H περασμένη εβδομάδα στην αγορά της ηλεκτρονικής διασκέδασης σημαδεύτηκε από την κυκλοφορία του σημαντικότερου fighting game για το 2016 και ενός από τα σημαντικότερα σε αυτήν την "γενιά" συστημάτων που ορίζεται από τα PlayStation4 και Xbox One: του Street Fighter V. Αν υπήρχε ένας, μόνο ένας τίτλος της Capcom - μιας εταιρείας με πολλά "πάνω και κάτω" οικονομικής και δημιουργικής φύσης την τελευταία πενταετία - με... αποστολή πραγματικά ξεκάθαρη, ήταν αυτός. Και η αποστολή ήταν η "λήψη της σκυτάλης" από το Street Fighter IV με τρόπο τέτοιο, ώστε το SFV να "φέρει νέο κόσμο" στη σειρά. Να προσελκύσει κοινό (ειδικά από τα 40 σχεδόν εκατομμύρια του PS4)που μέχρι πρότινος ενδεχομένως να μην είχε παίξει ποτέ games του είδους. Από εκεί θα έρχονταν τα πραγματικά κέρδη για την Capcom και, παράλληλα, το αληθινό κέρδος για την κοινότητα των fighting games παγκοσμίως - η οποία παραμένει πιστή κι ενθουσιώδης, μα εν τέλει περιορισμένη αριθμητικά.
Εκεί βρισκόταν, εν τέλει, το πραγματικό στοίχημα. Στο "νέο αίμα", τους gamers που θα αξιοποιούσαν το Street Fighter V ως "σημείο εισόδου" σε μία κατηγορία τίτλων ομολογουμένως δύσκολη, δυσνόητη, που απαιτεί πολύωρη ενασχόληση και υπομονή. Και η αποστολή του τίτλου, όπως την περιγράψαμε, ήταν να κάνει αυτήν την είσοδο των νέων παικτών στον κόσμο του Street Fighter και της συνομοταξίας του όσο το δυνατόν ευκολότερη, όσο το δυνατόν περισσότερο διασκεδαστική. Όπως θα έλεγαν και οι Σάξονες στα social media: "Street Fighter V, you had one job".
Κοινώς; "Μια δουλειά είχες και τα' κανες θάλασσα".
Δεν έχει παρά να φανταστεί κανείς έναν από αυτούς τους νέους παίκτες. Ίσως ανήκει σε εκείνο το μεγάλο ποσοστό των κατόχων PS4 που δεν είχαν PS3, ίσως όχι. Ίσως κάποτε έπαιζε fighting games (στα... "ουφάδικα" ή όχι μόνο) αλλά τα είχε παρατήσει στην δεκαετία του '90, επειδή για να ελέγξεις τον αγαπημένο σου χαρακτήρα σοβαρά και αποτελεσματικά, χρειαζόσουν πλέον... πτυχίο πυρηνικής Φυσικής. Ίσως είναι κάτοχος PC που εντυπωσιάστηκε από τα απίθανα γραφικά στα στιγμιότυπα και τα video. Σε κάθε περίπτωση, σε όποια κατηγορία από αυτές ή άλλες κι αν ανήκε, διάβαζε και διάβαζε και διάβαζε επί μήνες πόσο σούπερ-ντούπερ δείχνει αυτό το Street Fighter V, πόσο προσβάσιμο υπόσχεται πως θα είναι, πόσο φιλικότερο σε σχέση με τους προκατόχους του, πόσο φιλόδοξο για πορεία πολλών ετών με αναβαθμίσεις που θα το εξελίσσουν συνεχώς. Ενδιαφέρθηκε. Και στις 16/2 ή και νωρίτερα, το αγόρασε.
Στις 16/2 το πρωί ξεκίνησε να ασχολείται με αυτό και έως το απόγευμα δεν είχε καταφέρει να συνδεθεί ούτε μία φορά - όχι στο παγκόσμιο δίκτυο της Capcom που "φέρνει σε επαφή" μεταξύ τους παίκτες παρόμοιου επιπέδου για ανταγωνιστικό παιχνίδι, αλλά ούτε στους servers της καν για είσοδο (login). Απογοητεύεται, αλλά λέει "δεν πειράζει, ας παίξω τις επιλογές παιχνιδιού για έναν παίκτη". Λιγότερο από μία ώρα μετά συνειδητοποιεί πως από τις μάχες που δίνει δεν κερδίζει "εικονικά χρήματα" του Street Fighter V, γιατί ο τίτλος δεν είχε την δυνατότητα να καταγράψει την πρόοδό του στους servers. Λιγότερο από δύο ώρες μετά συνειδητοποιεί πως έχει ήδη ολοκληρώσει το απολύτως βασικού επιπέδου "σεναριακό" τμήμα, με όλους τους χαρακτήρες, γιατί ναι μεν δεν καταλάβαινε τί έκανε με το χειριστήριο, αλλά οι αντίπαλοι δεν έδειχναν καμία ιδιαίτερη όρεξη ν' αντισταθούν σοβαρά. Και λιγότερο από τρεις ώρες μετά συνειδητοποιεί πως το Training είναι βαρετό να το κάνεις χωρίς σκοπό.
Και έτσι, ο παίκτης αυτός αφήνει το Street Fighter V στην άκρη "μέχρι να φτιάξει, μωρέ, και μετά θα το ξαναπιάσω". Και, φυσικά, δεν το ξαναπιάνει ποτέ γιατί υπάρχουν τόσα άλλα games να παίξει και τόσα άλλα πράγματα να κάνει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Street Fighter V εν τέλει απέτυχε στην πιο σημαντική του αποστολή. Όλοι εμείς, που έχουμε ακολουθήσει όχι μόνο τη συγκεκριμένη σειρά, αλλά πολλά fighting games για πολλά χρόνια, είμαστε... προετοιμασμένοι ψυχολογικά. Προετοιμασμένοι και για τις περιορισμένες επιλογές παιχνιδιού πέραν αυτής "για δύο παίκτες στον ίδιο καναπέ", και για τον δύσκολο χειρισμό, και για τα προβλήματα της Δικτυακής σύνδεσης. Είμαστε προετοιμασμένοι αλλά είμαστε αρκετά υπομονετικοί - από αγάπη σε αυτά τα games - ώστε να τα ανεχθούμε μέχρι να λυθούν. Αλλά εμείς δεν είμασταν ποτέ το πραγματικό πρόβλημα της Capcom. Το πραγματικό πρόβλημα ήταν οι νέοι παίκτες, που δεν τρέφουν εξ ορισμού αυτήν την αγάπη, δεν έχουν εξ ορισμού αυτήν την υπομονή και δεν αισθάνονται υποχρεωμένοι (και με το δίκιο τους) να σπαταλήσουν ώρες με ένα προϊόν που αποτυγχάνει να τους διασκεδάσει, ενώ γι' αυτό το αγόρασαν. Τόσο απλά.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως η Capcom με το πολύ κακό ξεκίνημα του Street Fighter V δεν έκανε κακό μόνο στην δική της σειρά - έκανε κακό σε όλα τα fighting games. Αν η πρώτη επαφή, η πρώτη εμπειρία πολλών παικτών από την κατηγορία αυτή ήταν το SFV που ακόμη και σήμερα παραμένει εκνευριστικό και ελλιπές, κανείς δεν θα τους παρεξηγούσε αν νόμιζαν πως όλα τα games αυτού του τύπου είναι τόσο προβληματικά και τόσο φτωχά. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικός ο ισχυρισμός, αλλά δυστυχώς έχει περισσότερα ψήγματα αλήθειας μέσα του απ' όσα θα θέλαμε όλοι να παραδεχθούμε.
Από μερικές απόψεις, δεν έχει καν σημασία πια τί θα κάνει η Capcom τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Εμείς οι... υπομονετικοί γνωρίζουμε πως θα έλθει κάποια στιγμή στο μέλλον που και τα προβλήματα θα έχουν λυθεί, και πολλές επιλογές παιχνιδιού θα υπάρχουν, και άφθονο περιεχόμενο γενικότερα στο Street Fighter V. Ακριβώς όμως επειδή "η πρώτη εντύπωση μετράει", τους νέους παίκτες πολύ φοβόμαστε πως η ιαπωνική εταιρεία τους έχει ήδη χάσει. Και, μαζί μ' αυτούς, την ευκαιρία να βοηθήσει μία κοινότητα ενθουσιώδη και πιστή, αυτήν των fighting games, να εξελιχθεί. Από όλες τις απόψεις που μπορούμε να σκεφτούμε, κρίμα.
