Σε αυτό το χωριό μπορεί να αγναντεύεις το πέλαγος, αλλά καθώς φτάνεις στην πέτρινη πλατεία του, νιώθεις σαν να βρίσκεσαι στη μακεδονική ενδοχώρα.
Όσοι γνωρίζουν τη Θάσο ξέρουν καλά ότι τα πιο ενδιαφέροντα χωριά της είναι στα ορεινά. Το Καζαβίτι είναι αναμφίβολα ένα από τα ομορφότερα. Βρίσκεται σε μια πλαγιά στα 350 μ. υψόμετρο και χωρίζεται σε δύο βασικούς συνοικισμούς, το μεγάλο και το μικρό. Η –σαν σκηνικό– πέτρινη πλατεία του και οι συμπαθητικές της ταβέρνες το έχουν αναδείξει από παλιά σε must βόλτα για όσους βρίσκονται στο νησί. Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια, όμως, έχει αναπτύξει συμπαθητική ξενοδοχειακή υποδομή, η οποία το κάνει ιδανική επιλογή για νησιωτικές διακοπές που συνδυάζουν βουνό και θάλασσα.
Στο χωριό υπάρχουν μονοπάτια που καταλήγουν στη θάλασσα μέσα από ελαιόφυτες διαδρομές, όπως αυτό πάνω στο δρόμο που οδηγεί προς το «Hotel Tsigoura». Αν θέλετε, πάντως, να γνωρίσετε άκοπα την ομορφιά του βουνού, αναζητήστε τον καινούργιο δρόμο που οδηγεί στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρων. Ο δρόμος ξεκινά λίγο πιο πάνω από τον ξενώνα «La Casa Rossa» και είναι καινούργιος – αν και οι κλίσεις του δεν μας φάνηκαν πολύ καλοσχεδιασμένες, οπότε προσοχή στις φουρκέτες. Το δάσος έχει άγρια ομορφιά, καθώς από κάποια στιγμή και μετά εμφανίζονται ρόμπολα και δασική πεύκη, μια βλάστηση δηλαδή την οποία έχουμε συνδέσει μόνο με την ηπειρωτική Ελλάδα. Στο δεξί μας χέρι, ωστόσο, υπάρχει πάντα θάλασσα. Το ίδιο το μοναστήρι, το οποίο κάηκε στη μεγάλη φωτιά του ’85, δεν παρουσιάζει κάποιο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
Στο ίδιο το χωριό κάνουμε χαλαρές βόλτες εξερευνώντας καλντερίμια και παλιές πετρόκτιστες εκκλησίες, όπως αυτή των Δώδεκα Αποστόλων του 1804. Καταλήγουμε πεινασμένοι στην ψησταριά του Αντρέα για κολοκυθολούλουδα γεμιστά, φρέσκες τηγανητές πατάτες και κότσι στη γάστρα.
Διαμονή