Ταξίδι στην πατρίδα του Lagavulin
Κείμενο Πάνος Δεληγιάννης
Σκηνή πρώτη: Το αεροπλάνο ετοιμάζεται να προσγειωθεί στο σκοτεινό νησί. Χαζεύω από κάτω το τοπίο και μερικά λεπτά αργότερα βλέπω τα φώτα ενός και μοναδικού αυτοκινήτου να σκίζουν το σκοτάδι.
Σκηνή δεύτερη: Έχουμε προσγειωθεί στο μικροσκοπικό αεροδρόμιο και το πούλμαν μάς μεταφέρει στο ξενοδοχείο από ένα στενό δρομάκι, ανάμεσα από λιβάδια όπου αχνά βλέπω μερικά καλοθρεμμένα πρόβατα αραχτά. Σκηνή τρίτη: Στο δωμάτιο πλέον, ανοίγω τη βρύση να κάνω ένα μπάνιο. Το νερό είναι καφέ! Ωχ, σκέφτομαι, σκουριά στους σωλήνες. Περιμένω δυο τρία λεπτά, το νερό είναι πάντα καφέ. Πλησιάζω τη μύτη μου στη βρύση, μυρίζω τύρφη! Καλώς ήρθα στην πατρίδα του πιο αγαπημένου μου ουίσκι, σκέφτομαι και ανακαλώ στη μνήμη μου το πληθωρικό τυρφώδες άρωμα του Lagavulin, με τις νότες καπνού και ξερών φρούτων και τις νύξεις θαλασσινού αέρα.
Το επόμενο πρωί ανοίγω το παράθυρο του δωματίου μου. Πυκνή ομίχλη παντού, το βουητό της θάλασσας ακούγεται κοντά. Είμαι στη μέση του πουθενά, περικυκλωμένος από καταπράσινα λιβάδια και δεκάδες πρόβατα. Στις μέρες που θα ακολουθήσουν, βλέπω τα περισσότερα πρόβατα και αγελάδες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου!
Το Islay είναι ένα νησί σχεδόν επίπεδο με άγρια γοητεία, το τυπικό σκοτσέζικο φως (ή μάλλον την έλλειψή του), ατέλειωτα, καταπράσινα λιβάδια και γκρίζα, θυμωμένη θάλασσα. Ένα άγριο τοπίο που γεννά μερικά από τα καλύτερα σκοτσέζικα malts, ανάμεσά τους ένα από τα κορυφαία, το θρυλικό Lagavulin: ένα malt ουίσκι που συνδυάζει στην εντέλεια ένα άγριο, ιδιότυπο, μοναδικό άρωμα –που θα αναγνώριζε ο καθένας έχοντάς το δοκιμάσει έστω μία φορά στη ζωή του–, με μια γεύση πλούσια και ταυτόχρονα απαλή και μεταξένια.
Οι ώρες της ζύμωσης και της διπλής απόσταξης, το ποταμάκι με το καφετί από την τύρφη νερό που περνά δίπλα από το αποστακτήριο, οι φωτιές της τύρφης που καίνε με τις ώρες, οι αποθήκες πλάι στην ανταριασμένη θάλασσα, είναι στοιχεία που εξηγούν τη μοναδικότητα του χαρακτήρα του Lagavulin. Ενός malt τόσο τέλειου, που ακόμη δεν έχω δοκιμάσει εκδοχή του που να ξεπερνά την κλασική του έκδοση των 16 ετών παλαίωσης.
Τελειώνοντας, θα σχολιάσω δύο γευστικές εμπειρίες μου με το ουίσκι αυτό. Πριν χρόνια, στην Ελληνική Ακαδημία Οίνου, δοκιμάζαμε αυγοτάραχο με διάφορα κρασιά και αποστάγματα. Ώρες μετά, έχοντας δοκιμάσει αυγοτάραχο με κρασιά, σαμπάνιες, βότκες, τσίπουρα και ό,τι άλλο φαντάζεστε, σερβίρουμε στα ποτήρια μας Lagavulin. Ο συνδυασμός ήταν απλά μαγικός. Χρόνια αργότερα, κάθομαι στην τραπεζαρία του αποστακτηρίου. Μας σερβίρουν μεγάλα στρείδια. Ο master blender περνά και γεμίζει τα στρείδια μας με Lagavulin από το μπουκάλι απευθείας! Μαγεία!
Το ταξίδι στο Islay είναι, για μένα, θαυμαστή απόλαυση του εκπληκτικού αυτού ουίσκι, μια σχεδόν μυστικιστική εμπειρία.
