Ηθοποιός λεπτών τόνων και αποχρώσεων, η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου ερμηνεύει τους ρόλους της με γοητευτική εσωτερικότητα. Η συζήτηση μαζί της δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από τη νέα πρόκληση στην καριέρα της που δεν είναι άλλη από τη Σοφία, τον χαρακτήρα που υποδύεται στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, Maestro.
Ποια είναι η Σοφία, την οποία ενσαρκώνεις στη σειρά Maestro, και τι την ορίζει;
Η Σοφία είναι κόρη, σύζυγος και μητέρα. Προσπαθεί χρόνια να βρει τον εαυτό της μέσα σ’ αυτές τις σχέσεις. Πνίγεται, ασφυκτιά μέσα στους δαίμονές της, στα απωθημένα, τα μυστικά και τα ψέματα που βιώνει τόσο στο σπίτι της όσο και στη μικρή κοινωνία όπου ζει. Προσπαθεί να εξυγιάνει τις σχέσεις και τη ζωή της, άλλοτε αμήχανα, άλλοτε άτσαλα και άλλοτε δυναμικά. Χρόνια εγκλωβισμένη στα πρέπει και στα "έτσι είναι η ζωή και δεν μπορείς να την αλλάξεις", αρχίζει σιγά σιγά να σπάει τα δεσμά της. Θέλει την ευτυχία και την ελευθερία, τη δική της και των παιδιών της. Η μοναδική σχέση που την κρατάει είναι αυτή με τον Μιχάλη (σ.σ. τον υποδύεται ο Αντίνοος Αλμπάνης) – είναι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύεται και αγαπά αληθινά. Όπως όλοι οι χαρακτήρες που έχει γράψει ο Χριστόφορος για τη σειρά, είναι ένα πολυσύνθετο μπερδεμένο κουβάρι που προσπαθεί να βρει την άκρη του και να αρχίσει να λύνει τον εαυτό του.
Ποια στοιχεία της είναι περισσότερο οικεία σ’ εσένα και ποια χρειάστηκε να τα δουλέψεις πιο πολύ;
Σίγουρα το να προσπαθώ να έχω με τα παιδιά μου μια σχέση ειλικρινή, καθαρή και υποστηρικτική, μια σχέση αποδοχής και στήριξης των επιθυμιών και των επιλογών τους, είναι κάτι με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα. Η αλήθεια όμως είναι ότι στη ζωή μου δε θα συμβιβαζόμουν με μια ζωή που δε θέλω και δε θα συγκάλυπτα ποτέ ανομίες και κακοποιητικές συμπεριφορές. Οι συζητήσεις με τον Χριστόφορο και τους υπέροχους ηθοποιούς με τους οποίους παίζουμε μαζί με βοήθησαν να βρω αυτό τον χαρακτήρα και να καταλάβω κάπως τη Σοφία.
Έχει τύχει να ταυτιστείς ποτέ πλήρως με κάποιον ρόλο;
Όχι, δε μου έχει συμβεί. Το πιθανότερο είναι κάποιος ρόλος να έχει ταυτιστεί μ’ εμένα (γέλια). Το λέω με την έννοια ότι οι ρόλοι είναι κομμάτια εαυτού σε άλλη σύνθεση, δυναμική και απόχρωση. Κάθε ρόλος εμπεριέχεται πάντα μέσα μας ως πιθανότητα.
Στη σειρά η μουσική πρωταγωνιστεί με τον δικό της τρόπο στη δομή του έργου. Ποια είναι η δική σου σχέση με τη μουσική;
Έχω την τύχη να είμαι παντρεμένη με μουσικό, επομένως η μουσική πρωταγωνιστεί και στην προσωπική μου ζωή σε απόλυτο βαθμό. Θα ήθελα πολύ να είμαι μουσικός. Τους θαυμάζω! Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι μουσικοί. Από μικρή ήθελα να παίζω άρπα – το λατρεύω αυτό το όργανο. Θυμάμαι, μου είχε πάρει η μαμά μου μια παιδική άρπα χειρός και ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδί στον κόσμο. Στο δημοτικό έκανα μαθήματα πιάνου και πολύ αργότερα ξεκίνησα τσέλο, αλλά δυστυχώς σταμάτησα. Θα έχω πάντα το απωθημένο ότι δεν έμαθα κάποιο όργανο τόσο καλά ώστε να μπορώ να κάθομαι και να παίζω, έτσι μόνο για μένα, χωρίς ακροατές, να μαλακώνει το μέσα μου.
Από τις άλλες τέχνες τι σε συγκινεί;
Με συγκινεί κάθε μορφή τέχνης και έκφρασης. Το μοίρασμα εαυτού που γίνεται από τον εκάστοτε καλλιτέχνη με τον θεατή ή/και ακροατή του. Και έχω δακρύσει κυριολεκτικά την πρώτη φορά που είδα από κοντά την Έναστρη νύχτα του Van Gogh.
Η σειρά διαδραματίζεται σε ένα νησί, σε έναν περιορισμένο μικρόκοσμο. Το δικό σου βίωμα, αντίθετα, περιλαμβάνει μια πορεία με μετακινήσεις και εναλλαγές, ερχόμενη από την Τασκένδη στην Ελλάδα, αρχικά στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα. Τι σου πρόσφερε όλο αυτό το ταξίδι;
Μα η ζωή είναι μια διαρκής μετακίνηση στιγμών και σημείων, τόπων και ανθρώπων. Δε θα ήθελα να είχα μια άλλη ζωή. Δεν την αλλάζω με τίποτα. Κάθε χαμόγελο, κάθε δάκρυ, κάθε πόνος, κάθε χαρά είναι δώρα που μου προσφέρθηκαν για να μπορώ σιγά σιγά να γίνω ο άνθρωπος που θα ήθελα να είμαι. Αλλά και η ζωή των ηρώων στη σειρά κάθε άλλο παρά ήσυχη είναι. Τελικά, αναρωτιέμαι: Υπάρχει αυτό που λένε "ήσυχη ζωή" και, αν υπάρχει, πώς είναι;
"Τη ζωή μου δεν την αλλάζω με τίποτα. Κάθε χαμόγελο, κάθε δάκρυ, κάθε πόνος είναι δώρα που μου προσφέρθηκαν για να μπορώ να γίνω ο άνθρωπος που θα ήθελα να είμαι".Τι απολαμβάνεις περισσότερο αυτή την εποχή;
Έχω την οικογένειά μου και τους φίλους μου, που είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω και απολαμβάνω κάθε στιγμή μαζί τους. Απολαμβάνω να βρίσκομαι στη φύση, να ακούω τα πουλάκια που κελαηδάνε το πρωί, παρόλο που ζω στο κέντρο της Αθήνας. Απολαμβάνω τις αγκαλιές και τα καθαρά βλέμματα. Απολαμβάνω τον ορίζοντα. Η ζωή μου τώρα, παρά την αστάθεια, τη δυστοπία, τη δυσκολία διαχείρισής της στην εποχή που ζούμε, είναι διάσπαρτη με μικρές και μεγαλύτερες απολαύσεις.
Στο δικό σου επάγγελμα οι προτάσεις έρχονται από έναν παραγωγό, έναν σκηνοθέτη, έναν συγγραφέα, έρχονται "απέξω". Έχεις σκεφτεί να δημιουργήσεις εσύ κάτι;
Εδώ και κάποια χρόνια έχει έρθει στη ζωή μου η διδασκαλία. Δεν περίμενα ποτέ πως αυτό που χρόνια απέφευγα και φοβόμουν θα με γέμιζε τόσο πολύ. Η σχέση με τους μαθητές μου είναι μια μοναδική εμπειρία εμπιστοσύνης που δεν είχα την ευκαιρία να τη βιώσω με αυτό τον τρόπο νωρίτερα. Είναι μια εύθραυστη περίοδος η φοίτηση, ειδικά σε μια δραματική σχολή.
Το βιογραφικό σου είναι επίσης πλούσιο σε θεατρικές παραστάσεις, τηλεόραση και κινηματογράφο. Έχεις ωστόσο δηλώσει ότι από αυτά προτιμάς το σινεμά. Ποιος είναι ο λόγος;
Το σινεμά είναι μια συλλογική εργασία σε πραγματικό χρόνο. Άνθρωποι σε διαφορετικά πόστα δουλεύουν μαζί την ίδια στιγμή. Αυτό με μαγεύει. Επίσης, σπάει πιο εύκολα τις φόρμες στην αφήγηση, στο παίξιμο, στον χρόνο και τον χώρο και αυτό με γοητεύει πολύ.
Τι σου έχει μείνει από τα γυρίσματα του Maestro; Υπάρχει κάτι που σου άφησε μια ευχάριστη αίσθηση, μια μικρή νοσταλγία;
Αχ, δεν είναι μικρή η νοσταλγία... είναι μεγάλη! Η περίοδος που περάσαμε στους Παξούς ήταν σαν όνειρο. Ενώ δουλεύαμε όλοι, παράλληλα το ζούσαμε σαν πενταήμερη, στην ενήλικη πια ζωή μας. Δεθήκαμε ακόμα πιο πολύ μεταξύ μας όλοι. Είχαμε μια ξενοιασιά, μια ηρεμία, μια χαρά, που το νησί και οι κάτοικοί του μας τη μεγέθυναν. Έχουμε ευχαριστήσει τόσες φορές τον Χριστόφορο που, πέρα από την εξαιρετική συνεργασία που είχαμε μαζί του, μας μάζεψε όλους και μας πήγε στους Παξούς. Χριστόφορε, σ’ ευχαριστούμε για όλα. Ακόμη μια φορά!
Πηγή: Madamefigaro.gr
