Βιετνάμ

faireast!

Η Ντένη Καλλιβωκά πίνει βιετναμέζικο καφέ και κάνει μία από τις ομορφότερες παραλίμνιες βόλτες της ζωής της, αγωνιά για να αντλήσει όλη τη μυθιστορη-ματική ομορφιά των νησιών που στοίχειωσαν τα όνειρά της όταν τα είδε στην ταινία «Ινδοκίνα», τρώει φίδι σε ένα δείπνο που αγγίζει τα όρια του παγανισμού και μένει άφωνη επί τρεις ώρες, φτάνοντας σε ένα από τα πιο όμορφα οικολογικά ξενοδοχεία του πλανήτη. Ακολουθούν εντυπώσεις-βελάκια, για να ανακαλύψετε –το ταχύτερο!– το επόμενο τουριστικό μπουμ της Ασίας.

Δεν έχετε πάει ακόμη; Δεν ξέρετε τι χάνετε. Μετά από μακρά περίοδο απατηλών νέων ξεκινημάτων, το Βιετνάμ αναδύεται ως μία από τις γρηγορότερα αναπτυσσόμενες οικονομίες και ως αξεπέραστος ταξιδιωτικός προορισμός. Ταυτόχρονα, χάρη στο ότι θεωρείται ασφαλής, είχε πέρυσι μια αύξηση του τουρισμού κατά 27.9% (περίπου 2.9 εκατ. αφίξεις ξένων). Παρ’ όλα αυτά, η χώρα ακόμα παραμένει άθικτη από τον τουρισμό συγκριτικά με την Ταϊλάνδη, η οποία δέχεται 11 εκατ. τουρίστες ετησίως. Επιπλέον το Βιετνάμ δεν είναι πλέον το απόκρυφο έθνος των προηγούμενων χρόνων. Ενώ η χώρα είναι ακόμα ονομαστικώς κομμουνιστική και οι ηγέτες παραμένουν σοσιαλιστικά συντηρητικοί, οι νέοι Βιετναμέζοι (τα 2/3 του πληθυσμού είναι κάτω των τριάντα ετών), ανοιχτοί στο να απορροφούν πρόθυμα τις διεθνείς πολιτισμικές επιρροές.

Ποτέ δεν έχω δει χώρα τόσο έτοιμη να ανοίξει τα φτερά της. Τα νέα κομψά resorts, τα εντυπωσιακά αποικιακού στιλ ξενοδοχεία, η ποικιλία ταξιδιωτικών δραστηριοτήτων που προσφέρει (καγιάκ, trekking), η καταπληκτική και «εξωτική» κουζίνα (από την παλλόμενη καρδιά μιας κόμπρας και το εκπληκτικό street food μέχρι τα γκουρμέ εστιατόρια της Σαϊγκόν) και μια σειρά πολυτελών παροχών σε λογικές τιμές, το κάνουν έναν από τους καλύτερους προορισμούς παγκοσμίως.

Γιατί τέτοιο ξαφνικό ενδιαφέρον; Γιατί είναι από τις ελάχιστες χώρες που αιωρούνται μεταξύ του γρήγορου (τα night clubs της Σαϊγκόν) και του αργού (τα ποδήλατα cyclo που κινούνται με ήρεμους ρυθμούς στην πόλη), παραδοσιακού (όπως οι μεταξένιες ao dai φορεσιές των γυναικών) και μοντέρνου (οι γούνινες εκδοχές των ao dai), εξωτικού (από τις μεγαλύτερες ποικιλίες εξωτικών φρούτων) και οικείου (χρησιμοποιούν και αυτοί δυόσμο!). Σε αυτά προσθέστε και την απερίγραπτη φυσική ομορφιά, τα αέρινα μασάζ, τα πολύβουα μαγαζιά, το περιποιητικό σέρβις, το γεγονός ότι όλοι μιλούν αγγλικά και ότι οι τιμές είναι πολύ λογικές, και έχετε το επόμενο τουριστικό μπουμ της Ασίας.

Με μαθηματική ακρίβεια, την επόμενη πενταετία το Βιετνάμ θα εξελιχθεί στην επόμενη Ταϊλάνδη. Σπεύστε όσο είναι καιρός...

πότε να πάτε

Πήγα πέρυσι τον Αύγουστο. Μολονότι δεν θεωρείται και η καλύτερη περίοδος να το επισκεφθείς, λόγω ζέστης και βροχών στο νότο, με εξαίρεση μια-δυο καταιγίδες και αρκετή ζέστη από το Hoi An και κάτω, δεν αντιμετώπισα κανένα άλλο καιρικό φαινόμενο που να δυσκολεύει το ταξίδι. Έτσι, αν δεν μπορείτε να πάτε τον Νοέμβριο, που θεωρείται πιο καλή εποχή, επιχειρήστε το. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές περίοδοι για το ταξίδι αυτό. Καθώς η χώρα απλώνεται σαν μακριά λωρίδα από τον βορρά στο νότο, όταν είναι κρύα και βροχερά σε μια περιοχή, τότε στην άλλη είναι ηλιόλουστα και ευχάριστα. Συμφέρει να πετάξεις σε μία από τις δύο μεγάλες πόλεις, Ανόι ή Σαϊγκόν (Ho Chi Minh είναι η σύγχρονη ονομασία) και να τη διασχίσεις κάθετα.

προγραμματισμός του ταξιδιού

Η οργάνωση έγινε δυόμισι μήνες πριν, κλείνοντας αεροπορικό εισιτήριο με την Thai Airways Αθήνα-Ανόι με επιστροφή Σαϊγκόν-Αθήνα και στη συνέχεια μέσω e-mail ένα πριβέ πακέτο 15 ημερών για δύο άτομα με 5άστερα ξενοδοχεία και ιδιωτικό ξεναγό και οδηγό με κλιματιζόμενο αυτοκίνητο για όλο το ταξίδι, με το αγγλικό πρακτορείο Audley Travel που ειδικεύεται στο Βιετνάμ. Ξεκινήσαμε από τις έντονες εικόνες του βορρά –όπου βρίσκεται η ρομαντική πρωτεύουσα Ανόι– με κατεύθυνση προς τον πιο ζεστό νότο. Κατόπιν συμβουλής φίλης που είχε πάει πρόσφατα, κάναμε οδικώς το κομμάτι Nha Trang μέχρι Σαϊγκόν με μία διανυκτέρευση στο ψαροχώρι Mui Ne, για να δούμε την παραθαλάσσια διαδρομή. Δεν θα το πρότεινα – η διαδρομή είναι κουραστική και δεν αξίζει και τον κόπο. Επίσης δεν εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα με το Δέλτα του Mekong. Αντ’ αυτού, θα πρόσθετα στο πακέτο το Dalat, για το οποίο άκουσα εξαιρετικά σχόλια, ίσως και την περιοχή των Sapas (αλλά όχι το καλοκαίρι). Τέλος, θα πρότεινα το Halong Bay, και ας είναι πολύ τουριστικό.

εικόνες Βιετνάμ

Hanoi Το ταξίδι μας ξεκίνησε από αυτή την πανέμορφη πόλη του 19ου αιώνα, περιτριγυρισμένη από πλημμυρισμένους από τον Perfume River κάμπους και γυναίκες με κωνικά καπέλα πάνω στα οποία ισορροπούν όλων των ειδών τα φρούτα. Τα ποδήλατα και τα cyclo έχουν αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από μηχανάκια,

η πόλη όμως εξακολουθεί να διατηρεί παλιά ρομαντικά στοιχεία στην παλιά αγορά αλλά και τη γαλλική αποικιακή συνοικία με τις κίτρινες βίλες.

Αν και όλοι μιλούν για τη Saigon, αν ήταν να ξαναπάω σε μία από τις δύο μόνο, θα επέλεγα ξανά το Hanoi. Πιο ήσυχο, αυθεντικό, με κόσμο πιο αγνό από εκείνον του νότου.

Κάνοντας τα πρώτα βήματα μέσα στο πολύ κομ-ψό δωμάτιο της παλαιάς (ανακαινισμένης) πτέρυγας του Sofitel Metropol Hotel, με τα σκούρα ξύλινα πατώματα, τους ανεμιστήρες οροφής και την αποικιακή ατμόσφαιρα, μπήκα κατευθείαν στο κλίμα. Ένιωσα ευθύς αμέσως την αύρα που άφησε ο Γκράχαμ Γκριν, όταν έγραφε εκεί τον «Ήσυχο Αμερικάνο». Μετά το πρωινό (εκπληκτικό, σε μία από τις ωραιότερες και πιο ήσυχες αίθουσες πρωινού που έχω συναντήσει), περπάτησα στη λίμνη Hoan Kiem δίπλα στην περιοχή της παλιάς αγοράς, ελπίζοντας ότι θα έβλεπα μια εικόνα της γιγαντιαίας χελώνας που, σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, σήκωσε το σπαθί του βασιλιά Le Loi, αφού απελευθέρωσε το Βιετνάμ από την κινέζική κατοχή. Αντί για αυτό, συνάντησα εκατοντάδες ενθουσιώδεις ντόπιους που επιδίδονταν στην πρωινή τους γυμναστική. Μερικές ώρες αργότερα το σκηνικό στη λίμνη άλλαζε εντελώς, γινόταν σχεδόν μυθιστορηματικό, με ζευγαράκια να κάθονται στα παγκάκια, φίλους ακουμπισμένους στα δέντρα με τα ποδήλατά τους να συζητούν και ηλικιωμένους να κάνουν τον περίπατό τους. Ήπια έναν κρεμώδη βιετναμέζικο καφέ (κυρίως ποικιλία Robusta, που είναι πιο βαρύς, κάνει όμως ωραίο αφρό) στο Caf, Lam, ένα στέκι καλλιτεχνών, πριν ανέβω στο cyclo (ποδήλατο με τρεις ρόδες που σέρνει μια «άμαξα») για μια βόλτα στην αγορά. Τριάντα έξι δρόμοι ονοματισμένοι ανάλογα με τον τύπο των μαγαζιών –οδός χαλκού, οδός σιδήρου– και ενδιάμεσα άπειρες καντίνες με street food και πιτσιρικάδες που πουλούν πειρατικά DVDs.

Halong Bay Το τοπίο είχε εντυπωθεί στη μνήμη μου από τότε που είδα την ταινία «Ινδοκίνα» και για χρόνια κουβαλούσα μέσα μου τη μαγική εκείνη εικόνα, σαν μια αρχαία ζωγραφιά, με σμαραγδένια νερά και ένα λαβύρινθο από 3000 ασβεστολιθικά νησάκια-λοφίσκους. Αυτό που έζησα μάλλον με απογοήτευσε, έστω όμως κι έτσι, δεν θα ήθελα να το είχα χάσει με τίποτα.

Το κακό άρχισε το 1994, όταν η UNESCO ανακύρηξε το Halong Bay περιοχή Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με αποτέλεσμα να προσελκύει πάνω από 3 εκατ. επισκέπτες ετησίως.

Ελπίζοντας ότι θα αντίκριζα το τοπίο που είχα κρατήσει στη μνήμη μου, επιβιβάστηκα στο μεγάλο ξύλινο κινέζικο ιστιοφόρο με το σκαλισμένο δράκο στην πλώρη. Αλλά αντί για μια μοναχική πορεία μέσα στο υπέροχο τοπίο, αρχίσαμε να ακολουθούμε τα παρόμοια πλοία που προπορεύονταν. Πάνω που άρχισα να χαλαρώνω και να απολαμβάνω το τοπίο, φτάσαμε στη Σπηλιά των Θαυμάτων: ένα σημείο όπου μιλιούνια από πανομοιότυπα καραβάκια ήταν αραγμένα για επίσκεψη σ’ ένα σπήλαιο παρόμοιο με χιλιάδες άλλα. Το αποκορύφωμα ήταν η επόμενη στάση για μπάνιο(!) σε μια μικρή λασπερή παραλία με βρομερά νερά.

Η διανυκτέρευση στη νοτισμένη καμπίνα ήταν απλώς υποφερτή και μονάχα η καταρρακτώδης βροχή του επόμενου πρωινού και η αίσθηση ότι ξέπλενε το τοπίο και έδινε κάτι μυστηριακό στην ατμόσφαιρα, μου άφησαν όμορφες εικόνες. Ποιος φταίει για αυτή την απογοητευτική κατάσταση; Οι ντόπιοι πάντως δεν φαίνεται να έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι, αν συνεχίσουν έτσι, θα τα χάσουν όλα.

Τι θα πρότεινα; Αν είστε παρέα οκτώ-δέκα ατόμων, μπορείτε από πριν να νοικιάσετε δικό σας σκάφος και να φτιάξετε το πρόγραμμά σας όπως θέλετε. Αποφύγετε τη συγκεκριμένη τουριστική σπηλιά και την παραλία και ζητήστε να απομακρυνθείτε από την κλασική διαδρομή των υπολοίπων.

Αν πάλι δεν έχετε αυτή τη δυνατότητα, ακόμα κι έτσι, πηγαίνετε. Οι εικόνες είναι μοναδικές. Απλά, να είστε προετοιμασμένοι να κάνετε log off, για να μπορέσετε να καταγράψετε τις δικές σας εικόνες. Αν μην τι άλλο, θα τραβήξετε απίθανες φωτογραφίες.

Hoi An Το Victoria Hoi An Beach Resort, με το δωμάτιο που αντίκριζε το ποτάμι, ήταν μια μαγεία. Χωρίς πολλές σκέψεις, αφέθηκα σε ένα μασάζ μπροστά στην κοίτη του ποταμού και ευθύς αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη, καβάλησα ένα μηχανάκι-ταξί κατευθυνόμενη προς το κέντρο της πόλης, με έναν Βιετναμέζο που

έτρεχε μανιωδώς. Το Hoi An είναι και αυτό τόπος χαρακτηρισμένος ως Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την Unesco. Στο παρελθόν υπήρξε κέντρο των Γιαπωνέζων, Κινέζων, Ολλανδών και Ινδών εμπόρων μεταξιού, μπαχαρικών, ελεφαντόδοντου, πορσελάνης και φαρμακευτικών βοτάνων. Απόρροια αυτών, μια σειρά από ξύλινα «σπίτια των εμπόρων», ουσιαστικά τα κεντρικά κτίρια των συντεχνιών αναμειγμένα με αυτοκρατορικά στοιχεία του Hue, με γιαπωνέζικες παγόδες και αρχιτεκτονικά στοιχεία του παλαιού Κιότο, που δίνουν στην πόλη ένα μοναδικό χαρακτήρα. Αξέχαστη μου έμεινε η πρωινή βόλτα στην αγορά της πόλης δίπλα στο ποτάμι, όπου ψάρια, πάπιες και όλων των ειδών των τροπικών φρούτων και φρεσκοκομμένων λαχανικών ήταν αραδιασμένα προς πώληση και μυρωδιές όλων των ειδών έφταναν στα ρουθούνια μου. Η ξεναγός μού πρότεινε να δοκιμάσω μαγκοστίν, το ακριβότερο φρούτο στο Βιετνάμ, με εξαιρετική γεύση και υφή. Αυτό που δεν γλίτωσα ήταν η «αναγκαστική» περιήγηση στα καταστήματα με μεταξωτά. Μολονότι το Hoi An φημίζεται για τα μεταξωτά του –μπορείτε να παραγγείλετε για ένα αστείο ποσό ένα κοστούμι αργά το βράδυ και να το πάρετε έτοιμο στα μέτρα σας το άλλο πρωί–, δεν θα έπαιρνα τίποτα περισσότερο από μια απλή μπλούζα, αφού η δουλειά που κάνουν δεν αξίζει ούτε τα λίγα χρήματα που θα πληρώσετε.

Saigon Εθνικό σύμβολο της πόλης, απ’ όπου έχει πάρει και το σύγχρονο όνομά της, το βαλσαμωμένο σώμα του Ho Chi Minh με το γκρίζο γενάκι, που κείται σε ένα γυάλινο φέρετρο μέσα στο μαυσωλείο και ορδές τουριστών και ντόπιων συνωστίζονται για να περάσουν να το δουν. Εδώ συνειδητοποιείς ότι σπάνια οι πόλοι μιας χώρας είναι τόσο διαφορετικοί. Σε αντίθεση με το ρομαντικό, αποικιακό και βέβαια πιο δροσερό Hanoi, η Saigon, πιο νεανική, γρηγορότερη, πιο καυτή (με όλες τις έννοιες). Κάθε απόγευμα, τα πάνω από 2 εκατ. μοτοποδήλατα της πόλης –ο αριθμός τριπλασιάστηκε μέσα σε τρία χρόνια– φαίνεται σαν βγαίνουν όλα μαζί στο δρόμο. Οι φαρδιές –σχεδιασμένοι από τους Γάλλους– λεωφόροι γεμίζουν κίνηση, πουθενά όμως δεν υπάρχει η επιθετικότητα που συναντάμε στη Δύση: σπάνια ακούγεται κόρνα και ακόμη σπανιότερα βλέπεις κάποια αρνητική χειρονομία.

Όσο για την πόλη, χωρίς αμφιβολία οι Γάλλοι άφησαν πολύ καλά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Σχεδόν σε κάθε δρόμο συναντάς κομψές πέτρινες επαύλεις με ψηλά παράθυρα, εκεί όμως που την αισθάνεσαι ακόμη περισσότερο είναι στις γεύσεις. Νωρίς το πρωί, και η πόλη γεμίζει με μυρωδιές φρεσκοψημένης μπαγκέτας που αναμειγνύονται με εκείνες του Pho, της κλασικής βιετναμέζικης σούπας που παίρνουν για πρωινό .

Από όλα τα ξενοδοχεία της Σαϊγκόν κανένα δεν είναι γνωστότερο από το διάσημο Caravelle:

το μπαρ στην ταράτσα του ήταν το σημείο όπου σύχναζαν οι πολεμικοί ανταποκριτές κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το ξενοδοχείο ανακαινίστηκε ολοκληρωτικά και το σημερινό Saigon Saigon bar σε τίποτα δεν θυμίζει το παλιό, ούτε στο γκλάμουρ, ούτε στο κοινό. Το Continental, πάλι, έχει διατηρήσει το γαλλικό αποικιακό στιλ, αλλά η ταράτσα όπου ο Somerset Maugham έπινε το ποτό του και ο «Ήσυχος Αμερικάνος» πρωτοέκανε την εμφάνισή του στο μυθιστόρημα του Graham Greene, δεν υπάρχει πια.

Mekong Delta Στα νότια της Saigon, στο δέλτα του ποταμού Mekong, όπου τα παρακλάδια του μεγάλου ποταμού εκβάλλουν στη θάλασσα της νότιας Κίνας σχηματίζοντας τα γονιμότερα εδάφη της χώρας, θα συναντήσετε τις κλασικές εικόνες του Βιετνάμ: χωρικοί με τα κωνικά καπέλα σκυμμένοι σε καταπράσινους ορυζώνες, ψαράδες με το καλάμι στην άκρη της βάρκας, μαθήτριες με τις λευκές ao dai φορεσιές τους πάνω στα ποδήλατα. Ένας παράδεισος φρούτων η περιοχή, με παπάγια, dragon fruit, durian, pomelos, longon, jackfruit και άλλα πολλά. Εδώ επιβιβαστήκαμε με ξύλινες μηχανοκίνητες πιρόγες, κάναμε μια βόλτα στα κανάλια και καταλήξαμε σε ένα εστιατόριο μέσα στα κανάλια, όπου δοκιμάσαμε τηγανητό elephant ear ψάρι.

snake dinner στο Hanoi

Ήταν Δεκαπενταύγουστος, η γιορτή μου. Είχα μόλις αποφασίσει ότι δεν θα φάω σκύλο (τρώγεται κανονικά στο Βιετνάμ), στο όνομα του αγαπημένου μου τετράποδου Pedro. Το φίδι όμως θα το δοκίμαζα ό,τι κι αν γινόταν. Είχα μετανιώσει ήδη οικτρά που μερικά χρόνια πριν, στη νυχτερινή αγορά του Πεκίνου, δείλιασα να γευτώ σκορπιό και σκουλήκια… Αφήσαμε την κεντρική πολυσύχναστη οδό και κατευθυνθήκαμε προς το Mat Village στην Gia Lam συνοικία του Hanoi. Διάφοροι τύποι μάς έδιναν πιεστικά κάρτες των εστιατορίων τους. Σπεσιαλιτέ της περιοχής το φίδι, την οποία οι ντόπιοι θεωρούν λιχουδιά ακριβή, που δίνει «δύναμη». Μετά, όλα έγιναν γρήγορα. Χωρίς να προλάβω να το καταλάβω, κλήθηκα να επιλέξω ανάμεσα σε μια κόμπρα και ένα άλλο φίδι, που με την ανατριχιαστική τους κίνηση κείτονταν στα πόδια μου. Η κόμπρα ήταν ιδανική, αν με ενδιέφερε περισσότερο το αίμα του φιδιού. Διάλεξα το άλλο, για το κρέας. Το φίδι πιάστηκε από δύο άτομα, ενώ μια γυναίκα το ξεκοίλιαζε αφαιρώντας την καρδιά, τη χολή και στάζοντας όλο το αίμα σε ένα ποτήρι, αφού το αποκεφάλισε. Το σώμα του πήγε για καλό πλύσιμο και μαγείρεμα. Επτά διαφορετικά πιάτα, από stir fried φίδι στο γουόκ με λαχανικά, και μικρές μπουκίτσες φιδιού τυλιγμένες σε φύλλο, μέχρι εντόσθια μαγειρεμένα και τηγανητό τραγανό δέρμα του φιδιού. Αυτό όμως δεν ήταν τίποτα. πριν καταφθάσουν τα πιάτα, μου πρόσφεραν πρώτα να πιω τη χολή, αφού την είχαν χύσει μέσα σε rice wine (λευκό οινοπνευματώδες που παράγεται από απόσταξη ρυζιού), και μετά να φάω την παλλόμενη καρδιά. Όλη η ιστορία του προπατορικού αμαρτήματος πέρασε σαν φλας μπρος στα μάτια μου, την ώρα που το πιατάκι με τη μικροσκοπική καρδιά πλησίαζε στο στόμα μου, καθώς έψαχνα για μια δικαιολογία. Η καρδιά του όφη! Την κατάπια με μία γουλιά από το αίμα του. Όχι από εκδίκηση τελικά, ούτε για… ωφελιμιστικούς λόγους (ανεβάζει τη λίμπιντο, μου είπαν). μόνο για χάρη της εμπειρίας, ένιωσα αυτό το σαρκώδες ζωντανό πράγμα να κατεβαίνει το λαιμό μου και να ξεπλένεται από ζεστό αίμα. Τα υπόλοιπα πιάτα δεν είχαν σημασία για μένα. Τα δοκίμασα, αλλά η αηδιαστική αίσθηση δεν μπορούσε να φύγει από το λαιμό μου. Μόνο αφού έκανα εμετό ώρες μετά και ήπια ένα-δυο τζιν τόνικ για απολύμανση, ένιωσα καλύτερα…

«με λένε Tram και είμαι η μπάτλερ σας!»

Ταξιδεύω συνεχώς. Έχω μείνει σε ανάλογα ξενοδοχεία από την Ταϊλάνδη και τη Ζανζιβάρη μέχρι την Ταϊτή, τη Μορέα και τη Χαβάη. Αλλά αυτό δεν μου είχε ξανασυμβεί. Επί τρεις ώρες δεν μπορούσα να μιλήσω, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που συνέβαινε ήταν πραγματικότητα: ένα απομονωμένο ξενοδοχείο, όπου έχεις πρόσβαση μόνο με ταχύπλοο, που πλημμύριζε από αισθητική και πολυτέλεια, με τρόπο όμως που σε έκανε να νιώθεις Ροβινσώνας. Ένα καινούριο –μόλις ενός έτους– οικολογικό resort, που χρησιμοποιεί ανακυκλωμένα προϊόντα από το χαρτί μέχρι τα σεντόνια, ενώ αντλεί ενέργεια μόνο από φυσικούς πόρους. Βρίσκεται στην ταχέως αναπτυσσόμενη παραθεριστική περιοχή Nha Trang – μην το μπερδέψετε όμως με το Ana Mandara (ίδια εταιρεία), που είναι επίσης ένα πολύ καλό 5άστερο ξενοδοχείο, αλλά ουδεμία σχέση έχει με το Evason.

Το speed boat περίμενε μπροστά στην παραλία του ξενοδοχείου Ana Mandara. Μισή ώρα μάς χώριζε από τον παράδεισο. Την ώρα που ο ήλιος έδυσε, φτάσαμε στο νησί. Μας παρέλαβε μια μικρή Βιετναμέζα με το χαρακτηριστικό κωνικό καπέλο και μας οδήγησε στη βίλα μας: ένα ξύλινο διώροφο σπίτι 176 τ.μ. με προσωπική πισίνα, είκοσι μέτρα από τη θάλασσα. «Με λένε Tram και είμαι η butler σας. Πατήστε αυτό το κουμπί και θα συνδεθείτε απευθείας μαζί μου».

Μια πανέμορφη οικολογική βίλα, τα πάντα φτιαγμένα από ξύλο. με προσωπική μπάτλερ, ιδιωτική πισίνα, με ανοιχτή προς τη φύση τουαλέτα, με κήπο ιδιωτικό, στερεοφωνικά συστήματα για μουσική σε όλη τη βίλα, εσωτερικό και εξωτερικό γραφείο, ειδικό ψυγείο κρασιών με μεγάλη επιλογή, ποδήλατο για μετακινήσεις στο νησί, και τόσα άλλα που, αν δεν τα ζήσεις, δεν μπορείς να περιγράψεις με μερικές λέξεις. Απομονωμένος σαν Ροβινσώνας, με ανέσεις 5 αστέρων: όλα αυτά με 450 δολάρια (πέρυσι) το δίκλινο. Τρεις ημέρες πέρασαν σαν αέρας. Δεν έκανα τίποτα, εκτός από μπάνιο, διάβασμα, βόλτες στην παραλία και δυο-τρία ραντεβού στο καταπληκτικό Six Senses Spa για ινδικό και βιετναμέζικο μασάζ, απ’ όπου έβγαινα κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος. Τα πιο ακριβά δωμάτια είναι οι water villas, χτισμένες ακριβώς πάνω στη θάλασσα, και η πισίνα τους είναι προέκταση της θάλασσας. Μοναδική δίοδος: με βάρκα.

οι άνθρωποι

Μπορεί το Βιετνάμ μετά τον πόλεμο να έχει το μεγαλύτερο ποσοστό γεννήσεων με δυσπλασίες του σώματος και ο πόλεμος να έχει δημιουργήσει ένα niche market με επισκέψεις στα αντίστοιχα μουσεία, ανταλλαγές μιας σφαίρας με ένα δολάριο κλπ., αλλά στις καθημερινές συναλλαγές οι Βιετναμέζοι φαίνονται απόλυτα αποστασιοποιημένοι από αυτόν. Η νεότερη γενιά δεν δείχνει να ενδιαφέρεται, οι μεγαλύτεροι θέλουν να ξεχάσουν. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν δείχνουν να κρατούν καμιά κακία. Ίσως είναι ο κα-λύτερος λαός που έχω συναντήσει. Ευγενέστατοι, συνεσταλμένοι (σαν παιδιά), χαμογελαστοί (με πραγματικό γέλιο) και αξιοπρεπείς. Σίγουρα ένα μέρος της ομορφιάς του ταξιδιού έχει να κάνει με την επαφή με τους ανθρώπους αυτούς.

γεύση από Βιετνάμ

Όταν κάποτε σε συνέντευξη ζήτησα από τον σεφ Anthony Bourdain, που γύρισε όλο τον κόσμο να εντοπίσει το καλύτερο πιάτο, είχε πει «Ένα μπολ Pho (προφέρεται φάα), καθισμένος σε ένα πλαστικό σκαμνί στη μέση του δρόμου, στο Hanoi». Μόνο όταν βρέθηκα σε αντίστοιχα σκαμνάκια δοκιμάζοντας, Pho, bun cha, φρέσκα spring rolls, βουτηγμένα σε nuoc mam –μια σάλτσα από ξερά ψάρια που χρησιμοποιούν σχεδόν πάντα στην κουζίνα τους–, κατάλαβα τι εννοούσε. Μυριάδες μπαχαρικά, λαχανικά και φρούτα, ζωντανά ψαρικά όλων των ειδών σε κάνουν να λες ότι αν η μαγειρική ήταν ζωγραφική, το Βιετνάμ θα είχε μία από τις πιο πλούσιες παλέτες. Μιλάμε για μια κουζίνα με πνεύμα και γεύση, που κουβαλά επιρροές από την Κίνα, τη Γαλλία, ακόμη και την Ινδία. Τα πιάτα που θα δοκιμάσετε στα καλά εστιατόρια του Ανόι και της Σαϊγκόν θα σας ενθουσιάσουν. Το μεγαλύτερο ίσως κεφάλαιο στη βιετναμέζικη κουζίνα είναι το street food. Ακόμα νιώθω στα ρουθούνια μου εκείνη την πρώτη ευωδιά που με πλημμύρισε, όταν έσκυψα μπρος στο μπολ με το Pho, που έφτασε μπρος μου καυτό: ένας μοσχαρίσιος ζωμός με φρεσκοψημένα μπαχαρικά και νουντλ ρυζιού που μοιάζουν βελούδινα. Σε λίγα δευτερόλεπτα τα χέρια άρχισαν να τρέχουν πάνω στο τραπέζι για να προσθέσουν μέσα στο ζωμό φρέσκο δυόσμο και βασιλικό, κομματάκια από πιπερίτσα τσίλι, ένα κομμάτι lime. Λένε ότι η φιλοσοφία μιας ζωής κρύβεται μέσα σε αυτό το μπολ, το εθνικό πιάτο του Βιετνάμ. Και είναι περίεργο, πόσο εύκολα μερικές κουταλιές καυτού ζωμού μπορούν να σε κάνουν να το πιστέψεις. Αν και ήταν ένα από τα πιο γεμάτα σε εμπειρίες και εικόνες ταξίδια της ζωής μου, αυτό που μου λείπει καθημερινά είναι εκείνες οι γεύσεις που έχουν χαραχτεί βαθιά στη μνήμη μου.

ΒΙΕΤΝΑΜ ΠΥΞΙΔΑ

Κωδικός κλήσης 0084 πώς θα πάτε

Οι καλύτερες αεροπορικές συνδέσεις είναι με Thai Airways ή με Singapore Airlines. Thai Airways (210 9692000): από Αθήνα Δευτέρα, Πέμπτη, Σάββατο. Οι τιμές του Ιουλίου-Αυγούστου δεν είχαν βγει ακόμα. Μέχρι τέλη Ιουνίου υπάρχει μια προσφορά € 528 (+φόροι περίπου € 180). Μέσω Μπανγκόκ για Hanoi ή Saigon, με 2,5 ώρες περίπου τράνζιτ. Singapore Airlines (210 3728000): Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή από Αθήνα. Τιμές για Αύγουστο από € 725(+ φόροι περίπου € 154). Μέσω Σιγκαπούρης για Hanoi ή Saigon, με 3,5 ώρες περίπου τράνζιτ.

ταξιδιωτικά πακέτα

tailor made

Audley Travel Αγγλικό γραφείο με εξειδίκευση στο

Βιετνάμ. Μπορείτε να κάνετε κράτηση απευθείας από το Internet. Έχουν πολύ καλή γνώση της χώρας.

(0044 1869 276222, www.audleytravel.com)

oργανωμένα

Κανένα ελληνικό γραφείο δεν κάνει μόνο Βιετνάμ σε οργανωμένο πακέτο.

Cosmorama Πανόραμα Ινδοκίνας: Καμπότζη, Λάος, Βιετνάμ, 22 ημέρες, € 3.490 με ημιδιατροφή σε 4 και 5 αστέρων ξενοδοχεία. Περιλαμβάνονται φόροι, είσοδοι σε μουσεία κλπ. (210 3642707, Λυκαβηττού 4, Αθήνα)

Versus Καμπότζη-Βιετνάμ,

15 ημέρες, € 1.790 με ημιδιατροφή σε 4 και 5 αστέρων ξενοδοχεία. Δεν περιλαμβάνονται φόροι. (210 4101601,

Ακτή Ποσειδώνος 38, Πειραιάς)

Heronia Καμπότζη-Βιετνάμ, 15 ημέρες, € 1.950 με ημι-διατροφή σε 4 και 5 αστέρων ξενοδοχεία. Δεν περιλαμβάνονται φόροι. (210 3747000, Φωκίωνος 8 & Ερμού 34, Σύνταγμα)

πού θα μείνετε Saigon

Hotel Caravelle

Το καλύτερο της πόλης, με λίγα ορατά σημάδια από την παλιά του αίγλη. (19 Lam Son Square, District 1, 0084 88 234999, www.caravellehotel.com) Δίκλινα από $230).

The Continental

Μόνο για την ιστορία, διότι κατά τα άλλα οι φθορές είναι εμφανείς. (132-134 Dong Khoi Street, District 1, 0084 88 29920, www.continentalvietnam.com δίκλινα από $75)

Hanoi

Sofitel Metropole Hanoi

Η διαμονή στην ιστορική πτέρυγα του ξενοδοχείου αυτού είναι εμπειρία από μόνη της. Υπάρχει και γαστρονομικό βιετναμέζικο εστιατόριο. Κλείστε δωμάτιο Classic Deluxe στην Ιστορική πτέρυγα, $225. Υπάρχει ειδική τιμή για τον Αύγουστο $150, χωρίς πρωινό. (15 Ngo Quyen st., Hoan Kiem District, 00844 8266919, www.sofitel.com)

Hoi An Life Resort

Από τις πιο στιλάτες επιλογές στο Hoi An. Εξαιρετικό ξενοδοχείο σε πολύ λογικές τιμές. Διαλέξτε Junior ή Grande Suite River View, $132, $188, αντίστοιχα. (Hoi An River Park, 1 Pham Hong Thai st, 00845 10 914555)

Nha Trang

Evason Hideway Ana Mandara Resort

Μοναδική εμπειρία. Ροβινσώνας, με ανέσεις 5 αστέρων και καταπληκτικό Spa. (0084 58728222, www.sixsenses.com, $ 550 η βίλα)

πού θα φάτε Saigon

Lemon Grass

Το πιο classy εστιατόριο στο Βιετνάμ, με την πιο δημιουργική κουζίνα, σε ένα εντυπωσιακό περιβάλλον. (4 Nguyen st.)

Pho Hoa Pasteur

Το καλύτερο και καθαρότερο μέρος για pho στην πόλη. (260c Pasteur str., 0084 88 8297943)

Ngu Bihn

Σπιτικό μικρό εστιατόριο με πολλούς ντόπιους, που σερβίρει παραδοσιακή κουζίνα από το Hue. Τα πάντα στο μενού του είναι πολύ καλά (82 Cu Xa Nguyen Van Troi st.)

Hanoi

Cha Ca La Vong

Η πιο φημισμένη ταβέρνα του Βιετνάμ, ξεχαρβαλωμένη και βρόμικη, αλλά το cha ca που φτιάχνει – μαριναρισμένο ψάρι που σερβίρεται σε ένα μαγκάλι που βράζει εκείνη την ώρα μπροστά σας, με φιστίκια, άνηθο μια πολύ δυνατή σάλτσα και βερμιτσέλι. είναι εκπληκτικό πιάτο. (14 Cha Ca st, 8253929)

Emperor

Καλοφτιαγμένη αυτοκρατορική κουζίνα του Hue. Δοκιμάστε τα Hue Spring Rolls, το ποταμίσιο ψάρι με μάγκο και εξωτικά φρούτα, και τα νουντλ με λαχανικά. (18 B Le Thanh Tong, 00844 48268801)

Dac Kim

Μια καντίνα στην παλιά πόλη, με πλαστικά σκαμνάκια και εξαίσια bun cha και nem. (1 Hang Manh st., 00844 8285022)

Huong Que

Το εστιατόριο όπου διεπράχθη το έγκλημα του φιδιού! (Le Mat, Long Bien, 00844 8273323)

Hue

Jardin de Y Thao

Μια πανέμορφη έπαυλη με κήπο και πολύ καλή τοπική κουζίνα. Μπορείτε να παρακολουθήσετε και μαθήματα μαγειρικής από την ιδιοκτήτρια Truong Thi Cuc. (3 rue Thach Han, 008454 523018)

Lac Thanh

Μια οικογένεια κουφών ιδιοκτητών που φτιάχνει εξαιρετικό Banh Khoai, κρέπα με γαρίδα και χοιρινό. (6A Dinh Tien Hoang, 008454 524674)