σχεδόν εμμονή, αλλά πλέον σκέφτομαι τα πράγματα πιο βαθιά σε σχέση με το παρελθόν. Παλιά τα τραγούδια μου έρχονταν πάρα πολύ γρήγορα και ήμουν ικανοποιημένος, αλλά πλέον αφιερώνω πολύ περισσότερο χρόνο οπότε ελπίζω ότι είναι ελαφρώς πιο εκλεπτυσμένα.
Μιλάτε πολύ για το θέμα της ηλικίας και της νεότητας και σε παλιότερες συνεντεύξεις έχετε δηλώσει πως οι νέες γενιές δεν μπορούν να διασκεδάσουν το ίδιο. Τι πιστεύετε ότι φταίει; Είναι τελικά τόσο κακό αυτό;
Φταίνε ξανά τα social media! Όταν ήμουν νέος, αν γελοιοποιούσουν ένα βράδυ Παρασκευής, μέχρι την επόμενη θα είχε ξεχαστεί. Τώρα είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις από τα λάθη σου και αυτό είναι πολύ επίπονο για τους νέους ανθρώπους γιατί πρέπει να απελευθερωθούν. Ακόμα και στους παλιούς δίσκους των Arab Strap έγραψα πράγματα που δε θα μπορούσα να φανταστώ να γράφονται τώρα. Σήμερα όλοι βιάζονται τόσο να ποστάρουν στα social media, συνέχεια κάποιος σε βιντεοσκοπεί. Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να ανήκω στην τελευταία γενιά που όταν ήμασταν νέοι δεν είχαμε ένα κινητό στην τσέπη μας και άρα δεν χρειαζόταν να ανησυχούμε για όλα αυτά. Έχω έναν γιο στην εφηβεία και προσπαθώ να τον αφήσω να βρει τον δρόμο του και να μην του λέω συνέχεια τι να κάνει, αλλά νομίζω ότι διαχειρίζεται καλά το θέμα με το social media, δεν του αρέσει να φωτογραφίζεται ούτε οικογενειακώς. Οπότε ελπίζω να διατηρήσει αυτή την υγιή σχέση.
Τι λέει για τη μουσική σας; Είναι θαυμαστής;
Ακόμα κι αν ήταν, δεν νομίζω να μου το έλεγε! Μας είδε πρώτη φορά το 2016, όταν 9 χρονών, και η μόνη κριτική που είχε για το show μας τότε ήταν ότι λέω πολλές κακές λέξεις (γέλια).
Του εξηγήσατε όλες τις σεξουαλικές αναφορές στους στίχους;
Τότε όχι, αλλά το πρόβλημα είναι ότι τώρα μάλλον τα καταλαβαίνει όλα, οπότε είναι χειρότερα! Ξαναήρθε πρόσφατα να μας δει και είπε ότι το ευχαριστήθηκε και μετά έβαλε να δει το "Star Wars" στην τηλεόραση ή κάτι τέτοιο, οπότε δεν επέμεινα.
Ετοιμάζετε τώρα ένα καινούργιο άλμπουμ;
Έχουμε μπει ήδη στο στούντιο. Και πάλι, είναι μια συνέχιση του τι κάναμε και στο προηγούμενο. Το συνεχιζόμενο αστείο μας είναι "Θυμάσαι όταν οι Arab Strap έγραφαν ήσυχα, θλιμμένα κομμάτια;", γιατί κανένα από τα νέα δεν είναι έτσι! Τα "The Turning of Our Bones", "Compersion Pt. 1", "Here Comes Comus!" είναι τα τραγούδια που απολαμβάναμε περισσότερο να παίζουμε στα live και αυτό άλλαξε εντελώς το πώς βλέπουμε το δίσκο και επικεντρωθήκαμε σε τέτοιου είδους κομμάτια. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να τα χαρακτηρίσει χαρούμενα, παραμένουν σκοτεινά, αλλά τουλάχιστον μπορείς να τα χορέψεις.
Διαβάστε Επίσης
