Αιολικά Νησιά - Αξιοθέατα

Λίπαρι
Επισκεφθείτε το Αιολικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο στεγάζεται εκεί όπου ήταν κάποτε χτισμένη μια οχυρωμένη πόλη με τέσσερις εκκλησίες κι ένα σβηστό ηφαίστειο. Ό,τι έχει απομείνει είναι ένα κάστρο που χτίστηκε από τους Ισπανούς μετά την εισβολή του πειρατή Μπαρμπαρόσα, ο οποίος κατέστρεψε την πόλη το 1544 και πήρε τους κατοίκους της ως σκλάβους. Βέβαια, υπάρχουν ακόμη απομεινάρια αρχαιοελληνικών, ρωμαϊκών και μεσαιωνικών οχυρώσεων – συμπεριλαμβανομένου κι ενός μοναστηριού Βενεδικτίνων. Στη συλλογή του μουσείου συγκαταλέγονται ένας εντυπωσιακός αριθμός αγγείων από τη Νεολιθική εποχή μέχρι τα Ρωμαϊκά χρόνια, μια πυραμίδα από αμφορείς από ναυάγιο του 200 π.Χ., πήλινα ειδώλια αρχαίων Ελλήνων θεών και πάνω από 1.000 θεατρικές μάσκες και αγαλματίδια. Οι ακτές του είναι άγριες και βραχώδεις, σχεδόν πρωτόγονες, αλλά με εξαιρετική θέα. Σε πολλές δεν φτάνει αυτοκίνητο, όμως μπορείτε να κάνετε τη διαδρομή με τα πόδια, όπως στη Valle Muria ή στην Punta delle Fontanelle. Επισκεφθείτε επίσης τις θερμές πηγές Terme di S. Calogero (από το 1867).

Σαλίνα
Περιηγηθείτε τα δύο αρχαία ηφαίστεια Monte dei Porri και Fossa delle Felci, όπως και τα απότομα τείχη Pizzo di Corvo. Κολυμπήστε στην πανέμορφη παραλία Pollara, με τη μαύρη ηφαιστειακή άμμο να κάνει αντίθεση με τα σμαραγδένια νερά (εδώ έγιναν και κάποια γυρίσματα του «Il Postino»). Aν θέλετε να μάθετε κάποια πράγματα για την ιστορία του νησιού αλλά και της μετανάστευσης από και προς αυτό, είναι must τα δύο μικρά λαογραφικά μουσεία: το Μουσείο της Μετανάστευσης στη Μάλφα και το Εθνογραφικό Μουσείο στη Λίνγκουα. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τη διάσημη κάππαρη του νησιού.

Στρόμπολι
Όταν ο Ρομπέρτο Ροσελίνι και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν έφτασαν εδώ το 1949 για να γυρίσουν την ταινία «Στρόμπολι, η γη του θεού», δεν υπήρχε ούτε ένα ξενοδοχείο. Ο δάσκαλος Ντομένικο Ρούσο πρόσφερε στον Ροσελίνι ένα σπίτι κι εξασφάλισε το διπλανό για την Μπέργκμαν. Ωστόσο, μετά την προβολή της ταινίας, άρχισαν οι τουρίστες να επισκέπτονται το νησί, ο δάσκαλος έχτισε το πρώτο ξενοδοχείο. Σήμερα οι τάφροι και οι κρατήρες του Στρόμπολι, του πιο ενεργού ηφαιστείου της Ευρώπης, προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες. Σημειωτέον ότι δεν έχει σταματήσει «βρυχάται» εδώ και 2.000 χρόνια. Αν κι έχει μετριάσει τη δραστηριότητά του πλέον, αναστατώνει καθημερινά τη ζωή των κατοίκων με σεισμικές δονήσεις αλλά και φαντασμαγορικές πύρινες φλόγες, που το βράδυ φαίνονται σαν πυροτεχνήματα. Μάλιστα, το έχουν ονομάσει Φάρο της Μεσογείου, αφού η λάβα που εκτινάσσει φαίνεται από μακριά. Αν θέλετε να κάνετε trekking μέχρι τον κρατήρα (υπάρχει οργανωμένη πεζοπορία διάρκειας δύο ωρών), χρειάζεστε σίγουρα μπότες, μπαστούνι, ζεστό τζάκετ και νερό. Οι καλύτερες παραλίες εδώ είναι οι μικροί ορμίσκοι με μαύρη άμμο που χώνονται μέσα σε βράχια από λάβα κατά μήκος της ακτής της Πισιτά. Από εκεί θα απολαύσετε υπέροχη θέα προς το νησάκι Στρομπολίκιο, το οποίο βρίσκεται απέναντι.

Βουλκάνο
Σύμφωνα με τη μυθολογία, εδώ είχε το εργαστήρι του ο Ήφαιστος. Στην πραγματικότητα, τώρα, εκτός από τις τουριστικές ατραξιόν, όπως το μπαρουτοκαπνισμένο ηφαίστειο, τα ονομαστά για τα ευεργετικά τους αποτελέσματα στο δέρμα και στην πλάτη λασπόλουτρα, τις μαύρες παραλίες και τα αφρίζοντα θειούχα νερά στα ανοιχτά της θάλασσας, η μικρή πόλη μοιάζει με ημιτελές σκηνικό γουέστερν και το ακρωτήρι του Βουλκαντσέλο έχει γεμίσει με πολυτελή ξενοδοχεία. Συνήθως οι επισκέπτες έρχονται για να κάνουν μια πεζοπορία δύο ωρών μέχρι την κορυφή του ηφαιστειακού κώνου, από όπου η θέα προς το απέραντο γαλάζιο και τα άλλα νησιά είναι συναρπαστική – αν εξαιρέσουμε τη μυρωδιά από το θειάφι.

Φιλικούντι και Αλικούντι

Τα κρυστάλλινα νερά και οι απομονωμένες ακρογιαλιές τους αποτελούν ιδανικό σκηνικό για όσους επιθυμούν να απομονωθούν. Ο ασφαλτόδρομος που συνδέει τους οικισμούς του Φιλικούντι δίνει μια λανθασμένη εντύπωση για το νησί. Τα χωριά φαίνονται απομακρυσμένα το ένα από το άλλο, όμως απέχουν μεταξύ τους μόνο μερικά λεπτά. Άλλωστε, το νησί φαίνεται καλύτερα με το καραβάκι ή περπατώντας το. Με ένα βυθό που αποτελεί το… σπίτι δεκάδων αρχαίων ναυαγίων, στο Φιλικούντι θα κάνετε πολύ ενδιαφέρουσες καταδύσεις. Αν δεν είστε φαν του αθλήματος, κάντε το γύρο του με το καραβάκι για να δείτε το κρυμμένο σπήλαιο, όπου γίνεται κάθε χρόνο (15 Σεπτεμβρίου) το Φεστιβάλ υπό το φως των κεριών. Το λιμάνι του δεν είναι τόσο ελκυστικό, προτιμήστε το μικρό ψαρολίμανο Pecorini A Mare, όπου μπορείτε να φάτε καλά ψαρικά (το Φιλικούντι έχει τα καλύτερα όστρακοειδή στο Τυρρηνικό) και να περπατήσετε μέχρι το λόφο La Canna για να δείτε το ηλιοβασίλεμα. Όσο για το Αλικούντι, θεωρείται το πιο απομονωμένο από όλα τα νησιά κι έχει παραμείνει ανέγγιχτο από τον τουρισμό. Υπάρχει μόλις μία ταβέρνα, καθόλου δρόμοι και τράπεζες γι’ αυτό και οι επισκέπτες ή το λατρεύουν αμέσως ή το απεχθάνονται.

Παναρέα
Μικροσκοπική αλλά και η πιο κοσμική από όλα. Γνωστή και ως «St. Tropez» της Νότιας Ιταλίας, αν δεν είστε μέλη της… κοινωνίας των πλούσιων και διάσημων, καλύτερα να την αποφύγετε τον Αύγουστο. Αν θέλετε να κολυμπήσετε, να περπατήσετε ή να κάνετε εκδρομές με το καραβάκι, ελάτε καλύτερα την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Επισκεφθείτε τη χρυσή ακτή της Τσαμαρά κάνοντας σαραντάλεπτη πεζοπορία αλλά και το μαγευτικό κόλπο του Κάλα Ζούνγκα, στους πρόποδες ενός ακρωτηρίου, όπου υπάρχουν απομεινάρια από καλύβες της Εποχής του Χαλκού. Από την άλλη πλευρά, με εικοσάλεπτη πεζοπορία, θα βρεθείτε στην παραλία της Καλκάρα, όπου τα αφρίζοντα από το θειάφι νερά αλλά και τα κίτρινα σημάδια του πάνω στους βράχους έκαναν τους αρχαίους να πιστεύουν ότι εδώ ήταν η είσοδος για τον Κάτω Κόσμο. Μια εκδρομή με καραβάκι στα γύρω νησάκια είναι must. Τα σχήματα και τα χρώματα των βράχων είναι μοναδικά, ενώ όταν η θάλασσα είναι ήρεμη και καθαρή, στο βυθό –κάτω από μικρό νησάκι Μπασιλούτσο– μπορείτε να δείτε τα ερείπια ενός ρωμαϊκού λιμανιού και μιας ρωμαϊκής βίλας.