To 1905, σε μια στήλη του δημοφιλούς επιστημονικού περιοδικού «Je Sais Tout» της Γαλλίας, εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Αρσέν Λουπέν, πρωταγωνιστής των αστυνομικών ιστοριών του Μορίς Λεμπλάν. Ο ευγενικός λωποδύτης, που έκλεβε μόνο από τους έχοντες και εξαπατούσε τους πάντες αλλάζοντας την εμφάνισή του με απίστευτη ευκολία, κέρδιζε ολοένα περισσότερους αναγνώστες. Έτσι, μέσα στα επόμενα χρόνια, ο Λεμπλάν έγραψε κοντά 50 αυτοτελείς περιπέτειες του Αρσέν Λουπέν, οι οποίες αργότερα ενέπνευσαν θεατρικά έργα, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, κόμικς, μέχρι και manga.
Έναν αιώνα και δεκαέξι χρόνια αργότερα, αυτός ο ήρωας έγινε το απόλυτο φαινόμενο του Netflix. Στις αρχές του 2021, η γαλλικής παραγωγής σειρά «Lupin» συγκέντρωσε 76 εκατομμύρια θεάσεις στις 28 πρώτες ημέρες προβολής της παγκοσμίως, εκθρονίζοντας με άνεση τις μέχρι τότε σειρές-βασίλισσες «The Queen’s Gambit» και «Bridgerton». Το δεύτερο μέρος του «Lupin» ήρθε με πέντε νέα επεισόδια στις 11/6, αποτελώντας μία από τις πιο πολυαναμενόμενες πρεμιέρες του καλοκαιριού, ενώ το τρίτο βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Πού οφείλεται, λοιπόν, αυτή η σαρωτική επιτυχία; Η απάντηση βρίσκεται σε δύο μόνο λέξεις, στο όνομα του πρωταγωνιστή της σειράς Ομάρ Σι.
«Δεν είσαι λίγο μεγάλος για να διαβάζεις τις ιστορίες του Αρσέν Λουπέν;» ρωτάνε τον έφηβο γιο του χαρακτήρα που ενσαρκώνει ο Σι στο «Lupin». Για τη Γαλλία (τόσο στην πραγματικότητα όσο και στη σειρά) αυτός ο τζέντλεμαν λωποδύτης είναι πια ένας σκονισμένος ήρωας, οι περιπέτειες του οποίου, ενώ άλλοτε συνέπαιρναν μικρούς και μεγάλους, μοιάζουν με παραμυθάκια χωρίς δράση. Πώς λοιπόν αυτός ο ήρωας ήρθε και πάλι στο προσκήνιο;
Όταν η γαλλική εταιρεία παραγωγής Gaumont αποφάσισε το μεγάλο άνοιγμα προς το Netflix, προσέγγισε τον (εγχώριο σούπερ σταρ) Ομάρ Σι και του πρότεινε να διαλέξει εκείνος τον χαρακτήρα που θα ήθελε να ενσαρκώσει. Εκείνος επέλεξε τον Αρσέν Λουπέν και, ως executive producer της σειράς, έριξε και τη μεγαλύτερη ιδέα στο τραπέζι: να υποδυθεί, όχι τον Λουπέν, αλλά τον Ασάν Ντιόπ, έναν μέσο Γάλλο, λάτρη των ιστοριών του πρώτου, τις οποίες διάβαζε φανατικά ως έφηβος και αργότερα με τον γιο του. Οι τεχνικές μεταμφίεσης και τα κόλπα του Αρσέν Λουπέν που αποστήθισε θα τον εμπνεύσουν, θα τα μεταφέρει στο σήμερα και θα τα χρησιμοποιήσει ώστε να καταφέρει να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του, αποτέλεσμα μιας πλεκτάνης που έστησε ένας από τους πιο επιφανείς άνδρες της γαλλικής μπουρζουαζίας.
Και κάπως έτσι, αυτή η αντικέ γοητεία του ήρωα με το ψηλό καπέλο και το μονόκλ παραμένει αναλλοίωτη και γύρω της χτίζεται ένας σύγχρονος, μαύρος αντιήρωας μιας σειράς που, αν και δεν έχει πολλά να προσφέρει στο είδος, καταφέρνει να ξελογιάσει το κοινό με ένα «μεταμφιεσμένο» heist story, μια πάλη των τάξεων στην οποία κερδίζει ο «αόρατος». Πώς ο ογκώδης Ομάρ Σι, με το τρομερό εκτόπισμα, θα καταφέρει να περάσει απαρατήρητος, κατά τα διδάγματα του μάστερ της μεταμφίεσης;
Έχοντας χρόνια εμπειρίας ως τηλεοπτικός κωμικός (ένας από τους πιο επιτυχημένους στη Γαλλία), ο Ομάρ Σι μπορεί με άνεση να ελίσσεται σε ρόλους και χαρακτήρες, αλλάζοντας καπέλα, περούκες και γυαλιά. Στο «Lupin», όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς κάθε του μεταμφίεση θα θίξει σοβαρά θέματα που αφορούν τη σημερινή πολυπολιτισμική Γαλλία, η οποία μαστίζεται από φαινόμενα ρατσισμού. Έτσι, ο σχεδόν δίμετρος Ομάρ Σι περνά απαρατήρητος ντυμένος ως επιστάτης, καθαριστής, ντελιβεράς, ακόμα και κατάδικος, απλώς και μόνο επειδή είναι μαύρος. Χαρακτηριστική σκηνή εκείνη στην οποία ο αρχηγός της αστυνομίας ζητά από τον Ντιόπ (μεταμφιεσμένο σε υπάλληλο του τεχνικού τμήματος) τα στοιχεία του. «Αυτό είναι σχεδόν ρατσιστικό!» εξανίσταται ο «υπάλληλος» και ο αστυνομικός το μετανιώνει αμέσως.
Πατώντας στις προκαταλήψεις που έχει βιώσει και ο ίδιος ο Σι, ο χαρακτήρας του εκμεταλλεύεται προς όφελός του την περιθωριακή θέση του στο σημερινό Παρίσι, για να κλέψει πανάκριβα μενταγιόν, πίνακες και αρχεία, με απώτερο σκοπό μια πολύ πολυτιμότερη λεία: Ο σύγχρονος, μαύρος Αρσέν Λουπέν, που δεν φορά ψηλό καπέλο και μονόκλ αλλά μακρύ παλτό, φόρμες και πολύχρωμα Jordan sneakers, καταφέρνει να κλέψει μέσα από τα χέρια της λευκής Γαλλίας το σεβασμό και την αξιοπρέπεια που του στέρησε – αυτό κι αν είναι ένα heist story που θέλουμε να δούμε να γίνεται πραγματικότητα.
