Ένα χρόνο μετά το φινάλε του «Game of Thrones», θυμόμαστε τις τεκτονικές αλλαγές που προκάλεσε η σειρά στη μικρή οθόνη.
Η ώρα της αποκάλυψης του προσώπου που θα καθίσει στο θρόνο του Γουέστερος έφτασε. Η έναρξη της τελευταίας σεζόν της σειράς φαινόμενο βρίσκεται μερικές ώρες μακριά (πρεμιέρα την Κυριακή 14/4 και κάθε Κυριακή στις 04.00 και Δευτέρες στις 22.00 στο Novacinema1HD), έχοντας διανύσει μια οκταετία επανακαθορίζοντας τους κανόνες της τηλεόρασης και της θέασής της. Το «Game of Thrones» ξεπέρασε τη σφαίρα της ποπ κουλτούρας, έγινε το μοντέλο που ακολούθησαν όλες οι μετέπειτα σειρές, ενώ εξοικείωσε το πλατύ κοινό με τον κόσμο του φανταστικού. Γιατί όταν ξαφνικά συζητούν οι πάντες με πάθος για δράκους, νάνους, ιππότες και Ντοθράκι, το λες και εκδίκηση των νερντς...
Για να φτάσουμε όμως εδώ χρειάστηκε να βρεθεί το κανάλι που θα τολμούσε να επενδύσει σε μια πολυδάπανη παραγωγή με άγνωστους ηθοποιούς, άγνωστο στόρι και δεκάδες χαρακτήρες. Αυτό δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το HBO.
Το κανάλι εξάλλου είχε ήδη ανακατέψει την τράπουλα της TV με όχι μία, αλλά δύο σειρές. Στα τέλη των '90s χάρη στους αριστουργηματικούς «Sopranos», και λίγο αργότερα το «The Wire», οι θεατές συστήθηκαν σε έναν εξελιγμένο τρόπο τηλεοπτικής αφήγησης. Αντισυμβατικοί χαρακτήρες, κυνική απεικόνιση της βίας και παράλληλες υποπλοκές, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που έλλειπαν και ανέβασαν το ποιοτικό επίπεδο των σειρών, αλλά και τις απαιτήσεις του κοινού. Πλέον η τηλεόραση δεν αντιμετωπίζονταν ως ένα κατώτερο μέσο.
Το «Game of Thrones» υιοθέτησε τα παραπάνω στοιχεία φτάνοντας στο έπακρο τις δυνατότητές τους, όντας μάλιστα βασισμένο στην τρομερά περίπλοκη σειρά βιβλίων του Τζορτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν. Το αποτέλεσμα ήταν ανατρεπτικό σε κάθε επίπεδο: κεντρικοί χαρακτήρες αφανίζονταν ανά πάσα στιγμή, οι αποστομωτικές ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη, ενώ μακιαβελικές δολοπλοκίες ήταν το κυρίως πιάτο κάθε επεισοδίου. Γραφική βία και περίσσιο γυμνό ήρθαν να συμπληρώσουν τα συστατικά μιας πρωτόγνωρης συνταγής που άφησε άναυδο το κοινό, οδηγώντας σε άμεση καθολική επιτυχία. Το «Game of Thrones» ήρε τους περιορισμούς της τηλεοπτικής αφήγησης απεικονίζοντας σκηνές που προηγουμένως θεωρούνταν αδιανόητο να εμφανιστούν στο γυαλί.
Αδιαφιλονίκητο πλεονέκτημα του «GoT» ήταν η επιλογή των δημιουργών Ντ. Μπ. Βάις και Ντέιβιντ Μπένιοφ να υλοποιήσουν το όραμά τους στήνοντας μια παραγωγή υψηλού κόστους, που έφτασε μέχρι και τα 10 εκατομμύρια δολάρια ανά επεισόδιο. Χάρη στην επιμονή τους στη λεπτομέρεια, η σειρά απέκτησε μια ασυνήθιστη για τα τηλεοπτικά δεδομένα κινηματογραφική αισθητική, και δεν ήταν λίγοι τότε που -κάπως βιαστικά- ανακήρυξαν την τηλεόραση ως «το νέο σινεμά». Οι θιασώτες αυτής της άποψης είχαν ως έξτρα επιχείρημα το γεγονός πως την ίδια στιγμή που η μεγάλη οθόνη κατακλυζόταν από υπερηρωικά μπλοκμπάστερ, reboot και spin-off κάθε πιθανού franchise, στη μικρή οθόνη παίρνονταν τα μεγαλύτερα δημιουργικά ρίσκα.
Ας μην ξεχνάμε επίσης πως το «GoT» ήταν πρωτοπόρο στην απεικόνιση μιας οργανικά αφομοιωμένης πολυσυλλεκτικότητας. Πληθώρα χαρακτήρων με διαφορετικές καταγωγές και σεξουαλικές προτιμήσεις έχουν εμφανιστεί στη σειρά, ενώ οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της δράσης. Σέρσεϊ, Ντενέρις, Άρια και πολλές ακόμα ηρωίδες κρατούν τα ηνία της αφήγησης, ενώ η καθεμία ξεχωριστά αναπτύσσει ένα προσωπικό αφήγημα που ανεβάζει κατακόρυφα το ρίσκο σε κάθε τους κίνηση. Τώρα εκείνες ορίζουν την τύχη του Γουέστερος, μια ευτυχώς θετική εξέλιξη σε σχέση με την κακομεταχείριση που είχαν υποστεί στις πρώτες σεζόν.
Δε θα μιλούσαμε όμως για φαινόμενο εάν μέναμε στην τηλεοπτική επανάσταση που έφερε η σειρά. Η εμφάνιση του «GoT» συγχρονίστηκε με την πρώτη ακμή των social media και συνδέθηκε άρρηκτα μαζί τους. Η παραμικρή εξέλιξη ήταν αρκετή για να πυροδοτήσει παθιασμένα threads, μισητά spoilers, αμέτρητα memes και τα πρώτα βίντεο αντιδράσεων στο YouTube (αμέσως μετά τον Κόκκινο Γάμο). Οι αστραπιαία κινητοποίηση των θεατών δημιούργησε την αίσθηση της συμμετοχής στη σειρά, διατηρώντας τους πάντες σε εγρήγορση. Το «GoT» σύντομα αφορούσε τόσο πολύ κόσμο, που οι τηλεοπτικοί κριτικοί άρχισαν να γράφουν κείμενα για κάθε νέο επεισόδιο αντί να περιμένουν τη σεζόν να τελειώσει.
Διότι μιλάμε για τηλεθέαση της τάξης των 30 εκατομμυρίων εβδομαδιαία, μόνο στις ΗΠΑ και χωρίς να υπολογίζουμε τους παράνομους θεατές... Η πειρατεία άνθισε εξαιτίας της δημοφιλίας της σειράς, και για πρώτη φορά το παράνομο downloading ή streaming γινόταν με τόση άνεση, ώστε ακόμα και άνθρωποι δίχως ιδιαίτερη τεχνολογική ευχέρεια μπορούσαν να εντοπίσουν άμεσα τα νέα επεισόδια. Αυτό οφείλεται στη... σκληρή δουλειά των «πειρατών» οι οποίοι πραγματοποίησαν το ισχυρότερο πλήγμα τους το 2015. Ήταν τότε που τα τέσσερα πρώτα επεισόδια της πέμπτης σεζόν κυκλοφόρησαν μαζί στο ίντερνετ, προτού αυτή ξεκινήσει. Δεν ήταν βέβαια αρκετό αυτό για να αποδυναμώσει μια σειρά που πλέον είχε γίνει κολοσσός.
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να σημειώσουμε ένα γεγονός που συχνά περνά απαρατήρητο. Το «GoT» υπήρξε η μοναδική φορά την τελευταία δεκαετία που η ανθρωπότητα συντονίστηκε γύρω από ένα κοινό, πρωτότυπο, πολιτιστικό γεγονός. Πλαισιωμένη από την ανεξέλεγκτη διάχυση πληροφορίας η σειρά κατάφερε να αποτελέσει σημείο συνάντησης εκατομμυρίων θεατών ανά την υφήλιο. Το τελικό ερώτημα είναι, θα ζήσουμε στο μέλλον ξανά ένα ακόμα «Game of Thrones»; Θα είναι αυτό η σειρά αξίας 200 εκατομμυρίων βασισμένη στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» της Amazon; Ίσως το φιλόδοξο πρότζεκτ της Apple με τον Τζέισον «Aquaman» Μομόα; Ή ένας κρυμμένος άσσος στο μανίκι του Netflix; Να κάτι που δεν ξέρουν ούτε οι «μαγικοί» αλγόριθμοι των executives...
