Στην καρδια του σαφαρι
Ο ποταμός Οκαβάγκο φτιάχνει κάθε χρόνο με τις πλημμύρες του ένα καινούριο υδάτινο τοπίο στην καρδιά της ερήμου Καλαχάρι. Η Μαρίνα Κουμιώτη πήγε στην Μποτσουάνα και με τζιπ, με βάρκες, με τα πόδια, έφτασε μέχρι την καρδιά του ενδότερου δέλτα, ανακαλύπτοντας σε λότζες και σκηνές τη wild πλευρά της ευζωίας.
Μποτσουάνα, σύνορα Buitepos/ Mamuno. Για τους Έλληνες δεν απαιτείται βίζα, απλώς δηλώνεις εγγράφως τον προορισμό σου – στη δική μας περίπτωση, τη μικρή πόλη του Maun, «την πύλη για τον Οκαβάγκο», όπως είναι γνωστή. Ανοίγω το χάρτη. Θεέ μου, τι στεγνή χώρα! Η έρημος Καλαχάρι καταλαμβάνει το 84% της έκτασής της. Στα βορειοδυτικά όμως η γη δεν διψάει ποτέ. Εκεί είναι το βασίλειο του Οκαβάγκο, του μόνου ποταμού στον πλανήτη που δεν συναντάει ποτέ τη θάλασσα. Η ιδιομορφία του αυτή δημιουργεί ένα δαιδαλώδες δέλτα 15.000 τ. χλμ.στην έρημο Καλαχάρι, μια αχανή υδάτινη χώρα που κάθε χρόνο αλλάζει μορφή ανάλογα με την κίνηση των νερών – ένα καλειδοσκόπιο φτιαγμένο από νερό και άμμο. Πλήθος νησιών, λίμνες και κανάλια σχηματίζουν ένα πλούσιο οικοσύστημα, το Οκαβάγκο, ναυαρχίδα της τουριστικής ανάπτυξης στην Μποτσουάνα.
Η χώρα έχοντας εμπεδώσει τα πικρά διδάγματα από την τουριστικοποίηση άλλων αφρικανικών χωρών, έχει αποφασίσει εδώ και χρόνια ότι τα εθνικά της πάρκα θα είναι ανοιχτά μόνο σε επισκέπτες υψηλού εισοδήματος. Ο μαζικός τουρισμός δεν τους ενδιαφέρει. Οι τιμές είναι τσουχτερές. Έτσι, προστατεύουν το οικοσύστημά τους όντως αποτελεσματικά και ταυτόχρονα προσφέρουν μια εμπειρία «unspoiled African beauty» για τους ταξιδιώτες που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν.
Στο Maun φτάσαμε και παραμείναμε για μία ημέρα. Τόσο, όσο μας πήρε να οργανώσουμε το ταξίδι μας στο εσωτερικό του δέλτα, inner delta στη γλώσσα των ταξιδιωτικών πρακτόρων. Η πόλη μοιάζει με το ζιζάνιο που επωφελείται από την ύπαρξη ενός άλλου αξιοθαύμαστου φυτού. Μια σκονισμένη κωμόπολη, γεμάτη φθηνά κάμπιγκ, τουριστικούς πράκτορες και εταιρείες που διοργανώνουν σαφάρι. Σε αυτό το σημείο συνειδητοποιήσαμε πως ήταν μέγα λάθος να μην έχουμε προαγοράσει ένα πακέτο «all included», πολύ καιρό πριν φύγουμε. Εδώ δεν υπάρχουν ευκαιρίες της τελευταίας στιγμής. Οι επαγγελματίες του τουρισμού ξέρουν πολύ καλά τι σε φέρνει σε τούτο τον τόπο και σου το πουλάνε όσο πιο ακριβά γίνεται. Έτσι, επιλέξαμε βάσει της διαθεσιμότητας που υπήρχε σε καταλύματα και αυτό καθόρισε ολόκληρο το ταξίδι μας. Γιατί, είσαι απόλυτα εξαρτημένος από τη lodge όπου θα καταλήξεις. Εκεί θα κοιμηθείς, θα φας, θα συμμετάσχεις στις δραστηριότητες που διοργανώνουν. Άπαξ και κάνεις την επιλογή σου, στις αχανείς εκτάσεις του δέλτα δεν σου δίνεται δεύτερη ευκαιρία…
σαφάρι culture
Για να επιλέξεις σωστά τι είδους σαφάρι θα κάνεις και πού, πρέπει πρώτα να καταλήξεις στο τι θέλεις να δεις. Υπάρχουν τέσσερις μεγάλες υπο-περιοχές: Το eastern delta, έχει εύκολη πρόσβαση και αποτελεί την πιο φθηνή λύση. Μπορείς να διαμένεις στο Maun και από εκεί να οργανώνεις τις εξορμήσεις σου με 4x4 ή ακόμα και με mokoro (το παραδοσιακό κανό). Θα βρίσκεσαι όμως σε πολυσύχναστες περιοχές που δεν σου προσφέρουν την αυθεντική εμπειρία. Το inner delta, αντιθέτως, κρύβει μέσα του όλη τη μαγεία που μπορεί να βιώσεις σε αυτόν τον προορισμό.
Η πρόσβαση είναι εφικτή μόνο αεροπορικώς. Και οι τιμές είναι… απογειωμένες, απαγορευτικές για πολλούς. Για λόγους προστασίας της περιοχής, είναι ευπρόσδεκτος μικρός αριθμός τουριστών που διαθέτουν σεβαστά ποσά συναλλάγματος. Δίπλα βρίσκεται το Chief’s island, το μεγαλύτερο νησί της περιοχής (περίπου 1.000 τ. χλμ), που φιλοξενεί έναν τεράστιο σε ποικιλία και πληθυσμό αριθμό άγριων ζώων, γεγονός στο οποίο οφείλεται και η ονομασία του. Υπάγεται στην ευρύτερη περιοχή του Moremi Game Reserve, που είναι κατά τι φθηνότερη από το inner delta, γι’ αυτό είναι τόσο δημοφιλής – η χαρά αυτών που αναζητούν σαφάρι 4x4. Τέλος, το Okavango Panhandle, βορειοδυτικά από το inner delta, βρίθει από χωριά γηγενών. Εδώ οι περισσότερες lodges εστιάζονται στο game fishing, το ψάρεμα ανοιχτής θαλάσσης.
Επιλέξαμε inner delta, με κάθε κόστος, που λέει ο λόγος…
Το ιδιωτικό αεροπλανάκι τύπου Cessna 206 μας παραλαμβάνει και απογειώνεται. Αφήνω πίσω μου κάθε πικρία που με τα ίδια χρήματα, αν το είχαμε κανονίσει μήνες πριν, θα είχαμε εξασφαλίσει καλύτερες παροχές. Όπως και να ’χει, αυτή τη στιγμή κατευθυνόμαστε προς την πιο δυσπρόσιτη περιοχή του Οκαβάγκο.
Καθώς ταξιδεύουμε στους αιθέρες, ένας πολυσύνθετος λαβύρινθος ξετυλίγεται από κάτω μας. Πλημμυρισμένες πεδιάδες, γαλαζωποί τάφροι, πρόσκαιρες στεριές, που στην όποια αλλαγή συνθηκών θα εξαφανιστούν, οάσεις με φοινικόδεντρα. Ο πιλότος μάς εξηγεί το θαύμα που αντικρίζουμε. Μας μιλάει για τη γένεση του δέλτα. «Κάθε Οκτώβριο ξεκινούν οι βροχοπτώσεις στην Αγκόλα και μέχρι τον Απρίλιο ξεχειλίζουν τον ποταμό Cubango. Εν συνεχεία, αρχίζει το μακρινό ταξίδι των νερών, που εισέρχονται πρώτα στην περιοχή Caprivi στη Ναμίμπια, σχηματίζοντας τον Kavango, και τέλος εισρέουν στην Μποτσουάνα. Σε συνδυασμό και με τις τοπικές βροχοπτώσεις συντηρείται αυτός ο υπέροχος κόσμος. Η έλευση των νερών ακολουθείται από τη μετανάστευση των ζώων, ένας κύκλος, που επαναλαμβάνεται διαρκώς… κοιτάξτε στα δεξιά παρακαλώ…» Ένας μοναχικός ελέφαντας στέκει αμέριμνος στη σκιά μιας ακακίας. Πιο πέρα καμηλοπαρδάλεις τρέχουν… Κι εμείς πλησιάζουμε να προσγειωθούμε σ’ ένα χωμάτινο αεροδιάδρομο.
lodge culture
Στο κατάλυμα όπου θα μείνουμε μας υποδέχεται ο Batoki. Μιλάει πολύ καλά την αγγλική, επίσημη γλώσσα της χώρας μαζί με τη setswana. Φορτώνουμε τα σακίδιά μας στη μηχανοκίνητη βάρκα που ξεκινάει ν’ ανοίγει αυλάκια μέσα στην οργιώδη βλάστηση. Ένα σακίδιο για τον καθένα που δεν υπερβαίνει τα δέκα κιλά, αυτό επιβάλλουν οι κανονισμοί μεταφοράς. Ο πυθμένας είναι καφετής από τις πολυάριθμες ρίζες. «Είναι το φυτό πάπυρος» μας λέει ο πιλότος. Πουλιά πετάνε ενοχλημένα από την παρουσία μας (πάνω από 400 είδη) –, ενδημικά και μη, ζουν εδώ. Η καλύτερη εποχή για bird watching είναι η περίοδος των βροχών (Νοέμβριος-Απρίλιος). Πλησιάζουμε στην ξύλινη εξέδρα του ξενοδοχείου – είναι χτισμένη πάνω σε μια τερμιτοφωλιά! Βλέπω από μακριά τα chalets, φτιαγμένα από ξύλο φοίνικα, το «fan palm», που είναι χαρακτηριστικός στην περιοχή. Τα ευάερα δωμάτιά τους καταλήγουν πάντα σ’ ένα μπαλκόνι-παρατηρητήριο. Αφρικάνικα πολύχρωμα κιλίμια, τοτέμ και κηροπήγια σε κάθε γωνιά. Το βράδυ όταν ανάβουν τα κεριά, η ατμόσφαιρα είναι απλώς συναρπαστική. Σκαλιστά κρεβάτια με αραχνοΰφαντες κουνουπιέρες και δίπλα τους βιβλία αφημένα. Εμείς όμως δεν θα μείνουμε εδώ. Αυτά τα δωμάτια κλείνονται μήνες πριν. Για τους ταξιδιώτες της τελευταίας στιγμής, όπως εμείς, υπάρχει η σκηνή, στρατιωτικού τύπου, τοποθετημένη σε μια ξύλινη πλατφόρμα στη σκιά ενός sausage tree (οι καρποί του μοιάζουν με λουκάνικα). Δύο σπαρτιάτικα κρεβάτια μέσα με τα κλινοσκεπάσματά τους και τίποτα άλλο. Και η τιμή αυτής, 1.168 USD για δύο νύχτες. «Δεν βαριέσαι», παρηγορώ τον εαυτό μου, «βασιλιάς ή υπήκοος, στον ίδιο παράδεισο θα βρεθούμε…»
Έρχεται το απόγευμα. Καθισμένοι στο καφέ-εξέδρα της lodge, πίνουμε κρασί από τ’ αμπέλια της Νότιας Αφρικής. Μεστό, μυρωδάτο, στην απόχρωση του ρουμπινιού. Οι φιγούρες των δέντρων σκουραίνουν καθώς ο ήλιος δύει. Το νερό κάτω από τη βλάστηση, βουβό. Ο ουρανός χάνεται, ο ήλιος βάφει πορτοκαλί το σύμπαν και εξαφανίζεται… Τι θεϊκή στιγμή! Έπειτα σηκώνεται φεγγάρι, που συντηρεί τους ίσκιους. Ακούμε γέλια, ένα ζευγάρι Γάλλων προστίθεται στην παρέα. Είναι το δέκατο ταξίδι τους στην Αφρική και όπως μας λένε, ο παράδεισος είναι εδώ: ακριβός, αλλά priv,! Είδαν, λέει, και νεροβούβαλο σήμερα, λιοντάρια, μπαμπουίνους, αλλά όχι κροκόδειλους…
Μας ειδοποιούν ότι το φαγητό είναι έτοιμο. Μια μακρόστενη τράπεζα κάτω από το φως των φαναριών. Ο κροκόδειλος, στο πιάτο μας! Το κρέας του θυμίζει έντονα ψάρι. Δοκιμάζουμε ψάρια που ψαρεύτηκαν στο game fishing της ημέρας. Το φιλέτο από bream (έτσι ονομάζεται μια ευρύτερη γκάμα ψαριών, στα οποία συγκαταλέγονται ενδεικτικά οι σαργοί, τα λιθρίνια κ.ά.) με λαχανικά γίνεται ανάρπαστο, και όλη η διεθνής παρέα εγκωμιάζουμε την ντόπια cuisine!
Μαζευόμαστε όλοι γύρω από τη φωτιά πιο πέρα. Οι «παλιοί» μάς κατατοπίζουν για τα must του σαφάρι. «Εδώ, ένα είναι το μεταφορικό μέσο: η βάρκα mokoro. Πρέπει οι κινήσεις να είναι αρμονικές, γεμάτες χάρη και ισορροπία. Κανείς δεν θέλει να πέσει, εκεί όπου ζουν κροκόδειλοι!»
Το τελευταίο σχόλιο μ’ έκανε να πάρω τοις μετρητοίς όλες τις οδηγίες… Και να μην ξεχάσω τα κιάλια μου, σκεφτόμουν καθώς αποχαιρετούσα τους «δασκάλους» μου. Πήραμε το δρομάκι που οδηγούσε στη σκηνή μας, ανήσυχοι μην τυχόν και συναντούσαμε τους φακόχοιρους που είχαν το συνήθειο να περιφέρονται εδώ.
Νωρίς το πρωί μάς περίμενε ο Batoki στο προσωπικό μας mokoro. Εκείνος όρθιος στο πίσω μέρος, μπήγοντας ένα μακρύ κοντάρι στον πυθμένα, μας ταξίδευε για το πρώτο μας σαφάρι με βάρκα. Η αίσθηση ήταν πολύ διαφορετική σε σχέση με το 4x4 σαφάρι που είχαμε ζήσει στη Ναμίμπια. Διεισδύεις μυστικά καθώς γλιστράς πάνω στο νερό, χωμένος ανάμεσα στους παπύρους. Αγγίζεις το καθετί στο πέρασμά σου και δεν αισθάνεσαι ως ξένο σώμα που εισβάλλει αδιάκριτα. Συνεχίζαμε να διασχίζουμε τον κήπο της Εδέμ, γεμάτο από νερόκρινα. Ξαφνικά, ένα κομμάτι στεριάς ξεπροβάλλει. Το κυκλώνουμε περιμετρικά, με την ελπίδα να εντοπίσουμε ζώα.
Στο σαφάρι η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο. Κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα βρεθείς τετατέτ με το βασιλιά των ζώων, για παράδειγμα. Δύο Αμερικάνες που προστέθηκαν στην παρέα αργότερα, ήταν έξαλλες και απογοητευμένες. Είχαν δει μόνο αντιλόπες, και για τόσα λεφτά που σου κοστίζει ένα τέτοιο ταξίδι, καταλαβαίνετε… Αλλά τι να κάνουμε, το ρίσκο αυτό το παίρνεις. Δεν είναι pet στην αυλή σου… Εξάλλου, ακόμη και αν δεν ανταλλάξεις χειραψία με τους ρινόκερους, υπάρχουν πάντα τόσα πράγματα να δεις. Εγώ, για παράδειγμα, κόλλησα με τις αλλόκοτες μορφές κάποιων μικροσκοπικών (και απίστευτα τερατόμορφων) εντόμων, που μας έδειξε ο οδηγός.
Τελικά όμως εμείς ήμασταν από τους τυχερούς. Συναντήσαμε λιοντάρια, πολλών ειδών αντιλόπες, μπαμπουίνους, ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις και ζέβρες in real action! Ο οδηγός μας ήταν πραγματικός γνώστης της περιοχής. Και όταν οι τυχαίες συναντήσεις δεν μας ευνοούσαν, τότε το mokoro σαφάρι, γινόταν trekking σαφάρι. Συνεχίζαμε με τα πόδια και προσεκτικά ακολουθούσαμε τα χνάρια των ζώων. Ένας καλός οδηγός είναι πάντα καλός ιχνηλάτης, ξέρει να αναγνωρίζει τι ζώο πέρασε, πριν πόση ώρα και προς ποια κατεύθυνση. Όπως επίσης ξέρει να αποφεύγει τα ζώα, να κρατάει τις αποστάσεις ασφαλείας και να ελαχιστοποιεί τους κινδύνους. Να αποφεύγει τους ιπποπόταμους, για παράδειγμα, που έχουν χαρακτηριστεί ως οι serial killers της Αφρικής, μια και ευθύνονται για τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων. Απελπιστικά κτητικοί με την περιοχή τους, περνάνε όλη την ημέρα στο νερό και αλίμονο σε όποιον παραβιάσει τα σύνορά τους.
Η παρατήρηση άγριων ζώων σού καθορίζει κάθε σου κίνηση. Προσπαθείς να είσαι συμβατός με τη καθημερινή ρουτίνα τους. Η καλύτερη εποχή για wild animal viewing είναι από Μάιο μέχρι και Οκτώβριο, όταν φυτοφάγα και σαρκοφάγα συγκεντρώνονται στις πλημμυρισμένες περιοχές. Πριν από τη δύση του ήλιου επιστρέφουμε στο κατάλυμά μας. Τη νύχτα ουδείς κυκλοφορεί – άνθρωπος, εννοείται…
the can village
Στο inner delta συναναστρέφεσαι με τους γηγενείς: άνθρωποι φιλικοί, ζουν σε αρμονία με τη φύση και εκμεταλλεύονται τα δώρα της με σεβασμό. Πέντε εθνικά γκρουπ ζουν ειρηνικά στο δέλτα του Οκαβάγκο. Οι άντρες ψαρεύουν και κυνηγούν, οι γυναίκες μαζεύουν καρπούς, κάνουν χειροτεχνίες. τα καλάθια της Μποτσουάνα είναι παγκοσμίως γνωστά για την τεχνοτροπία και την αισθητική τους. Από τη δεκαετία του ’80 αρκετός κόσμος απασχολείται στον τουριστικό τομέα…
Πηγαίνουμε σ’ ένα εποχιακό χωριό, στις όχθες του ποταμού Boro, που στήνεται κάθε χρόνο και εγκαταλείπεται στις πλημμύρες. Εκεί βρίσκεται το σπίτι του Batoki, του οδηγού μας. Στην είσοδο συναντάμε έξι εφτά αγόρια να παίζουν μπάλα. Ανάμεσα στις καλύβες, γυναίκες επεξεργάζονται τα φύλλα των φοινίκων. Όλοι φιλικοί, μας καλοδέχονται. Στην καλύβα του Batoki υπάρχουν και βιβλία. Βγάζει έναν παγκόσμιο χάρτη και τα μάτια του σπινθηροβολούν καθώς μου μιλάει, γεμάτος όνειρα. Αυτή είναι η ζωή για τους γηγενείς στο δέλτα. Ακόμη και αυτοί που κατάφεραν να μάθουν την αγγλική, γεωγραφία, μαθηματικά, δουλεύουν ως οδηγοί, ξεναγοί, μάγειροι…
Στο μπακάλικο του χωριού προσφέρομαι να κεράσω μπίρες. «Πιστεύω στον Θεό, είμαι χριστιανός» μου λέει. Διχασμένος κόσμος, σκέφτομαι. Ανάμεσα σε προγόνους, υπερφυσικές δυνάμεις, ξενόφερτες θρησκείες. Κύματα ξένων επιδράσεων που σμιλεύουν τη χώρα ξανά και ξανά, όπως ο ποταμός Οκαβάγκο…
ΔΕΛΤΑ ΤΟΥ ΟΚΑΒΑΓΚΟ ΠΥΞΙΔΑ
Κωδικός κλήσης 00267
πώς θα πάτεΣτο Γιοχάνεσμπουργκ, με οποιαδήποτε αεροπορική εταιρεία, απ’ όπου θα συνεχίσετε με Air Botswana για το Maun. Το δρομολόγιο αυτό είναι πιο οικονομικό απ’ ό,τι να πετάξετε για την πρωτεύουσα Gaborone και εν συνεχεία στο Maun.
πού θα μείνετεAbu Camp Ένα από τα πιο exclusive safari-lodge της Αφρικής. Θα ζήσετε τη μοναδική εμπειρία να γνωρίσετε τη χλωρίδα και πανίδα στην περιοχή του ενδότερου δέλτα πάνω στην πλάτη εκπαιδευμένων αφρικάνικων ελεφάντων. Πολυτελείς σκηνές πάνω σε πλατφόρμες, στις όχθες μιας λίμνης. Μπάνιο σε μπανιέρα από πορσελάνη en suite, και άψογο service. Expert safari chef και για τους πιο απαιτητικούς. Παιδιά δεν γίνονται δεκτά. Οι τιμές, κατ’ άτομο/ανά διανυκτέρευση κυμαίνονται στα 2.160-3.300 USD. (6861260,
e-mail: ebs@info.bw)
Mombo Camp Στην καρδιά του Moremi Game Reserve, ιδανικό για wildlife viewing.
Σαφάρι με mokoro ή 4x4, σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιοχές του δέλτα. Διαθέτει, πολυτελείς African-style σκηνές, πισίνα και outdoor dining κάτω από τ’ αστέρια.
Παιδιά ηλικίας 8+ ετών είναι ευπρόσδεκτα. Οι τιμές κατ’ άτομο/νύχτα αρχίζουν από 1.090 USD. (68660086, www.mombo.co.za, e-mail: okwilsaf@info.bw)
Eeagle Island Camp Πολυτέλεια πέντε αστέρων, σαφάρι με mokoro, 4x4 ή ελικόπτερα. Ο παράδεισος για bird watching. Διαθέτει ένα από τα πιο ρομαντικά μπαρ στον κόσμο, σύμφωνα με τους New York Times,
το Fish Eagle Bar, κάτω από τους ίσκιους των φοινικόδεντρων. Sunset cruises, μια αξέχαστη εμπειρία στο δέλτα.
Παιδιά ηλικίας 12+ είναι ευπρόσδεκτα. (68660302, www.orient-express.com, e- mail: gtres@africa.com)
κλίμαΣτην Μποτσουάνα η θερινή σεζόν διαρκεί από Νοέμβριο μέχρι και Απρίλιο (βρισκόμαστε στο νότιο ημισφαίριο). Έντονες βροχοπτώσεις και θερμοκρασίες μέχρι 40°C είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του καιρού. Αν και είναι κατάλληλη εποχή για bird watching, αποφύγετε τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο, διότι φέρνουν τις πιο ακραίες καταιγίδες.
Η περίοδος της ξηρασίας διαρκεί από Μάιο μέχρι και Οκτώβριο και είναι ιδανική για wild animal viewing. Το δέλτα είναι ήδη πλημμυρισμένο και τα ζώα συγκεντρωμένα εδώ. Κατά μέσο όρο η θερμοκρασία είναι 23-25°C κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ νωρίς το πρωί και το βράδυ έχει ψύχρα. ζητήματα υγιείας
Αν και κανένα εμβόλιο δεν είναι υποχρεωτικό, θυμηθείτε πως βρίσκεστε σε περιοχή με ελονοσία. Τα υπάρχοντα φάρμακα που κυκλοφορούν δεν εξαλείφουν τελείως τον κίνδυνο να προσβληθείτε. Αυτά θα τα προμηθευτείτε σε ταμπλέτες και είναι το Lariam (1 χάπι την εβδομάδα) ή το Malarone (1 χάπι καθημερινά).
Το Lariam έχει σοβαρές παρενέργειες, γι’ αυτό συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Γενικά, ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε τα κουνούπια που μεταδίδουν τη μαλάρια είναι να κοιμάστε κάτω από κουνουπιέρα και να καλύπτετε
το σώμα σας όσο το δυνατόν περισσότερο.
safari indexΤι ακριβώς ζητάτε από την επαφή σας με την άγρια φύση; Σημειώστε κάποιες λέξεις-κλειδιά, ώστε να ξέρετε πώς ονομάζεται στην ταξιδιωτική γλώσσα η εμπειρία που αναζητάτε και να αντιληφθείτε πού δίνεται το ειδικό βάρος στο σαφάρι που σας προτείνεται, για να τσεκάρετε ότι το ξενοδοχείο που κλείσατε μπορεί να σας προσφέρει αυτό που θέλετε.
• African lodge safari: Εδώ η έμφαση δίνεται στη διαμονή. Πρόκειται για πολυτελή, τοπικού ύφους, καταλύματα, τα οποία κατά κανόνα σου προσφέρουν την εμπειρία να θαυμάσεις τον κόσμο των ζώων από τη λότζα σου, σε ένα περιβάλλον ευδαιμονίας και πολυτέλειας. Οι όποιες δραστηριότητες διοργανώνονται σε ημερήσιο χρονοδιάγραμμα: πάντα το βράδυ επιστρέφεις στη βάση σου, που είναι η λότζα.
• Africa tent safari: Ένας συνδυασμός πολυτέλειας και επαφής με την άγρια φύση. Διαμένεις σε πραγματικά πολυτελείς (ειδικά για τα δεδομένα) σκηνές, αλλά στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, όπου δεν δίνονται άδειες οικοδόμησης.
Η διαμονή είναι full inclusive και περιλαμβάνει όλες τις safari δραστηριότητες.
• Mobile safari: Ένα σαφάρι για ταξιδιώτες που ταξιδεύουν μεμονωμένα και επιθυμούν να καλύψουν περισσότερες από μία περιοχές: χρειάζεται πολύ χρόνο και προηγούμενη εμπειρία. Έρχεσαι σε επαφή με κάποιον (διεθνή) ταξιδιωτικό πράκτορα, ο οποίος σου παρέχει ειδικευμένο προσωπικό που θα σε συνοδεύσει και θα αναλάβει τα πάντα, τον εξοπλισμό, το να στήσει σκηνές κλπ. Απαιτεί 4x4 όχημα και διαμονή στην ύπαιθρο.
• Self driving safari: Νοικιάζεις ένα 4x4 και εξοπλισμό κάμπιγκ από κάποιο πράκτορα (πάντα εκ των προτέρων),
ο οποίος σου εξασφαλίζει άδειες, fees που απαιτούνται για να διαμείνεις σε ορισμένες περιοχές, και σε βοηθάει να σχεδιάσεις το δρομολόγιο. Αφορά ανθρώπους που έχουν προηγούμενη εμπειρία Αφρικής, διότι εδώ είσαι μόνος...
• Adventure safari: Για τολμηρούς και μυημένους τύπους που έχουν τη φυσική κατάσταση ώστε να ταξιδεύουν δεκαπέντε μέρες στην πλάτη ενός αλόγου ή ενός αφρικάνικου ελέφαντα, διανύοντας χιλιόμετρα, εκτεθειμένοι σε όλους τους κινδύνους: η εμπειρία της Αφρικής στο φουλ…
χρήσιμες ιστοσελίδεςwww.botswana-tourism.gov.bw Απαραίτητες πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζετε.
Κλίμα, ζητήματα διαχείρισης των χρημάτων σας, κουλτούρα και ιστορία της Μποτσουάνα, υγεία, αξιοθέατα και καταλύματα στο δέλτα του Οκαβάγκο.
www.okavango-delta.net Περιγραφές των καταλυμάτων και δυνατότητα επικοινωνίας για πληρέστερη ενημέρωση, ώστε να οργανώσετε σωστά το ταξίδι σας. Δεν γίνονται κρατήσεις μέσω της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, αλλά σας παρέχουν τη δυνατότητα να σχεδιάσετε τη διαδρομή σας σας στην περιοχή του δέλτα.
Μαρίνα Κουμιώτη
