Ένα ζαγορίσιο πετρόκτιστο χωριό-ανακάλυψη, μόλις 37 χιλιόμετρα μακριά από τα Γιάννενα κι όμως σχεδόν άγνωστο. Η Ελένη Κούκη περπάτησε στα καλντερίμια του και σας αποκαλύπτει τα μυστικά του. Μόνο προλάβετε, γιατί οι εξελίξεις τρέχουν και εντός ολίγου τα μυστικά του Δίκορφου θα είναι γνωστά σε όλους!
Αποφασίσαμε να μπούμε στο Δίκορφο από την... πίσω πόρτα, ακολουθώντας τη λιγότερο συνηθισμένη διαδρομή, και οι θεοί του ταξιδιού μάς αντάμειψαν. Ήταν πρωί Κυριακής, μια ωραία μέρα στο βουνό, με κρυστάλλινη ορατότητα. Στην Εγνατία κυκλοφορούσαν ελάχιστα αμάξια και όταν στρίψαμε στην έξοδο για Ζαγόρι-Μηλιωτάδες, είχαμε την αίσθηση πως μπήκαμε σε μια ζώνη ξεχασμένη από το χρόνο. Ήμερα αγροτικά τοπία εναλλάσσονταν με πυκνά δάση δρυός. Βρισκόμασταν στα όρια μεταξύ Ανατολικού και Κεντρικού Ζαγορίου, μια περιοχή που δεν έχει ακολουθήσει την κούρσα της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης όπως οι υπόλοιπες τριγύρω. Στρίβοντας για Κεντρικό Ζαγόρι, τα πρώτα χωριά που αντικρίζουμε (Καρυές, Καβαλάρι, Καλουτά) δεν διακρίνονται για την αρχιτεκτονική τους, καθώς όλα κάηκαν από τους Γερμανούς το ’43 και ξαναχτίστηκαν. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι τους λείπουν τα αξιοθέατα, με πρώτο στη διαδρομή το μονότοξο γεφύρι του Καμπέρ Αγά. Φεύγοντας από τις Καρυές, μια μικρή πινακίδα μάς οδηγεί σ’ έναν παλιό, αναστυλωμένο σήμερα νερόμυλο, ενώ στην Καλουτά βρίσκουμε δύο από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία, το μικροσκοπικό, αλλά τρίτοξο γεφύρι της, όμορφο σαν μινιατούρα, και την αναστηλωμένη μονή Βισσικού με τη συναρπαστική θέα σε Αστράκα και Μιτσικέλι. Στο τέλος της διαδρομής μάς περιμένει το καλύτερο. Το Δίκορφο διατηρεί ακέραια την παραδοσιακή αρχιτεκτονική ομορφιά του. Επιπλέον, είναι χτισμένο σ’ ένα διάσελο που αντικρίζει όλα τα βουνά της περιοχής, από την Αστράκα και την είσοδο του Βίκου μέχρι τις κορυφές της Βασιλίτσας. Μπορεί η πλατεία με το παλιό σχολείο να μοιάζει με περίκλειστο σκηνικό θεάτρου, αλλά ανεβοκατεβαίνοντας στα καλντερίμια θα βρείτε ουκ ολίγα ανοίγματα, τα οποία προσφέρουν εκπληκτικά πλάνα ορεινής θέας. Το κορυφαίο, πάντως, πανόραμα αποκαλύπτεται σε όσους θα πάρουν το μικρό χωματόδρομο, μόλις 2 χιλιόμετρα, για την κορυφή του Αϊ-Γιάννη.
Το χωριό βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από την Ελάτη και τον κεντρικό δρόμο Ιωάννινα-Ζαγόρι. Κι όμως, η κίνηση εδώ είναι ελάχιστη. Αυτή είναι κι η ομορφιά του Δίκορφου: βρίσκεται ακριβώς στην «κόψη» ανάμεσα στο πολυσύχναστο Ζαγόρι και στα απόμερα τοπία που περιγράψαμε πιο πάνω. Τίποτε δεν μένει το ίδιο όμως. Μιλώντας με τον Δημήτρη Μπουραζάνη, ο οποίος το χειμώνα διαχειρίζεται τον ξενώνα «Art Deco», μάθαμε ότι τα επόμενα δύο χρόνια θα ανοίξουν ακόμη τρεις ξενώνες. Προς το παρόν το Δίκορφο διαθέτει τέσσερα καταλύματα. Το «Δίκορφο Houses» (2651074153, 6976690388) νοικιάζει αυτόνομες κατοικίες (μέχρι έξι άτομα), ενώ ο «Κάτω Μαχαλάς» (6945330760) είναι ένας απλός ξενώνας, με συμβατική διακόσμηση, ο οποίος στεγάζεται σ’ ένα από τα πιο παλιά σπίτια (του 1842) και ανήκει σ’ ένα φιλόξενο ζευγάρι, γέννημα θρέμμα του χωριού. Αλλά οι πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις για διαμονή στο χωριό είναι το «Anastasios Luxury Guest House» (2653071931) και το «Art Deco» (2653071044). Το πρώτο είναι ένα πέτρινο αρχοντικό στην άκρη του χωριού, με πολυτελή υποδομή (μπάνιο, χαμάμ, τζάκι στα υπνοδωμάτια) και ντιζάιν κομμάτια στην επίπλωση, ιδανικό για μεγάλες παρέες (διαθέτει τρία υπνοδωμάτια), ενώ το δεύτερο είναι ένας ρομαντικός ξενώνας πέντε δωματίων, επιπλωμένος με αυθεντικά art deco κομμάτια. Ακόμη κι αν δεν μένετε εδώ, αξίζει να περάσετε για να πιείτε ένα ρόφημα στο –σαν κουκλόσπιτο– cafe του με την ηλιόλουστη τζαμαρία. Η μόνη σοβαρή έλλειψη στο χωριό αφορά το φαγητό. Ναι μεν το παλιό καφενείο της πλατείας έχει μετατραπεί σε σύγχρονο εστιατόριο με το όνομα «Μήλο» και σύγχρονη country διακόσμηση, όμως δεν βρίσκεται πάντα σε κανονική λειτουργία και θα σας χρησιμεύσει μάλλον για να πιείτε κάνα τσιπουράκι. Στα επτά χιλιόμετρα, βέβαια, βρίσκουμε την Ελάτη και την εξαιρετική ταβέρνα «Στα Ριζά», ενώ έχουμε ακούσει καλά λόγια και για το εστιατόριο του ξενώνα «Δρυόφυλλο» στο ίδιο χωριό.
