10. Orange is the New Black - "I love you and I fucking hate you"
Από τα πιο αξιομνημόνευτα ομόφυλα ζευγάρια της TV, η Άλεξ και η Πάιπερ πρωταγωνιστούν στο "Orange is the New Black" και δίνουν νέο νόημα στη φράση "μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε". Στις πλασματικές γυναικείες φυλακές Λίτσφιλντ της Νέας Υόρκης, η αμφιφυλόφιλη Πάιπερ συναντά την πρώην της, Άλεξ, μία διακινήτρια ναρκωτικών, 5 χρόνια μετά τον απότομο χωρισμό τους. Η αναδρομική αφήγηση μάς δίνει πρόσβαση στην αρχή της θυελλώδους σχέσης τους για να ενώσει τις τελίτσες από το τότε ως το σημείο επανασύνδεσης τους. Η Πάιπερ και η Άλεξ κατηγορούν η μία την άλλη για προδοσία: η Άλεξ κατηγορεί την Πάιπερ πως της ράγισε την καρδιά, η Πάιπερ κατηγορεί την Άλεξ πως την "έδωσε" στις αρχές. Επί 7 σεζόν, παρατηρούμε τη συμβίωση τους στη φυλακή να εναλλάσσεται από βίαιη σε παθιασμένη, με τις δυο τους άλλοτε αντιμαχόμενες και άλλοτε παραδομένες στον έρωτα τους, καταλήγοντας να συντηρούν μία από τις τοξικότερες σχέσεις που έχουμε δει - και ένοχα απολαύσει - στη μικρή οθόνη.
9. She’s Gotta Have It - "She’s juggling a lot"
Ο Σπάικ Λι διασκευάζει το ομώνυμο κινηματογραφικό του ντεμπούτο και καταθέτει μία εκσυγχρονισμένη εκδοχή της ήδη ριζοσπαστικής πρωτότυπης ιδέας του, προσαρμοσμένη για την τηλεόραση και τη νέα γενιά. Η Νόλα συστήνεται στην ψυχίατρο της ως ένα "sex positive, polyamorous pansexual" άτομο και αρνείται να μπει σε καλούπια που άλλοι σχεδιάζουν για εκείνη. Μέσα από τρεις σχέσεις που διατηρεί με τρεις διαφορετικούς άνδρες, αφού έχει απορρίψει τη μονογαμία ως μία σύμβαση μη βιώσιμη για εκείνη, η Νόλα προσπαθεί να τα έχει όλα θυσιάζοντας τίποτα και θέτει το ερώτημα: είναι η σεξουαλική απελευθέρωση διαδικασία καθαρά εγωιστική; Ο Σπαικ Λι καταθέτει με φεμινιστική διάθεση μία κοινωνική κριτική για τα περιθώρια που δίνονται στις γυναίκες - είτε από το περιβάλλον τους είτε από τις ίδιες - να κινηθούν μη απολογητικά, με ελευθερία και δίχως φόβο στον αχανή κόσμο των ερωτικών σχέσεων, τοποθετώντας την εμπειρία της Νόλα ως μία μαύρη queer γυναίκα στο επίκεντρο της ιστορίας του.
8. Girls - "Your dad is gay"
Το "Girls" κρίθηκε από πολλούς για την έλλειψη συμπεριληπτικότητας στο καστ και τους χαρακτήρες που σύστησε στο τηλεοπτικό κοινό. Ναι, πρωταγωνιστούν τέσσερις λευκές στρέιτ γυναίκες που ζουν στο Μανχάταν (και προφανώς έχει συγκριθεί με το "Sex and the City"). Παρ’ ότι υπό διάφορες έννοιες προβληματικό, το "Girls" ξεχώρισε για την πρωτοφανώς ρεαλιστική αναπαράσταση του γυμνού σώματος και της σεξουαλικότητας και μας χάρισε έναν από τους αγαπημένους γκέι χαρακτήρες της ΤV, τον Ελάιζα. Τον συναντάμε στο πρώτο επεισόδιο, να ανακοινώνει στην Χάνα, την πρωταγωνίστρια και πρώην κοπέλα του, πως είναι γκέι και πλέον "ο αυθεντικός εαυτός του". Η Χάνα, ως ανασφαλής και νάρκισσος, προφανώς εξετάζει τη νέα πληροφορία με γνώμονα το τι σημαίνει για την ίδια. Ξεκινά έτσι μία incorrect και εξαιρετικά απολαυστική συζήτηση, κατά την οποία η Χάνα κατηγορεί τον Ελάιζα πως έπρεπε να ήξερε πως ήταν γκέι πριν τα φτιάξουν, φτάνοντας σε σημείο να του λέει πως δεν είναι γκέι, γιατί αν ήταν θα το ήξερε η ίδια πρώτη. Σε αυτό της απαντάει στην ουσία πως δεν βλέπει μπροστά της, ρίχνοντας υπονοούμενα για την οικογένεια της, και λήγοντας τη συζήτηση με την επική ατάκα "your dad is gay" (spoiler alert: ο πατέρας της κάνει όντως come out κάποιες σεζόν αργότερα). Ο Ελάιζα μάς έπεισε εξ αρχής πως δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε και "κουβαλάει" την αυθεντικότητα με την οποία μας συστήθηκε σε όλη τη σειρά, με την ολόφωτη προσωπικότητα του και το αιχμηρό χιούμορ του να εξελίσσονται παράλληλα με τον χαρακτήρα του.
7. Grace and Frankie - "It’s a he"
Το "Γκρέις και Φράνκι" θα μπορούσε κάλλιστα να φέρει τον τίτλο "Ρόμπερτ και Σολ". Στον πυρήνα της αφήγησης στέκεται η αντισυμβατική και μεγαλειώδης γυναικεία φιλία που αναπτύσσουν μεταξύ τους οι πρωταγωνίστριες. Όμως η ευκαιρία αρχικά για να συνυπάρξουν κι έπειτα για να αγαπηθούν, τους δόθηκε όταν αναγκάστηκαν να συγκατοικήσουν στο ίδιο σπίτι αφού οι σύζυγοι τους, Ρόμπερτ και Σολ, τις χωρίζουν για να παντρευτούν ο ένας τον άλλον. Φίλοι και συνεργάτες, οι δύο άνδρες διατηρούσαν κρυφό δεσμό επί 20 χρόνια. Με τον γκέι γάμο νόμιμο δικαίωμα τους πλέον, αποφασίζουν (ηλικιωμένοι πια) να προσγειώσουν την αγάπη τους στον πραγματικό κόσμο και να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους ο ένας στο πλάι του άλλου. Και θέλουν να το κάνουν φωναχτά, ειλικρινά, άφοβα και "κανονικά". Η αγαπημένη σειρά του Netflix είναι μία ωδή τόσο στη φιλία όσο και στον έρωτα, και στο δικαίωμα όλων μας, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ηλικίας, σε αυτές τις δύο σπουδαίες αρετές.
6. Yellowjackets - "Is there a chance it could be us?"
Δύσκολα ξεχνά κανείς τον πρώτο του έρωτα, πόσο μάλλον όταν αυτός ανθίζει υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες. Η Τάι και η Βαν, υποδυόμενη από το non-binary άτομο Λιβ Χιούσον, είναι δύο από τα μέλη της ποδοσφαιρικής ομάδας λυκείου που βρέθηκε στη μέση του πουθενά, όταν το αεροπλάνο τους συντρίφθηκε το 1996. Στον παγωμένο Βορρά, με την ατμόσφαιρα εμποτισμένη από καταστροφή και θάνατο, οι δυό τους βρίσκουν την ελπίδα και την στήριξη η μία στην άλλη, ενώ παράλληλα προσπαθούν με κάθε κόστος να επιβιώσουν. Η παράλληλη αφήγηση της σειράς αφορά το παρόν των επιζώσων, 25 χρόνια μετά την τραγωδία που καθόρισε τις ζωές τους. Σε αυτόν τον χρόνο, η Τάι και η Βαν δεν είναι μαζί, όμως παλεύουν ακόμα με τα τραύματα τους και με το βασανιστικό ερώτημα "τι θα γινόταν αν…;". Τις δύο πρωταγωνίστριες συνδέει πέρα από ένα ερωτικό παρελθόν, μία κοινή τραυματική εμπειρία με προεκτάσεις που αγγίζουν το παρόν και τις σχέσεις που συνάπτουν πλέον ως ενήλικες. Και αυτό που δεν αφήνει την Τάι και τη Βαν να απομακρυνθούν η μία από την άλλη τόσα χρόνια αργότερα, είναι ο φόβος (ή η αλήθεια) πως κανείς άλλος δε θα καταφέρει να τις καταλάβει, να τις συναισθανθεί και να τις αγκαλιάσει με όλα τους τα σκοτάδια. Ποιός άλλωστε να συγκριθεί με τον άνθρωπο που σε αγάπησε στα χειρότερά σου και δε σε φοβήθηκε;
5. Euphoria - "Jules was my first love"
Ένας ακόμα πρώτος έρωτας γεννιέται και επιβιώνει (ή προσπαθεί να επιβιώσει) στο ταραχώδες σύμπαν του "Euphoria". Η Τζουλς (βλέπουμε την πρωτοεμφανιζόμενη τρανς ηθοποιό Χάντερ Σέιφερ σε έναν τρανς ρόλο) εμφανίζεται στη ζωή της Ρου (Ζεντέγια) για να της δώσει το φως που της έλειπε. Θα καταφέρει όμως η λάμψη της να επιμείνει ανάμεσα στο σκοτάδι; Οι δύο τους βιώνουν έναν νεανικό έρωτα που στερείται την ανεμελιά και την ελευθερία που θα τον ενδυνάμωνε και θα τον απογείωνε. Εθισμένη στα ναρκωτικά και επιβαρυμένη από το τραύμα που της άφησε ο θάνατος του πατέρα της, η Ρου εναποθέτει στην Τζουλς όλη της την ελπίδα για ένα αίσθημα ευτυχίας, καθιστώντας την άλλη μία εξάρτηση. Οι δύο χαρακτήρες σκιαγραφούνται τόσο λεπτομερώς που φανερώνουν τις αντιθέσεις τους, οι οποίες κάνουν την αγάπη τους να μοιάζει τόσο πιο όμορφη και παράλληλα τόσο πιο ανέφικτη. Η Ρου χρειάζεται την Τζουλς και έχει ανάγκη την εσωστρέφεια και την ηρεμία. Η Τζουλς θέλει την Ρου και έχει ανάγκη την εξωστρέφεια και νέες εμπειρίες. Το σώμα της μίας σταδιακά την εγκαταλείπει και το σώμα της άλλης σφύζει από ζωή. Παρ’ όλες τις διαφορές και τα συνεχόμενα εμπόδια, η αγάπη που τρέφουν η μία για την άλλη βρίσκει χώρο να αναπνεύσει, πείθοντας μας πως θέλουν να σταθούν ώριμα η μία στο πλάι της άλλης, χωρίς ακόμα να μπορούν ή να ξέρουν τον τρόπο να το κάνουν.
4. White Lotus - "These gays are trying to kill me"
Ο Μάικ Γουάιτ κατάφερε να καταθέσει μία από τις κορυφαίες σειρές των τελευταίων χρόνων, στην οποία το queer στοιχείο είναι διάχυτο χωρίς όμως να ικετεύει την προσοχή του κοινού. Απλώς υπάρχει. Οι δύο γκέι χαρακτήρες της ανθολογίας, ο Άρμοντ της πρώτης σεζόν και ο Γκρεγκ της δεύτερης, δεν ορίζονται από τη σεξουαλικότητά τους αλλά από την προσωπικότητά τους. Και τους επιτρέπεται (και με το παραπάνω), όπως και σε όλους τους πρωταγωνιστές, να είναι αντιπαθείς. Ο Γκρεγκ αποκρύπτει την ομοφυλοφιλία του όχι επειδή ντρέπεται για αυτήν αλλά επειδή έχει έναν απώτερο, εγκληματικό σκοπό: να κληρονομήσει την περιουσία της Τάνια, την οποία παντρεύεται και σχεδιάζει να δολοφονήσει. Το σχέδιο του κορυφώνεται στο τελευταίο επεισόδιο της σεζόν, όταν οι γκέι φίλοι του, ένας εκ των οποίον είναι και σύντροφός του, παρασέρνουν την Τάνια στα ανοιχτά νερά της Σικελίας, όσο αυτός εξασφαλίζει με την απουσία του το άλλοθι του. Εγκλωβισμένη στο σκάφος και υποψιασμένη πλέον για το τι επρόκειτο να της συμβεί, η Τάνια προσπαθεί να ζητήσει βοήθεια από τον Ιταλό καπετάνιο που δεν κατέχει σε καμία περίπτωση την αγγλική γλώσσα. Και τη στιγμή της πιο έντονης απελπισίας της, ξεστομίζει το εμβληματικό "these gays are trying to kill me", μία ατάκα που θα μείνει για πάντα εγγεγραμμένη ως ένα από τα highlights της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Πέρα από τη σεναριακή του μαεστρία, το "White Lotus" διεκδικεί μία θέση ανάμεσα στις αγαπημένες queer σειρές των τελευταίων χρόνων και λόγω των συντελεστών. Πέρα από τον αμφιφυλόφιλο δημιουργό Μάικ Γουάιτ, τον Άρμοντ υποδύεται ο Μάρει Μπάρτλετ, ένας από τους πρώτους ηθοποιούς που ξεκίνησε την καριέρα του στα 90s ως openly γκέι, ενώ τον ρόλο της Τάνια, του μοναδικού πρωταγωνιστικού χαρακτήρα που επανέρχεται και στις δύο σεζόν, αφομοιώνει η αξιολάτρευτη και queer icon Τζένιφερ Κούλιτζ.
3. The Last of Us - "I was never afraid before you showed up"
Ένα από τα πιο τρυφερά queer storylines και μία από τις πιο σπαρακτικές ιστορίες αγάπης μάς χάρισε το τρίτο επεισόδιο του "The Last of Us". Και το κατάφερε μέσω μιας αισθητικά κινηματογραφικής ματιάς κι ενός σεναρίου τόσο λεπτά φροντισμένου, που κάνουν 60 τηλεοπτικά λεπτά αρκετά για να χωρέσουν το χρονικό ενός σπουδαίου έρωτα. Με φόντο ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο που θυμίζει το setting του "Yellowjackets", o Μπιλ είναι πλέον ο μόνος κάτοικος της πόλης του που βρίσκεται λίγο πιο έξω από τη Βοστώνη. Είναι 2003, ένας ιός έχει ξεσπάσει και οι αρχές έχουν ζητήσει την εκκένωση των περιοχών, κάτι το οποίο ο Μπιλ αγνοεί. Μένει στο σπίτι του, το οχυρώνει - και οχυρώνεται. Για τέσσερα χρόνια ζει στην απομόνωση προστατευόμενος από τα πάντα, και κυρίως από την ανθρώπινη συναναστροφή η οποία θα μπορούσε να δώσει στη ζωή του ένα οριστικό τέλος - ή ένα νόημα. Τα τείχη που με τόσο προσοχή έχτισε ο Μπιλ, γκρεμίζει ο Φρανκ, με όπλο ένα χαμόγελο και μία αγάπη ορμητική και ανυπόμονη. Ο Φρανκ (υποδυόμενος επίσης από τον Μάρει Μπάρτλετ του "White Lotus") έφτασε στο σπίτι του Μπιλ ζητώντας ένα πιάτο φαγητό και έμεινε εκεί για 16 χρόνια, στα οποία κατάφερε κάτι μαγικό: να μάθει σε έναν μόνο άνθρωπο τι σημαίνει να αγαπάς. Ο Μπιλ δε φοβήθηκε ποτέ τίποτα, ούτε καν τον θάνατο, ακόμα κι όταν αυτός παραμόνευε επίμονα σε κάθε γωνιά του γύρω κόσμου του. Βίωσε τον φόβο μόνο όταν είχε πια να χάσει κάτι πιο πολύτιμο από την ίδια του τη ζωή: τον άνθρωπο του.
2. Schitt’s Creek - "I like the wine and not the label"
Το ευφυέστατο "Schitt’s Creek" ξεχειλίζει από χιούμορ, συναίσθημα και εκκεντρικότητα, και μας χάρισε μία τηλεοπτική οικογένεια που δεν μπορεί κανείς παρά να λατρέψει. Πέραν της ιδιαιτερότητας του κάθε χαρακτήρα, το εξαιρετικό casting ανέδειξε μία από τις πιο οργανικές on-screen χημείες, με την Κάθριν Ο’ Χάρα ως Μόιρα Ρόουζ σε έναν ρόλο που γράφτηκε για εκείνη, και μία ολόφρεσκη Άννι Μέρφι ως την απαιτητική και ιδιόρρυθμη κόρη Αλέξις. Συγκινητικοί δε είναι οι ρόλοι των δημιουργών Νταν Λέβι και Γιουτζίν Λέβι ως Ντέιβιντ και Τζόνι Ρόουζ, δηλαδή ως γιος και πατέρας, μεταφέροντας την πραγματική τους σχέση σε μία μυθοπλαστική εκδοχή της. Το 2020, η σειρά έσπασε ρεκόρ κερδίζοντας 7 βραβεία Emmy, δηλαδή όλα τα πρώτα βραβεία και των επτά κατηγοριών για κωμική σειρά. Και αν υπήρχε βραβείο πιο καλογραμμένου και αξιολάτρευτου queer χαρακτήρα, θα πήγαινε στον Ντέιβιντ Ρόουζ. Ο Ντέιβιντ δεν έρχεται ποτέ να μας αποκαλύψει την σεξουαλικότητά του γιατί δεν τον νοιάζει να την ορίσει. Δεν έχει σκοπό να μας μπερδέψει ή να μας εξάψει την περιέργεια αλλά το αντίθετο: θέλει να μας καθησυχάσει υπονοώντας πως δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ο άνθρωπος, ή όπως πολύ έξυπνα το έθεσε ο ίδιος, "[I like] the wine and not the label". Ο Νταν Λέβι (μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας), τόσο μέσω του σεναρίου όσο και της ερμηνείας του, ταυτίζει τον χαρακτήρα του με ένα αίσθημα απόλυτης ελευθερίας, παρ’ ότι τον τοποθετεί σε μία περιοριστική εξωγενή συνθήκη (οι Ρόουζ έχουν χάσει την περιουσία τους και καταλήγουν να ζουν σε ένα μοτέλ μιας παρακμιακής πόλης). Ο Ντέιβιντ αντλεί από την ελευθερία και την οικειότητα που αισθάνεται στο σώμα του, ακόμα κι όταν αυτό είναι καθηλωμένο σε ένα μέρος που του είναι ξένο. Έτσι, οι περιορισμοί που του επιβάλλονται δεν τον περιορίζουν πραγματικά, και μας πείθει πως στην κατάκτηση αυτού του παράδοξου έγκειται η ύστατη αξία της ζωής.
1. Pose - "We create our own reality"
Η απόλυτη ωδή στην μαύρη queer κοινότητα και ένα πρωταγωνιστικό καστ από τρανς γυναίκες που μεταφέρουν το βίωμα τους στην ερμηνεία τους, υπογραμμίζοντας τη σημασία της αντιπροσώπευσης στα media. To "Pose" αναδεικνύει ένα κεφάλαιο-ορόσημο της queer ιστορίας και μας μεταφέρει στη Νέα Υόρκη των 1980s, τη δεκαετία που η υπόγεια ballroom κουλτούρα άγγιξε την ακμή της, καταφέρνοντας το 1990 να παρεισφρήσει στα mainstream κοινωνικά στρώματα (με το "Vogue" της Μαντόνα να επισφραγίζει πως το queer στοιχείο μπορεί - και αξίζει - να είναι ποπ). Άνθρωποι περιθωριοποιημένοι και διωγμένοι από τα σπίτια τους, δημιουργούν τις δικές τους οικογένειες από τρανς γυναίκες, γκέι άνδρες, λεσβίες, drag queens, και μαζί στρέφονται στον χορό και τα ballrooms. Δημιουργούν έτσι τη δική τους πραγματικότητα, στην οποία η ταυτότητα τους όχι μόνο είναι αποδεκτή αλλά γιορτάζεται σε όλη της την αλήθεια και όλη της την "υπερβολή". Έξω από τα όρια του δικού τους πολύχρωμου και ελεύθερου κόσμου, ανθίζει μία ατμόσφαιρα μίσους και ξενοφοβίας εν μέσω της οποίας δυσκολεύονται να υπάρξουν. Παράλληλα, τους επιτίθεται τόσο η επιδημία του ΑIDS όσο και το στίγμα της, και μαζί αυτά τα δύο προστίθενται στην ήδη μακροσκελή λίστα των λόγων για τους οποίους τρέμουν για τη ζωή τους. Το "Pose", εξυμνεί τη συλλογικότητα και το θάρρος της κοινότητας που επέτρεψε στα μέλη της να στέκονται περήφανα υπό τις πιο βίαιες συνθήκες. Οι χαρακτήρες του δεν προσπαθούν απλώς να επιβιώσουν, αλλά διεκδικούν απόλυτα όλα τους τα δικαιώματα: στην ποιότητα ζωής, στην υγεία, στην εργασία, στην ελευθερία έκφρασης, στην αυτονομία, στη συμπεριληπτικότητα, στον έρωτα και στην αγάπη.
