«Ο Γιος του Σαούλ»
Την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, τιμούμε τα θύματα των εφιαλτικών πρακτικών των ναζί βλέποντας ξανά τις παρακάτω 5 ταινίες που αποτυπώνουν με ανατριχιαστική ευστοχία το οδυνηρό γεγονός.
"Shoa" (Κλοντ Λανζμάν, 1985)
Αδιαπραγμάτευτα, το απόλυτο έργο πάνω στο Ολοκαύτωμα. Με κανονική διάρκεια τις 9.5 ώρες(!) και γυρίσματα που διήρκησαν περίπου 12 χρόνια, ο Γάλλος σκηνοθέτης Κλοντ Λανζμάν συνθέτει την οδύνη της εξόντωσης των Εβραίων χρησιμοποιώντας τα απολύτως απαραίτητα. Δηλαδή, συνομιλώντας με όσους συμμετείχαν στα εγκλήματα: τους θύτες, τα θύματα, συγγενείς των νεκρών και όσους κατάφεραν να επιβιώσουν. Ένα βαθιά ισοπεδωτικό έργο.
"Ο Γιος του Σαούλ" (Λάζλο Νέμες, 2015)
Στο Άουσβιτς του 1944 ο Σαούλ είναι ένας από τους λίγους επιζώντες Εβραίους, ο οποίος αναγκάζεται να βοηθά τους Γερμανούς στο κάψιμο των νεκρών ομοεθνών του. Μέχρι που κάποια στιγμή αποφασίζει να θάψει το πτώμα ενός παιδιού, το οποίο ισχυρίζεται πως είναι δικό του. Μια σκληρή ιστορία επιβίωσης μετατρέπεται με συγκλονιστικό τρόπο στην απόλυτη υπαρξιακή οδύσσεια ως την καρδιά του σκοταδιού. Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάνες, ξενόγλωσσο Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για ένα εντελώς πρωτότυπο και τολμηρό αριστούργημα, σκηνοθετικό ντεμπούτο ενός βοηθού του Μπέλα Ταρ. Διαβάστε την αναλυτική κριτική της ταινίας εδώ.
"Νύχτα και Καταχνιά" (Αλέν Ρενέ, 1956)
Γυρισμένο στο Άουτσβιτς δέκα χρόνια μετά την απελευθέρωσή του, το 1955, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του σπουδαίου Αλέν Ρενέ ("Χιροσίμα Αγάπη μου") αποτελεί μια μισάωρη καταγραφή των συνθηκών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που σφίγγει το στομάχι. Ο τίτλος παραπέμπει στην ονομασία του σχεδίου των ναζί στο πλαίσιο του οποίου απήγαγαν και δολοφονούσαν Εβραίους πολίτες. Ο Γάλλος σκηνοθέτης αρχικά ήταν διστακτικός απέπαντι στην ιδέα του ντοκιμαντέρ, λόγω του πολύ δύσκολου θέματός του, ωστόσο οι ενστάσεις του κάμφθηκαν όταν ο Ζαν Καϊρόλ που είχε επιβιώσει του στρατοπέδου Μαουτχάουσεν δέχθηκε να αναλάβει το σενάριο. Το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει τους δημιουργούς, οι οποίοι υπογραμμίζουν το δηλητηριώδη σαδισμό των ναζί.
"The Last Stage" (Γουάντα Γιακουμπόφσκα, 1948)
Ένα υποτιμημένο πολωνικό δράμα, το φιλμ της Γιακουμπόφσκα αποτελεί απροσδόκητο κινηματογραφικό διαμάντι για περισσότερους από έναν λόγους. Πρώτα από όλα διότι γυρίστηκε στις πραγματικές τοποθεσίες του Άουσβιτς με τη συμμετοχή και μη επαγγελματιών ηθοποιών. Έπειτα, γιατί η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τα βιώματα γυναικών φυλακισμένων στο στρατόπεδο, με τη σκηνοθέτρια να κάνει μια άψογη δουλειά στην απεικόνιση της καθημερινότητάς τους δίχως να εκμαιεύει στιγμή το συναίσθημα. Ένα σπάνιο δείγμα ικανής δραματουργίας και ευαισθησίας, το οποίο είναι διαθέσιμο στο κοινό μέσω του Mubi.
Διαβάστε Επίσης
