Είδαμε τα οκτώ νέα επεισόδια της επιτυχημένης ισπανικής σειράς του Netflix και αναλύουμε την παγίδα του νέου(;) κόλπου της συμμορίας με τις κόκκινες στολές και τις μάσκες του Νταλί.
Η αφορμή
Βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά την επιτυχημένη ληστεία στο Νομισματοκοπείο της Ισπανίας, και όλα τα μέλη της συμμορίας απολαμβάνουν την ελευθερία και την πλούσια λεία τους. Χωρισμένοι ανά δυάδες και διασκορπισμένοι σε κάθε σημείο του πλανήτη, οι πρώην ληστές που ακούν σε ονόματα πόλεων φαίνονται να έχουν αυτό που πάντα ήθελαν: ο Ντένβερ με τη Στοκχόλμη περνούν ήρεμες οικογενειακές στιγμές με το γιο τους, η Ναϊρόμπι με τον Ελσίνκι παρτάρουν δίχως αύριο, ο Καθηγητής είναι πια μαζί με τη Ρακέλ (που αλλάζει το όνομά της σε Λισαβόνα) και η Τόκιο με τον Ρίο ζουν τον έρωτά τους σε ένα απομονωμένο νησί.
Για τον έξω κόσμο, όλοι τους αντιμετωπίζονται σαν ήρωες, οι κόκκινες στολές και οι μάσκες του Νταλί έχουν γίνει σύμβολα αντίστασης και οι πράξεις τους θεωρούνται η πιο τολμηρή και ηρωική εναντίωση στο σύστημα. Γι’ αυτό άλλωστε και η αστυνομία αρνείται να εγκαταλείψει το κυνηγητό. Ένα μικρό (και ταυτόχρονα αδικαιολόγητα ερασιτεχνικό) λάθος θα γίνει η αφορμή για να πάρει η αστυνομία το προβάδισμα: ο Ρίο πέφτει στα χέρια τους και η συμμορία του Καθηγητή θα πρέπει να ενωθεί και πάλι για να τον σώσει.
Το κόλπο
Κάνοντας γνωστό πως ένα μέλος της συμμορίας έχει συλληφθεί και κρατείται παράνομα (και πιθανότατα βασανίζεται) σε μια ξένη χώρα χωρίς να έχουν τηρηθεί οι νομικές διαδικασίες και χωρίς να έχει ζητηθεί η έκδοσή του, ο Καθηγητής ξεκινά την κατά μέτωπο επίθεση στο «κράτος που τους κήρυξε τον πόλεμο», παίρνοντας για ακόμη μία φορά το λαό με το μέρος του και ανακοινώνοντας ότι θα χτυπήσει με ένα νέο, μεγαλύτερο κόλπο.
Πρώτο βήμα για την έναρξη του σχεδίου του είναι η δημιουργία του απόλυτου χάους στους δρόμους της Μαδρίτης, τον απαραίτητο αντιπερισπασμό δηλαδή ώστε η συμμορία να μπορέσει να κατευθυνθεί με άνεση στο νέο της στόχο: την Τράπεζα της Ισπανίας, όπου τους περιμένει η νέα τους λεία, ο χρυσός του κράτους.
Πολλά flashback μας ενημερώνουν πως ο Καθηγητής είχε στη διάθεσή του μόνο δύο μήνες από τη στιγμή της σύλληψης του Ρίο για να συγκεντρώσει τα παλιά μέλη της συμμορίας, να στρατολογήσει νεότερα και να τους εκπαιδεύσει όλους μαζί στις λεπτομέρειες της νέας ληστείας. Βέβαια, το σχέδιο αυτό δεν είναι και τόσο νέο: πρόκειται για κάτι που είχε μελετήσει ο νεκρός πια αδερφός του (ο Μπερλίν των δύο πρώτων σεζόν) και του είχε αναλύσει διεξοδικά παλιότερα, προτού ακόμη υλοποιηθεί η ληστεία στο Νομισματοκοπείο.
Η παγίδα
Είναι προφανές ότι το Netflix δεν φοβήθηκε να μεγαλώσει το budget και να δώσει στους δημιουργούς της σειράς την ευκαιρία για κάτι πιο τολμηρό και πιο εντυπωσιακό. Το στοίχημα άλλωστε κερδήθηκε με τις δύο πρώτες σεζόν: το «Casa de papel» είναι η δημοφιλέστερη μη αγγλόφωνη σειρά της πλατφόρμας και έγινε η πρώτη ισπανική πρωτότυπη διεθνής σειρά του Netflix που κερδίζει βραβείο καλύτερης δραματικής σειράς στα Διεθνή Emmy. Πέρα από τα γυρίσματα σε μαγευτικές εξωτικές τοποθεσίες και τις εντυπωσιακές εκρήξεις, όμως, καθετί καινούργιο φαίνεται να σταματάει εκεί καθώς όλα τα υπόλοιπα, σεναριακά τα έχεις δει, κάπου κάπου τα ξέρεις.
Οι δημιουργοί, παρότι έχουν ένα σενάριο που θα δικαιολογούσε πολλές ανατροπές καθώς το νέο κόλπο δεν φέρει την υπογραφή του πολυμήχανου Καθηγητή, κρατούν το σασπένς σε χαμηλά επίπεδα, ενώ με την προσθήκη μιας νέας επιθεωρήτριας που μοιάζει με καρικατούρα του «κακού χολιγουντιανού μπάτσου», οι διαπραγματεύσεις με την αστυνομία δεν θυμίζουν σε τίποτα μια «έξυπνη παρτίδα σκάκι» όπως θα ήθελαν.
Η μόνη διαφορά έρχεται στο τελευταίο επεισόδιο, καθώς εκεί αρχίζει η πραγματική δράση με ένα cliffhanger φινάλε που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την ύπαρξη μιας τέταρτης σεζόν, η οποία θα πρέπει να ξεπεράσει κάθε προσδοκία αν θέλει να δικαιολογήσει το τρίτο μέρος ως μια εισαγωγή για κάτι πραγματικά πιο τολμηρό και εντυπωσιακό, και όχι ως προσπάθεια διατήρησης μιας επιτυχίας που θα μπορούσε να είχε κλείσει τον κύκλο της.
