Η Πολίνα Αγαπάκη φορτώνει στο αμάξι τα πέδιλα του σκι, το καλαθάκι της (για τα μανιτάρια), τα μποτάκια της αλλά και μαγιό –για το jacuzzi– και φεύγει για Γρεβενά. Φωτό Χρήστος Δράζος
Tο χιονοδρομικό της Βασιλίτσας το «κυνηγούσα» εδώ και χρόνια για τις μαύρες πίστες του και τις καταβάσεις ανάμεσα στα δέντρα, αλλά μέχρι τώρα δεν είχα καταφέρει να το κατακτήσω. Χάρη σ’ αυτό, τα τελευταία χρόνια η περιοχή έχει αναδειχτεί σ’ έναν από τους πιο αγαπητούς χειμερινούς προορισμούς και όχι μόνο για τους Βορειοελλαδίτες. Πολλοί Αθηναίοι το προτιμούν θέλοντας να «ξεφύγουν» λίγο από την κοσμική Αράχοβα, ενώ οι snowboarders δεν το αλλάζουν με τίποτε, αφού εδώ άνοιξε η πρώτη half pipe στην Ελλάδα. Τελευταία όμως άκουγα για τα Γρεβενά όλο και περισσότερο. όχι πάντα από χιονοδρόμους κι όχι μόνο ως χειμερινό προορισμό. Άλλος ήταν ο λόγος: τα μανιτάρια τους, με τα οποία τείνουν πια να ταυτιστούν. Πώς έγινε αυτό; Πότε; Είναι μια τάση που θα περάσει ή κάτι περισσότερο; Τα μανιτάρια έγιναν η αφορμή και για το δικό μας οδοιπορικό στη Βόρεια Πίνδο. Δεν περιοριστήκαμε όμως σε αυτά: δάση με πεύκα και οξιές, μαυρόπευκα και ρόμπολα, πέτρινα γεφύρια, ο ποταμός Βενέτικος, ο εθνικός δρυμός της Βάλια Κάλντα, τα μοναδικά στον κόσμο παλαιοντολογικά ευρήματα στο Μουσείο της Μηλιάς, γαστρονομικές εκπλήξεις σε cosy ξενώνες είναι λόγοι για να φτιάξετε βαλίτσες.
Γρεβενά, η πόλη του μανιταριού
Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Πρώτος σταθμός: Γρεβενά.
Η πόλη σε υποδέχεται μ’ ένα γλυπτό μανιτάρι. Το υπονοούμενο το πιάνεις με το δεύτερο ίδιας θεματολογίας έργο. Κάτι τρέχει εδώ λοιπόν. Πράγματι, πριν από περίπου ένα χρόνο, τα Γρεβενά ανακηρύχτηκαν επισήμως, με ομόφωνη απόφαση του δήμου, «Πόλη του Μανιταριού» και οι δημοφιλείς πλέον μύκητες έχουν μπει για τα καλά στο επίκεντρο της ανάπτυξης της περιοχής – πολιτιστικής, εκπαιδευτικής, οικονομικής και κοινωνικής. Να σημειώσουμε ότι προτού τα μανιτάρια μπουν για τα καλά στη ζωή των Γρεβενιωτών, το χαρακτηριστικό της πόλης ήταν το πεντάγωνο ρολόι της, χτισμένο το 1906, το οποίο πριν από την απελευθέρωση των Γρεβενών λειτουργούσε ως τμήμα τούρκικου τζαμιού. Σήμερα δεσπόζει σ’ ένα από τα πιο κεντρικά σημεία, αν και η καρδιά της πόλης χτυπάει πλέον στην Πλατεία Αιμιλιανού, 100 μέτρα από το ρολόι. Στους γύρω δρόμους παίζεται και όλη η φάση του nightlife – εμείς επιλέξαμε να πιούμε το ποτό μας στο «Αlmodobar» με την ιδιαίτερη διακόσμηση.
Αν διανυκτερεύσετε στα Γρεβενά, η καλύτερη λύση είναι το ξενοδοχείο «Αχίλλειον», στο 2ο χλμ. του δρόμου Γρεβενών-Κοζάνης. Καθώς η στάθμευση στο κέντρο της πόλης αποτελεί ακόμα ένα άλυτο ζήτημα, αυτό το ξενοδοχείο, σύγχρονο και άνετο, μπορεί να γίνει η βάση για τις εξορμήσεις σας.
Στην πόλη, αφού κάνετε τα «γαστρονομικά» ψώνια σας, δοκιμάστε το φαγητό στην «Τράπεζα Γεύσεων», ένα φροντισμένο, καινούργιο εστιατόριο, με κομψή διακόσμηση και εκτενές μενού. Μη φύγετε όμως απ’ τα Γρεβενά χωρίς να φάτε στο «Αυλαίς», που ειδικεύεται σε πιάτα με άγρια μανιτάρια. Ιδιοκτήτης του ο Θοδωρής Καραγιάννης ο οποίος, σε συνεργασία με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη, εκπαιδευτικό και ψυχή του κινήματος των μανιταρο-φιλων της χώρας, προτείνει ιδιαίτερες γεύσεις με πρωταγωνιστή, βέβαια, το σύμβολο της πόλης. Εμείς δοκιμάσαμε μορχέλλες (το μανιτάρι «της καταστροφής»: βγαίνει έπειτα από πυρκαγιές ή πλημμύρες) και λακτάριους τουρσί, τρικόλομα ομελέτα, αγαρικά (βγαίνουν στα βοσκοτόπια και τα λιβάδια), τρικόλομα αλά κρεμ και μια ποικιλία από πορτομπέλο, αγαρικά, λακτάριους, σουίλους και μακρολεπιότα και στο τέλος απολαύσαμε το πολύ ιδιαίτερο γλυκό του κουταλιού μανιτάρι. Για την επόμενη επίσκεψή μας αφήσαμε ως εκκρεμότητα τη μανιταρόσουπα – τη φτιάχνουν μόνο τα σαββατοκύριακα... Εξάλλου, όπως λέει κι ένας φίλος (ή η λαϊκή σοφία), για να ξαναγυρίσεις σ’ έναν τόπο, πρέπει να αφήσεις κίνητρα για την επόμενη φορά. Είμαστε, λοιπόν, σε καλό δρόμο!
Χόρτα όσα μπορείς και μανιτάρια όσα ξέρεις
Πριν φύγουμε από την πόλη συναντήσαμε τον Γιώργο Κωνσταντινίδη, περπατήσαμε και μαζέψαμε μανιτάρια μαζί του στο Άλσος Θεοδωρίδη. Ο ίδιος ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τα μανιτάρια πριν από 20 χρόνια. Έκτοτε έχει εκδώσει τρία βιβλία (μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει βγει και το τέταρτο) και πέντε DVDs που έχουν διακριθεί διεθνώς, ενώ εξακολουθεί ν’ ανακαλύπτει, να καταγράφει και να μελετάει μεταδίδοντας την αγάπη του για τα μανιτάρια (δείτε περισσότερα στο www.manitari.gr). Πάντως, και οι 400 μαθητές του μαζεύουν μανιτάρια, και μάλιστα ένας πιτσιρικάς της ΣΤ΄ Δημοτικού, είναι από τους 10 καλύτερους στην Ελλάδα! Πώς μαθαίνεις όμως ποια μανιτάρια τρώγονται; Για την ταυτοποίησή τους, εκτός από τη μακροσκοπική παρατήρηση («Α, ένα μανιτάρι»...), χρειάζονται και μικροσκοπική, και χημικά αντιδραστήρια. Ο Γιώργος ξεκίνησε μελετώντας ελληνική και ξένη βιβλιογραφία και περνώντας πολλές ώρες στο δάσος. Στη συνέχεια ίδρυσε τον τότε μοναδικό σύλλογο μανιταρόφιλων Δυτικής Μακεδονίας (σήμερα υπάρχουν πέντε σε όλη τη χώρα και τρεις υπό ίδρυση). Μέχρι σήμερα, ταυτοποιημένα είναι 1.000 από τα περίπου 2.500 είδη μανιταριών που υπολογίζεται ότι υπάρχουν. Στην Ελλάδα έχουμε τα καλύτερα και ακριβότερα μανιτάρια στον κόσμο – αν και μαζί με τους Αλβανούς είμαστε οι πιο μυκόφοβοι λαοί της Ευρώπης! Αυτό, πάντως, αλλάζει σιγά σιγά και η αρχή έγινε στα Γρεβενά.
Είδαμε, λοιπόν, πορτοκαλιές λεπίστες (αποξηραίνονται, τηγανίζονται, γίνονται σούπα, τουρσί ή της κατσαρόλας), καλογεράκια (τα γνωστά porcini), βασιλικά, κανθαρίσκους (γλυκό του κουταλιού), κοκκινωπά τσαμομανίταρα (τσάμια είναι τα πεύκα) και σουίλους (σημαίνει γουρουνάκι στα λατινικά και είναι ένα μανιτάρι λιπαρό και παχύ, που τρώγεται αφού ξεφλουδιστεί). Είδαμε όμως και Gallerina κρηπιδωτή (θανατηφόρα – κι έμοιαζε εντελώς αθώα), υπέροχο γαίαστρο (αλλιώς και «κόσμημα της γης»), κίτρινα κοραλλόμορφα μανιτάρια, ξυλάρια (μανιτάρια που φωσφορίζουν!) και παρασόλα (σαν κινέζικη ομπρέλα). Παραισθησιογόνα ή ζουρλομανίταρα ούτε είδαμε ούτε δοκιμάσαμε, το δάσος όμως ήταν μαγικό ούτως ή άλλως.
Προϊστορικού γίγαντες στα Γρεβενά
Από τα Γρεβενά πήραμε το δρόμο για τη Μηλιά (ή Μηλέα, αν δεν τη βρίσκει το GPS) στην παλιά εθνική οδό για Κοζάνη. Εκεί επισκεφθήκαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας με τα μοναδικά στον κόσμο ευρήματα μαστόδοντων (πρόγονοι των σημερινών ελεφάντων) που ζούσαν στην περιοχή: δύο ζευγάρια χαυλιόδοντες ηλικίας 200.000 και 2,5-3 εκατομμυρίων ετών καθώς και οστά από τον υπόλοιπο σκελετό των ζώων μαζί με απολιθώματα από ασπόνδυλα, οστά από ρινόκερο, γαζέλα, βίσονα και αγριόχοιρο καθώς και το δόντι από ένα μαχαιρόδοντα (είδος λιονταριού με κοφτερό κυνόδοντα, όπως υπονοεί και η ονομασία του) και πολλά άλλα.
Τα ευρήματα είναι πραγματικά μοναδικά, το «National Geographic» έχει επανειλημμένα αφιερώσει πολλά άρθρα και όμως το Υπουργείο Πολιτισμού δεν φαίνεται να υποστηρίζει ιδιαίτερα την προσπάθεια. Γι’ αυτό και το –μάλλον στοιχειώδες– μουσείο υλοποιήθηκε χάρη στην κινητοποίηση των κατοίκων και τις προσπάθειες του δήμου και της νομαρχίας. Σήμερα, ωστόσο, ετοιμάζεται ένα κέντρο Παλαιοντολογίας και Φυσικής Ιστορίας με μεγάλο εκθεσιακό χώρο, εργαστήρια, αίθουσα προβολών και βιβλιοθήκη. Το μουσείο ανοίγει κατόπιν συνεννόησης (2462351500) και οι ώρες λειτουργίας έχουν ως εξής: τις καθημερινές 09:30-14:40 και τα σαββατοκύριακα 09:00-17:00.
Όλα είναι δρόμος
Από τη Μηλιά κάναμε αναστροφή και συνεχίσαμε με κατεύθυνση το Σπήλαιο. Λίγο πριν συναντήσουμε τον Ζιάκα (ή Ζάκα) είδαμε στ’ αριστερά μας το ομώνυμο γεφύρι (ή Τουρκογέφυρο) και συνεχίζοντας προς Σπήλαιο, φτάσαμε τελικά στο ξακουστό γεφύρι της Πορτίτσας, που ονομάστηκε έτσι γιατί βρίσκεται στην είσοδο του φαραγγιού του Σπηλαίου, πάνω στον ποταμό Βενέτικο. Η ομορφιά του τοπίου καθηλώνει – προσοχή όμως: πάνω στο γεφύρι γλιστράει πολύ! Εδώ μπορείτε να φάτε στην ομώνυμη ταβέρνα, ενώ διαμονή και φαγητό συνδυάζονται στο «Αλώνι του Ήλιου» με άνετα δωμάτια, ζεστό σαλόνι με τζάκι δύο όψεων και πολύ καλό εστιατόριο (ανάμεσα στ’ άλλα, φάγαμε μια καταπληκτική συκωταριά μαγειρεμένη με κρασί και κρεμμυδάκι και πολύ ωραία σπιτική ρώσικη σαλάτα). Άλλη καλή (και οικονομική) επιλογή για διαμονή είναι η «Βίλα Αλεξάνδρα» με τα καθαρά, περιποιημένα δωμάτια και το φιλόξενο καθιστικό, με προϊόντα δικής τους παραγωγής και σπιτικό τσίπουρο.
Από τον Ζιάκα πήραμε το δρόμο για το Περιβόλι, όπου βρίσκεται η είσοδος στον εθνικό δρυμό της Πίνδου. Δυστυχώς, λόγω ομίχλης, δεν καταφέραμε να μπούμε και να περπατήσουμε στο δρυμό, απολαύσαμε όμως τη φύση από το φιλόξενο σαλόνι του ξενοδοχείου «Βάλια Κάλντα» (που παρεμπιπτόντως, σημαίνει «ζεστή κοιλάδα» στα βλάχικα), καθισμένοι δίπλα στο αναμμένο τζάκι.
Στο δρόμο για τη Βασιλίτσα, φτάνουμε στη Σμίξη, ένα χωριό που τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκε κυρίως χάρη στο χιονοδρομικό κέντρο. Εδώ, το all day bar «Slalom» μας υποδέχεται από το πρωί, με φροντισμένο πρωινό, μέχρι το βράδυ, με ανεβαστικές μουσικές και καθαρά ποτά.
Συνέχεια με Σαμαρίνα. Χιλιοτραγουδισμένο βλαχοχώρι, είναι το ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων, χτισμένο στον Σμόλικα, στα 1.600 μέτρα – ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουν, και μάλιστα με πάθος, οι κάτοικοι. Παλιά, το χειμώνα ερήμωνε γιατί οι κτηνοτρόφοι κάτοικοί της μετακινούνταν στα πεδινά, με την ανάπτυξη όμως του χιονοδρομικού και του ορεινού τουρισμού τα πράγματα άλλαξαν. Εξάλλου, έχει πλέον και πολύ καλό οδικό δίκτυο. Είτε επιλέξετε να την προσεγγίσετε από τους Φιλιππαίους είτε από τη Σμίξη, θα έχετε μπροστά σας μόνον άσφαλτο. Η διαδρομή δε είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Στην ξακουστή πλατεία της θα βρείτε πολλές ταβέρνες για ζουμερά ψητά, κοκορέτσια αλλά και φτιαχτές πίτες, δυο-τρία μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα κι ένα παλιακό καφενείο (το «Πανελλήνιον»), όπου φάγαμε ωραίο μπακλαβά με ολόκληρα καρύδια. Εντυπωσιακή όμως είναι και η εκκλησία του χωριού, μ’ ένα πεύκο να ξεπροβάλλει από τη στέγη του ιερού. Όσο για τη διαμονή,
ο παραδοσιακός ξενώνας «La Noi» (που σημαίνει «σε εμάς» στα βλάχικα), χτισμένος με πέτρα και ξύλο, με φροντισμένα δωμάτια και ωραία θέα, είναι πολύ δημοφιλής.
Ski στη Βασιλίτσα και spa στην ομίχλη
Φτάσαμε λοιπόν στον... καημό μου. Με πίστες για σκιέρ και snowboarders όλων των επίπεδων, το χιονοδρομικό έχει πολύ καλή ποιότητα χιονιού όλο το χειμώνα. Έχει όμως και κατεβασιές ανάμεσα στα δέντρα (που εξασφαλίζουν καλύτερη ορατότητα στην ομίχλη), εναέριους και συρόμενους αναβατήρες (ώστε να λειτουργούν οι πίστες όταν έχει αέρα), περιποιημένο σαλέ αλλά και online μάθημα σκι στην ιστοσελίδα τους! Φυσικά, υπάρχει σχολή και η δυνατότητα αγοράς ή ενοικίασης εξοπλισμού.
Και μετά το σκι αναζητάμε χουχούλιασμα. Θέλουμε να βυθιστούμε σε θερμά νερά που στροβιλίζονται με πίεση. Ας το πούμε πιο απλά, θέλουμε να κάνουμε spa. Και μάλλον δεν είμαστε οι μόνοι. Το ένα ξενοδοχείο μετά το άλλο φτιάχνουν ανάλογες εγκαταστάσεις, αλλά εμείς επιλέξαμε το spa του ξενοδοχείου «Leonidas» στους Φιλιππαίους, με πλήρεις υποδομές, καλές τιμές κι ένα jacuzzi μπροστά στο παράθυρο με θέα στα γύρω βουνά – όλα τα λεφτά!
Όπως είναι αναμενόμενο, οι μονάδες με τις πιο πλήρεις υπηρεσίες βρίσκονται κοντά στο χιονοδρομικό. Για την ακρίβεια, ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί στη Βασιλίτσα από το Πολυνέρι και μετά θα μπορούσε να μετονομαστεί σε... hotel avenue. Εκεί βρίσκονται μαζεμένα όλα. Το επιβλητικό ξενοδοχείο «Don Constantino» είναι ένα από τα πρώτα στη σειρά. Πέτρα και ξύλο σμίγουν αρμονικά και πινελιές πολυτέλειας προσφέρουν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα χαλάρωσης. Μην παραλείψετε το εστιατόριό του με τις πίτες (με χειροποίητο φύλλο) της κυρά Κωνσταντινιάς. Κοντά είναι και η Αλατόπετρα, ένας μικρός οικισμός τριγυρισμένος από πανέμορφο δάσος. Στο ψηλότερο σημείο του χωριού δεσπόζει το ξενοδοχείο «Τυμφαία» με απεριόριστη θέα στον Όρλιακα. Η θαλπωρή, η φροντίδα και η εγκαρδιότητά τους θα σας κερδίσουν οπωσδήποτε.
Ορεινά Links
Πολλοί δρόμοι ενώνουν τα Γρεβενά με τη γειτονική Ήπειρο. Από τη Σμίξη ο δρόμος συνεχίζει στα χωριά της Λάκκας Αώου κι από το Περιβόλι στην απομονωμένη Βωβούσα.
Η πιο άνετη διαδρομή όμως είναι αυτή που οδηγεί στο Μέτσοβο, η οποία περνάει και από το μεγάλο πεντάτοξο γεφύρι του Σπανού, και από την Κρανιά Γρεβενών, ένα χωριό πολύ κοντά σε μια δεύτερη είσοδο στο δρυμό της Βάλια Κάλντα, στην καταπράσινη φύση. Εδώ θα βρείτε κι έναν ξενώνα-έκπληξη, το «Breati» (μανιτάρι στα βλάχικα), του οποίου τα χειροποίητα έπιπλα, η cosy ατμόσφαιρα, το εντυπωσιακό τζάκι και οι λογικότατες τιμές θα σας ενθουσιάσουν. Λίγο πιο κάτω, η cult ταβέρνα-καντίνα του «Πλανητάρχη» προσφέρει, εκτός από τα κλασικά κρέατα, και εξαιρετικές σούπες – εμείς... παραμιλάμε ακόμη με τη μοσχαροκεφαλή σούπα που δοκιμάσαμε. Μια άλλη καλή πρόταση διαμονής είναι το «La Moara» (νερόμυλος στα βλάχικα), με μαγευτική θέα και διαφορετικά μεταξύ τους δωμάτια (ορισμένα έχουν και τζάκι), όλα φτιαγμένα με μεράκι. Δώδεκα χιλιόμετρα πιο κάτω μας περιμένει το Μέτσοβο. Και το ταξίδι συνεχίζεται...
Ποy θα μεiνετε ΓρεβενάΑχίλλειον Σύγχρονο και άνετο, λίγο έξω από την πόλη, με θέα στα γύρω βουνά, ιδανικό για business & pleasure (2ο χλμ. Γρεβενών-Κοζάνης, 2462085600).
ΖΙΑΚΑΣVilla Alexandra Cosy ξενώνας με παρεΐστικο σαλόνι, πρωινό με δικά τους προϊόντα και τιμές-έκπληξη (2462025660).
Αλώνι του Ήλιου Άνετα δωμάτια, με ξεχωριστή διακόσμηση και θέα στο δάσος, σαλόνι με τζάκι και πολύ καλό εστιατόριο (1ο χλμ. Ζιάκα-Σπηλαίου, 2462083837, www.alonitouiliou.gr).
ΠΕΡΙΒΟΛΙValia Calda Στην είσοδο του εθνικού δρυμού, με λιτή διακόσμηση και συγκλονιστική θέα. Από το σαλόνι με το τζάκι νομίζεις ότι κυριολεκτικά μπορείς να πιάσεις τα δέντρα του δάσους (2462082020, www.valiacalda.com).
ΣΑΜΑΡΙΝΑLa Noi Παραδοσιακός ξενώνας, με κυρίαρχα στοιχεία την πέτρα και το ξύλο. Δωμάτια με τζάκι ή σοφίτες, θαλπωρή στο σαλόνι με το τζάκι (2462095660, www.lanoi.gr).
ΦιλιππαίοιHotel Leonidas Κομψά δωμάτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με σύγχρονες πινελιές και καλές τιμές, ατμοσφαιρικό spa με θέα στα δέντρα (2462080260, www.hotel-leonidas.gr).
ΠολυνέριDon Constantino Πολυτελής διακόσμηση και πανοραμική θέα στα ξεχωριστά δωμάτια και τις σουίτες με τζάκι, συμπληρώνεται ιδανικά από το εστιατόριο με τις παραδοσιακές, «πειραγμένες» γεύσεις στο οποίο βάζει το χέρι της η κυρά Κωνσταντινιά, η γιαγιά των ιδιοκτητών (26ο χλμ. Γρεβενών-Βασιλίτσας, 2462083060, www.donconstantino.gr).
ΣμίξηValia Nostra Διακριτική πολυτέλεια στο φινετσάτο ξενώνα με τη μοντέρνα διακόσμηση. Σοφίτες-σουίτες και πισίνα με πανοραμική θέα (2462080151, www.valianostra.gr).
Ξενώνας Νεφέλη Πρόσφατα ανακαινισμένος, με ζεστά, λιτά δωμάτια και σύγχρονη διακόσμηση, ατμοσφαιρικό μπαρ και καινούργιο χώρο για το εστιατόριο – με τζάκι και τα δύο (2462084736).
ΒασιλίτσαVasilitsa Resort Ξενοδοχείο αστικής πολυτέλειας με δίκλινα, σουίτες και μεζονέτες, σ’ ένα μαγευτικό τοπίο (2462083555, www.e-vasilitsa.gr).
Casa la Mundi Το σπίτι του βουνού στα βλάχικα. Ευχάριστα, προσεγμένα δωμάτια κι εκπληκτική θέα (2462025555, www.casalamundi.gr).
ΑλατόπετραΤυμφαία Καινούργιο ξενοδοχείο με πανοραμική θέα. Φτιαγμένο με περισσή φροντίδα, έχει ζεστά και άνετα δωμάτια και «χουζούρικο» καθιστικό. Στα συν η πολύ εγκάρδια φιλοξενία (2462024620, www.tymfaia-hotel.gr).
ΚρανιάBreati Ατμοσφαιρικός ξενώνας με κυρίαρχο στοιχείο το μανιτάρι. Φινέτσα, θαλπωρή κι εξαιρετικές τιμές (2462086186, www.breati.gr).
La Moara Ζεστή, οικογενειακή και άνετη φιλοξενία, που συνδυάζει παραδοσιακό χρώμα και σύγχρονες ανέσεις. Ενδιαφέρουσες προτάσεις στο εστιατόριο (1ο χλμ. Κρανιάς-Ιωαννίνων, 2462086401, www.la-moara.gr).
ΣπήλαιοΑερόπη Εντυπωσιακή θέα, ξύλινα στοιχεία και λιτή διακόσμηση, σ’ ένα φροντισμένο ξενώνα με οικογενειακή ατμόσφαιρα, στο ψηλότερο σημείο του χωριού (2462082213).
Πού θα φάτε ΓρεβενάΤράπεζα Γεύσεων Σύγχρονα και παραδοσιακή κουζίνα σε κομψό σκηνικό στο κέντρο της πόλης (Πλ. Αιμιλιανού, 2462087111).
Αυλαίς Πρόσφατα ανακαινισμένο, με σπεσιαλιτέ τα άγρια εποχικά μανιτάρια – γαστρονομικό must για τον ταξιδιώτη (Πλ. 25ης Μαρτίου 6, 2462025402, www.aulais.gr).
ΣμίξηΘεοχάρης Παραδοσιακή ταβέρνα-ψησταριά για ζουμερά ψητά, ντόπιο τυρί, φρέσκες σαλάτες, σπιτικές πατάτες (2462085230).
σπηλαιο
Σπήλαιο Παραδοσιακή ταβέρνα με καλοψημένα κρέατα, ωραίες πατάτες και ντόπια τυριά. Στο τέλος γλυκό του κουταλιού (2462082303).
ΖιακαςΗ Αετοφωλιά της Πίνδου Κοντά στον Ζιάκα, κρυμμένη στο δάσος, θα δοκιμάσετε σπέσιαλ ψητά, μαγειρευτά και πίτες. Ελέγξτε πότε είναι ανοιχτά (6974554554).
ΚΡΑΝΙΑΟ Πλανητάρχης Καντίνα-ταβέρνα στον κεντρικό δρόμο, φημίζεται για το σουβλάκι της – εμάς μας συγκλόνισαν οι σούπες της (78ο χλμ. Ιωαννίνων-Θεσσαλονίκης, 6973220711).
NightlifeBar Slalom All day κέφι στο cafe΄-bar που ζεσταίνει τις μέρες και ανεβάζει τις νύχτες μας (Σμίξη, 2462085705, 6979220115).
Kudeta Στα ινδονησιακά σημαίνει επανάσταση. Ανοιχτό από νωρίς, ανεβάζει στροφές όσο βραδιάζει και μεταμορφώνεται σε κλαμπ (Λάβδας, 6945291979).
Πρακτικεσ πληροφοριεσ
Το top 12 της διαδρομης
1. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Μηλιά και τα μοναδικά στον κόσμο παλαιοντολογικά ευρήματα που στεγάζει.
2. Το γεφύρι της Πορτίτσας, ακριβώς στο στόμιο του φαραγγιού με τους πανύψηλους βράχους που κόβουν την ανάσα.
3. Το jacuzzi του spa στο ξενοδοχείο «Leonidas», με θέα «φουλ του δάσους».
4. Οι μορχέλλες σε λάδι, τα ψητά αγαρικά και το γλυκό κουταλιού κανθαρίσκος (όλα είδη μανιταριών) στο εστιατόριο «Αυλαίς», στα Γρεβενά.
5. Η αναπάντεχη συνάντηση με ελεύθερα άλογα στο δρόμο στο Μεσολούρι.
6. Η πρασόπιτα (με σπιτικό φύλλο) της κυρά Κωνσταντινιάς στο «Don Constantino», στο Πολυνέρι Γρεβενών.
7. Η είσοδος στη Βάλια Κάλντα από το Περιβόλι και το πανοραμικό σαλόνι του ομώνυμου ξενοδοχείου.
8. Ο μπακλαβάς με ολόκληρα καρύδια στο καφενείο «Πανελλήνιον» στην Πλατεία Σαμαρίνας.
9. Το βούτυρο (πρόβειο, από ντόπιους κτηνοτρόφους), η σπιτική μπουγάτσα και τα χωριάτικα αβγά στο πρωινό του ξενοδοχείου «Τυμφαία» στην Αλατόπετρα.
10. Το παιχνιδιάρικο και funky cafe΄-bar «Almodobar» στον πεζόδρομο της Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Γρεβενά.
11. Η σούπα μοσχαροκεφαλή στην ταβέρνα (πρώην καντίνα) του «Πλανητάρχη», στο 78ο χλμ. Ιωαννίνων-Θεσσαλονίκης, στην Κρανιά Γρεβενών.
12. Το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας για αναζωογονητικές κατεβασιές ανάμεσα στα δέντρα.
Deli-shopping
