Κοινό μυστικό είναι βέβαια το γεγονός ότι τα video games και το σινεμά έχουν μια σχέση... περίεργη. Τα games που στηρίζονται σε ταινίες είναι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μέτρια (και αυτός είναι χαρακτηρισμός επιεικής). Οι ταινίες που στηρίζονται σε games είναι σχεδόν πάντα κακές - ενίοτε... πάρα πολύ κακές. Οι βιομηχανίες και των δύο μορφών διασκέδασης συνεχίζουν ωστόσο να επιδιώκουν κάποιου είδους συνέργεια ανάμεσα στα film και τα games, με την ελπίδα να προσελκύσουν καταναλωτές κι από τα δύο κοινά. Απ' ότι αποδεικνύεται, συνήθως αποτυγχάνουν όχι επειδή είναι η συλλογιστική λανθασμένη, είναι οι μέθοδοι.

Η απάντηση, λοιπόν; Μια προσέγγιση διαφορετική. Ένα video game που αξιοποιεί πληθώρα κινηματογραφικών στοιχείων χωρίς να φιλοδοξεί να είναι ταινία. Ή, αντίστοιχα, ένα φιλμ που δεν έχει τη συνήθη "μονόδρομη" σχέση με το θεατή, αλλά τού προσφέρει τη δυνατότητα να επηρεάσει ορατά και ουσιαστικά την πλοκή, έστω κι αν το γενικό σενάριο παραμένει συγκεκριμένο. Αυτό είναι στην ουσία το Heavy Rain της Sony: ένα ψυχολογικό θρίλερ με έντονα αλληλεπιδραστικό χαρακτήρα ή ένα action adventure αληθινά κινηματογραφικό. Και τα δύο μαζί, στον ίδιο βαθμό. Και, με την έλευση του PlayStation Move, του νέου τρόπου χειρισμού της ιαπωνικής εταιρείας για games, ο τίτλος αυτός αποκτά εκ νέου ενδιαφέρον!

Η υπόθεση του Heavy Rain στρέφεται γύρω από τον "δολοφόνο των Origami", έναν ψυχοπαθή που σπέρνει τον τρόμο σε μία αμερικανική μεγαλούπολη με τις μεθόδους του. Ο άγνωστος απαγάγει τα θύματά του κι αυτά βρίσκονται τέσσερις μέρες μετά από την εξαφάνισή τους νεκρά από πνιγμό, με μία ορχιδέα και ένα γλυπτό Origami τα μόνα στοιχεία στον τόπο του εγκλήματος. Η αστυνομία δείχνει ανίκανη να εντοπίσει τον εγκληματία, το κλίμα του φόβου στην πόλη γίνεται βαρύ... και, όταν ένα ακόμη αγόρι ονόματι Shaun Mars εξαφανίζεται, τέσσερις ασύνδετοι φαινομενικά άνθρωποι εμπλέκονται στην έρευνα για τον "δολοφόνο των Origami" και τα ίχνη του παιδιού.

Αυτούς τους 4 χαρακτήρες - τον πατέρα του παιδιού, μία νεαρή φωτογράφο, έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ και έναν πράκτορα του FBI - καλείται ο παίκτης να οδηγήσει, μέσα από ξεχωριστά σεναριακά νήματα, στη λύση του μυστηρίου. Καθένας από τους τέσσερις χαρακτήρες θα αντιμετωπίσει προκλήσεις διαφορετικού είδους, οι οποίες απαιτούν δύο είδη χειρισμού. Το ένα είναι αυτό που έχουμε συνδέσει με άλλα games στο παρελθόν, όπως το Farenheit της ίδιας δημιουργού εταιρείας: πρέπει, με δεδομένο χρονικό περιθώριο, να πατήσουμε συγκεκριμένα πλήκτρα του DualShock ή συγκεκριμένες ακολουθίες τους προκειμένου να κάνουμε πράγματα, να αποφύγουμε πράγματα, να προλάβουμε πράγματα και άλλα ποικίλα κι ενδιαφέροντα.