Under the Bridge
Η πραγματική ιστορία της Ρίνα Βερκ, της 14χρονης που δολοφονήθηκε το 1997 στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά, έχει όλα τα στοιχεία που – όσο άκομψο κι αν ακούγεται – συνθέτουν ένα καλό τηλεοπτικό true crime. Χωρισμένη σε 8 επεισόδια, η νέα σειρά μυθοπλασίας του Hulu (διαθέσιμη στο Disney+) εκμεταλλεύεται το βίαιο έγκλημα, τους ιντριγκαδόρικους χαρακήρες-κλειδιά, το γεωγραφικό πλαίσιο της επαρχίας και τις κοινωνικές προεκτάσεις του, στήνοντας φαινομενικά μια στέρεα σειρά μυστηρίου. Ταυτόχρονα όμως, το "Under the Bridge" απορρίπτει το κύριο αφηγηματικό εργαλείο του είδους και δίνει τις περισσότερες απαντήσεις (ποιος, τι, που, πότε) από νωρίς, θυσιάζοντας το κίνητρο του σασπένς. "Πρέπει να θυμόμαστε τους ανθρώπους γι’ αυτό που ήταν, όχι γι’ αυτά που έκαναν", ακούγεται να λέει η μια πρωταγωνίστρια. Σε αυτήν την ιδέα πατάει και η σειρά, "απαλλάσσοντας" γρήγορα τους χαρακτήρες από τις πράξεις τους, ώστε να εμβαθύνει στις παθογένειες που τους οδήγησαν σε αυτές.
Την αφετηρία της σειράς σηματοδοτεί η άφιξη μιας συγγραφέα στην γενέτειρά της στον επαρχιακό Καναδά, η οποία αναζητά έμπνευση για το επόμενο βιβλίο της. Πρόκειται για την μυθοπλαστική εκδοχή της Ρεμπέκα Γκόντφρεϊ, την οποία υποδύεται η Ράιλι Κιού ("Daisy Jones and the Six"). Αυτό που τελικά θα της κινήσει το ενδιαφέρον, λόγω τόσο της εγγύτητας της τραγωδίας όσο και του προσωπικού της βιώματος με το πένθος, είναι η δολοφονία της Ρίνα Βερκ. Την υπόθεση αναλαμβάνει η ντόπια ντετέκτιβ, Καμ, μια καθηλωτική Λίλι Γκλάντστοουν ("Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού"), ένας χαρακτήρας που συνδέεται με την Ρεμπέκα από την παιδική τους ηλικία. Και οι δύο "απορροφούνται" από το σοκαριστικό έγκλημα, εξετάζοντας το από διαφορετικές γωνίες: η Καμ αποζητώντας δικαιοσύνη για την Ρίνα και η Ρεμπέκα προσπαθώντας να καταλάβει τα παρεξηγημένα παιδιά της καναδικής επαρχίας, ούσα κάποτε μια από αυτά.
Το κύριο κομμάτι της αφήγησης επικεντρώνεται στην υπόθεση και, αναπόφευκτα, στο θύμα, στα βιώματα και τον περίγυρό του. Μια έφηβη ινδικής καταγωγής, μεγαλωμένη από γονείς Μάρτυρες του Ιεχωβά, η Ρίνα ήθελε απεγνωσμένα να ανήκει στην "κουλ" παρέα της Βικτόρια, μια πόλη που στα 90s είδε την παραβατικότητα στους κύκλους της νεολαίας να ανεβαίνει. Η κλίκα της οποίας την αποδοχή αποζητούσε η Ρίνα, οι αυτοαποκαλούμενες "CMC" (Crip, Mafia, Cartel), ήταν για ένα γκρουπ κοριτσιών με όνειρο να γίνουν γκάνγκστερ. Στην πραγματικότητα, ήταν παιδιά που απορρίφθηκαν από ή απέρριψαν τις διαλυμένες οικογένειες τους και βρήκαν η μία στην άλλη την απαραίτητη αλληλεγγύη και δύναμη που απαιτεί η επιβίωση εντός ενός κατεστημένου αποκλεισμού και βίας. Για τους άλλους, ήταν τα κορίτσια "BIC" - σαν τους αναπτήρες, αναλώσιμες. Για την Ρίνα, ήταν τυχερές – αυτόνομες, ελεύθερες, σίγουρες. Ήθελε να γίνει σαν αυτές και έφτασε στα άκρα προσπαθώντας, γεγονός που της κόστισε ανεπανόρθωτα.
Η Ρίνα ακούει την Τζο, "αρχηγό" των CMC να τραγουδάει The Notorious B.I.G. και να εξηγεί τα σημεία ταύτισής της μαζί του. Και οι δύο ξεκίνησαν από χαμηλά. Μιμητικά και απεγνωσμένα, η Ρίνα κάνει ό,τι μπορεί για να συμμετέχει στην τάση, χωρίς όμως να μπορεί πραγματικά να συνδεθεί. Παραμένει παράταιρη, τόσο εμφανισιακά όσο και ταξικά. Η σειρά σκιαγραφεί αρχικά την εφηβική ζήλεια ως την κινητήριο δύναμη της πλοκής, δίνοντας παράλληλα έμφαση στον εσωτερικευμένο μισογυνισμό των νεαρών πρωταγωνιστριών – τα λεκτικά όπλα με τα οποία επιτίθονται η μία στην άλλη σχετίζονται με την εξωτερική εμφάνιση και το αν "εύκολες". Γρήγορα όμως, η πραγματική κατεύθυνση του σεναρίου, από το οποίο δε λείπουν κουραστικές αναδρομές και ελλιπή χτισίματα χαρακτήρων, γίνεται ξεκάθαρη – και ενέχει ουσία.
Τα κορίτσια του "Under the Bridge" είναι βγαλμένα από τις ταινίες γυναικών που προσέγγισαν την έννοια του girlhood αλλιώς, εστιάζοντας στις αθέατες πλην εξαιρετικά πραγματικές πτυχές της: το "The Virgin Suicides" (1999) της Σοφία Κόπολα, το "Thirteen" (2003) της Κάθριν Χάρντγουικ, το "Fish Tank" (2009) της Άντρεα Άρνολντ και το "Blame" (2017) της Άμπιγκεϊλ Σέπαρντ - της δημιουργού που μετέφερε το ερευνητικό βιβλίο της Γκόντφρεϊ στη μικρή οθόνη. Οι χαρακτήρες της υπόθεσης που απασχόλησε την συγγραφέα (και οι μυθοπλαστικές εκδοχές τους), δεν διαφέρουν από τις νεαρές πρωταγωνίστριες των προαναφερθέντων ταινιών. Είναι κι εκείνες άσεμνες, βίαιες, στερημένες από την παιδικότητά τους και πάρα πολύ θυμωμένες. Και παρότι αυτή η οργή εξαπολύεται στο μεταξύ τους, στην πραγματικότητα απευθύνεται στα συστήματα που τις παραμέλησαν, τις καταπίεσαν και τις τραυμάτισαν.
*Η σειρά παίρνει bonus points για το εξαιρετικό soundtrack, με ήχους από The Cure, Portishead, Sonic Youth, Elliott Smith, Nirvana και Cat Power.
