Μια χώρα σε φάση… τράνζιτ, που ψωνίζει στα IKEA και κινείται με παλιά Dacia και ξύλινα κάρα! Μια πρωτεύουσα με καρδιά νεοκλασική, μνήμες μεσαιωνικές και επιβλητικές σοσιαλιστικές λεωφόρους. Κάθε βήμα κι άλλη εποχή, κάθε στιγμή και μια έκπληξη. Ταξιδέψαμε στη Ρουμανία και παραδοθήκαμε άνευ όρων στην αντιφατική ομορφιά της. Πρόλαβέ τη πριν έρθει το… ευρώ.
H πτήση για το Βουκουρέστι διαρκεί μόλις μιάμιση ώρα. Μέχρι να ξεφυλλίσεις την εφημερίδα σου, προσγειώθηκες. Είναι τόσο εύκολο να πεταχτείς ακόμα και για σαββατοκύριακο. Εμείς, ωστόσο, την πρώτη καλημέρα σε ρουμάνικο έδαφος θα την πούμε στα Καρπάθια. Το πουλμανάκι του Kalyvas Tourism –ενός νέου γραφείου που ειδικεύεται στη Ρουμανία– έχει ήδη βάλει γκάζια για την Τρανσιλβανία, διασχίζοντας τη μεγάλη ρουμάνικη πεδιάδα και την πετρελαιοπαραγωγό περιοχή του Ploiesti. Με το που συναντάς όμως τον ποταμό Prahova κι αρχίζουν οι ανηφόρες, το σκηνικό αλλάζει: χρυσοκόκκινες οξιές και αγέρωχα μαυρόπευκα. Και τότε αντικρίζεις τη Σινάια…
Απλωμένη σε μια πλαγιά-πέρασμα στα βουνά Bucegi, πλάι στο ποτάμι, η Σινάια λειτουργεί σαν… χρονο-πύλη γι' αυτόν τον άλλο κόσμο που λέγεται Καρπάθια. Κούκλα κι αρχόντισσα, δεν χορταίνω να τη σεργιανίζω παρά το τσουχτερό κρύο, να χαζεύω τις βιλίτσες με τα ξύλινα σκαλιστά μπαλκόνια, τα ιστορικά ξενοδοχεία, το περίφημο μοναστήρι, να περπατώ κάτω από τις ψηλόκορμες οξιές κρατώντας στο χέρι γλυκά από την υπαίθρια αγορά. Τις βασιλικές περγαμηνές της όμως τις κρατά ψηλά στο λόφο, μέσα στο δάσος, στο παλάτι Peles, ένα νεο-αναγεννησιακό διαμαντάκι με φροντισμένους κήπους, πληθωρικούς χώρους υποδοχής και δωμάτια σε διαφορετικά στιλ – μαυριτανικό, οθωμανικό, γαλλικό. Ήταν το πρώτο κάστρο στην Ευρώπη με κεντρική θέρμανση, ηλεκτρικό και κεντρικό σύστημα καθαριότητας με ηλεκτρική σκούπα! Στην ίδια γειτονιά βρίσκεται και το παλάτι Pelisor, ενώ στα βοηθητικά κτίρια στεγάζονται μια καφετέρια και δύο απλές πανσιόν. Εμείς, πάντως, προτιμήσαμε τις σοφίτες στο ξενοδοχείο «Regina», κάτω στον κεντρικό δρόμο, και δεν το μετανιώσαμε. Το πρωί μάς ξυπνούσε το φως από το παράθυρο της οροφής και το βράδυ έκλεινε με λουκούλλεια παραδοσιακά δείπνα. Όταν μετράς λίγες μέρες στις… αποσκευές σου για ολίγον Κόμη Δράκουλα και πολλή φύση, η Σινάια μπορεί να γίνει καλή βάση.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ... ΔΡΑΚΟΥΛΑ
Μέσα στην πρωινή ομίχλη ανηφορίζουμε την κοιλάδα, προσπερνώντας αγροκτήματα με «αδέσποτες» αγελάδες και κωνικές θημωνιές. Σαν να πέρασε και να μην άγγιξε ο χρόνος αυτά τα μέρη. Στην αρχή του Rasnov, είδαμε ξύλινα κάρα που τα οδηγούν άλογα και γελαστούς χωρικούς με τα χαρακτηριστικά τους καπελάκια. Κι έναν οικισμό τσιγγάνων με στενά σοκάκια, για να μην ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στη χώρα των Ρομ. Το Rasnov με τα σαξονικά πέτρινα σπίτια έχει τη γοητεία του, αλλά ο πραγματικός θησαυρός βρίσκεται κι εδώ κρυμμένος πάνω από το χωριό. Αφήνεις το αυτοκίνητο, περπατάς δύο χιλιόμετρα σ' ένα –μαγεμένο;– ανήλιαγο δάσος και στο τέλος του χωματόδρομου συναντάς την εγκαταλελειμμένη καστροπολιτεία του Rasnov με τους πύργους, τα πέτρινα σπίτια, το θρυλικό πηγάδι και μια υπαίθρια συλλογή από ξύλινες άμαξες. Μην το προσπεράσεις. Άλλωστε, το Μπραν του Κόμη Δράκουλα δεν είναι μακριά.
Για να λέμε, πάντως, τα πράγματα με το όνομά τους, το κάστρο του Μπραν δεν ήταν το σπίτι του θρυλικού βαμπίρ, ούτε ο κύριος Βλαντ Τσέπες διέθετε τους αιμοσταγείς κυνόδοντες που του απέδωσε η συγγραφική πένα του Μπραμ Στόκερ. Ο πραγματικός πρίγκιπας Βλαντ της οικογένειας Dracul, ηγέτης της Βλαχίας και περίφημος για τις σκληρές μεθόδους τιμωρίας που εφάρμοζε, ίσως να πέρασε κάποια στιγμή από εδώ, αλλά το πραγματικό σπίτι του βρίσκεται στην κοιλάδα Arges. Όπως και να 'χει όμως, το κάστρο Μπραν είναι υπέροχο. Κουρνιασμένο στην κορφή του λόφου, σε παραμυθιάζει με τη δαιδαλώδη αρχιτεκτονική, τα ξύλινα δωμάτια με τις χτιστές σόμπες-έργα τέχνης και τα κρυφά, στενά κλιμακοστάσια. Χτίστηκε το 14ο αιώνα από τους Σάξονες για να προστατεύει το πέρασμα προς τα Καρπάθια από τις επιθέσεις των Τούρκων, αλλά στους χώρους του φιγουράρουν αντικείμενα και φωτογραφίες της βασιλικής οικογένειας από τις αρχές του 20ού αιώνα. Στα πόδια του, πλάι στο γαλήνιο πάρκο με τη λιμνούλα, το υπαίθριο παζάρι του χωριού είναι πολύ τουριστικό για ν' ασχοληθείς μαζί του. Στάσου όμως στους πάγκους των αγροτών και αγόρασε νοστιμότατα τοπικά τυριά και μέλι.
ΓΙΑ ΣΚΙ ΣΤΗΝ ΠΟΪΑΝΑ ΜΠΡΑΣΟΒ;
Όταν βρέθηκα στα Καρπάθια, στα τέλη Οκτώβρη, τα χιονοδρομικά της περιοχής δεν είχαν ανοίξει ακόμα. Η εκδρομή όμως ως το αγαπημένο χειμερινό θέρετρο των Ρουμάνων, την Ποϊάνα Μπρασόβ, επιβάλλεται. Ξαπλωμένη σ' ένα λιβάδι γεμάτο έλατα, σε προκαλεί να γλιστρήσεις με σκι, να μαρσάρεις με μηχανάκια-γουρούνες, να περπατήσεις πλάι στη λίμνη και να χαλαρώσεις στο ζεστό «Σπίτι των Δακών», ένα φολκλόρ ξύλινο εστιατόριο με παραδοσιακό φαγητό και μυρωδάτο, ζεστό κόκκινο κρασί. Και, γιατί όχι, να μείνεις εδώ. Τα ξενοδοχεία της είναι συμπαθητικά, με πισίνες και spa, και διαρκώς χτίζονται καινούργια. Μόνο προσοχή στις αρκούδες: συχνάζουν πολύ σ' αυτά τα μέρη.
Επιστρέφοντας στη Σινάια, ο φιδωτός κατήφορος μας φέρνει στο μεσαιωνικό Μπρασόβ και εδώ η υπόθεση σηκώνει περπάτημα. Το επιβάλλει, εξάλλου, κι η ατμόσφαιρα: τα καλοδιατηρημένα τείχη και οι πύργοι που αγκαλιάζουν την πόλη, τα αρχοντικά κτίρια κοντά στην πύλη Schei, τα λιθόστρωτα σοκάκια –η Storii είναι ο στενότερος «δρόμος» στην κεντρική Ευρώπη–, τα παραδοσιακά σαξονικά σπίτια. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην απλόχωρη κεντρική πλατεία Sfatului με το χαρακτηριστικό Μέγαρο των Συμβούλων. Λίγα βήματα πιο πέρα, θα δεις την επιβλητική γοτθική Μαύρη Εκκλησία, θα σεργιανίσεις στον μεγάλο πεζόδρομο Republicii και στον εμπορικό δρόμο Muresenilor. Θα κάνεις στάση για καφεδάκι στο σοφιστικέ μπαράκι «Festival 39» και για γλυκό στο απίθανο αντικέ καφέ-ζαχαροπλαστείο «La Vatra Ardealului» (G. Baritiu 14).
ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ
Αφήνοντας τα Καρπάθια με βαριά καρδιά, μπαίνουμε στην πρωτεύουσα από το πάρκο Herastrau και την Αψίδα του Θριάμβου και παθαίνουμε σοκ! Τεράστια πάρκα, εξαιρετικά αρχοντικά – αυτό είναι το «κακάσχημο Βουκουρέστι»; Εντάξει, έχει και τις ξεχαρβαλωμένες πολυκατοικίες του, αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι μάς φάνηκε «Παρισάκι». Όχι μόνο στην εντυπωσιακή Calea Victoriei, με τα ιστορικά κτίρια και τα ακριβά μαγαζιά, αλλά και στο Cotroceni, με τις πανεπιστημιακές σχολές και τις όμορφες μονοκατοικίες, και στη γειτονιά με τις πρεσβευτικές κατοικίες στα βόρεια. Ακόμα και στην τσαουσεσκική λεωφόρο Unirii, η οποία κατασκευάστηκε με σοσιαλιστικές προδιαγραφές – πλατιά πεζοδρόμια, μεγάλες, πλην όμως προσεγμένες πολυκατοικίες και σαράντα σιντριβάνια στη νησίδα! Οι προσόψεις, βέβαια, χρειάζονται φρεσκάρισμα, αλλά τα συνεργεία έχουν ήδη πιάσει δουλειά. Τις μέρες που περπατούσαμε στο ιστορικό κέντρο, από την πανέμορφη ζωγραφιστή εκκλησία Σταυροπόλεως και τη στοά, σε σχήμα U, Pasajul Vilacrosse –έλα για το bistrot «Vilacrosse» και το καφενείο με τους αργιλέδες– ως το ερειπωμένο παλάτι Palatul Voievodal και το γοητευτικό καραβάν σαράι Hanul lui Manuc, οι πεζόδρομοι ήταν εργοτάξιο. Αξίζει όμως να τους σεργιανίσεις και να καθίσεις για φαγητό κάτω από τις καπνισμένες τοιχογραφίες στην ιστορική μπιραρία «Caru cu Bere» (Stavropoleos 3-5) ή για μια τάρτα βατόμουρο στο παρακείμενο ντιζαϊνάτο «Market 8». Κάτι μας λέει ότι εδώ ξαναγεννιέται μια πόλη-προορισμός για city breaks.
INFO: Στη Ρουμανία, από το Βουκουρέστι και τα Καρπάθια ως την πολιτιστική πρωτεύουσα Σίμπιου και το ακριτικό Μαραμούρες, θα έρθεις με το εξειδικευμένο γραφείο Kalyvas Tourism (2103211231). Για πολιτιστικό και θρησκευτικό τουρισμό, ski ή και spa.
Το παλάτι του λαού
Έχει 3.100 δωμάτια σε 12 ορόφους, ξεκίνησαν να το χτίζουν 20.000 εργάτες και 700 αρχιτέκτονες στις αρχές τις δεκαετίας του '80, για να στεγάσει την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΡ, το προεδρικό γραφείο και τα υπουργεία, κι ακόμα δεν έχει τελειώσει! Αν το δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο στον κόσμο (μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο) δεν είναι υπερπαραγωγή, τότε δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είναι. Τεράστιο, στιβαρό, γεμάτο βαρύτιμα χαλιά, ασήκωτους πολυελαίους, φίνες ταπετσαρίες κι εντυπωσιακά μαρμάρινα κλιμακοστάσια, είναι πέρα από κάθε περιγραφή. Απλώς το βιώνεις ως εμπειρία, ακολουθώντας τις 40λεπτες οργανωμένες ξεναγήσεις. \
Άφησε χώρο στη βαλίτσα για…
