Κοκκινόχρυσα δάση, πανέμορφα οινοποιεία, πέτρινα χωριά. Η Ιωάννα Γκομούζα και ο φωτογράφος Παύλος Τσοκούνογλου ανακαλύπτουν τα αρώματα ενός ανερχόμενου προορισμού.
Eίναι από τα οδοιπορικά που σε κάνουν να νιώθεις τυχερός κάθε στιγμή, που τα σχεδιάζεις χρόνια κι όταν τελικά σού «βγαίνουν», η ευχαρίστηση όχι μόνο δεν υστερεί σε σχέση με τις προσδοκίες, αλλά πολλαπλασιάζεται. Έτσι νιώσαμε κλείνοντας αυτό το ταξίδι, μια περιήγηση σε δυο βουνά και δυο νομούς, που θα μπορούσε κάλλιστα να χωριστεί και σε τρεις επιμέρους διαδρομές. Φτάσαμε αεροπορικώς στην Καβάλα και αμέσως πατήσαμε γκάζι για το Παγγαίο, αναζητώντας τα πέτρινα χωριά, τα μονοπάτια και τα ιστορικά μοναστήρια ενός ανερχόμενου και άγνωστου ακόμη στους πολλούς προορισμό. Ακολουθώντας τις μυρωδιές του τρύγου, διασχίσαμε τον κάμπο της Δράμας για να μαζέψουμε τις μαβιές ρώγες του Μerlot κατευθείαν από τ’ αμπέλι και να δούμε κάποια από τα πιο όμορφα οινοποιεία των Δρόμων του Κρασιού του Διονύσου. Κι αφού φθάσαμε έως εδώ, πώς θα μπορούσαμε να πούμε όχι σε μια ανάβαση στο Φαλακρό, που, με επίκεντρο το δυναμικά αναπτυσσόμενο χιονοδρομικό, φαίνεται να εξελίσσεται σε αντίπαλο δέος για το Καϊμάκτσαλαν στη Βόρεια Ελλάδα;
Στο άγνωστο Παγγαίο
Το είχα πάντα στο μυαλό μου σαν ένα βουνό μυστηριακό, μακρινό, σκεπασμένο στην αχλή του μύθου που έφερε εδώ τον Διόνυσο αλλά και αρχαίους χρυσοθήρες. Οδηγώντας, πάντως, από την Καβάλα και την Ελευθερούπολη προς το Κοκκινοχώρι, το Παγγαίο αποδείχτηκε εύκολος στόχος. Η παλιά Εγνατία απέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα και τα τούνελ της καινούργιας Εγνατίας κατασκευάζονται πυρετωδώς. εμείς όμως κινηθήκαμε μέσα στη γλυκιά κοιλάδα Πιερέων, προσπερνώντας ήσυχα χωριά για να φτάσουμε γρήγορα στη Μεσορόπη.
Κλεισμένη σε μια κατάφυτη αγκαλιά στις νότιες απολήξεις του Παγγαίου, η Μεσορόπη είναι το πιο όμορφο χωριό της περιοχής, αλλά πρέπει να το περπατήσεις για να ξεκλειδώσεις τα μυστικά της. Κι εμείς, ευτυχώς, αμέσως μόλις μπήκαμε στο χωριό, βρήκαμε τον κατάλληλο ξεναγό, τον Φλώρο Φλώρο, όταν πήγαμε ν’ αγοράσουμε χαλβά και ταχίνι από το οικογενειακό του εργαστήρι. Μας έδειξε τα επιβλητικά καπνομάγαζα, τ’ αγέρωχα μακεδονίτικα αρχοντικά του 19ου αιώνα, το νερόμυλο που σώζεται ακέραιος στο υπόγειο του εξοχικού της Στέλλας Φλώρου αλλά και στους τρεις μύλους μες στο δάσος που αναστηλώνει ο ίδιος. Φτάσαμε ως τη ρεματιά με το ποταμάκι για να χαλαρώσουμε κάτω από τα πανύψηλα δέντρα πλάι σε μια φυσική «πισίνα». Αν το λέει η καρδιά σας, από εδώ ξεκινά ένα περιποιημένο μονοπάτι που σε πέντε ώρες ανεβαίνει μέσα από το δάσος στο σπήλαιο απ’ όπου πηγάζουν τα νερά. Κι όταν έρθει η ώρα για ξεκούραση, σημειώστε ότι το χωριό μόλις απέκτησε τον πρώτο του ξενώνα, το «Κλαδί Ελιάς», έξι καλαίσθητα δωμάτια όλα κι όλα, αλλά φτιαγμένα από ανθρώπους με άποψη και σχέδια για τη φιλοξενία και τη γαστρονομία. Εμείς, ωστόσο, είχαμε ήδη βρει διαμονή στη γειτονική Μουσθένη.
Πάνω από το χωριό, σ’ ένα ξέφωτο μες στη ρεματιά, τα ξύλινα σαλέ του «Dionysus Village Resort» με τις πισίνες και τα δεντρόσπιτά του είναι το απόλυτο σκηνικό για να κλείσεις χαλαρά τη μέρα σου και οι ιδιοκτήτες του, ο Ιορδάνης Καραθανάσης και η Αναστασία Ιωσηφίδου, εξαιρετική παρέα. Κατασκευαστής ο πρώτος, δικηγόρος εκείνη, ερωτεύτηκαν στην κυριολεξία αυτή τη γωνιά και δημιούργησαν εδώ το μικρό τους «“φιλοξενείο”, για να καλούμε φίλους, να περπατάμε μαζί στο δάσος αλλά και σαν δικαιολογία ώστε να ξεφεύγουμε από τις δουλειές μας και όσους ήθελαν να μας κρατούν στην Καβάλα τα σαββατοκύριακα». Ξυπνάς από τις «κουβέντες» των πουλιών, πηγαίνεις για μασάζ στο ατμοσφαιρικό spa που είναι στημένο σαν φινλανδικό χωριό, βουτάς στο jacuzzi κι άντε μετά να φύγεις...
Όταν έρθει η ώρα για διαδρομές, αναζητήστε στη Μουσθένη τα παλιά τουρκόσπιτα με τους χαρακτηριστικούς τσακμάδες –στο ισόγειο φιλοξενούσαν την οικογένεια και στον ξύλινο όροφο τα καπνά– και φωτογραφήστε το λουλακί σπίτι πλάι στο ποτάμι με τα γεφυράκια. Για να χορτάσετε τα χρώματα του φθινοπώρου, αξίζει ν’ ανεβείτε πιο ψηλά. Από το Ακροβούνι, ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος συνεχίζει φιδωτός μέσα απ' το δάσος ως τα καταφύγια του Παγγαίου. Εδώ έχετε το νου σας για δύο στάσεις: στον εγκαταλελειμμένο οικισμό στο Άνω Χορτοκόπι και στο Δασικό Χωριό. Ο Δήμος Τάσσης και ο Απόστολος Χατζηνικολής θα σας υποδεχτούν στα 650 μ. υψόμετρο μέσα στις καστανιές και τις βελανιδιές με ζεστό τσάι πλάι στο τζάκι και σπιτικό φαγητό (δοκιμάστε κατσικάκι στη γάστρα και χωριάτικο λουκάνικο). Τα δωμάτια, βέβαια, εδώ είναι «προσκοπικά», αλλά η θέα (προς την Καβάλα, την κοιλάδα Πιερέων και τη θάλασσα) σε αποζημιώνει. Αν τους το ζητήσετε, θα σας οδηγήσουν στις αρχαίες βραχογραφίες κοντά στο μοναστήρι της Υπαπαντής, θα σας δώσουν άλογα και ποδήλατα για βόλτες αλλά και συμβουλές για εκδρομές στο Παλαιοχώρι και τη Νικήσιανη. Την καλύτερη πανοραμική φωτογραφία, πάντως, εμείς τη βγάλαμε μετά τη Νικήσιανη: όλος ο κάμπος της Δράμας και στο βάθος το Φαλακρό απλώνονταν στα πόδια μας καθώς κατεβάζαμε ταχύτητα στον φιδογυριστό δρόμο για την επιβλητική Παναγία της Εικοσιφοίνισσας – το σημαντικότερο από τα μοναστήρια που θα προσπεράσετε στη διαδρομή.
Οι δρόμοι του Διονύσου
«Το κρασί είναι για να κάνει τη ζωή μας πιο όμορφη κι οι Έλληνες έχουν μάθει να δοκιμάζουν και να εκτιμούν την ποιότητα», ξεκίνησε την κουβέντα μας ο Βασίλης Τσακτσαρλής, ο οινολόγος που μαζί με τον Βαγγέλη Γεροβασιλείου «γέννησαν» στο Κοκκινοχώρι της Καβάλας ένα από τα πιο όμορφα ελληνικά οινοποιεία, τη Βιβλία Χώρα. Εντυπωσιακό κτίριο. μπαίνεις στη σάλα υποδοχής με τα δίδυμα κλιμακοστάσια και τα ντιζάιν φωτιστικά και θαρρείς ότι βρίσκεσαι στο λόμπι πολυτελούς ξενοδοχείου. Κάθεσαι στα μοναστηριακά τραπέζια στην υπόγεια αίθουσα πλάι στην κάβα με τα δρύινα βαρέλια κι ονειρεύεσαι γευσιγνωσίες. Παρέα είδαμε τις πειραματικές καλλιέργειες, τους χώρους παραγωγής, οινοποίησης και παλαίωσης και, το δειλινό πια, καθισμένοι στη βεράντα μ’ ένα ποτήρι λευκό κρασί, αγναντεύαμε τον Στρυμονικό κόλπο κι ακούγαμε τον Βασίλη να υπερθεματίζει για τη βιολογική καλλιέργεια που εφαρμόζουν.
Η Βιβλία Χώρα δεν είναι βέβαια το μοναδικό διαμαντάκι στην περιοχή. Από το ’90, ο αμπελώνας της Δράμας και του Παγγαίου άρχισε να εξελίσσεται με νέες εγκαταστάσεις και καλλιέργειες σ’ έναν από τους πιο δραστήριους στην Ελλάδα. Υπάρχουν αρκετά οινοποιεία σε κοντινή απόσταση για να επισκεφτείς κι αρκεί μια τηλεφωνική προσυνεννόηση για να σε μυήσουν στα μυστικά του καλού κρασιού. Δεν ήταν βέβαια δυνατό να τα δούμε όλα σε μια περιήγηση. Φεύγοντας, όμως, από το Κοκκινοχώρι, είχαμε ήδη μαρκάρει στο χάρτη το χωριό Αγορά.
Διασχίσαμε τα καμποχώραφα, σταματήσαμε για αρχαιολογικό περίπατο στους Φιλίππους και το βαπτιστήριο της Λυδίας, και μόλις περάσαμε την Αδριανή, το είδαμε: το... Μαγικό Βουνό του Νίκου Λαζαρίδη ίσως να μην πήρε τυχαία αυτό το όνομα. Το εμβληματικό οινοποιείο της οικογένειας που άνοιξε το δρόμο για την οινική εξέλιξη της Δράμας απλώνεται σαν ουρά χελιδονιού πάνω σ’ έναν γλυκό λόφο. Τους πετύχαμε στην πιο δημιουργική τους στιγμή: ένα γελαστό ανθρώπινο «μελίσσι» τρυγούσε το αμπέλι, ενώ και το κτίριο βρίσκεται σε φάση επέκτασης. Οι δώδεκα από τις δεκάξι ετικέτες τους (το ιστορικό πια «Μαγικό Βουνό», το Syrah και τα Chateau) φτιάχνονται εδώ και ωριμάζουν στην υπόγεια κάβα που περιμετρικά έχει τους τοίχους ανοιχτούς στο έδαφος για να παίρνει την επιθυμητή θερμοκρασία και υγρασία. Εκεί όμως που τα χάνεις είναι στο... ρετιρέ: αφού περάσαμε από την πινακοθήκη με τους αυθεντικούς πίνακες που χρησιμοποιούνται στις ετικέτες των κρασιών, ανεβήκαμε στον πύργο και το αμπέλι φανερώθηκε στα μάτια μας σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.
Επιστρέφοντας προς την Αδριανή, το οινοποιείο του Κώστα Λαζαρίδη στην είσοδο του χωριού μπορεί να μη σε εντυπωσιάσει με τη βιομηχανική του όψη εξωτερικά. Μπαίνοντας όμως, θα ρουφήξεις κατάπληκτος τις εικόνες: την επιμήκη κάβα με τα 1.500 βαρέλια, την εκθεσιακή αίθουσα των μαρμάρων, το απλόχωρο πωλητήριο και φυσικά τη «Μαργαρίτα», μια αίθουσα οινικών δοκιμών. Όταν κλείνεις γευσιγνωσία εδώ, σε τρατάρουν στα ξύλινα τραπέζια που απλώνονται σαν πέταλα γύρω από τη μαρμάρινη τράπεζα που μέσα της κρύβει 400 υπογεγραμμένες φιάλες κόκκινο κρασί. Κι αν θέλεις ένα ιδιαίτερο δώρο, γλίστρα στις ημιφωτισμένες μίνι κάβες για να διαλέξεις μία από τις φιάλες που ζωγράφισαν γνωστοί καλλιτέχνες. «Ένα μοναδικό εικαστικό έργο πάνω σ’ ένα μπουκάλι κρασί, για να έρθει η τέχνη κοντά στον μέσο καταναλωτή σε προσιτή τιμή», όπως μας είπε ο διευθυντής του κτήματος Κώστα Λαζαρίδη Γιώργος Ζάχαρης.
Δε μέθυσες ακόμα; Στο κοντινό Μικροχώρι βρήκαμε τρόπο να διώξουμε μακριά τη... λύπη. Τέχνη Αλυπίας, Ήδυσμα Δρυός: αγαπημένα και γεμάτα αρώματα τα λευκά και κόκκινα κρασιά της «Τέχνης Οίνου», δεν στερούνται έμπνευσης ούτε στην ετικέτα. «Νονός είναι ένας φίλος φιλόλογος. Του δίνω κάποια χαρακτηριστικά και προτείνει ονόματα», μας αποκάλυψε ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος που το 1995 ξανάφτιαξε το οικογενειακό αμπέλι «για να κάνουμε το κρασάκι μας» και τελικά έκανε το χόμπι επάγγελμα! Με συνοδοιπόρο τον αρχιτέκτονα Γιάννη Καλαϊτζίδη, αγνό μεράκι και κυρίως γούστο, δεν δημιούργησαν μόνο γλυκόπιοτα κρασιά αλλά κι ένα καλαίσθητο οινοποιείο. Τα κτίρια αναπτύσσονται εκατέρωθεν του δρόμου κι ενώνονται μέσω μιας πέτρινης υπόγειας στοάς που εκτελεί χρέη κάβας, αλλά δεν της λείπουν οι πινελιές πολυτέλειας (πολυέλαιοι, έργα τέχνης). Η παραγωγή δεν περισσεύει. «Κοντεύουμε τις 200.000 φιάλες ετησίως, αλλά ο κόσμος ανταποκρίνεται. Να σκεφτείς ότι ένα ζευγάρι ξένων που δοκίμασαν ένα κρασί μας στην Αλεξανδρούπολη, αλλά δεν το έβρισκαν στις κάβες της πόλης, ήρθαν εδώ, έκαναν όλη αυτή τη διαδρομή για να δουν το οινοποιείο και ν’ αγοράσουν το κρασί που τους άρεσε».
Προσπερνώντας τις ευθείες της Δράμας, το φαράγγι της Πετρούσας και την Προσοτσάνη, ο κάμπος πρασινίζει ξανά στην Καλή Βρύση, την Περιχώρα και τα Κοκκινόγεια. Σ’ αυτή τη μεγάλη κοιλάδα που χαϊδεύει τα βράδια το δροσερό αεράκι του Φαλακρού έστησε τη βάση του ένας από τους ανερχόμενους παίκτες στην οινική σκακιέρα, ο Χριστόφορος Παυλίδης. Επιβλητικό μες στη γραμμική επικράτεια των αμπελιών του, το λευκό κτίριο σε ταξιδεύει πέρα από τον Ατλαντικό. Οι γραμμές απολύτως μοντέρνες παραπέμπουν ευθέως σε οινοποιεία του Νέου Κόσμου και η αίθουσα γευσιγνωσίας σε προκαλεί ν' ανοίξεις ένα Chardonay.
Με στόχο το Φαλακρό
Τα Κοκκινόγεια όμως κρύβουν κι άλλες γλυκές απολαύσεις. Κοντά στο Κτήμα Παυλίδη, οι γυναίκες του χωριού φτιάχνουν και πωλούν στον πρότυπο συνεταιρισμό τους γλυκά του κουταλιού, σπιτικές πίτες, τραχανάδες και περίτεχνα ζυμαρικά. Κι από εδώ φεύγεις κατευθείαν για το σπήλαιο του Αγγίτη, που όμοιό του δε βρίσκεις αλλού στην Ελλάδα. Το επισκέψιμο κομμάτι είναι μόλις 600 μέτρα, αλλά η διαδρομή πλάι στο υπόγειο ποτάμι κάτω από τους σταλακτίτες είναι σωστή μαγεία. Απ’ ό,τι μας είπαν, πλέον θα υπάρχει η δυνατότητα για μικρά γκρουπ να περπατήσουν με οδηγό στο μη επισκέψιμο κομμάτι, μέσα από τα νερά ως την «αίθουσα της Ακρόπολης»!
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, το στομάχι χτύπησε συναγερμό κι εμείς υποκύψαμε με υψηλές προσδοκίες. Ανηφορίσαμε τις στροφές του Φαλακρού και μετά τον Βώλακα συνεχίσαμε ως το Παγονέρι. Σε μια πλαγιά με ανοιχτό ορίζοντα στη Ροδόπη και τον Νέστο, το ακριτικό χωριουδάκι μοιάζει να ’χει μείνει παγωμένο στο χρόνο. Οι λιγοστοί ηλικιωμένοι κάτοικοι μας πιάνουν κουβέντα μπροστά στα εγκαταλελειμμένα παραδοσιακά σπίτια με τις σαχνισιές και σαν μόνιμη επωδό μάς ρωτούν: «Στην ταβέρνα πήγατε;». Μα –και– γι’ αυτή ήρθαμε. Είχαμε ακούσει γι’ αυτό το ζευγάρι των εκπαιδευτικών, τη Νίκη Δισλία και τον Στέργιο Κοζάκη, που έφτασαν ως τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα αναζητώντας «ένα χωριό με ευνοϊκή ενέργεια, που να μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς». Το βρήκαν στο Παγονέρι και στο ψηλότερο σημείο του έστησαν το «Ηλιοστάσιο», μια προσεγμένη ταβέρνα με φοβερό φαγητό. Στο τέλος, δεν μπορούσαμε να τους αποχωριστούμε – κι όχι μόνο για τα κελέμια, το λόζνικ (η τοπική γιαουρτοτυρόπιτα με αμπελόφυλλο), τους ιτσλί κεφτέδες και το λαγωτό κουνέλι. Ήταν όλη η φάση, η θέα προς τα παρθένα δάση, η παρέα πλάι στο τζάκι – Παγονέρι δαγκωτό, λοιπόν!
Το βράδυ θα το περνάγαμε στον Βώλακα, μια ήσυχη κωμόπολη χτισμένη σε οροπέδιο με πλάτη στο πευκοδάσος και τα λατομεία μαρμάρου του Φαλακρού, που τα τελευταία χρόνια χάρη στο χιονοδρομικό αποκτά ενδιαφέρουσες υποδομές διαμονής. Εδώ, στην άκρη του οικισμού, αράξαμε στο «Petalo Resort». Χουχουλιάσαμε πλάι στο τζάκι στο μεγάλο, στιλάτο ξύλινο σπιτάκι μας, απολαύσαμε το ποτό και το φαγητό στις ντιζαϊνάτες σάλες του κεντρικού κτιρίου, αφήνοντας το βλέμμα να χαϊδέψει το πανόραμα πέρα από τις τζαμαρίες, και υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε για μια βόλτα με τ’ άλογά τους στο δάσος. Για τους λάτρεις όμως των μηχανοκίνητων αποδράσεων, ο Βώλακας μόλις απέκτησε και αυτοκινητάκια μπάγκι. Θα τα βρείτε στο καλαίσθητο ξενοδοχείο «Το αλώνι του κυρ-Θανάση» και θα μαρσάρετε προς τους Ποταμούς στον Νέστο ή προς το χιονοδρομικό. Από τη βάση του χιονοδρομικού, αξίζει να συνεχίσετε προς τη Χιονότρυπα κι ας γίνετε «φραπέ» στον κακοτράχαλο χωματόδρομο. Το αλπικό βάραθρο είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Όσοι πάλι ψήνεστε για πεζοπορίες, σημειώστε το μονοπάτι Ε6 και αναζητήστε τον οδηγό βουνού Ορέστη Μπόσκο για να σας οδηγήσει. Ωραίες και εύκολες πεζοπορίες, όμως, σας περιμένουν και στη ρεματιά του Γρανίτη, μέσα στο δάσος.
Το προφίλ της διαδρομής
Κοκκινοχώρι-Μεσορόπη-Μουσθένη-Δασικό Χωριό Παγγαίου-Νικήσιανη-Εικοσιφοίνισσα 55,70 χλμ. σε άσφαλτο, μέσα από τη γλυκιά κοιλάδα Πιερέων αλλά και από τα καμποχώραφα του Βορειοανατολικού Παγγαίου.
Νικήσιανη-Φίλιπποι-Αγορά-Αδριανή-Μικροχώρι-Κοκκινόγεια-Σπήλαιο Αγγίτη 86 χλμ.
περίπου, χωρίς δυσκολίες, μέσα από πεδιάδα με καλλιεργήσιμες εκτάσεις και αμπελώνες.
Κοκκινόγεια-Γρανίτης-Βώλακας-χιονοδρομικό κέντρο Φαλακρού-Παγονέρι Ανηφορική διαδρομή μέσα από τα βουνά, με στροφές, για 83 χλμ. περίπου. Για ν’ ανεβείτε από τη βάση του χιονοδρομικού στη Χιονότρυπα, θα χρειαστείτε οπωσδήποτε τετρακίνητο αυτοκίνητο και έμπειρο οδηγό ή διάθεση για πεζοπορία.
Που θα μείνετε ΠαγγαίοΣτο Dionysus Village Resort (στη Μουσθένη, 2510620421) για chalet cocooning και spa. Στο Κλαδί Ελιάς (στη Μεσορόπη, 2592093293), έξι καλαίσθητα δωμάτια και εστιατόριο σ’ ένα αναπαλαιωμένο σπίτι. Στο Δασικό Χωριό Παγγαίου (7 χλμ. από το Ακροβούνι, 2592023533), απλά, αλλά φιλόξενα σπίτια μέσα στο δάσος.
ΒώλακαςΣτο Petalo Resort (6948248104), ένα εξαιρετικό συγκρότημα με πέντε ξύλινα σπίτια και άλογα. Ωραίο περιβάλλον και σύγχρονες παροχές στο Αλώνι του κυρ-Θανάση (2523023714). Επίσης, στις ενοικιαζόμενες κατοικίες Μαρήλια (2523023350) και τα άνετα δωμάτια του Μονοπάτι Ε6 (2523023916).
ΓρανίτηςΑτμόσφαιρα πολυτέλειας με θέα στο δάσος στο καινούργιο Grand Chalet Granitis (2523022832) και στο Granitis Hotel (2523021049).
Που θα φάτεΔημιουργική κουζίνα με πειραγμένες συνταγές απ’ όλη την Ελλάδα στο Ηλιοστάσιο (2521028150) στο Παγονέρι. Ντόπια κρεατικά στο Δασικό Χωριό Παγγαίου και στις Καστανιές (2592061612) στη Νικήσιανη. Πέστροφα στα Πλατάνια (2521086111) στο Κεφαλάρι. Ψαγμένη ψαροκατάσταση στο Μπέρδεμα των Γεύσεων (2521047333) στη Δράμα.
Τα οινοποιεία της περιοχήςΚτήμα Βιβλία Χώρα Κοκκινοχώρι Καβάλας, 2592044974, www.bibliachora.gr
Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη Αδριανή Δράμας, 2521082231.
Κτήμα Νίκου Λαζαρίδη Αγορά Δράμας, 2521082049
Κτήμα Τέχνη Οίνου Μικροχώρι Δράμας, 2521083626, www.wineart.gr
Κτήμα Παυλίδη Κοκκινόγεια Δράμας, 2521058300
Δρόμοι του κρασιού www.wineroads.gr, info@wineroads.gr
