Η επιτυχημένη ανακαίνιση του ιστορικού Ξενία της Πορταριάς αποκαθιστά ένα αρχιτεκτονικό κεφάλαιο και μας ανεβάζει με άλλη όρεξη στα πιο γνωστά χωριά του Πηλίου, την Πορταριά και τη Μακρυνίτσα. Υπάρχει καλύτερος προορισμός για να υποδεχτείτε την άνοιξη;
Eνας μικρός υπόγειος πόλεμος μαινόταν τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στο εναλλακτικό βορειοανατολικό Πήλιο (Τσαγκαράδα, Ζαγορά, Κισσός) και το mainstream βορειοδυτικό (Μακρυνίτσα, Πορταριά, Χάνια). Η έντονη τουριστικοποίηση του δεύτερου «έδιωχνε» το πιο ψαγμένο ταξιδιωτικό κοινό που αναζητά νέες συγκινήσεις και πιο ψαγμένα στέκια προς το πρώτο. Δυνατά στο παιχνίδι της διεκδίκησης των φίλων του βουνού των Κενταύρων έπαιζε και το δυτικό Πήλιο (Μηλιές, Βυζίτσα). Ο «πόλεμος» αυτός λειτούργησε εν κατακλείδι ευεργετικά για όλους μας. Οι μεν ταξιδιώτες είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν νέα άγνωστα χωριά, να περπατήσουν σε υπέροχα μονοπάτια και να φιλοξενηθούν σε μικρούς οικογενειακούς καινούργιους ξενώνες. Οι δε επιχειρηματίες της Πορταριάς και της Μακρυνίτσας αναγκάστηκαν να επανεκτιμήσουν το τουριστικό τους προϊόν και, φυσικά, να το αναβαθμίσουν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως τα ξενοδοχεία και οι ξενώνες αναβαθμίζονται συνεχώς, ενώ μερικές από τις καλύτερες διευθύνσεις για φαγητό στο Πήλιο βρίσκονται εδώ – ο Κρίτσας και ο Γευσοκράτορας συγκαταλέγονται στα must, στα οποία βεβαίως προστίθεται και η Veranda του ανανεωμένου Xenia Πορταριάς. Αυτά σε συνδυασμό και με την ποιοτική αναβάθμιση του Βόλου ξανάφεραν την ταξιδιωτική «άνοιξη» στο πιο γνωστό κομμάτι του Πηλίου.
Το πλήρως ανακαινισμένο Xenia Palace Πορταριάς είναι ιδανικό location για να ζήσετε το Πήλιο στα καλύτερά του. να περπατήσετε ξανά στα πέτρινα καλντερίμια της Μακρυνίτσας, να πιείτε καφέ κάτω από τον πλάτανο της κεντρικής πλατείας, ο οποίος έχει πρωταγωνιστήσει σε ουκ ολίγες ελληνικές ταινίες, να δείτε το μουσείο του Θεόφιλου, ένα λιθόκτιστο τριώροφο στην Ανακασιά, ο τελευταίος όροφος του οποίου είναι διακοσμημένος με θαυμάσιες τοιχογραφίες του λαϊκού ζωγράφου.
Τα Ξενία είναι ένα θλιβερά ανεκμετάλλευτο κεφάλαιο για την ελληνική τουριστική υποδομή: ελάχιστα από τα 43 Ξενία της χώρας λειτουργούν σήμερα, κάποια έχουν κατεδαφιστεί, ενώ τα περισσότερα απλώς παρακμάζουν. Αυτό της Πορταριάς υπολειτουργούσε.
Έτσι, ήταν μια πραγματικά συναρπαστική στιγμή όταν το αυτοκίνητο με άφησε στην αρχοντικό, λιτό, μοντερνιστικό υπόστεγο της εισόδου του ανακαινισμένου κτιρίου. Αέρας φρεσκάδας, κυριολεκτικά νέα πνοή στο οικοδόμημα που διατηρεί παρ' όλα αυτά την αρχική φυσιογνωμία του.
Μία από τις βασικότερες αρετές των Ξενία ήταν ότι αξιοποίησαν στο έπακρο το ελληνικό κλίμα και κυρίως το φυσικό φως. Στην ανακαίνιση του κτιρίου της Πορταριάς, το ζητούμενο αυτό ικανοποιείται με δύο κινήσεις ματ: την τεράστια αυλή και το εκπληκτικό εστιατόριο Veranda, το οποίο φέρνει το Βόλο στο πιάτο σου.
Ένα ακόμη εξαιρετικά σημαντικό στοίχημα που φαίνεται να κερδίζει το Xenia Portaria είναι το σέρβις – όσο μπορεί να το κρίνει κάποιος μέσα σε ένα γουικέντ, όπου η πληρότητα του ξενοδοχείου αγγίζει το 100%. Αν και γνώριζαν την ιδιότητά μου, μπορούσα να δω ότι οι άνθρωποι εδώ έχουν εστιάσει στο ζήτημα «εξυπηρέτηση», θέτοντας πραγματικά υψηλά στάνταρ, σε ένα τουριστικό προορισμό που πονάει στο ζήτημα αυτό. Δεν τους έπιασα... αδιάβαστους, ούτε καν στα ψιλά γράμματα.
Η ανακαίνιση αξιοποίησε ιδιαίτερα, ως όφειλε, τους κοινόχρηστους χώρους, οι οποίοι είναι άπλετοι, αλλά ζεστοί. Λουσμένοι στο φως, έχουν ακώλυτη θέα προς το βουνό, τη Μακρινίτσα και την Πορταριά, το Βόλο και τον Παγασητικό. Η τεράστια αυλή με την ασύμμετρη πισίνα είναι φτιαγμένη κατά τόπους από πελεκημένη πέτρα στο πηλιορείτικο στιλ, κατά τόπους από ξύλινο ντεκ και σε αφήνει να αναπνεύσεις. Στην άκρη της, ένα επίπεδο πιο κάτω για να μην παρεμποδίζει τη θέα, έχει διαμορφωθεί ένα συνεδριακό κέντρο, πολύ καλά εξοπλισμένο. Επίσης, πολύ όμορφη πινελιά αποτελεί και η μικρή πετρόχτιστη εκκλησία, η οποία κατασκευάστηκε μαζί με το αρχικό κτίριο και αναλαμβάνει τα κοινωνικά – άλλωστε, η έμφαση στην πολιτισμική εντοπιότητα είναι στοιχείο-κλειδί.
Για να το θέσω χωρίς περιστροφές, το Xenia της Πορταριάς με γοήτευσε. Μιλάμε για ένα κτίριο που ξέρει να διαλέγεται με το περιβάλλον του. Άλλωστε, αυτό ήταν και το ζητούμενο του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Η επιλογή του κατάλληλου χώρου και προσανατολισμού, η απλότητα και η σαφήνεια της μορφής, η ένταξη στο τοπίο αλλά και στην τοπική ζωή, η αρμονική σχέση του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, η ειλικρίνεια στη χρήση των υλικών ήταν στον πυρήνα της αρχιτεκτονικής φιλοσοφίας του, η οποία με συνέπεια ερμήνευσε τις αρχές του μοντέρνου κινήματος.
Ο διακοσμητής Σωτήρης Μπακόπουλος, που υπογράφει μερικά από τα ομορφότερα ορεινά ξενοδοχεία, ήρθε να προσθέσει σε αυτή την αρχιτεκτονική prima materia τη δική του, απόλυτα αναγνωρίσιμη, ματιά. Ζεστά και πληθωρικά γήινα χρώματα στα αναπαυτικά καθιστικά υποστηρίζονται με σωστά επιλεγμένα χαλιά και κουρτίνες, πίνακες, φωτιστικά. Υπάρχουν δε κεριά και λουλούδια παντού που προσθέτουν πολύ στην ατμόσφαιρα. Πιο τολμηρός φάνηκε ο Μπακόπουλος στο χώρο του εστιατορίου Belvedere, όπου σερβίρεται και το πλουσιοπάροχο πρωϊνό: διατήρησε έξυπνα το ύφος της δεκαετίας του ’60 σε τραπέζια και καρέκλες, εισάγοντας –έτσι, για φρεσκάδα– μερικές ποπ πινελιές.
Το ίδιο ευφυής είναι και η μετατροπή ενός κάποτε δαιδαλώδους χώρου σε spa, μικρό αλλά καλόγουστο, μ’ ένα όμορφο παιχνίδι χρωμάτων και σχημάτων. Θα κατεβείτε αρκετές φορές ως εδώ για μια θεραπεία με τα καλά προϊόντα της Apivita και της σικάτης, ιδιόμορφης γαλλικής φίρμας Annick Goutal ή για χαλάρωση στο μεγάλο jacuzzi, όπου το knack είναι –και πάλι– η απίστευτη θέα.
Είναι ανακουφιστικό το γεγονός ότι τα δωμάτια είναι μεγάλα και εξοπλισμένα με όλα τα απαραίτητα. Αν έρθετε στο Πήλιο για περιήγηση, ένα στάνταρ δωμάτιο είναι ιδανικό. Αν πάλι θέλετε να χαλαρώσετε και να αφήσετε τα μονοπάτια του Πηλίου για επόμενη φορά, θα σας πρότεινα μία από τις 9 δίχωρες σουίτες (οι δύο μάλιστα με τζάκι), οι οποίες είναι πραγματικά άψογες, με kingsize κρεβάτια, τεράστια μπάνια, καθιστικό και γραφείο.
Ειδικά αν πάτε οικογενειακώς, και φυσικά για το Πάσχα και το καλοκαίρι, ενδείκνυνται οι junior σουίτες –αν και δεν είναι δίχωρες– γιατί βλέπουν απευθείας στην πολύ όμορφη πισίνα, πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά θα μπαινοβγαίνουν ανενόχλητα, ενώ εσείς θα κολυμπάτε ή θα τσιμπολογάτε ένα σνακ – άλλωστε σας φέρνουν στην αυλή πιάτα από το μενού των εστιατορίων. Πάντως, να σημειώσω πως τα 36 από τα 75 δωμάτια είναι connected.
Άσος στο μανίκι του Xenia Palace Portaria είναι το Cafe΄ Veranda, ένα all day bar-restaurant, στην άκρη του περιβάλλοντος χώρου του ξενοδοχείου, σε προνομιακό σημείο, απ’ όπου η θέα προς το Βόλο και τον Παγασητικό σε κερδίζει προτού καν φέρεις το πιρούνι στο στόμα. Ένας χώρος που φιλοδοξεί να γίνει σημείο αναφοράς όχι μόνο για τους weekenders αλλά και τους ίδιους τους Βολιώτες – και νομίζω πως θα τα καταφέρει. Μακριά από τη ρουστίκ εικόνα που επικρατεί στο Πήλιο, ο χώρος έχει υψηλά αισθητικά στάνταρ και σέρβις που αποφεύγει το δήθεν και επικεντρώνεται στην ουσία.
Το Cafe΄ Veranda γίνεται πραγματικά μαγευτικό το βράδυ: προσεγμένη art de la table, αναμμένα κεριά, mainstream και ιταλική lounge μουσική και δημιουργική μεσογειακή κουζίνα, την οποία υπογράφει ο νεαρός σεφ Γιώργος Φλέρης. Την ημέρα είναι ένα χαλαρό lounge στέκι για φαγητό και καφέ.
Δοκιμάσαμε διάφορα πιάτα του μενού και ξεχωρίσαμε το μαριναρισμένο σε μπίρα αρνίσιο κότσι σε κρούστα ξηρών καρπών, το φιλέτο κοτόπουλου με σος κόκκινης πιπεριάς και φορμαέλα Αράχοβας, τις πολύ ενδιαφέρουσες σαλάτες. Τα μεσημέρια του Σαββάτου και της Κυριακής, η κουζίνα βγάζει και κάποια πιάτα ημέρας, τα οποία έχουν πάντα τοπικό χρώμα: αν υπάρχει, δοκιμάστε οπωσδήποτε κατσικάκι φρικασέ με φινόκιο και μυρωδικά, καθώς και το ελαφρύ γαρδουμπάκι. Το μπουμπάρι, αντεράκι γεμισμένο με ρύζι, συκωταριά και μυρωδικά, σερβίρεται με «μελωμένες» πατάτες φούρνου και είναι ωραίος μεζές, αλλά κάπως πιο βαρύ. Τρία από τα γλυκά κατάφεραν να μας βάλουν σε encore διάθεση: η καρυδόπαστα με μους σοκολάτας, το cheesecake με κάστανο και καραμέλα και ο μπακλαβάς με κυπαρισσόμελο και παγωτό. Σκέτη αμαρτία! Τώρα που ανοίγει ο καιρός, το μενού αυτό θα σερβίρεται στην καταπληκτική αυλή του Veranda, αλλά και στους ανοιχτούς χώρους του ξενοδοχείου, δίπλα στην πισίνα.
info
Βαθμολογία 16/20
Προφίλ: Country chic ορεινό resort Ατού: H αρχιτεκτονική των Ξενία, η θέα στο Βόλο και το καλό σέρβις. Καλύτερο δωμάτιο: Οι δίχωρες σουίτες με τζάκι και οι junior (πλεονέκτημα στις δεύτερες το ότι βγαίνουν κατευθείαν στην πισίνα). Ένσταση: Η πολυκοσμία κάποιες στιγμές του χειμώνα (κυρίως Σάββατο) στα αρκετά «δημοφιλή» καθιστικά του lobby. Διεύθυνση: Xenia Palace Portaria, 24280/99980-3, www.xeniaportarias.gr βαθμολογίες18-20/20 άριστο, 16,5-17,9/20, εξαιρετικό, 15-16,4/20 πολύ καλό, 13,5-14,9/20 καλό,
12,5-13,4/20 , ενδιαφέρον, 12-12,4/20 ικανοποιητικό.
