
Στη νέα σειρά του Netflix, "Adolescence", γινόμαστε μάρτυρες μίας οικογενειακής τραγωδίας σε πραγματικό χρόνο. Με κάθε ένα επεισόδιο να είναι γυρισμένο ως μονοπλάνο, η κάμερα καταγράφει την σύλληψη του 13χρονου Τζέιμι Μίλερ (τον υποδύεται ο πρωτοεμφανιζόμενος Όουεν Κούπερ), ο οποίος κατηγορείται για τη δολοφονία της συμμαθήτριάς του που βρέθηκε νεκρή το προηγούμενο βράδυ. Ακολουθούμε τη διαδικασία σαν να τη βλέπουμε με τα δικά μας μάτια, μπαίνοντας μέσα σε αυτοκίνητα, περνώντας μέσα από παράθυρα και ανεβαίνοντας πάνω από την πόλη όσο προσπαθούμε να καταλάβουμε, μαζί με την οικογένεια του Τζέιμι (Στίβεν Γκράχαμ, Κριστίν Τρεμάρκο και Αμελί Πιζ), τι ακριβώς έχει συμβεί. Αλλά ποια είναι τα πρακτικά ζητήματα και οι δυσκολίες που προκύπτουν από την επιλογή του μονοπλάνου;
Παρακολουθώντας οποιαδήποτε ταινία ή σειρά, η μεταφορά από τον ένα χώρο στον άλλο δεν αποτελεί πρόβλημα ούτε για τον θεατή, ούτε για τους συνετελεστές. Στο "Adolescence", το συνεργείο και οι ηθοποιοί διασχίζουν τις αποστάσεις ταυτόχρονα με την κάμερα. Χωρίς τεχνάσματα που μας ξεγελούν (βλέπε μαύρες ή λευκές οθόνες που δίνουν την ψευδαίσθηση της συνέχειας), τα επεισόδια είναι γυρισμένα σε μία συνεχόμενη λήψη.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, Φίλιπ Μπαραντίνι, αυτό σημαίνει ότι "βασικά, πατάμε το κουμπί και η κάμερα ξεκινά να γράφει και δεν σταματάμε μέχρι το τέλος της ώρας". Πίσω, όμως, από αυτό το αποτέλεσμα υπάρχουν μήνες προετοιμασίας και πρόβας, ώστε "να γνωρίζουν πού ακριβώς θα βρίσκεται η κάμερα για να μπορεί να τραβήξει και από ποια γωνία". Σύμφωνα με τους LA Times, οι πρόβες διήρκησαν περίπου τρεις εβδομάδες για κάθε επεισόδιο. Η πρώτη εβδομάδα περιλάμβανε τις πρόβες στις τοποθεσίες, η δεύτερη ενσωμάτωνε την κίνηση της κάμερας και, για την τελευταία εβδομάδα, το συνεργείο έπαιρνε δύο συνεχόμενες λήψεις κάθε μέρα, στο σύνολο δέκα για κάθε ένα από τα τέσσερα μέρη της σειράς.
Ταυτόχρονα, ο Τζακ Θορν, ο συνδημιουργός και σεναριογράφος της σειράς δίπλα στον Στίβεν Γκράχαμ, ήταν παρών, προσπαθώντας να βρει μαζί με τους ηθοποιούς ποια μέρη του σεναρίου δούλευαν σωστά και ποια χρειαζόντουσαν προσαρμογές. Ο Θορν μοιράστηκε με το Deadline πως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μέρες ήταν "όταν προσπαθούσαμε να υπολογίσουμε πόση ώρα θα πάρει στο περιπολικό να φτάσει από το σπίτι στο τμήμα και περπατήσαμε στη συγκεκριμένη διαδρομή".

Ο Μπαραντίνι και ο Γκράχαμ έχουν ξαναδουλέψει με το μονοπλάνο - ωστόσο, η ταινία τους "Boiling Point", που συνέχισε ως σειρά από τη BBC, είχε μία κομβική διαφορά: όλα τα γυρίσματα έγιναν στην ίδια τοποθεσία, δηλαδή μέσα στο εστιατόριο, καθιστώντας τη διαδικασία σημαντικά πιο εύκολη. Στην περίπτωση του φιλόδοξου "Adolescence", η αλλαγή από μέρος σε μέρος θύμισε, σύμφωνα με τον Γκράχαμ, κάτι σαν χορογραφία. Έτσι, δημιούργησε αυτή την ατμόσφαιρα ανατριχιαστικης και χαρακτηριστικής ρεαλιστικότητας που είδαμε στις οθόνες μας.