Αιτωλικό

Ένα μικρό, πυκνοκατοικημένο νησάκι στη μέση της ήρεμης λιμνοθάλασσας, που προστατεύεται από τους ορεινούς όγκους της Βαράσοβας και του Ζυγού. Δύο πέτρινα τοξωτά γεφύρια (του 19ου αιώνα) μήκους 300 μ. το συνδέουν ανατολικά και δυτικά με την ξηρά. Γύρω του το νερό εισχωρεί στο λεπτό στρώμα γης δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον ανάγλυφο στην ακτογραμμή. Αλμυρόβαλτοι και αμμώδεις περιοχές συνθέτουν το σκηνικό. Ομορφιά βγαλμένη από καρτ ποστάλ. Είναι το Αιτωλικό, το οποίο καθόλου άδικα αποκαλείται «μικρή Βενετία» της Ελλάδας. Παλιά ναυτική πολιτεία (κάποτε διέθετε αξιόλογο στόλο), έχει ιδιαίτερο χρώμα και γραφικότητα. Στα βιβλία της Ιστορίας μνημονεύεται η ηρωική αντίσταση που πρόβαλε στους Τούρκους, ιδιαίτερα στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Η λιμνοθάλασσα είναι τεράστιος βιότοπος και αποτελεί το μεγαλύτερο τμήμα του πολύτιμου οικοσυστήματος που ορίζεται από τις εκβολές του Ευήνου έως τις εκβολές του Αχελώου. Πηγή πλούτου και ευημερίας για το Αιτωλικό (όπως και για το Μεσολόγγι), η λιμνοθάλασσα αποτελεί φωλιά και καταφύγιο για περισσότερα από 250 διαφορετικά είδη πουλιών, στα οποία περιλαμβάνονται πολλά σπάνια και απειλούμενα με εξαφάνιση. Θα δείτε ερωδιούς, φοινικόπτερα, αγριόχηνες, μαυρόκοτες και άλλα θαλασσοπούλια, ενώ δυτικά, στο λόφο Κατσάς και προς τους λόφους της Αγίας Παρασκευής και των κοινοτήτων Αγίου Ηλία, Στάμνας και Χρυσοβεργίου, αφθονούν οι πέρδικες, οι τσαλαπετεινοί και τα κοτσύφια. Για μπάνιο επιλέξτε τα Ρεμπάκια ή την περιοχή Σταμνά.