Σε σχετικό μας άρθρο είχαμε πρόσφατα επεξηγήσει ότι με την καθιέρωση της εικόνας 4Κ ως de facto, την εικόνα 8Κ να αρχίζει σιγά-σιγά να παίρνει την θέση της στην αγορά και το Internet να αναδεικνύεται στην επικρατέστερη οδό διανομής οπτικοακουστικού υλικού, το πώς ακριβώς θα γίνεται αυτή η διανομή σε επίπεδο hardware και software εξελίσσεται σε ζήτημα μεγάλης σημασίας πλέον. Και επειδή, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, στο συγκεκριμένο ζήτημα προηγείται το software του hardware, διανύουμε το χρονικό διάστημα που οι μελλοντικοί αλγόριθμοι διαμόρφωσης της εικόνας 4Κ/8Κ ολοκληρώνονται και... "παίρνουν σειρά", με πλέον πρόσφατο τον VVC.
Πράγματι, το Ινστιτούτο Fraunhoffer - το οποίο κάνει επί δεκαετίες δουλειά στον τομέα της τεχνολογίας εικόνας/ήχου και οι πιο πολλοί γνωρίζουμε από την ανάπτυξη του δημοφλκούς φορμά ήχου MP3 - ανακοίνωσε πως ολοκλήρωσε την δημιουργία του αλγόριθμου H.266 ή VVC (Versatile Video Coding). Πρόκειται για την μέθοδο συμπίεσης/αποσυμπίεσης οπτικοακουστικού περιεχομένου που θα διαδεχθεί την σημερινή του αλγορίθμου H.265 ή HEVC που χρησιμοποιείται ευρύτατα από Δικτυακές υπηρεσίες αλλά και στις πιο πολλές παραγωγές που κυκλοφορούν σε Ultra HD Blu-ray. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο οι επιδόσεις του VVC είναι εντυπωσιακές, επιτυγχάνοντας μείωση έως και 50% (!) στο μέγεθος αρχείου που προκύπτει μέσα από την δική του συμπίεση, σε σχέση με το αντίστοιχο του HEVC, πάντοτε σε συγκρίσιμη ποιότητα εικόνας.
Με την μείωση κατά 50% του μεγέθους αρχείου μιας ταινίας π.χ. 90 λεπτών σε ανάλυση 4Κ, θα χρειάζονται περίπου 5 GB δεδομένων και όχι τα σημερινά 10 GB για να μεταφερθεί αυτό το υλικό μέσω Internet. Επειδή, βεβαίως, δεν υπάρχουν... μαγικές λύσεις στην τεχνολογία, η διαδικασία συμπίεσης ενός αρχείου video κατά H.266 χρειάζεται 6.5 φορές περισσότερη ώρα απ' ότι η συμπίεση κατά H.265 στο ίδιο hardware. Η αποκωδικοποίηση, δε, δηλαδή η αποσυμπίεση της ροής video που έχει διαμορφωθεί κατά H.266, χρειάζεται 1.5 φορά περισσότερη ώρα - οπότε για να αποδίδει ομαλά και χωρίς "παύσεις" μία συσκευή την ροή αυτή, η αποκωδικοποίηση θα πρέπει να γίνεται σε επίπεδο hardware, από chip δηλαδή που έχει σχεδιαστεί ειδικά γι' αυτό.
Τα παραπάνω σημαίνουν πρακτικά πως ο αλγόριθμος H.266 δεν θα μπορεί ν' αξιοποιηθεί απροβλημάτιστα από καταναλωτικά προϊόντα τεχνολογίας μέχρις ότου σχεδιαστούν και κατασκευαστούν chipset ικανά να τον αξιοποιήσουν, ώστε να τοποθετηθούν στα προϊόντα αυτά. Με άλλα λόγια... "έχουμε καιρό" και για αυτόν τον αλγόριθμο, όπως και για τους αντίστοιχους AV1, FVC και EVC. Το Ινστιτούτο Fraunhoffer, πάντως, θα προσφέρει το φθινόπωρο το απαραίτητο λογισμικό συμπίεσης κι αποσυμπίεσης οπτικοακουστικού υλικού κατά VCC, έτσι ώστε τουλάχιστον σε (πολύ) ισχυρά PC να ξεκινήσει να χρησιμοποιείται φέτος. Κάτι είναι κι αυτό!
