![Αφιέρωμα στον Ένιο Μορικόνε από τη Nova](https://www.athinorama.gr/Content/ImagesDatabase/p/750x422/pad/both/lmnts/articles/2543390/kalos-kakos-asximos.jpg?quality=81&404=default&v=4)
Οι «Classic Sundays» της Nova τον Αύγουστο (κάθε Κυριακή στις 5 μ.μ. στο Novacinema2HD) είναι αφιερωμένες στον μεγάλο Ιταλό συνθέτη που έφυγε πρόσφατα και στις συνεργασίες του με το σκηνοθέτη Σέρτζιο Λεόνε στα κλασικά του σπαγκέτι γουέστερν. Στις 2/8 θα προβληθεί η ταινία «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος» με τους Κλιντ Ίστγουντ, Λι Βαν Κλιφ και Ιλάι Γουόλακ. Στη συνέχεια (9/8), ακολουθεί το «Για μια Χούφτα Δολάρια» με Κλιντ Ίστγουντ και Τζιάν Μαρία Βολοντέ, ενώ στις 16/8 προβάλλεται το «Μονομαχία στο Ελ Πάσο», με Κλιντ Ίστγουντ, Λι Βαν Κλιφ και Τζιάν Μαρία Βολοντέ.
Στις 23/8 θα δούμε την ταινία «Κάτω τα Κεφάλια» με Ροντ Στάιγκερ και Τζέιμς Κόμπερν, ενώ την τελευταία Κυριακή του μήνα θα προβληθεί ξανά «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος». Η συνεργασία του Λεόνε με τον Μορικόνε ξεκίνησε το 1964, όταν ο σκηνοθέτης αποφάσισε να κάνει ένα γουέστερν ριμέικ της ταινίας «Yojimbo» του Ακίρα Κουροσάβα. Έτσι προέκυψε το «Για μια Χούφτα Δολάρια», όπου ο Μορικόνε διασκευάζοντας μιαν αμερικάνικη μπαλάντα του Γούντι Γκάθρι «γέννησε» μια χαρακτηριστική μελωδία στους τίτλους της ταινίας που μπήκε στο στόμα όλων. Το ίδιο έγινε και ένα χρόνο μετά με το «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» (κανονικός τίτλος: «Για λίγα δολάρια ακόμα») όπου το θέμα/σφύριγμα των τίτλων έγινε το ίδιο διάσημο διεθνώς.
Στην τρίτη τους συνεργασία, το 1966, με το αριστούργημα «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», το μουσικό αποτέλεσμα ήταν εξίσου μεγαλειώδες. Εκτός από το διάσημο «ουρλιαχτό» του κογιότ, ο Μορικόνε έχει γράψει τρία-τέσσερα υπέροχα θέματα με κορύφωση το «The Ecstasy of Gold» – στη σκηνή όπου ο Τούκο (Ιλάι Γουόλακ) ψάχνει τον τάφο με το θησαυρό στο νεκροταφείο του Σαντ Χιλ. Αν και ο Λεόνε δεν ήθελε να γυρίσει άλλο γουέστερν μετά το αριστουργηματικό «Κάποτε στη Δύση», το 1971 αθέτησε την υπόσχεσή του με το «Κάτω τα Κεφάλια» (ή «Κάποτε η επανάσταση») που ξεφεύγει από τα όρια του τυπικού γουέστερν και γίνεται ένας συμβολικός αντιπολεμικός ύμνος. Υπέροχη και εδώ η μουσική του Ένιο Μορικόνε, σε μια συνεργασία που έχει μείνει πια στην ιστορία.