Φιλμ που διαδόθηκε ευρέως χάρη στην ενθουσιώδη διάδοσή της από στόμα σε στόμα, το "Barbarian" (Ζακ Κρέγκερ) αποδείχθηκε μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς και σίγουρα ένα από τα καλύτερα horror που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία. Γεγονός που αποδεικνύεται και από τα νούμερα, αφού η ταινία ξεπέρασε τα 45 εκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box office, την ώρα που γυρίστηκε με προϋπολογισμό μόλις 4,5 εκατ. Πλέον, το "Barbarian" είναι διαθέσιμο και στην Ελλάδα μέσω του Disney+, έτσι μπορείτε να προγραμματίσετε σύντομα μια βραδιά γεμάτη ανατριχίλες. Γιατί, πιστέψτε μας, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τρομάξετε.
Όπως κάθε ταινία τρόμου που σέβεται τον εαυτό της, το "Barbarian" βασίζει την υπόθεσή του σε ένα πλαίσιο διακριτικά φτιαγμένο από πολιτικά και ψυχολογικά συστατικά, την ώρα που δίνει το βάρος στη χειροπιαστή, ανόθευτη αγωνία. Όλα ξεκινούν όταν η κεντρική ηρωίδα Τες (Τζορτζίνα Κάμπελ) φτάνει σε μια απόμακρη και κακοδιατηρημένη γειτονιά του Ντιτρόιτ, όπου σχεδιάζει να μείνει για λίγες μέρες, ώσπου περάσει από μια συνέντευξη για δουλειά. Προς έκπληξή της, όμως, στο Airbnb διαμέρισμα που έχει κλείσει βρίσκεται ήδη ένας άλλος άντρας (Μπιλ Σκάρσγκαρντ). Το πρόσωπο που νοικιάζει το σπίτι έχει κάνει διπλο-κράτηση, αλλά οι δύο ένοικοι συμφωνούν να περάσουν έστω μια νύχτα μαζί. Μέχρις ότου, βέβαια, ανακαλύψουν πως κάτι αληθινά εφιαλτικό κρύβεται στο υπόγειο.
Το gentrification είναι κόλαση
Πριν από εννέα χρόνια, ο δήμαρχος του Ντιτρόιτ ανακοίνωσε πως η πόλη χρεωκόπησε. Η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, βρέθηκε σε παρακμή και μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε δειλά δειλά να επανακάμπτει. Σε συνδυασμό με τη στεγαστική κρίση, η οποία είναι ιδιαίτερα αισθητή και στην Ελλάδα, φιλόδοξα μεσιτικά σχέδια έμειναν στη μέση και ολόκληρες περιοχές ερήμωσαν. Τότε, για πολλούς ιδιοκτήτες ακινήτων οι υπηρεσίες βραχυπρόθεσμης μίσθωσης όπως το Airbnb αποδείχθηκαν ιδανικές, καθώς τους προσέφεραν σταθερά και άμεσα οικονομικά οφέλη. Παράπλευρη συνέπεια της ραγδαίας υιοθέτησης τέτοιων τακτικών, το "ρετουσάρισμα" υποβαθμισμένων γειτονιών, προς τέρψιν των επισκεπτών που αναζητούν φθηνή στέγη και όχι των μόνιμων κατοίκων. Προσωρινές γοητευτικές στο μάτι λύσεις, για διαχρονικά άσχημα προβλήματα, εν συντομία αστικός εξευγενισμός ("gentrification").
Αυτή είναι η ηλεκτρισμένη αύρα που βρίσκεται στο φόντο του "Barbarian" και φορτίζει την αφήγηση μόλις η Τες παρκάρει μπροστά από το Airbnb της. Βρίσκεται, επομένως, ήδη σε ένα εχθρικό έδαφος, αφού είναι μια παρείσακτη σε έναν τόπο που "κουβαλά" ένα σκοτεινό παρελθόν και τραυματικές αναμνήνεις. Υπό αυτό το πρίσμα, το "Barbarian" ακολουθεί την παράδοση έτερων ταινιών τρόμου που θίγουν τις σκοτεινές διαστάσεις του οικιστικού ζητήματος και συγκεκριμένα των αποξενωμένων περιοχών μιας πόλης, όπως για παράδειγμα το σπουδαίο "Candyman" (Μπέρναρντ Ρόουζ, 1992). Ταυτόχρονα, ο Κρεγκ διασκεδάζει με την οικεία αγωνία όλων όσων έχουν χρησιμοποιήσει έστω και μία φορά το Airbnb. Όσες κριτικές κι αν έχεις διαβάσει στο σάιτ, όσο καλή κι αν είναι η βαθμολογία ενός χρήστη, δεν παύεις να φιλοξενείσαι σε ένα χώρο ξένο, ενός ανθρώπου που δεν έχεις ιδέα ποιος είναι.
Ωκεανός από red flags
Ο Κρεγκ, ωστόσο, δεν εμπνεύστηκε το σενάριο επειδή ξαφνικά του ανέβασαν το νοίκι. Η ιδέα του "Barbarian" προέκυψε όταν ο σκηνοθέτης έβαλε πρόκληση στον εαυτό του να γράψει μια τρομακτική σκηνή, η οποία θα περιλαμβάνει ένα χαρακτήρα ο οποίος θα είναι "φορτωμένος" με όσα περισσότερα "red flags" είναι δυνατό. Έναν κακό ήρωα, δηλαδή, ο οποίος παρότι επιδεικνύει ξεκάθαρα απειλητική συμπεριφορά, είναι αδύνατο να του ξεφύγεις. Το διαπεραστικό σασπένς της πρώτης ενότητας του φιλμ πηγάζει ακριβώς από αυτό το παιχνίδι των προθέσεων, το οποίο αγνοείς εάν είναι επικίνδυνο ή όχι. Ο Κρεγκ κάνει άψογη σκηνοθετική δουλειά στην προσπάθειά του να διαχειριστεί τόσο τον έμφυλο ανταγωνισμό, όσο και να κρύψει την πραγματική αποστολή κάθε σκηνής.
Στο τέλος της ημέρας, το "Barbarian" λειτουργεί γιατί δεν προσπαθεί να γίνει πιεστικό, καταφέρνοντας παράλληλα να είναι αβίαστα ψυχαγωγικό. Τα γνωστά horror κόλπα χρησιμοποιούνται με ευστοχία παρά ξοδεύονται σε εύκολες τρομάρες, ενώ οι στιβαρές ερμηνείες έρχονται να ενισχύουν την ένταση μιας ατμόσφαιρας που κόβεται με μαχαίρι (#diplhs). Εάν ο Κρεγκ δεν ένιωθε, αδικαιολόγητα, την ανάγκη να βάλει βεβιασμένα μια τελεία στην τρίτη πράξη, θα μιλάγαμε για κάτι σπουδαίο. Το "Barbarian", όμως, παραμένει must για βραδινή θέαση και δε σας έχουμε πει καν τι κρύβεται στα σκοτεινά έγκατα του σπιτιού…
