Υπάρχει ένα κοινό στοιχείο ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που άντεξαν στο χρόνο με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκτήσουν τη διάσταση του... θρυλικού σχεδόν: δεν ξέρεις από πού πραγματικά ν' αρχίσεις να μιλάς γι' αυτά, ακριβώς επειδή η αρχή δεν είναι πραγματικά αντιπροσωπευτική των όσων ακολούθησαν. Ακριβώς έτσι και με τα Gran Turismo. Δεν είναι εύκολο να ορίσει κανείς με ακρίβεια σε ποιό σημείο ακριβώς έπαψαν να είναι απλώς μία σειρά video games και άρχισαν να ξεχωρίζουν ως πολιτισμικό φαινόμενο, με επιρροή πολύ ευρύτερη. Ήταν σε αυτό το σημείο; Ήταν σε εκείνο; Ή μήπως σε κάποιο άλλο; Ή σε κανένα συγκεκριμένο τελικά;
Ίσως είναι καλύτερα να ξεκινήσει κανείς από τον άνθρωπο πίσω από το θρύλο, τότε. Αυτόν που ήταν εκεί από την πρώτη μέρα, μέχρι σήμερα.
Ο Kazunori Yamauchi ήταν λάτρης των 4 τροχών και της γρήγορης οδήγησης... πολύ πριν καν υπάρξει το πρώτο PlayStation. Ήταν, ωστόσο, ένας από τους πρώτους πολύ τυχερούς ανθρώπους που εντάχθηκαν στις τάξεις της Sony όταν το PlayStation ήταν ακόμη στο στάδιο του σχεδιασμού: στην υλοποίησή του από εξωτερικό drive για το Super Nintendo, σε αυτόνομο σύστημα ψυχαγωγίας με δυνατότητα προβολής γραφικών 3D. Το 1992, κι ενώ ο Ken Kutaragi ακόμη ανέπτυσσε το PlayStation, στον Yamauchi ανατέθηκε η εύρεση ιδεών για games που θα αναδείκνυαν το σύστημα.
Επικεφαλής μιας ομάδας μόλις 7 ανθρώπων, ο Yamauchi έκανε διάφορες προτάσεις. Μία εγκρίθηκε με διαδικασίες... απολύτως συνοπτικές: ένα video game αγώνων ταχύτητας όπου τα αυτοκίνητα, και η αίσθηση της οδήγησής τους, θα ήταν οι αληθινοί πρωταγωνιστές. Το, χωρίς όνομα ακόμη, Gran Turismo έκανε έτσι τα πρώτα του βήματα... με τον "πατέρα" του και την ίδια την ιαπωνική εταιρεία να μην έχουν τότε την παραμικρή ιδέα του πώς η σειρά των GT θα διαμόρφωνε "το πρόσωπο του PlayStation" για πολλά, πολλά χρόνια.
