Καλά τα νησιά, αλλά και η ηπειρωτική ακτογραμμή της Ελλάδας είναι παραπάνω από συναρπαστική. Για τους εραστές του on the road λοιπόν σχεδιάσαμε δύο συναρπαστικά ταξίδια: το γύρο της Πελοποννήσου και το γύρο της Χαλκιδικής. Κλασικά κι αγαπημένα δηλαδή.
Πελοπόννησος
Κατεξοχήν εκδρομικός τόπος, η Πελοπόννησος προσφέρεται για on the road ταξίδια, χάρη στις δεκάδες εναλλαγές του τοπίου και τις μοναδικές διαδρομές, με βάση τις οποίες άλλωστε οι υποψιασμένοι ταξιδιώτες χαράζουν πλέον ακόμη και τα γουικέντ τους. Ένας δεκαήμερος γύρος της Πελοποννήσου δεν είναι προνόμιο μόνο των νέων. μπορεί άνετα να τον επιχειρήσει και μια οικογένεια. Επίδαυρος-Μέθανα-Ναύπλιο
Ένα ταξίδι «κάτω από τ’ αυλάκι» ξεκινά παραδοσιακά τη στιγμή που διασχίζουμε τον Ισθμό. Από εδώ και πέρα οι γνώμες για την πρώτη ημέρα του ταξιδιού διίστανται, αφού ο Νομός Αργολίδας έχει προτάσεις για όλους. Ο εύκολος δρόμος είναι να ακολουθήσουμε την Εθνική προς Ναύπλιο κάνοντας μια μικρή παράκαμψη για να επισκεφθούμε τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών και έπειτα να τραβήξουμε γραμμή για το Ναύπλιο, ν’ αφήσουμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και να βουτήξουμε στον κόλπο της Αρβανιτιάς (άσπρο, χοντρό βότσαλο και καταπράσινα νερά με θέα τις φραγκοσυκιές που κρέμονται από το βράχο της Ακροναυπλίας) ή στην Καραθώνα (η πιο οργανωμένη παραλία με beach sports).
Αν όμως έχουμε διάθεση για βόλτα, είναι καλύτερο να ακολουθήσουμε την παλιά εθνική για Επίδαυρο, γιατί έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια όμορφη διαδρομή με υψηλά κοντράστ πράσινου και γαλάζιου. Σ’ αυτή την περίπτωση μπορούμε να κάνουμε μια στάση για περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο και στο μικρό, γλυκύτατο μουσείο της Επιδαύρου. Στη συνέχεια θα κινηθούμε είτε παραλιακά προς Μέθανα είτε από το μέσα δρόμο προς Κρανίδι. Στη διαδρομή προς Μέθανα οι εναλλακτικοί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ένα μίνι trekking εξερεύνησης του κρατήρα της Καμένης Χώρας στα Μέθανα –το δυτικότερο άκρο του ηφαιστειακού τόξου του Αιγαίου– ενώ στη συνέχεια επιβάλλεται ένα πέρασμα από το λεμονόδασος του Γαλατά (απέναντι από τον Πόρο).
Αν πάρουμε το μέσα δρόμο (προς Κρανίδι) μπορούμε να επισκεφθούμε τα περίφημα Δίδυμα, δυο περίεργες σπηλιές σαν κρατήρες με μια εκκλησίτσα στην καθεμία (τις έχτισαν οι ντόπιοι πιστεύοντας ότι οι δύο κρατήρες δημιουργήθηκαν από μετεωρίτες, που χάρη στον Άγιο δεν έπεσαν πάνω στα χωριά τους). Το βράδυ το πρόγραμμα χωράει άνετα μια παράσταση στην Επίδαυρο, εκτός κι αν προτιμάτε να χαλαρώσετε στο Ναύπλιο.
Λεωνίδιο-ΚοσμάςΑφήνοντας πίσω μας το Ναύπλιο, κινούμαστε νότια προς Λεωνίδιο, ακολουθώντας τη (δικαίως πράσινη στο χάρτη) πολύ όμορφη παραλιακή διαδρομή. Κάθε στροφή αποκαλύπτει κι έναν καινούργιο κολπίσκο, ενώ το ασημοπράσινο της ελιάς διαδέχεται το γαλάζιο του Αργολικού. Σε γενικές γραμμές το προφίλ των παραλιών είναι λίγο-πολύ το ίδιο – πρόκειται για χαμηλών τόνων παραλίες, όπου δεν έχουμε καμιά πιθανότητα να συναντήσουμε κοσμικούς. Από τις καλύτερες λύσεις για μπάνιο η Σαμπατική (κλειστός κόλπος με γκρίζο βότσαλο, ελιές, κυπαρίσσια και ψαροταβέρνες), η Πλάκα ή τα Πούλιθρα – σχετικά ήσυχοι βοτσαλωτοί κολπίσκοι με ελιές. Αφού απολαύσουμε φρέσκο ψάρι και τσακώνικες μελιτζάνες κάνουμε μια βόλτα στο γραφικό Λεωνίδιο – αναζητήστε τα αρχοντικά-κομψοτεχνήματα του 1800. Η διαδρομή Λεωνίδιο-Κοσμάς είναι από τις πιο εντυπωσιακές της Πελοποννήσου – όλο και πιο ψηλά στο βουνό, όλο και πιο μέσα στη χαράδρα. Σε μια απότομη στροφή ξεπροβάλλει, κάτασπρη μες στον κόκκινο βράχο, η μονή της Παναγίας της Έλωνας, απαραίτητη στάση για λουκούμι. Ο Κοσμάς, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω, χτισμένος στις κορυφές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 1.150 μ., με τη μεγάλη πλατεία με τα πλατάνια, τις βρύσες και τις ταβέρνες, μας περιμένει για βραστή γίδα με θέα έλατα όσο πάει το μάτι, αλλά και Αργοσαρωνικό.
Μονεμβασιά
Όσο κι αν βιαζόμαστε να φτάσουμε στη Μονεμβασιά, αξίζει να κάνουμε μια στάση στο Γεράκι (ένα αγροτικό κεφαλοχώρι στις νότιες παρυφές του Πάρνωνα) για να επισκεφτούμε τη βυζαντινή νεκρόπολη με τις εξαιρετικές εκκλησίες. Χτισμένο σ’ ένα χαμηλό λόφο λίγο μετά το χωριό, το κάστρο (χρονολογείται πιθανότατα από το 1250) προσφέρεται για πρωινό αρχαιολογικό περίπατο. Από το Γεράκι και κάτω η διαδρομή μέχρι τη Μονεμβασιά είναι όχι μόνο αδιάφορη (φλατ τοπίο με χωράφια και πορτοκαλεώνες), αλλά και αρκετά επικίνδυνη, οπότε καλό είναι να προσέχουμε. Ακόμη κι αν δεν έχουμε χορτάσει ακόμη χιλιόμετρα, με το που θα περάσουμε το γεφυράκι που συνδέει τη νέα πόλη της Μονεμβασιάς (Γέφυρα) με το κάστρο είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα θέλουμε να ξεμυτίσουμε από τα τείχη για το υπόλοιπο της μέρας (εντός του κάστρου δεν κυκλοφορεί αυτοκίνητο). Το μεσημέρι μπορούμε να πάρουμε τον παραλιακό δρόμο προς Κυπαρίσσι (μία ώρα περίπου βόρεια της Μονεμβασιάς). Αφού περάσουμε το γραφικό λιμανάκι του Γέρακα, η διαδρομή (μέχρι να φανεί επιτέλους το Κυπαρίσσι) έχει μια άγρια ομορφιά, καθώς οδηγείς στο χείλος του βράχου, με τα κυπαρίσσια από πάνω σου και το βαθύ μπλε του Μυρτώου Πελάγους από κάτω. Το ίδιο το Κυπαρίσσι είναι ένα κουκλίστικο χωριό πάνω στη θάλασσα, με ασβεστωμένα σπίτια, κεραμιδένιες στέγες και χρωματιστά πορτοπαράθυρα, που μοιάζει με νησί.
ΝεάποληΑφήνοντας πίσω μας τη Νεάπολη ακολουθούμε τις ταμπέλες προς το Λάχι, χωριό καπεταναίων με άσπρα σπίτια, στενά δρομάκια και την πολύ καλή ταβέρνα «Οινοπηλός» με παραδοσιακές πίτες. Εδώ βρίσκεται και το οινοποιείο του Βάτιστα, από τους πιο αξιόλογους μικρούς παραγωγούς της περιοχής. Η άσφαλτος τελειώνει στον Άγιο Νικόλαο, αν όμως το αυτοκίνητό μας δεν είναι πολύ χαμηλό, μπορούμε να συνεχίσουμε στο βατό χωματόδρομο ακολουθώντας την ταμπέλα προς Κόρακα (10 λεπτά περίπου). Αξίζει να κάνουμε μια βόλτα κατά μήκος των δαντελωτών ακτών για να χαζέψουμε το απολιθωμένο δάσος. Άλλη μια όμορφη αυτοκινητάδα είναι μέχρι το χωριό Βελανίδια, μισή ώρα περίπου άσφαλτος από το Λάχι. Η διαδρομή, στην άκρη του βράχου, με τον αέρα να μας χτυπάει και τη θάλασσα στο βάθος, δεν μας προϊδεάζει για το «νησιώτικο» χωριό με τα ασβεστωμένα σπιτάκια, τα γεράνια στις αυλές και τα χρωματιστά πορτοπαράθυρα που μας αποκαλύπτεται μετά από μια απότομη στροφή, εκεί που έχουμε αρχίσει να αμφιβάλλουμε αν είμαστε στο σωστό δρόμο. Αν δεν έχουμε βουτήξει προηγουμένως στους βοτσαλωτούς κολπίσκους ανάμεσα στα «φιόρδ» προς τον Κάβο Μαλλιά, η αμμουδιά κάτω από τα Βελανίδια είναι ό,τι πρέπει για μπάνιο. Γυρίζοντας προς τα πίσω, φροντίζουμε να μη μας πιάσει η νύχτα – το ηλιοβασίλεμα από το ξύλινο περίπτερο μετά το Λάχι με τον ήλιο να δύει πάνω από την Ελαφόνησο είναι υπέροχο. Αφού το απολαύσουμε, παίρνουμε το δρόμο προς Γύθειο και σε καμιά ωρίτσα και κάτι απολαμβάνουμε το ουζάκι μας στο φωτισμένο λιμανάκι με τις ψαρόβαρκες.
Μάνη
Αφού κάνουμε μια βόλτα στο Γύθειο, παίρνουμε το δρόμο για Μαυροβούνι και ακολουθούμε το παράδειγμα των μονίμως παρκαρισμένων αυτοκινήτων έξω από το φούρνο του Τάκη, αγοράζοντας χωριάτικο ψωμί για να έχουμε να μασουλάμε στο δρόμο. Ο πρόσφατα ασφαλτοστρωμένος δρόμος προς Σκουτάρι και Κότρωνα μας επιτρέπει να απολαύσουμε μια όμορφη διαδρομή παράλληλα με τους ελιόφυτους κολπίσκους που μας βάζουν σε πειρασμό για βουτιές. Κινούμαστε κόστα κόστα προς Ταίναρο, Βάθεια, Γερολιμένα, Σταυρί, Αρεόπολη, αφήνοντας το κοντέρ να γράφει χιλιόμετρα. Αναζητούμε την αίσθηση της απόλυτης ερημιάς στο ακρωτήριο Ταίναρο (το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπου βρισκόταν σύμφωνα με τη μυθολογία η πύλη του Άδη), βουτάμε στην Άλικα (όπως το ζευγάρι στην ταινία «Δεκαπενταύγουστος» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη), τρώμε ψαράκι στο Πόρτο Κάγιο, κάνουμε σαφάρι βυζαντινών εκκλησιών στη Λάγια και στο Φλομοχώρι, ξαναθυμόμαστε για χάρη των παιδιών πόσο ωραία είναι η βαρκάδα στα σπήλαια του Διρού και καταλήγουμε στην Αρεόπολη ή στο Καραβοστάσι.
Οίτυλο-ΚαρδαμύληΗ πρωινή θέα από το μπαλκόνι μας στο Καραβοστάσι δεν θυμίζει σε τίποτα τη χθεσινή ξεραΐλα και αγριάδα της Μέσα Μάνης. Αξίζει να δούμε με το φως της ημέρας το κουκλίστικο πετρόχτιστο Λιμένι και, γιατί όχι, να βουτήξουμε από τα βραχάκια με θέα τον επιβλητικό πύργο των Μαυρομιχαλαίων. Στη συνέχεια κάνουμε μια βόλτα στην ιστορική Αρεόπολη, με τα καλοδιατηρημένα πυργόσπιτα και τα πέτρινα σοκάκια. Πριν συνεχίσουμε το drive αγοράζουμε αρτολιχουδιές από τον ξυλόφουρνο της Μηλίτσας και παίρνουμε το δρόμο για το παλιό Οίτυλο, ένα όμορφο ιστορικό χωριό πνιγμένο στις ελιές, με το κάστρο του Κελεφά στο βάθος. Διαλέγουμε το μέσα δρόμο για να κάνουμε μια στάση και να θαυμάσουμε τις σπάνιες τοιχογραφίες της Μονής Ντεκούλου που απεικονίζουν μεταξύ άλλων το ζωδιακό κύκλο.
Μισή ωρίτσα αργότερα μια σειρά πετρόχιστων χωριών μες στις ελιές μας καλωσορίζουν στη Μεσσηνία: Άγιος Νίκωνας, Θαλάμες, Λαγκάδα. Κάνουμε μια γρήγορη στάση στις Θαλάμες για να αγοράσουμε τσάι και ρίγανη Ταϋγέτου από τους πλανόδιους και λάδι βιολογικής καλλιέργειας από το παραδοσιακό ελαιοτριβείο και συνεχίζουμε σερί προς την Καρδαμύλη. Αξίζει να μείνουμε εδώ μέχρι το βράδυ για να τη χορτάσουμε – πρόκειται για ένα από τα πιο σοφιστικέ θέρετρα. Περίπατος στην παλιά πόλη με τα πυργόσπιτα, τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, τον πύργο του Μούρτζινου, τις φραγκοσυκιές και τα κυπαρίσσια και βουτιά σε κάποια από τις παραλίες (εντυπωσιακός ο βοτσαλωτός Φονέας με έναν κοφτερό βράχο στη μέση, νεανική η αμμουδερή Καλογριά, οικογενειακά τα βοτσαλωτά Δελφίνια και Ριτσιά). Μπορούμε επίσης να ανέβουμε στον Ταΰγετο στα κοντινά χωριά (ξεχωρίζουν η Μηλιά, τα Τσέρια και η Καστάνια). Μια άλλη όμορφη παραθαλάσσια παράκαμψη από Καρδαμύλη είναι προς τη Στούπα, τον Άγιο Δημήτριο και την Τραχήλα.
Κορώνη-Μεθώνη-Πύλος
Όσο κι αν η γαλήνια πρωινή θέα από το μπαλκόνι μάς καλεί να μείνουμε εδώ για το υπόλοιπο των διακοπών μας, παίρνουμε τα μπαγκάζια μας και ακολουθούμε το δρόμο προς Καλαμάτα. Η ήπια ομορφιά των χωριών της Μεσσηνιακής Μάνης (μπορούμε να κάνουμε μια στάση στο Κάστρο της Ζαρνάτας, στο χωριό Κάμπος για να θαυμάσουμε τις αγιογραφίες της εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων και στον παραδοσιακό οικισμό της Μικρής Μαντίνειας), με τα πυργόσπιτα, τις ελιές και τα κυπαρίσσια δίνει τη θέση της στα πρώτα προάστια της Καλαμάτας. Μπορούμε να κάνουμε μια στάση για μπάνιο είτε στον Αλμυρό (beach bar, βότσαλο και νεολαία) είτε στην αμμουδιά της Σάντοβας (επίσης με δυνατά beach bars) είτε προς Αβία, Ακρογιάλι, Κιτριές (ήσυχα, χαμηλών τόνων καλοκαιρινά θέρετρα με βοτσαλωτούς κολπίσκους μες στις ελιές), αλλιώς συνεχίζουμε straight για Κορώνη κάνοντας πρώτα μια παράκαμψη για μπάνιο στην παραλία Βουνάρια (εξωτική αμμουδιά με μπανανιές και οικογένειες ντόπιων).
Κάνουμε μια βόλτα στο ενετικό κάστρο της Κορώνης και κατεβαίνουμε για ούζο στο γραφικό λιμανάκι. Σειρά έχουν οι υπέροχες παραλίες της Φοινικούντας με αμμόλοφους και σέρφερ (Χαρουπιά και Μαυροβούνι) και το εντυπωσιακό κάστρο της Μεθώνης με το οκταγωνικό Μπούρτζι. Το βραδάκι καταλήγουμε στην Πύλο για φαγητό και ποτό με θέα το Νιόκαστρο.
Δυτική Μεσσηνία-ΗλείαΗ εξωτική (σχεδόν κυκλική) παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, με το Παλαιόκαστρο να την ατενίζει από ψηλά, είναι η πρώτη μας στάση μετά την Πύλο. Συνεχίζοντας προς τα βόρεια, οι αρχαιολάτρες μπορείτε να κάνετε μια στάση στο μυκηναϊκό ανάκτορο του Νέστορος, αλλιώς συνεχίστε προς Φιλιατρά. Ο ντόπιος Πύργος του Άιφελ (!) που πρωταγωνιστούσε πριν από λίγα χρόνια σε διαφημιστικό σποτ, δεσπόζει στην πλατεία. Δεν στεκόμαστε όμως μόνο σ’ αυτόν – αξίζει να κάνουμε μια παράκαμψη μέχρι το παραλιακό χωριό Αγρίλι για να δούμε το Κάστρο των Παραμυθιών (έργο κι αυτό, όπως και ο πύργος, του Μπάμπη Φουρναράκη ή, επί το καλλιτεχνικότερον, Harry Fournier, του γλύπτη που άφησε τη σφραγίδα του στο τοπίο της γενέτειράς του). Από δω και πέρα και μέχρι να καταλήξουμε στην Αρχαία Ολυμπία, οι αχανείς παραλίες με τους αμμόλοφους, τα κρινάκια και τα σχεδόν μόνιμα κύματα θα μονοπωλήσουν την προσοχή μας. Από τις παραλίες στο ύψος της Κυπαρισσίας ξεχωρίζουν ο Καρτελάς και το Σανί. Πιο βόρεια μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα στο Γιαννιτσοχώρι (σέρφερ, κάμπινγκ και καντίνα), τη Ζαχάρω (πολυκοσμία και beach bar), τον Καϊάφα (άμμος, καλαμιές, πεύκα και καντίνα), το Επιτάλιο (ήσυχη με λίγα τροχόσπιτα και ένα νόστιμο μεζεδοπωλείο) και τις Θίνες (beach bar πάνω στην άμμο).
Αρχαία Ολυμπία-Δάσος ΣτροφιλιάςΞεκινάμε τη μέρα μας νωρίς νωρίς με την επίσκεψη στην Αρχαία Ολυμπία και τα νέα μουσεία, όπου έχουμε πλέον την ευκαιρία να σχεδιάσουμε μια ολόκληρη βόλτα στο παρελθόν. Συνεχίζουμε προς Πάτρα και συγκεκριμένα προς την Καλογριά, μια από τις ομορφότερες αμμουδιές της περιοχής, όπου θα συνδυάσουμε μπάνιο, φυσιολατρικό περίπατο και δραστηριότητες σε ένα από τα πιο σπάνια δάση της Ελλάδας, αυτό της Στροφιλιάς. Διανυκτερεύουμε στην περιοχή, όπου τελευταία ανοίγουν όμορφα resorts ή αλλιώς αφού απολαύσουμε μπάνιο και σπιτικές πίτες στην ταβέρνα της Στροφιλιάς, παίρνουμε το δρόμο για Αθήνα. Αν στο ύψος του Αιγίου μας πιάσει λιγούρα, κάνουμε μια παράκαμψη (12 χλμ. από το Αίγιο) μέχρι την Ιερά Μονή Ταξιαρχών για να γλυκαθούμε με ροδοζάχαρη, το φημισμένο γλυκό του κουταλιού που παρασκευάζουν οι μοναχοί της.
Χαλκιδική
Μπορεί να είναι το κατεξοχήν θέρετρο των Θεσσαλονικέων και κατ’ επέκταση ολόκληρης της Βόρειας Ελλάδας, αλλά κάθε καλοκαίρι οι Αθηναίοι προσκυνούν τα… πόδια της. Πρόκληση τα καταγάλανα νερά της Κασσάνδρας, τα πεύκα της Σιθωνίας, η ηρεμία της Αμμουλιανής. Για να μη μιλήσουμε για τη γαλήνη των ορεινών χωριών και τη μοναδικότητα του Αγίου Όρους. Η Χαλκιδική έχει κάτι για όλους.
ΚασσάνδραΤο πρώτο από τα τρία πόδια της Χαλκιδικής, καθώς βρίσκεται πιο κοντά στη Θεσσαλονίκη, απορροφά τους περισσότερους επισκέπτες. Η φύση της είναι πανέμορφη και φιλική, με μεγάλες παραλίες, ξανθή άμμο και πεντακάθαρα νερά. Και φυσικά με εκτεταμένη και μερικές φορές (δυστυχώς) άναρχη δόμηση. Εδώ έχει εξοχικό η μισή –που λέει ο λόγος– Θεσσαλονίκη, γεγονός που προσδίδει κοσμικότητα και δημιουργεί την ανάγκη δημιουργίας αμέτρητων beach-bars, ρεστοράν και βεβαίως κλαμπ. Αν προσθέσετε και τα γκρουπ των Εγγλέζων και Γερμανών τουριστών που κατευθύνονται στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, δεν είναι δύσκολο να εξηγήσετε την αέναη κίνηση στο οδικό δίκτυο. Πάνω στο δρόμο, συναντάμε τη Νέα Φώκαια μ’ έναν περίφημο βυζαντινό πύργο, άκρη-άκρη στο λόφο πάνω από τη θάλασσα. Ήσυχο χωριό, με ονομαστές ψαροταβέρνες, ενδείκνυται για οικογενειακές διακοπές. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, η Άφυτος είναι σαφώς πιο busy και trendy. Ο ωραιότατος παραδοσιακός οικισμός κάθε χρόνο κερδίζει πόντους. Πάντως τα σκήπτρα στην τουριστικοποίηση και τη φασαρία τα κρατά η Καλλιθέα, που σφύζει από νεαρόκοσμο. Εδώ θα ξεκινήσετε τη μέρα σας σε beach-bar, θα κολυμπήσετε σε σμαραγδένια νερά, θα φάτε σε ψαροταβέρνες πλάι στο κύμα και μετά θα λικνιστείτε μέχρι πρωίας στα αμέτρητα clubs. On the road συνέχεια με τα πεύκα να κάνουν παιχνίδι: Κρυοπηγή, Πολύχρονο, Χανιώτη, Πευκοχώρι. Αυτά κάποτε ήταν μικρά ψαράδικα χωριά. Τώρα εξελίχθηκαν σε πολύβουα παραθεριστικά κέντρα με τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα, πολυτελείς βίλες, εξοχικά σπίτια, οικισμούς… και με τα όρια του ενός να μπλέκονται με του επόμενου. Συνεχίζουν όμως να έχουν τιρκουάζ θάλασσες και ξανθές αμμουδιές, γεμάτες βεβαίως ομπρέλες, ξαπλώστρες, τουρίστες και θαλάσσια σπορ για κάθε γούστο. Το Παλιούρι είναι ένα από το ελάχιστα χωριά της Κασσάνδρας που διατηρούν τη γραφικότητά τους. Εδώ οι καταστάσεις ηρεμούν κάπως. Για μπάνιο προτείνεται η παραλία δεξιά από το λιμάνι του Γλαρόκαβου και η μικρούλα στον Κουρσάρο. Στη δυτική πλευρά της χερσονήσου, στο Ποσείδι, πέρα στο ακρωτήρι, θα απολαύσετε μακράν την καλύτερη θάλασσα της ακτής. Ακολουθούν οι άκρως αναπτυγμένες Φούρκα και Σίβηρη. Στην πρώτη θα βρείτε μερικά από τα πιο trendy night clubs του ποδιού. Αξίζει να κάνετε μια μικρή παράκαμψη, ν’ αφήσετε τον παραλιακό δρόμο και ν’ ανεβείτε μέχρι το Κασσανδρινό, ορεινό χωριό με παραδοσιακή αρχιτεκτονική, όπου θα φάτε ωραιότατα ντόπια κρέατα. Ο γύρος του ποδιού κλείνει με την ακτή της Σάνης.
Σιθωνία
Η μεσαία χερσόνησος της Χαλκιδικής, με τους αμέτρητους μικρούς φυσικούς όρμους και τα δαντελωτά λιμανάκια, υπήρξε τις προηγούμενες δεκαετίες η αγαπημένη γωνιά των φίλων του κάμπινγκ. Σήμερα στα περισσότερα απ’ αυτά υπάρχουν οργανωμένες παραλίες με beach bars και clubs που κάθε καλοκαίρι συναγωνίζονται για το ποιο θα φέρει το διασημότερο d.j. Οι μεγάλες οργανωμένες παραλίες δεν έχουν πλέον τίποτα να ζηλέψουν απ’ αυτές του προηγούμενου ποδιού. Πάντως, ίσως λόγω πρότερου… εναλλακτικού βίου, η Σιθωνία συνεχίζει να έχει μια πιο free αύρα. Η Γερακινή, το Βατοπέδι, η Μεταμόρφωση και η Νικήτη είναι τα πρώτα θέρετρα που συναντάμε. Με ωραίες αμμουδερές παραλίες συγκεντρώνουν τους ενοίκους όλων των γύρω καταλυμάτων, που είναι αρκετά και κάθε μεγέθους. Αν μείνετε εδώ κοντά, μην παραλείψετε μια βόλτα στον παλιό οικισμό της Νικήτης με σπίτια του 1830 και τρίκλιτες παλαιοχριστιανικές βασιλικές του 5ου αιώνα.
Ακτή Καλογριάς, Ελιά, Λαγόμανδρα είναι όλες τους ωραιότατες παραλίες με λεπτή ξανθιά άμμο, γαλαζοπράσινα νερά, αλμυρίκια και πεύκα που γέρνουν μέχρι πάνω από το κύμα. Πάνω στο δρόμο βρίσκονται αρκετές επιλογές διαμονής σε καινούργια ξενοδοχεία ή συγκροτήματα με ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και δωμάτια. Και το βράδυ όλοι κατευθύνονται στο Νέο Μαρμαρά. Ένα από τα πιο όμορφα ψαροχώρια της περιοχής, που σήμερα έχει εξελιχθεί στο σημαντικότερο παραθεριστικό κέντρο της Σιθωνίας. Η Τριστινίκα και η Τορώνη είναι ήσυχα ψαροχώρια, χωρίς ιδιαίτερο χρώμα, με όμορφες όμως παραλίες. Στο ήρεμο και υπήνεμο λιμάνι του Πόρτο Κουφό, που προτιμούν οι «σκαφάτοι», θα βρείτε πολλές ψαροταβέρνες. Και φτάνουμε πλέον στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου. Απέναντί μας ατενίζουμε το όρος Άθως. Κατά μήκος ολόκληρης της ακτής βρίσκουμε κάμπινγκ με ονειρεμένη θάλασσα. Πιο ήσυχες και οικογενειακές οι καταστάσεις στο Καλαμίτσι. Περπατήστε μέχρι την πίσω παραλία, που παλιά ήταν «των γυμνιστών». Παρόμοια η κατάσταση στο μαγευτικό Πλατανίτσι και στις Καβουρότρυπες. Το θερμόμετρο ανεβαίνει στον Αρμενιστή, την Ακτή Ζωγράφου και στην άκρως τουριστική Σάρτη. Δύο χωριά που συνεχίζουν να κρατούν μια νησιώτικη φυσιογνωμία και είναι ιδανικά για ήρεμες αποδράσεις είναι ο Άγιος Νικόλαος και τα Πυργαδίκια.
Άθως
Η τρίτη χερσόνησος της Χαλκιδικής είναι σαφώς ο παράδεισος των οικογενειακών διακοπών και βεβαίως των επισκεπτών της Αθωνικής Πολιτείας. Οι επισκέπτες κατευθύνονται στην Ιερισσό, ένα ήσυχο παραθαλάσσιο χωριό με γνήσια παραδοσιακή φυσιογνωμία μέσα σε καταπράσινη φύση, ή στην Ουρανούπολη, όπου μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, ταβέρνες, caf΄es και καταστήματα κατά μήκος του χωριού δημιουργούν ένα κλασικό τουριστικό περιβάλλον. Από το λιμάνι της, κάτω από τον πύργο που φιγουράρει σ’ όλες τις καρτ ποστάλ, ξεκινούν τα καραβάκια που κάνουν τον περίπλου του Αγίου Όρους. Από το λιμανάκι της Τρυπητής θα πάρετε το φέρι που θα σας περάσει απέναντι, στο καταπράσινο νησάκι της Αμμουλιανής με τα βαθυγάλανα νερά. Πάρτε το χωματόδρομο που οδηγεί από την Τρυπητή στην ακτή Ξηροποτάμου. Η ταβέρνα στην παραλία με τη χρυσή αμμουδιά ξαφνιάζει με τον ωραιότατο αστακό της.
Ekies Manor HouseΜια νέα μικρή τουριστική μονάδα που ανήκει στην οικογένεια Ευσταθιάδου είναι το αστεράκι που ανατέλλει με σταθερά βήματα στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Στην ακτή που βλέπει τη χερσόνησο του Άθω, στην πανέμορφη παραλία της Βουρβουρούς, το Ekies Manor House έχει φιλοδοξίες. Είχα την τύχη να περάσω μερικές ώρες, να επισκεφτώ κάποια δωμάτια και να δοκιμάσω μερικές από τις προτάσεις του εστιατορίου του. Ας ξεκινήσω από αυτό, γιατί η πρώτη εντύπωση είναι πολύ καλή. Η κουζίνα είναι ευφάνταστη, η τεχνική στην εκτέλεση ευνοεί το τελικό αποτέλεσμα και τα πιάτα είναι και δημιουργικά και νόστιμα. Δεν θα διστάσω να τη χαρακτηρίσω ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες διευθύνσεις για φαγητό και στα τρία πόδια της Χαλκιδικής. Όσο για τους εσωτερικούς χώρους, υπάρχει πρόταση. Πολλά από τα δωμάτια έχουν διακοσμητική άποψη, είναι άνετα και κυρίως αποφεύγουν τη μονοτονία. Η γύρω περιοχή, τέλος, είναι πανέμορφη και καταπράσινη (Χαλκιδική γαρ) και προσφέρεται για πολυήμερες διακοπές.23750/91000, www.manorhouse.gr.
