ΜΥΤΙΛΗΝΗ

ΜΥΤΙΛΗΝΗ

μεθυστική σαν ούζο

Λατρεύω τη γοητεία του Μόλυβου, χαίρομαι το ανεπιτήδευτο της Ερεσσού, χαλαρώνω απόλυτα στη μικροσκοπική Συκαμινιά, πίνω ούζο στο Πλωμάρι, νομίζω πως βρίσκομαι στην ορεινή Ελλάδα στον καταπράσινο Όλυμπο, χαζεύω με την αρχιτεκτονική της πρωτεύουσας Μυτιλήνης, ξυπνάει η εθνολόγος μέσα μου στην Αγιάσο και... γυρίζω από τις διακοπές με τρία κιλά παραπάνω από τους φοβερούς μεζέδες. Στη Μυτιλήνη σίγουρα θα βρεις κάτι, όχι απλώς να αγαπήσεις, αλλά να παθιαστείς.

από την Έλλη Μπουμπουρή

φωτό Δημήτρης Τσουμπλέκας

Το Φανάρι είναι η περιοχή με τα ουζάδικα στο λιμάνι της Μυτιλήνης, το καλύτερο σημείο για να απολαύσεις τη θέα στο φωτισμένο κόλπο. Ο Άγιος Θεράποντας κυριαρχεί στο κάδρο, ενώ το κάστρο της Μυτιλήνης, ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, ρίχνει τη στιβαρή σκιά του στην πόλη. Καλοκαιράκι και ο κόσμος πηγαινοέρχεται στην προκυμαία. Η Μυτιλήνη είναι μια πόλη ζωντανή που μπορεί να κρατήσει τον ταξιδιώτη για λίγο πριν αυτός επιλέξει -ανάλογα με τα γούστα του- τους πιο τουριστικούς προορισμούς. Η Λέσβος, το τρίτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδας, είναι ένας προκλητικός τόπος για διακοπές. Αν αποφασίσετε να έρθετε εδώ (την πρώτη φορά τουλάχιστον) και θέλετε φεύγοντας να πείτε ότι ξέρετε το νησί, θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να περπατήσετε πολύ, να γράψετε αρκετά χιλιόμετρα στο κοντέρ του αμαξιού σας, να αλλάξετε τουλάχιστον τρεις φορές τόπο διαμονής. Και θα χρειαστείτε σίγουρα δεκαπέντε μέρες. Μόνο έτσι θα φύγετε "χορτάτοι" από εικόνες, γεύσεις, πολιτισμό, ιστορία και φύση...

ΜΥΤΙΛΗΝΗ
με την πατίνα του χρόνου

Το αεροδρόμιο απέχει οκτώ χιλιόμετρα από την πόλη. Μετά τα παράλια της Βαρειάς, δέχομαι το πρώτο πολιτισμικό σοκ. Η περιοχή της Σουράδας, με την ποικιλόμορφη αρχιτεκτονική της, σε κάνει να νομίζεις ότι ονειρεύεσαι: σε ελληνικό νησί βρίσκομαι ή στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη; Η ίδια εικόνα και στο κέντρο της Μυτιλήνης, με τους 25.000 σήμερα κατοίκους της. Τα ιστορικά κτίρια δεν "χάνονται" κάτω από το βάρος των πολυκατοικιών και της άναρχης σε κάποια σημεία δόμησης. Δεν ξέρω αν είναι η πατίνα του χρόνου που εξιδανικεύει την εικόνα, οι διαφορετικοί όμως αρχιτεκτονικοί ρυθμοί δένουν στην εντέλεια μεταξύ τους: πύργοι σαν οχυρά, αρχοντικά, άλλα με τζαμωτά και άλλα με ξύλινα ή πέτρινα σαχνισίνια, υπέροχα νεοκλασικά, αστικά σπίτια. Ιδού η Μυτιλήνη του 19ου αιώνα, η Μυτιλήνη της βιομηχανικής επανάστασης. Η πόλη που τροφοδοτούσε τις αγορές της Ευρώπης με λάδι πρώτης ποιότητας, που έστελνε στις κομψές Γαλλίδες των σαλονιών τα μοσχοσάπουνά της, που τα πλοία της κυριαρχούσαν στη θάλασσα, που το ούζο της κατακτούσε τον κόσμο... Εδώ, σε αυτά τα σπίτια, στη Σουράδα αλλά και στο Κιόσκι, κάτω από το κάστρο της Μυτιλήνης, στο Μόλυβο και στο Πλωμάρι, ζούσαν οι έμποροι και οι βιομήχανοι της εποχής. Οι επαφές τους με την Ευρώπη δεν έφεραν στο νησί μόνο χρήμα, αλλά και πολιτισμικές επιρροές, που πέρασαν στα σπίτια, στα εργοστάσια (τα βιομηχανικά κτίρια είναι το άλλο μεγάλο κεφάλαιο της αρχιτεκτονικής στη Λέσβο), στον τρόπο ζωής, στα γράμματα, στις τέχνες, αλλά και στην οργάνωση της κοινωνίας. Η σημερινή πρωτεύουσα της Λέσβου τρέχει με το άγχος μιας μεγάλης πόλης τη μέρα, χαλαρώνει την ώρα της μεσημεριανής σιέστας, μόλις πέσει ο ήλιος ξεχύνεται στην παραλία (όπου βρίσκονται τα περισσότερα φαγάδικα, μπαρ και καφέ), κάθεται στις καρέκλες πάνω στο κύμα, απολαμβάνοντας φρέσκο ψάρι στη Θερμή, στην Παναγιούδα, στη Σκάλα Μιστεγνών, ρομαντσάρει με τα εκπληκτικά παιχνίδια του φεγγαριού στον Κόλπο της Γέρας, ανεβαίνει στο Καγιάνη για μεζέδες και θέα. Οι Μυτιληνιοί είναι ψαγμένοι και ξέρουν να διαλέγουν το καλύτερο.

Στην άκρη της πόλης, ρίξτε μια βουτιά στα Τσαμάκια (διαμορφωμένη πλαζ, με μικρό περίπτερο για ουζάκι και αναψυκτικά μέσα στα πεύκα) ή τραβήξτε προς τις αμμουδιές της Βαρειάς, της Παναγιούδας, της Θερμής, της Χαραμίδας, του Αγίου Ερμογένη.

ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΩΣ ΤΟ ΜΟΛΥΒΟ
on the road

Μια ενδιαφέρουσα διαδρομή ως το Μόλυβο είναι μέσω Θερμής, Μανταμάδου και Συκαμινιάς. Το τοπίο είναι καταπράσινο από τις πυκνοφυτεμένες ελιές, ενώ πού και πού σε ξαφνιάζουν μικρά φαράγγια με σκιερά πλατάνια. Δεν βλέπεις μεγάλες αμμουδιές, παρά μόνο μικρούς, κρυστάλλινους όρμους και παραθαλάσσια ή μεσόγεια χωριά. Όσο προχωρούμε τόσο οι απέναντι ακτές της Τουρκίας πλησιάζουν. Βγαίνοντας από την πόλη της Μυτιλήνης, η πρώτη εικόνα που μας καθηλώνει είναι τα ερειπωμένα εργοστασιακά συγκροτήματα της Παναγιούδας, που δίνουν στο τοπίο μια νότα βρετανικής βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Ψάχνουμε για τη Μόρια και το ονομαστό ρωμαϊκό υδραγωγείο της, που ορθώνεται επιβλητικό μέσα στον ελαιώνα, με τις πελώριες αψίδες του. Καρέ καρέ περνούν από το μυαλό οι διαφορετικές ιστορικές στιγμές του νησιού, καθώς αφήνουμε πίσω μας τους οικισμούς Πύργοι Θερμής (με ονομαστούς πύργους-οχυρωμένες κατοικίες), Παραλία Θερμής και Θερμή, με τα γνωστά από την αρχαιότητα ιαματικά λουτρά της. Κεφαλοχώρι της περιοχής ο Μανταμάδος, ένας παραδοσιακός οικισμός με πετρόχτιστα, πανέμορφα σπίτια και λιθόστρωτους δρόμους, θρησκευτικό κέντρο του νησιού -εδώ βρίσκεται το μοναστήρι του Ταξιάρχη, προστάτη-Αγίου της Λέσβου. Άλυτο μυστήριο για τους ειδικούς τα υλικά κατασκευής της ανάγλυφης εικόνας του -η παράδοση τη θέλει από χώμα και αίμα των σκοτωμένων από τους Σαρακηνούς μοναχών. Μια βόλτα στα δρομάκια με τα μικρά μπακάλικα και τα γραφικά καφενεία μάς πείθει ότι εδώ η ζωή κινείται έξω από το πλαίσιο του τουρισμού. Ο Μανταμάδος, άλλωστε, συνεχίζει ακόμα και σήμερα να ζει από την κτηνοτροφία και τα ονομαστά τυριά του.

Η Συκαμινιά, γενέτειρα του Στρατή Μυριβήλη, προβάλλει δροσερή, καταπράσινη στην πλαγιά του όρους Λεπέτυμνος, αγναντεύοντας το Αιγαίο, ενώ στη Σκάλα Συκαμινιάς στο εκκλησάκι της Παναγιάς Γοργόνας νιώθεις να ζωντανεύουν τα κείμενα του συγγραφέα. Πανέμορφο λιμανάκι, χαλαρωτικό, δροσερό, καθαρό, με ταβέρνες πάνω στο κύμα, με λίγα δωμάτια και ένα μικρό ξενώνα του συνεταιρισμού γυναικών.

Δύο είναι οι επιλογές για να φτάσουμε από εδώ στον Μόλυβο. O ένας δρόμος, παραλιακός, σε βγάζει στην Εφταλού και ο άλλος, εσωτερικός, μέσα από το χωριό Βαφειός (απέναντι ακριβώς από το Μόλυβο).

ΜΟΛΥΒΟΣ
απλά γοητευτικός

Είναι η ώρα που ο ήλιος πέφτει στη θάλασσα. Φτάνω με το αυτοκίνητο στην είσοδο του κάστρου και πιάνω την καλύτερη θέση για το ηλιοβασίλεμα. Γύρω μου ζευγαράκια με το βλέμμα καρφωμένο στη θάλασσα, στο σημείο όπου ο ήλιος τής χαρίζει μοναδικά χρώματα. Ξεχνάς ό,τι υπάρχει γύρω σου και αφήνεσαι στην ομορφιά. Μη χάσετε αυτή την ώρα του Μόλυβου. Απλώς κατηφορίστε από εδώ και χαθείτε στα δαιδαλώδη σοκάκια του θαυμάζοντας τα υπέροχα αρχοντικά του. Μια ιδέα της κρυφής εσωτερικής ομορφιάς των μυτιληνιών σπιτιών θα πάρετε στο Αρχοντικό του Κράλλη, που έχει ανακαινιστεί και σήμερα λειτουργεί ως Σχολή Καλών Τεχνών. Το σούρουπο, εξάλλου, είναι η καλύτερη ώρα για χάζι στα μαγαζιά, για ούζο με την παρέα, για shopping στα όμορφα καταστήματα που, αν και πολύ τουριστικά, έχουν αντικείμενα που ξεχωρίζουν. Έτσι θα φτάσετε, χωρίς καν να το καταλάβετε, στο κεντρικό καλντερίμι αφού έχετε θαυμάσει τη μοναδική αρχιτεκτονική ιδιομορφία της πόλης που σκαρφαλώνει από τη θάλασσα ως το κάστρο. Και στη συνέχεια θα πάρετε το δρόμο για το γραφικό λιμανάκι, εδώ όπου τα τραπέζια στα ουζερί και τις ταβέρνες ακουμπάνε πάνω στο κύμα.

Επιλογές για μπάνιο στο Μόλυβο έχετε δύο. Τη διπλανή Εφταλού, που έχει και αρκετά ξενοδοχεία, και την Πέτρα με τη μεγάλη παραλία και το όμορφο μικρό ψαροχώρι με τον καταπράσινο κάμπο και σήμα κατατεθέν του την Παναγιά τη Γλυκοφιλούσα (σκαρφαλωμένη πάνω στην κατακόρυφη πέτρα). Πιο γραφικό για τους low profile τύπους είναι το χωριό Πετρί, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα.

ΝΟΤΙΑ ΛΕΣΒΟΣ
μαγεία σε Ερεσσό και Σίγρι

Με διαφορετικότητα που ξετρελαίνει (λες και ξαφνικά βρίσκεσαι σε άλλο νησί!), το ηφαιστιογενές τοπίο της νότιας Λέσβου, με τις "ήσυχες" καμπύλες του, είναι το απόλυτο κοντράστ στο "εύδενδρο" (ολόφυτο για τους αρχαίους) του υπόλοιπου νησιού. Μετά την καταπράσινη (με πλατάνια) πλατεία της Άντισσας και όσο πλησιάζουμε στο "απολιθωμένο δάσος", ο τόπος διηγείται την ιστορία του. Αγγίζουμε τους πετρωμένους, λείους κορμούς, θαυμάζουμε τη στιλπνότητα των χρωμάτων του μοναδικού αυτού μνημείου της Φύσης, που οφείλεται (σύμφωνα με τους ερευνητές) σε ηφαιστειακές εκρήξεις που έγιναν πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια. Το χωριό Σίγρι, έξι χιλιόμετρα από εδώ, είναι ένας γραφικός οικισμός μέσα σε γρανιτένιο ντεκόρ. Το μοναδικό μουσείο που απέκτησε πριν από λίγα χρόνια στεγάζει τα μοναδικά ευρήματα του απολιθωμένου δάσους.

Έπεται η Ερεσσός, ο τόπος που γέννησε τη Σαπφώ, πανέμορφη και εντυπωσιακή: με πράσινο μέσα στο μεσόγειο χωριό και στη Σκάλα Ερεσού, όπου αναπτύσσεται ο τουρισμός, αλλά και με ηφαιστειογενή βράχια τριγύρω, που προσθέτουν μυστήριο. Η Ερεσσός, ναι, είναι τόπος για διακοπές. Για μοναδική χαλάρωση, για αποτοξίνωση, για ηρεμία. Έχει μία από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού: με ατέλειωτη χρυσή άμμο, που ακόμα και τον Αύγουστο δεν "πήζει"^ με κρυστάλλινα καθαρά νερά^ με μαγαζιά για φαγητό που δεν νιώθεις να σε κοροϊδεύουν^ με όμορφα μπαρ που απλώνονται πάνω σχεδόν στην παραλία και την κεντρική πλατεία. Κι αν μερικοί στη Μυτιλήνη είναι κουμπωμένοι απέναντι στις ομοφυλόφιλες γυναίκες που φθάνουν εδώ από όλον τον κόσμο, οι κάτοικοι της περιοχής δεν φαίνεται να ενοχλούνται καθόλου.

Έχει λιγοστά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, οικογενειακό τουρισμό, αλλά και πολλούς νέους. Είναι ένας τόπος με ενέργεια μυστηριακή, που σε κατακτά γρήγορα. Συνήθως αποτελεί βάση για εκδρομές στο Σίγρι, την Άντισσα, τα γειτονικά χωριά. Οι ντόπιοι, αν το ζητήσετε, εύκολα θα σας δείξουν τα μυστικά της απόλαυσης στην περιοχή και θα σας καθοδηγήσουν. Όμορφα χωριά, μοναστήρια και εκκλησιές, απομονωμένα ταβερνάκια, ερημικές παραλίες. Και μη φύγετε από εδώ αν δεν κολυμπήσετε στη φοβερή παραλία του Χρουσού (μόνο μην πείτε στους Ερεσσιώτες ότι η παραλία αυτή είναι καλύτερη από της Ερεσσού -σας "έφαγαν").

Κάποιο βραδάκι αφήστε για λίγο την παραλία και ανεβείτε στο χωριό Βατούσα. Ένα εντυπωσιακό δείγμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της Λέσβου τον περασμένο αιώνα. Εντυπωσιακά αρχοντικά, εκκλησιές μοναδικές (δείτε το ξύλινο τέμπλο του ναού των Ταξιαρχών με απεικονίσεις παγανιστικού χαρακτήρα) και μια αύρα παλιάς εποχής που διατηρείται ακόμα και σήμερα. Θα το καταλάβετε πιο έντονα καθώς περιδιαβαίνετε τις αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου του χωριού (Αρχοντικό Γώγου) που στεγάζει σπάνιες εκδόσεις, φωτογραφίες από τη ζωή της κωμόπολης και αντικείμενα λαϊκής τέχνης.

ΑΓΙΑΣΟΣ - ΠΛΩΜΑΡΙ
η σαγήνη της ιδιαιτερότητας

Είκοσι έξι χιλιόμετρα απέχει από τη Μυτιλήνη η Αγιάσος -και δεν χρειάζεται να είσαι εθνολόγος ή κοινωνιολόγος για να καταλάβεις τους κώδικες που κρατούν ετούτη την κλειστή κοινωνία τόσο σφιχτά δεμένη με τις παραδοσιακές καταβολές της. Δίπλα μου τρέχουν τέσσερα-πέντε πιτσιρίκια, που μόλις σχόλασαν: μιλούν και δεν καταλαβαίνω γρι! Η ιδιαιτερότητα της γλώσσας φαίνεται και από τα συνθήματα στους τοίχους. Οι λέξεις συγκόπτονται, οι φράσεις είναι σκωπτικές. Ύστερα, και οι κάτοικοι κινούνται σαν σκιές ενός άλλου κόσμου, σε ένα σκηνικό που φαντάζει εξωπραγματικό. Με μάγεψε η Αγιάσος, είναι σαν κάτι που σε προκαλεί και ταυτόχρονα σε διώχνει. Πανύψηλα σπίτια με κεραμοσκεπές, λιθόστρωτα δρομάκια, γραφικά καφενεία γύρω από την εκκλησία της Παναγίας της Σιών -στην Ελλάδα βρίσκομαι ή σε χωριό της Κορσικής; Ο ράφτης διατηρεί πεισματικά το ραφείο του ανοιχτό, ο κουρέας ακονίζει το ξυράφι του στο δέρμα, το παλαιοπωλείο δεν έγινε... αντικερί, ο Καμαρός (ο "Πικάσο της Αγιάσου", όπως τον λένε στο νησί) επιμένει να σκαλίζει στο χέρι τα μοναδικά του έπιπλα. Φεύγοντας από την Αγιάσο, νιώθω σαν να βγήκα από άβατο...

Το καταπράσινο τοπίο του Ολύμπου (του ψηλότερου βουνού της Λέσβου) και το θαλασσινό αεράκι που έρχεται από το Πλωμάρι με ξαναφέρνουν στην πραγματικότητα. Η μεγαλύτερη κωμόπολη του νησιού υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα της Λέσβου. Ούζο (εδώ, το μοναδικό στην Ελλάδα "Μουσείο Ούζου"), σαπωνοποιία (θα δείτε την ιστορία της στο σημαντικό Πολύκεντρο του Δήμου, ένα παλιό σαπωνοποιείο, όπου φιλοξενείται μικρή έκθεση), ταρσανάδες και ελαιοτριβεία έδιναν στην πόλη μια ευημερούσα οικονομία. Πράγμα που αποτυπώνεται στα εκπληκτικά σπίτια, γύρω από το ποταμάκι που κόβει το χωριό στη μέση. Μη φύγετε μόλις μπείτε στην προκυμαία του Πλωμαρίου. Αγνοήστε αυτό το τσιμεντένιο προκάτ (σαν κάποιους να ενοχλούσε η κλασική ομορφιά) και αναζητήστε πίσω από αυτό τη γοητευτική decadence μιας παλιάς "κυρίας".

TIPS

Ερεσσός Υπέροχη αμμουδιά, οικογενειακό προφίλ, low budget διακοπές, μπαράκια να τα "πιεις στο ποτήρι". Μόλυβος Γοητεία και ιστορία. Για κουλτουριάρηδες, νέους που αναζητούν το ξενύχτι, ζευγάρια στα ρομαντικά τους. Βατερά Για οικογένειες και για low budget βαλάντια. Συκαμινιά Για low profile χαρακτήρες Μυτιλήνη Επιβάλλεται η γνωριμία με την πόλη. Όλη η Λέσβος Για τους εραστές της on the road απόλαυσης, για τους λάτρες της καλοπέρασης, για τους χύμα τύπους, για τους καλοφαγάδες.

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ

Με αεροπλάνο: με την Ολυμπιακή (45΄). Με πλοίο: από τον Πειραιά (12 ώρες με το κλασικό καράβι, 6-7 ώρες με το "Αίολος-Κεντέρης").

ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ Μυτιλήνη-Περίχωρα Πύργος Μυτιλήνης (22510/25069) Στην πόλη, στην οδό Ελ. Βενιζέλου. Δώδεκα υπερπολυτελή δωμάτια σε ένα εντυπωσιακό ανακαινισμένο αρχοντικό. Ηλιοτρόπιο Ι&ΙΙ (22510/45857) Στην πλαζ Βίγλα, πάνω στον παραλιακό δρόμο που συνδέει την πόλη με το αεροδρόμιο. Διαμερίσματα και δωμάτια. Blue Sea (22510/ 23994) Στον κεντρικό παραλιακό δρόμο της Μυτιλήνης. Κλασικό αστικό ξενοδοχείο, με στυλ της δεκαετίας του '70. Θέα από τα μπαλκόνια προς την πόλη, μέχρι απέναντι στο Καγιάνη. Από τα 61 δωμάτια, τα 45 βλέπουν μπροστά και από αυτά τα 4 (τα γωνιακά) έχουν την καλύτερη θέα. Hotel Zaira (22510/91188) Ανακαινισμένο ελαιοτριβείο που έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Όμορφα δωμάτια με θέα στη θάλασσα, εστιατόριο με παραδοσιακούς μεζέδες. Lesvos Inn (22510/71781-4) Στους Πύργους Θερμής, δέκα χιλιόμετρα από την πόλη, καλαίσθητοι χώροι, μεγάλα δωμάτια, κήποι με πισίνα, ξαπλώστρες, και η θάλασσα στα πόδια σας. Loriet (22510/ 43111) Στη Βαρειά. Ανακαινισμένο αρχοντικό 130 χρόνων, με ζωγραφισμένες οροφές και επιπλωμένο με ακριβά κομμάτια. Στους κήπους του, γύρω από την πισίνα, έχουν χτιστεί καινούργια στούντιο και σουίτες εξοπλισμένα με κουζίνα, κλιματισμό και όλες τις ανέσεις. Μόλυβος Δελφίνια (22530/ 71502) Βασικό και ασυναγώνιστο ατού του η θέα στο Μόλυβο. Επιλογή δωματίου σε μπάνγκαλοους και απλά δωμάτια. Απέχουν ένα χιλιόμετρο από τον Μόλυβο και είναι χτισμένα μέσα σε ένα "δάσος" από πεύκα, οπωροφόρα και κήπους που καταλήγουν σε μια prive παραλία. Olive Press (22530/ 71205) Ανακαινισμένο ελαιοτριβείο πάνω σχεδόν στη θάλασσα. Sun Rise (22530/71713). Συγκρότημα μπάνγκαλοους στην παραλία της Εφταλούς. Όμορφοι κήποι, μεγάλα και καθαρά δωμάτια, πισίνα, εστιατόρια και μπαρ. Αφροδίτη (22530/ 71725). Κλασικό ξενοδοχείο, με δωμάτια απλωμένα σε τρία κτίρια. Πισίνα, ρεστοράν, ιδιωτική πλαζ. Πανσέληνος (22530/ 71905). Διώροφα κτίρια με διαμερίσματα ενός ή δύο δωματίων. Ερεσός Aeolian Village (22530/53585, 53414) Ένα μικρό χωριό που βρέχει τα πόδια του σε μία από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού. Θαλάσσια σπορ, πισίνα, γήπεδα τένις και μπάσκετ, beach volley, μίνι κλαμπ για τα παιδιά, αλλά και ιππασία, ρεστοράν και μπαρ. Ηλιότοπος (22510/42746) Απλά ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Πλωμάρι Sea Sun (25200/ 31755) Στούντιο και διαμερίσματα στην Αγία Βαρβάρα για ησυχία και χαλάρωση. Βατερά Studios Sapfo (22520/61272) Απλά δωμάτια.

ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΤΕ Μυτιλήνη & περίχωρα: Νόστιμη ελληνική κουζίνα στον "Αβέρωφ", μεζέδες και θέα στον "Αντώνη" (στους Ταξιάρχες). Ελληνική και διεθνής κουζίνα στον "Άσπρο Γάτο". Μαγειρευτά και ψάρι στην "Αχιβάδα" (Βίγλα), μεζέδες και ατμόσφαιρα στο κλασικό καφενείο "Ερμής" στην πόλη. Καλοί μεζέδες και ντόπιο ούζο στο "Καλντερίμι". Πολύ καλό ψάρι στον "Κωστάρα" (η καλύτερη ψαροταβέρνα της Παναγιούδας). Μόλυβος: Καλό φαγητό στον "Βαφειό" και το "Πέτρινο" στο χωριό Βαφειός. Μεγειρευτά και ψάρια στη "Χρυσή Ακτή" στην Εφταλού. Ερεσσός: Σπιτικό φαγητό και καλές τιμές στο "Eressos Palace". Μεζέδες στο "Σουλάτσο", καλά μαγειρευτά και ψάρια στο "Αιγαίο", πρόχειρο φαγητό στο μπαρ "Para Sol". Εμπειρία αξέχαστη το φαγητό στην "Καντίνα του Χρούσου" στο Μεσότοπο. Στο Σίγρι, η ταβέρνα Remezzo για θέα στη θάλασσα, αστακομακαρονάδα και φρέσκο ψάρι. Πλωμάρι: Στις ταβερνίτσες "Μπέρδεμα", "Φάρος" και "Ταβέρνα του Παναή". Στην Πέτρα, στο "Γυναικείο Συνεταιρισμό" και στο "Πετρί", στο ομώνυμο χωριό. Στη Σκάλα Συκαμινιάς στις ταβέρνες "Συκαμνιά", "Καγιά" και "Ανεμόεσσα". Στην Καλλονή, στην ταβέρνα του Μίμη. Στην Αγιάσο σταματήστε έξω από το χωριό, στη θέση Καρήνη, με τα πλατάνια και τα νερά στην ομώνυμη ταβέρνα. Εδώ, στην κουφάλα ενός γέρικου πλάτανου (μπορείτε να μπείτε μέσα), "διέμενε" για αρκετά χρόνια ο Θεόφιλος.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

"Νερό, γλυκά του κουταλιού, άφθονοι καφέδες, τα όπλα τους. Οι καρέκλες όπως στα έργα του Θεόφιλου ή του Τσαρούχη. Τα τραπέζια τους όπως στα ποιήματα του Ελύτη ή του Ρίτσου" γράφει ο Γιώργος Χρονάς, προλογίζοντας το φωτογραφικό λεύκωμα της Τζέλης Χατζηδημητρίου "39 Καφενεία και Ένα Κουρείο" (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης), όπου παρουσιάζονται εικόνες μιας άλλης Μυτιλήνης, μιας εποχής που χάνεται. Κάποια από αυτά θα συναντήσετε στην πόλη της Μυτιλήνης, στην Αγιάσο και αλλού.

Το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα τέτοιου καφενείου-ουζερί είναι ο "Ερμής", στο τέλος της οδού Ερμού, στην αγορά της πόλης. Μπορεί οι ναργιλέδες να είναι σε αχρησία, η ατμόσφαιρα όμως παραμένει χρόνια τώρα η ίδια. Ανήκε σε Τούρκο και με την ανταλλαγή των πληθυσμών, το 1922, πέρασε στον Σπανουδάκη, έναν Μικρασιάτη από το Αλή Αγά. Σήμερα συνεχίζει να φτιάχνει τον καφέ στη χόβολη και να σερβίρει ούζο με νόστιμους μεζέδες: κουκιά, ρεβίθια, κολοκυθολούλουδα, σφουγγάτο, σπλήνα κρασάτη.

Παράδεισος των παραδοσιακών καφενείων είναι και η Αγιάσος. Εδώ, στο πλακόστρωτο έξω από την εκκλησία, οι μεζέδες, οι καφέδες, τα κεράσματα και οι συζητήσεις δεν έχουν σταματημό. Τον ελληνικό καφέ που ήπιαμε στο "Στέκι" της Αγιάσου ψημένον στη "γωνιά" (μινιατούρα μικρού τζακιού μέσα στο καφενείο), δύσκολα θα τον ξεχάσουμε.