Μποέμ Καλοκαίρι

Ζήσε το μύθο σου

Χρωματιστά μαντίλια και τουρμπάν στα μαλλιά, καφτάνια με γεωμετρικά σχήματα, καρπούζι στο χέρι και πόδια βρεγμένα από το κύμα, πολυτελή resorts με ακομπλεξάριστη διάθεση και μετά-χίπικες αναφορές, ρετρό κοσμοπολίτικα θέρετρα που κάνουν δυναμικό comeback. Το φετινό καλοκαίρι είναι αθεράπευτα μποέμ. Η πιο δυνατή διεθνής τάση στη μόδα, στο στυλ και στο ταξίδι, μας παρασύρει να ζήσουμε το δικό μας a la boheme μύθο, όπως μόνο στις διακοπές μπορούμε.

Tι σημαίνει μποέμ; Μετά το αρχικό «Αχ, τέλεια... Μποέμ καλοκαίρι, πολύ με εμπνέει», που αναφωνούσαν οι συντάκτες και οι art directors του περιοδικού περνώντας από το γραφείο της Έλλης όπου σχεδιάζαμε το ρεπορτάζ, μας ξάφνιαζαν με την πολυπλοκότητα των εικόνων που τους γεννούσε ο όρος. Ο καθένας είχε και τη δική του μποέμ φαντασίωση. Εμένα το μυαλό μου πήγε αμέσως σε ένα road movie στη χερσόνησο της Baja California με άρωμα Φρίντα Κάλο ή στη νότια Γαλλία των ερωτικών τριγώνων του Χεμινγουέι. της Έλλης, σε βόλτες με πολύχρωμα μαντίλια στο Σεν Τροπέ της Μπριζίτ Μπαρντό. η Νίκη άρχισε να σχεδιάζει λυγερόκορμες κοπέλες με μακριά φορέματα με γεωμετρικά μοτίβα και καπέλα με ψυχεδελικές κορδέλες. η Βένια ορκίστηκε να χαρίσει κάποια στιγμή στον εαυτό της ένα μήνα dolce far niente στις αμμουδιές της Νότιας Κρήτης. ο Πάνος το πήγε στις «κυριλομποέμ» καταστάσεις της Μυκόνου με τα σινιέ παρεό και τα σανδάλια. η Ιλειάνα μας πέταγε εικόνες από μυστικές παραλίες ελεύθερου κάμπινγκ, τονίζοντας πάντα ότι είναι ιδεολογικά αντίθετη στο να αποκαλύψουμε στους αναγνώστες τους τελευταίους παραδείσους των νησιών.

Ένα είναι σίγουρο, ότι μετά την αποθέωση του luxury και του μίνιμαλ, το μποέμ είναι τάση. Τα editorial μόδας των γυναικείων περιοδικών γέμισαν wannabe ’60s idols με κάπρι παντελόνια και μπαντάνες και κυριλέ χίπισσες με σινιέ ψυχεδελικές πουκαμίσες και σκισμένα τζιν, οι φωτογράφοι και τα μοντέλα ταξίδεψαν στην Κυανή Ακτή, τα Κανάρια Νησιά, την Κούβα και την Ταϊτή για να αναπαραστήσουν σκηνές βγαλμένες από τεχνικολόρ σελιλόιντ και πίνακες του Γκoγκέν, τα διεθνή περιοδικά ξαναέβαλαν στα εξώφυλλά τους την Ύδρα της Σοφία Λόρεν, το Πορτοφίνο των ’70s και την Αβάνα του Χεμινγουέι. Ρετρό μοντερνιστικά ξενοδοχεία στην ιταλική Ριβιέρα, ανακαινίζονται περιμένοντας μια νέα πελατεία να ακουμπήσει τις εσπαντρίγιες της (άλλο φοβερό φετινό comeback) στα ’60s μωσαϊκά, ενώ όλο και περισσότερες ελληνικές παραλίες και ασβεστωμένες βεράντες στρώνονται με κιλίμια, περσικά χαλιά, ναργιλέδες και ροδοπέταλα, προσφέροντας ένα πολυτελές μεν, αλλά εντελώς μποέμ σκηνικό.

Με role models τον Κέρουακ και τον Τσάτγουιν, προορισμό τα Ιμαλάια, το Λάος, τις αμερικάνικες highways και τα στενάκια του Άμστερνταμ, το i-Pod, τα χαρτάκια Rizla μεγάλου μεγέθους και τα yoga-bags της Louis Vuitton να συνυπάρχουν στις αποσκευές τους, όλο και περισσότεροι εναλλακτικοί διάσημοι ασπάζονται τη νεο-μπίτνικ ταξιδιωτική μόδα και αποφασίζουν να ακολουθήσουν τους δρόμους του Τσε στη Χιλή ή του Κέρουακ στη Route 66. Αθηναϊκά μπαρ υιοθετούν τον τίτλο του μποέμ, όπως το «Frame Bohemian Bar» στο Saint George Lycabettus με την υπογραφή του interior designer Άγγελου Αγγελόπουλου, ο οποίος όλο και πιο συχνά επιλέγει έντονα χρώματα και αντικείμενα που παραπέμπουν σε ένα τέτοιο στυλ, ενώ στην πλαζ του YaBaNaKi στη Βάρκιζα η ομάδα του σαλονικιού μεζεδοπωλείου «Ούζου Μέλαθρον» αναλαμβάνει να αναπαραστήσει τα φοιτητικά μας αυτοσχέδια beach parties παρέχοντας στις παρέες που σερβίρονται πάνω στην άμμο από φακό και φωτιά μέχρι τρανζιστοράκι και... κιθαρωδό! Οι διακοπές `a la bohe`me πάντως, πέρα από μόδα, είναι μια φιλοσοφία ζωής που για ορισμένους χάνεται μαζί με το τέλος των πανεπιστημιακών χρόνων και το καταχώνιασμα του Κέρουακ και του Γκίνσμπεργκ στο πατάρι, ενώ για άλλους συνεχίζεται εφ’ όρου ζωής. Είναι εκείνο που είχε κάνει τη μεγαλωμένη στο Λονδίνο Μαριάννα να αφήσει το BBC και να ξαναφτιάξει το σπίτι του παππού της στο Καστελόριζο, σερβίροντας σανγκρίες σε περσικό χαλί σε ένα πλάτωμα του χωριού εν έτει 1998 ή τον Μιχάλη Μελένο να περάσει δεκατρία χρόνια με το φίλο του ζωγράφο Donald Green, κουβαλώντας χοχλάκια από τις παραλίες της Ρόδου για τα πατώματα και ζωγραφίζοντας στο χέρι τα πλακάκια και τα ταβάνια του μικρού πολυτελούς ξενοδοχείου που είχαν οραματιστεί.

Συνταγή για τις ιδανικές μποέμ διακοπές δεν υπάρχει. Καλοκαίρι `a la bohe`me μπορεί να είναι ένας περίπατος με γυμνά πόδια και μια φέτα καρπούζι στο χέρι στις υγρές αμμουδιές της Δονούσας, αλλά και το άραγμα με ένα πολύχρωμο καφτάνι Missoni στις μαξιλάρες πάνω στο κύμα στο πριβέ μαροκινό «καθιστικό» που στήνουν για το δείπνο σας στο Danai Beach Resort της Χαλκιδικής. Πέρα από τα lifestyle ευρήματα που ξανασερβίρουν το παρελθόν με ένα νέο ελκυστικό περιτύλιγμα και τις μόδες που επιτάσσουν ψάθινα καπέλα και πολύχρωμα μαντίλια στα μαλλιά, μποέμ είναι πάνω απ’ όλα να ζήσεις το μύθο σου, να απελευθερωθείς, να φτιάξεις το δικό σου ιδανικό σκηνικό απελευθέρωσης και χαλάρωσης, να ζήσεις ακομπλεξάριστα την εμπειρία του διαφορετικού. Και

οι καλοκαιρινές διακοπές είναι η καλύτερη εποχή για ν’ αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, να ξεφύγεις έστω και για λίγο από τις συμβάσεις της καθημερινότητας και να ζήσεις τη δική σου `a la bohe`me φαντασίωση.

Μποέμ προορισμοί

• Ένα road trip στην Αμερική, κατά μήκος της θρυλικής Route 66, με μια σακαράκα που αγοράζεις και μετά την παρατάς, και μουσική υπόκρουση Jethro Tull! Με τις φίλες μου έχουμε ήδη αγοράσει τον ομώνυμο guide του Lonely Planet που αναφέρει όλα τα «κουλά» αξιοθέατα, τα περίεργα μοτέλ και τα καλύτερα χαμπουργκεράδικα.

• Μετά την Ινδία των ’70s και την Γκόα των ’90s, τα Ιμαλάια, το Θιβέτ, το Λάος, τα μοναστήρια διαλογισμού και τα γιόγκα retreats στα βάθη των ορυζώνων στην Ιαπωνία, το Βιετνάμ ή την Ταϊλάνδη, είναι μερικοί από τους αγαπημένους προορισμούς για σοφιστικέ νεο-μπίτνικ αποδράσεις.

• Οι δρόμοι του Τσε στη Χιλή, του Κέρουακ στην Αμερική, του Χεμινγουέι στο Παρίσι ή στην Αβάνα, του Γκογκέν στην Ταϊτή, είναι μερικές από τις κλασικές νεο-μπίτνικ ταξιδιωτικές μανίες, οι οποίες μάλιστα δίνουν ιδέες σε ταξιδιωτικά πρακτορεία για οργανωμένα tailor-made ταξίδια.

• Το Σεν Τροπέ, η βραζιλιάνικη Κόπα Καμπάνα, το Πορτοφίνο και ολόκληρη η γαλλική και ιταλική Ριβιέρα, η Κορνίς της Αλεξάνδρειας, η Αβάνα, είναι διαχρονικά μποέμ προορισμοί που σε βάζουν στον πειρασμό να βάλεις το φουλάρι και τις ψηλοτάκουνες εσπαντρίγιες σου, να χώσεις στην ψάθινη τσάντα έναν Χεμινγουέι ή έναν Ντάρελ, να μπεις στο κάμπριο και να αφήσεις τον αέρα να σου χαλάσει τα μαλλιά.

• Στην Ύδρα, με ρετρό φορέματα αλά Σοφία Λόρεν, εκεί που όλοι σχεδόν οι ξενώνες, με αποκορύφωση το «Ορλώφ», βγάζουν μια μποέμ διάθεση και ο εικαστικός-επιμελητής Δημήτρης Αντωνίτσης διοργανώνει εκθέσεις σύγχρονης τέχνης στο Δημοτικό Σχολείο και οι φοιτητές του ντόπιου παραρτήματος της Καλών Τεχνών αράζουν με τα μπλοκ ιχνογραφίας τους στην εκπληκτική αυλή του Αρχοντικού Κουντουριώτη.

• Η Λίνδος στη Ρόδο, με τους ιταλικούς φούρνους και τα καπετανόσπιτα με τις βοτσαλωτές αυλές-έργα τέχνης που νοικιάζονται ως βίλες σε ξένους VIPs, είναι από τις πρώτες επιλογές των διεθνών fashion editors που στρώνουν τα κιλίμια τους στους ελαφρώς φθαρμένους ξύλινους οντάδες, προτιμώντας την μποέμικη ατμόσφαιρα ενός ιστορικού σπιτιού με έθνικ αναφορές από την κλασική πολυτέλεια ενός πεντάστερου ξενοδοχείου.

• Τα νησιά Μαρκέσας στην Ταϊτή διατηρούν ακόμη κάτι από τη μυστική γοητεία που μάγεψε τον Γκογκέν. Άρωμα σανταλόξυλου, ρυθμικοί χοροί haka, τατουάζ έργα τέχνης, εκπληκτικά φυσικά τοπία, ελεύθερα άγρια άλογα, λουλούδια που μοιάζουν να βγήκαν από πίνακες.

• Το νεο-μποέμ Νότινγκ Χιλ στο Λονδίνο, με τα αντικάδικα, το παζάρι, το παλιό πορτογαλικό καφέ «Cafe΄ Lisboa» που σερβίρει caffe latte μαζί με κεκάκια natas, τις gastropub και τις φευγάτες μπουτίκ, αλλά και το πιο «ακατέργαστο» ακόμη East End, με την arty νεολαία να συνυπάρχει με τις μειονότητες, τα decadent-chic στέκια με τα παλιά φθαρμένα έπιπλα, τα παζάρια με τα λουλούδια και τις δημιουργίες των φοιτητών των σχολών μόδας.

• Η Βαρκελώνη, ίσως η πιο νεο-μποέμ πόλη της Ευρώπης, σας προκαλεί να αφήσετε τις Ramblas και να στρίψετε αριστερά στο Gothico και στο Born και δεξιά στο Raval και να ανακαλύψετε γειτονιές που για λίγα ακόμη χρόνια ίσως παραμένουν εναλλακτικές, χαλαρές, μποέμικες. Ενδεικτικό παράδειγμα η οδός Avinyo, ένα στενό σκοτεινό σοκάκι της Γοτθικής Γειτονιάς της πόλης, το οποίο ενέπνευσε τις περίφημες Δεσποινίδες της Αβινιόν του Πικάσο, που δεν ήταν άλλες από τις κυρίες ενός μπορντέλου στο οποίο σύχναζε ο ζωγράφος στα νιάτα του. Σήμερα είναι ένας από τους πιο όμορφους και ζωντανούς δρόμους της πόλης. Στα παλιά κτίρια συνυπάρχουν τα λοφτ των τρέντι νεο-μποέμ Βαρκελωνέζων με τους Πακιστανούς μετανάστες – τα μεσημέρια θα συναντήσετε και τους μεν και τους δε στο πακιστανικό εστιατόριο του δρόμου, το οποίο προβάλλει ασταμάτητα ταινίες Μπόλιγουντ. Εξίσου νεο-μποέμ καταστάσεις θα ζήσετε στο Ανατολικό Βερολίνο, αλλά και στη γειτονιά του Jordaan στο Άμστερνταμ, με τα περίεργα καφέ και εστιατόρια, τις μικρές πρωτοποριακές γκαλερί και τις υπαίθριες αγορές, ιδανικές για vintage shopping.

• Η Οία στη Σαντορίνη ήταν πριν από καμιά εικοσαετία ο απόλυτος μποέμ προορισμός. Σήμερα πολλοί από την παρέα εκείνη των αρχιτεκτόνων και των καλλιτεχνών έχουν ανοίξει εστιατόρια, γκαλερί, αντικάδικα και cafe΄ s στα πολύχρωμα υπόσκαφα και καπετανόσπιτα, παρασύροντάς σε με τις διηγήσεις και με το πείσμα τους να κρατήσουν την Οία όσο γίνεται πιο αυθεντική, να μην την αφήσουν «να γίνει σαν τα Φηρά», όπως χαρακτηριστικά λένε. Και εκτός της Οίας, πάντως, η Σαντορίνη έχει υπάρξει κλασικός μποέμικος προορισμός. Γι’ αυτό άλλωστε και πίσω από μερικές από τις πιο αξιόλογες επιχειρήσεις του νησιού –από το εστιατόριο «Σελήνη» μέχρι το ξενοδοχείο «Ηλιότοπος»– βρίσκονται παλιοί μποέμ, χίπιδες και εραστές της παρθένας αυθεντικής ομορφιάς της παλιάς Σαντορίνης.

• Η Καρδαμύλη της Μάνης, με τους Άγγλους ζωγράφους που στήνουν τα καβαλέτα τους μέσα στα κυπαρίσσια για να ζωγραφίσουν τους πύργους της παλιάς πόλης με φόντο τον Ταΰγετο, αλλά και τους νέους Αθηναίους που επέστρεψαν μόνιμα στην πατρική γη. Όπως ο Άγγλος περιηγητής Πάτρικ Λι Φέρμορ, που ένιωσε πως ήθελε να γίνει ένας από τους κατοίκους της Καρδαμύλης, να εγκατασταθεί σε ένα μικρό ξενοδοχείο για μήνες, με βιβλία και χαρτιά, όποιος πρωτοαντικρίζει την Καρδαμύλη νιώθει τον καλλιτέχνη (ή έστω το φυσιολάτρη) να σαλεύει μέσα του. Σε κάνει να θέλεις να κάτσεις εδώ μέρες, να γράψεις ένα βιβλίο, να ζωγραφίσεις τους πύργους, να φωτογραφίσεις τα λουλούδια. Αλλά και όλη η Μάνη, ιδανικό σκηνικό για μποέμικο road trip κόστα κόστα, μπάνιο σε πριβέ παραλίες με κροκάλες και άγρια γοητεία.

• Οι Χώρες των Κυκλάδων και όχι μόνο: η Ίος των ’70s, η Πάτμος των νεο-μποέμ, η Σύμη με ένα κοκτέιλ βότκα με σορμπέ λεμόνι στην κορυφή της Καλής Στράτας, η πλατεία της Φολεγάνδρου με το καφέ του Ιταλού να παίζει το «Σινεμά ο Παράδεισος», το φυσικό peeling με άργιλο από τα βράχια στο Μώλο στην Πάρο, τα βραδάκια στο ταβερνάκι του «Mediterranneo» στο Καστελόριζο, στην πλατεία με τα ρετρό χρωματιστά λαμπιόνια.

• Τα Τζίτζινα στον Πάρνωνα με τους πεζοπόρους, τις τηγανίτες με μέλι στη σάλα του παλιού σχολείου στον ξενώνα «Σχολαρχείο» και τα μαθήματα τάι τσι με φόντο τα έλατα.

• Τα παράλια της Τουρκίας εξελίσσονται σε κλασικό μποέμ προορισμό για Έλληνες και μη νέους με on the road διάθεση και περιορισμένο budget.

• Η ανυπαρξία ενός οδικού άξονα που να διατρέχει παραλιακά το νότο των νομών Χανίων και Ρεθύμνου στην Κρήτη, καθόλου δεν πτοεί μέχρι και γκαλερίστες Αθηναίους, που παίρνουν τα παιδιά τους για διακοπές στις πιο νότιες παραλίες της χώρας. Αφήνουν το κάμπριο παρκαρισμένο στην Παλιόχωρα και παίρνουν το καραβάκι για να ξεκοκαλίσουν όλα τα βιβλία των διακοπών τους σε απίστευτες παραλίες: Σούγια, Αγία Ρουμέλη, Μάρμαρα, Γλυκά Νερά, Άγιος Παύλος Σφακίων, Φοίνικας. Στις περισσότερες από αυτές κάνει στάση το καραβάκι που εκτελεί το δρομολόγιο από Παλιόχωρα προς Χώρα Σφακίων, αλλά σε κάποιες φτάνεις από μονοπάτια. Η λιλιπούτεια Αγία Φωτεινή, η απέραντη Τριόπετρα με τους τρεις εξωπραγματικούς βράχους της και ο αμμώδης Άγιος Παύλος (άλλος αυτός) είναι ό,τι καλύτερο στο νότιο Ρέθυμνο, ανάμεσα σε Πλακιά και Αγία Γαλήνη. Τι παθαίνεις μόλις πατήσεις στα βότσαλα και στη χρυσή άμμο της καθεμιάς; Νιώθεις πως είσαι κάπου πολύ πολύ μακριά, στην εσχατιά της χώρας που κρύβει παραδείσους. Γυρίζεις πλάτη στους τεράστιους ορεινούς όγκους των Λευκών Ορέων και του (Α)Σιδέρωτα –σε νομό Χανίων και Ρεθύμνου αντίστοιχα– και το βλέμμα σου βουλιάζει στα σκούρα μπλε νερά (ειλικρινά, πιο σκούρα δεν γίνεται) με τον αέρα να μυρίζει Αφρική.

Όσο και αν η Πάτμος αποπνέει κάθε καλοκαίρι την αύρα του επιτηδευμένου καλλιτεχνίζοντα παραθεριστή, εμείς δεν αλλάζουμε με τίποτα τον ελληνικό καφέ και το γλυκό του κουταλιού στα τραπεζάκια του παμπάλαιου ψηλοτάβανου καφενείου στο λιμάνι, σερβιρισμένα από τις αεικίνητες, μεγάλες σε ηλικία κυρίες που το έχουν εδώ και δεκαετίες.

• Από τα ’30s και μετά, όταν ένα εντυπωσιακό ρεύμα καλλιτεχνών αποτραβήχτηκε στην Κορνουάλη, στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Αγγλίας, για να εμπνευστεί το avant-garde έργο του, όλη αυτή η χερσαία «μύτη» που βλέπει Ατλαντικό απέκτησε έναν bohemian χαρακτήρα που τον διατηρεί μέχρι σήμερα. Το μουσείο με τα εμβληματικά γλυπτά της Barbara Hepworth στο St. Ives, το υπαίθριο Minack Theatre στο Porthcurno που φιλοξενεί μεσημεριανές παραστάσεις με θέα στον ωκεανό, αλλά και οι παραλίες στο Newquay που προσελκύουν δεκάδες σέρφερ, είναι μερικά μόνο από τα spots της Κορνουάλης.

• Πάνω-κάτω στην προκυμαία στη Σκάλα Ερεσού, με τα σανδάλια στο χέρι και την άμμο της απέραντης παραλίας κολλημένη στο παρεό. Κάθε φορά προσπερνάς τα μαγαζιά στη σειρά (ούτε ίχνος προχειρότητας και ασχήμιας) και αισθάνεσαι ότι διασχίζεις το μεγάλο περιποιημένο μπαλκόνι-μόστρα ενός λιλιπούτειου οικισμού κατοικημένου αποκλειστικά από τους πιο μποέμ τύπους της Μυτιλήνης. Τελειόφοιτοι διδακτορικού παίρνουν το laptop στη σκηνή τους στην παραλία για να τελειώσουν τη διπλωματική τους εμπνευσμένοι από τα κύματα και τους γυμνούς λόφους στο background, ζευγαράκια αγκαλιάζονται με μαργαρίτες στο χέρι στο exotic-bohemian σκηνικό του «Par a Sol» με τους ανεμοκρούστες και τα χειροποίητα φωτιστικά.

Στα ’60s ο ταχυδρόμος έφτανε στα Μάταλα και παρέδιδε την αλληλογραφία στις αριθμημένες, λαξεμένες στους βράχους, σπηλιές της μεγάλης παραλίας. Παραλήπτες ήταν μερικά διάσημα ονόματα των «παιδιών των λουλουδιών» (Μπομπ Ντίλαν, Κατ Στίβενς), που άφησαν εκεί τον απόηχό τους μέχρι σήμερα. Όσο κι αν η σημερινή όψη του οικισμού έχει αντικαταστήσει τον μποέμ χαρακτήρα της με μια βιαστική και άκομψη τουριστική υποδοχή, μια επίσκεψη στις σπηλιές είναι σίγουρα εμπειρία.

Μποέμ ξενοδοχεία

Μελένος Λίνδος, Ρόδος Λουκούμια με ροδοπέταλα στους οντάδες

Είπαμε, η Λίνδος είναι ένας μποέμ προορισμός από μόνη της, πόσω μάλλον τώρα που απέκτησε το πρώτο της ξενοδοχείο. Το Μελένος Λίνδος λατρεύει την Ανατολή, από τις μεθυστικές μυρωδιές των κήπων μέχρι τα μπάνια με τους ένθετους μαρμάρινους νιπτήρες από χαμάμ και τα ζωγραφιστά πλακάκια στο στυλ της παραδοσιακής κεραμικής του Ιζνίκ, και από τα λουκούμια σύκου που έρχονται από... απέναντι και σερβίρονται μέσα σε γυάλες με ροδοπέταλα, μέχρι τις βεράντες με τα χοχλάκια και τους μεταλλικούς δίσκους-τραπέζια, που φωνάζουν για ραχάτι με θέα στο απέραντο γαλάζιο (22440/32222, www.melenoslindos.com).

Villa de Loulia, Περουλάδες Κέρκυρας Κάλλας και κόκκινο της Βενετίας

Ο ιδιοκτήτης Αλέξανδρος Ματαράγκας, άνθρωπος με καλλιτεχνικές αλλά και γκουρμέ ανησυχίες, θα σας κάνει σίγουρα να χαλαρώσετε απόλυτα στο μικρό λουλουδιασμένο παράδεισο που έχει στήσει με επίκεντρο το αναστηλωμένο ενετικό αρχοντικό. Απομονωμένο στην άκρη της βορειοδυτικής Κέρκυρας, είναι ένα ξενοδοχείο μποέμ απολαύσεων: ευφάνταστες γεύσεις με υλικά από το περιβόλι, όπερα και τζαζ μουσική υπόκρουση στην αυλή της πισίνας, ζωγραφιστές λεπτομέρειες στις σουίτες, έντονα χρώματα και ρετρό διάθεση στη διακόσμηση. Από φέτος μάλιστα οργανώνονται εκθέσεις, ομιλίες, μικρές συναυλίες και μαθήματα μαγειρικής (26630/95394, www.villadeloulia.gr).

Fundana Villas, Κέρκυρα Στο κτήμα του Γιαλινά

Από τη στιγμή που περνάς την πύλη του ειδυλλιακού κτήματος 80 στρεμμάτων που περιβάλλει το Fundana Villas στην ενδοχώρα της Κέρκυρας, μια υπέροχη μποέμ περιπέτεια ξεκινάει. Ο κατάφυτος δρόμος-εμπειρία καταλήγει στο αναπαλαιωμένο βενετσιάνικο αρχοντικό του 17ου αιώνα όπου έζησε ο Κερκυραίος ζωγράφος Άγγελος Γιαλινάς. Η θέα στο λιβάδι του Ρώπα, στο οποίο μάλιστα μπορείτε να περπατήσετε με τις υποδείξεις του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου και παλιού ξεναγού, είναι μοναδική, ενώ τα δωμάτια, χωρίς πολλές πολυτέλειες, ενσαρκώνουν την ιδανική μποέμ φαντασίωση (17ο χλμ. Εθνικής Παλαιοκαστρίτσας, 4 χλμ. από την Παλαιοκαστρίτσα, 26610/22532, 26630/22930, www.fundanavillas.com).

Marco Polo, Ρόδος Το Μαρόκο στην Παλιά Πόλη

Τα έντονα χρώματα της Ανατολής και οι τολμηροί συνδυασμοί τους, τα αραχνοΰφαντα υφάσματα, τα παλιά έπιπλα, αλλά και οι σύγχρονες κατασκευές δημιουργούν μια μοναδική διακοσμητική πρόταση. Βρίσκεται μέσα στο κάστρο και συμπυκνώνει τη γοητεία της Παλιάς Πόλης. Η εκλεπτυσμένη αισθητική του Τζουζέπε Σάλα (διακοσμητή και ιδιοκτήτη του ξενώνα) ταίριαξε υπέροχα με τις πολλαπλές παραδόσεις της Παλιάς Πόλης. Το φιλικό σέρβις, η παρεΐστικη ατμόσφαιρα, τα ραχάτια στην κροκί πίσω αυλή συμπληρώνουν την εικόνα (22410/25562, www.marcopolo mansion.web.com)

Fashion Hotel by Nikos-Takis, Ρόδος Bohemian chic

Βόσπορος, Τζαμί, Οντάς, Μαροκινό… Και μόνο τα ονόματα των τεσσάρων δωματίων (3 σουίτες και 1 στάνταρ) αρκούν για να φανταστούμε την ατμόσφαιρά τους, που παραπέμπει στις «Χίλιες και μία νύχτες». Το γνωστό σχεδιαστικό δίδυμο Nikos-Takis υπογράφει τη νέα αυτή bohemian chic άφιξη, ένα πολυτελές pocket hotel στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, σε κοντινή απόσταση από το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου (Παναιτείου 26, Παλιά Πόλη Ρόδου, 22410/70773-4, www.nikos-takis.com).

Miramare Wonderland, Ρόδος Πεντάστερο casual

Η αποικιοκρατική εσάνς της ρεσεψιόν και τα έντονα λουλακί και κροκί χρώματα των χαμηλών σπιτιών στα οποία μοιράζονται τα δωμάτια σε βάζουν σε μποέμ κλίμα, εκεί όμως που αυτό απογειώνεται είναι στην εντελώς χαλαρωτική και summer casual διάταξη του ξενοδοχείου, με τα περισσότερα δωμάτια να βγάζουν σε κήπους με γκαζόν και λουλούδια και να σου δημιουργούν την αίσθηση ότι μπορείς να κυκλοφορείς ξυπόλυτος όλο τον υπόλοιπο καιρό, ακόμη και αν βρίσκεσαι σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο (Ιξιά, 22410/96251, www.bluegr.com).

Chromata, Σαντορίνη Το βασίλειό μου για μια τιρκουάζ σπηλιά

Από τη μακριά «μπαρόκ» φούντα που κρέμεται από το κλειδί του δωματίου μέχρι τα προκλητικά έντονα χρώματα με ανατολίτικες αναφορές στο εσωτερικό κάθε σουίτας, τα Chromata είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα ξενοδοχεία της Σαντορίνης. Το σωστό και ακομπλεξάριστο σέρβις των νεαρών παιδιών σε κάνει να ξεχάσεις τις συμβάσεις ενός πολυτελούς ξενοδοχείου χωρίς να στερηθείς σε παροχές. Το δειλινό, την πιο μαγική ώρα της Σαντορίνης, όταν τα πεζούλια γεμίζουν φαναράκια, το σκηνικό είναι εντελώς μποέμ chic, ενώ στις μαξιλάρες του ξύλινου πάγκου που περιβάλλει την πισίνα ξαπλώνουν κάθε πρωί μερικές από τις πιο καλοντυμένες κυριλο-μποέμισσες που έχετε δει (Ημεροβίγλι, 22860/24850-2, www.chromata-santorini.com).

1864-Καπετανόσπιτο, Σαντορίνη Σαρόνγκ και μασάζ με ηφαιστειακές πέτρες

Το εξασκημένο βρετανικό μάτι του Tony Mosiman «είδε» πρώτο την πιθανότητα ενός μικρού πολυτελούς ξενώνα μόλις τριών δωματίων σε ένα από τα μοναδικά καπετανόσπιτα της Καλντέρας. Το 1864-Καπετανόσπιτο συνδυάζει το ιδιαίτερο με το casual chic. Οι μαξιλάρες στις αυλές και βεράντες σε προκαλούν να αράξεις, το πρωινό –brunch στην πραγματικότητα– σερβίρεται ως το απόγευμα, ενώ αν θελήσεις να πας στην παραλία, ο ιδιοκτήτης θα σου προσφέρει ένα μποέμικο σαρόνγκ. Από φέτος μάλιστα στην ταράτσα προσφέρεται μασάζ (must αυτό με τις καυτές ηφαιστειακές πέτρες). Off-season ξένοι συγγραφείς που θέλουν να απομονωθούν και να γράψουν συμπεριλαμβάνονται στους πελάτες του (Οία, 22860/71983).

Danai Beach, Χαλκιδική Μποέμ σεΐχηδες

Πόσο μποέμ μπορεί να είναι ένα πολυτελές resort; Κι όμως, από τις βραδιές «Μαρία Κάλλας» υπό το φως των πυρσών στην αμμουδιά μέχρι το γκουρμέ beach service στη φεγγαράδα, σε ξύλινα σεπαρέ μαροκινού τύπου με μαξιλάρες, κεριά και άψογη art de la table εντελώς δίπλα στο κύμα, μια νεο-μποέμ διάθεση διαπνέει το resort της Χαλκιδικής. Το αισθησιακό St Barth Spa, διακοσμημένο σε έντονο oriental ύφος που παραπέμπει σε Μαρόκο και Τουρκία με το εντυπωσιακό ανατολίτικο χαμάμ, μια κυλινδρική bio-sauna με υπέροχα μαροκινά γεωμετρικά πλακάκια, αγάλματα αρχαίων θεών και πολλά άλλα ενσαρκώνουν την απόλυτη χλιδο-μποέμ φαντασίωση (Νικήτη Χαλκιδικής, 23750/22310, 23750/22846-7, www.danai-beach.gr).

Mykonos Theoxenia

Ένα δροσερό κοκτέιλ στα island Beds στη βεράντα με την εκπληκτική θέα στη θάλασσα ή στο σαλόνι με τις πολύχρωμες ρετρό πινελιές του διακοσμητή Άγγελου Αγγελόπουλου είναι δύο από τις πιο χαλαρωτικές εμπειρίες σε ένα ιστορικό ξενοδοχείο, ανακαινισμένο με ακομπλεξάριστη πολυτέλεια, όπου μπορείς να κινείσαι όλη μέρα με το παρεό (Μύλοι, Χώρα, 22890/22230, www.mykonostheoxenia.com).

Ammos Hotel, Χανιά Η φίνα πλευρά

Πάλλευκο, πεντακάθαρο, χαλαρό, έξω από το χωριό Βλάτος του νομού Χανίων. Το γούστο θα το βρείτε να κρύβεται σε μικρές λεπτομέρειες, αν και η φιλοσοφία του less is more κυριαρχεί παντού. Το bohemian touch έρχεται από τον ιδιοκτήτη Νίκο Τσεπέτη, έναν από τους πιο στυλάτους Χανιώτες που θα συναντήσετε, και δημοσιογράφο με πένα-στιλέτο. Ο Νίκος θα σας αναλάβει αποκλειστικά, θα γίνει ο προσωπικός σας ho^telier, θα σας στείλει στα καλύτερα εστιατόρια και στα μυστικά των χωριών (κι ας σερβίρει θαυμάσιο φαγητό το εστιατόριό του) και θα σας ξυπνήσει την πιο φίνα πλευρά του εαυτού σας. Όσο για την πισίνα, αράξτε με ένα κοκτέιλ στο βοτσαλωτό γύρω της, μπροστά σε ένα από τα καλύτερα ηλιοβασιλέματα του νομού και… τα ξαναλέμε (Κάτω Δαράτσο, 4 χλμ. δυτικά των Χανίων, 28210/33003, 28210/33025, www.ammoshotel.com).

Μηλιά, Χανιά Στην καρδιά του ιδιωτικού δάσους

Travel editors από δεκάδες μέρη της Ευρώπης την ανακάλυψαν με το που μπήκαν τα κλειδιά στα δεκατρία πετρόχτιστα σπίτια της, και η Μηλιά εντάχθηκε δυναμικά στο λεξικό του οικολογικού τουρισμού στην Ελλάδα. Πέτρα παντού, φωτοβολταϊκό ρεύμα, οικολογικά παπλώματα και στρώματα, κιλίμια και κρητικά υφαντά – σε ελεύθερη απόδοση, μέχρι και ως μια κρητική εκδοχή των… σπιτιών των Χόμπιτ μπορείς να το πεις. Έχουμε δει πάντως Γερμανούς μηχανόβιους ντυμένους σαν αστακούς με τα δερμάτινα να καταφθάνουν εδώ μετά από εξορμήσεις στο νησί, να γλείφουν τα δάχτυλά τους με τη γεύση του μπουρεκιού (κάτι σαν μπριάμ) και των άλλων κρητικών λιχουδιών που σερβίρει το εστιατόριο, και το βράδυ να κοιμούνται σαν πουλάκια στο πέτρινο σπιτάκι τους (Έξω από το χωριό Βλάτος Χανίων, 28220/51569, 28210/46774, www.milia.gr).

Blue Palace, Λασίθι Κοσμικομποέμ χαλάρωση

Ανεβαίνεις τα σκαλάκια της μεγάλης πισίνας, δένεις το παρεό και χύνεσαι στις μαξιλάρες και στις μπαμπού πολυθρόνες του μοναδικού pool bar χαζεύοντας τη Σπιναλόγκα απέναντι. Το μποέμ στην πιο chic εκδοχή του θα σας τυλίξει στο πολυτελές ξενοδοχείο της οικογένειας Σμπώκου. Ο interior designer Άγγελος Αγγελόπουλος έχει βάλει κι εδώ το χεράκι του, διατηρώντας στη διακόσμηση τον άλλοτε μνημειακό και άλλοτε λιτό χαρακτήρα, που διακρίνει και την πρωτότυπη αρχιτεκτονική του συγκροτήματος. Στολίδι οι τρεις βίλες Thalassa, Almyra και Grand Villa. με βορειοαφρικάνικα στοιχεία οι δύο πρώτες και πιο cosmopolitan η τρίτη, με τα φανταστικά βοτσαλωτά μωσαϊκά, εμπνέουν για κοσμικομποέμ διακοπές στο έπακρο (Πλάκα Ελούντας, Λασίθι Κρήτης, 28410/65500, www.bluepalace.gr).

Minos Beach Art ’Otel, Λασίθι Στυλάτη, arty απόδραση

Βόλτες με το μπουρνούζι στους απίστευτους κήπους με τα διάσπαρτα έργα τέχνης μιας υπαίθριας γκαλερί. Μαργαρίτες νωρίς το απόγευμα στην ιδιωτική πισίνα και το βράδυ μαλτ ουίσκι στο μεγάλο μπαρ μπροστά στους φοίνικες. Βραδινό μπάνιο στον πριβέ κολπίσκο μπροστά στο μπάνγκαλοου. Από το 1963 το Minos Beach Art ’Otel φιλοξενεί τους πιο ευζωιστές επισκέπτες της Κρήτης, προτείνει μια εξαιρετικά προσιτή πολυτέλεια και… «μινιμαλιστικές φόρμες με το όμορφο να αναδύεται μέσα από την απλότητα προσαρμοσμένο στην ελληνική αισθητική» – λόγια του υποδιευθυντή Στέλιου Ταμπούκου, που συναγωνίζεται σε μποέμ γονίδια το διευθυντή Κυριάκο Ραπτάκη (Αμμούδι, Άγιος Νικόλαος, 28410/22345, www.bluegr.com).

Parco dei Principi, Sorrento ’60s ιταλική Ριβιέρα

Ένα ξενοδοχείο design, σύμβολο του ’60s «παραλιακού μοντερνισμού», όπως χαρακτηριστικά γράφει το περιοδικό «The World of Interiors», μόλις ξανάνοιξε εντελώς ανακαινισμένο, αλλά ακριβώς όπως το πρωτότυπο (συντηρήθηκαν μέχρι και τα ρετρό έπιπλα της Cassina από ντόπιους τεχνίτες), περιμένοντας νεο-μποέμ πελάτες με ρετρό ανησυχίες. Έργο του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα Gio Ponti, το Parco dei Principi είναι από τα στολίδια της νότιας ιταλικής ακτής με εκπληκτικά μπλε και άσπρα μωσαϊκά (διαφορετικό σχέδιο σε καθένα από τα τριάντα δωμάτια), βοτσαλωτά ψηφιδωτά στους τοίχους και σήμα κατατεθέν τη μοντερνιστική εκδοχή ενός στέμματος στην οροφή (1 Via Rota, Sorrento, 0039 081 878 4644).

Αιγινήτικο Αρχοντικό Στο αρχοντικό της Ζηνοβίας

Η θρυλική μορφή της Ζηνοβίας Μπήτρου, μιας από τις πρώτες φεμινίστριες στην Ελλάδα, έχει αφήσει την αύρα της στο νεοκλασικό του 1700, δυο βήματα από το λιμάνι της Αίγινας. Μπορεί να μην έχει ιδιαίτερες ανέσεις, αλλά το να πίνεις τον καφέ σου στο ξύλινο λιακωτό με τα βιτρό ή κάτω από τα ζωγραφιστά ταβάνια στο καθιστικό και στη μοναδική σουίτα παραμένει εμπειρία (22970/24968).

Ποσειδώνιο, Σπέτσες Ρετρό decadence

Αν βρισκόταν στην Κυανή Ακτή θα ήταν ένα απλησίαστο πολυτελές grand hotel, η τύχη όμως το έφερε στο λιμάνι των Σπετσών, όπου το μόνο που μαρτυρά το λαμπρό του παρελθόν είναι εντυπωσιακή πρόσοψη στο λιμάνι που λατρεύουμε να χαζεύουμε, αλλά και τα πατώματα και οι σκάλες με τις κουπαστές.

Οι μποέμ των καλοκαιριών μας

Οι διακοπές μας στα νησιά θα έχαναν κάτι από το χαλαρό μποέμικο στυλ τους, αν δεν τους είχαμε συναντήσει...

• Περήφανος Λίνδιος και κοσμοπολίτης με την κλασική έννοια του όρου, ο Μιχάλης Μελένος είδε πριν από χρόνια τα πρώτα boutique hotels να γεννιούνται σε μαροκινά κάσμπα και αρχοντικά της Λισαβόνας και, μαζί με το φίλο του Donald Green, βάλθηκαν να φτιάξουν το δικό τους χειροποίητο ξενοδοχείο, στο οποίο βρήκαν θέση όλες οι αντίκες που είχαν κατά καιρούς κουβαλήσει από τα ταξίδια τους στην Τουρκία, αλλά και οι προσωπικές τους αγάπες – από τα κεραμικά του Ιζνίκ μέχρι τα αρώματα του ινδικού λουλουδιού φράντζι πάνι.

• Ο Morrison, κατά κόσμον Αργύρης, είναι μία από τις ορίτζιναλ ροκ-μποέμ φυσιογνωμίες της Κέρκυρας. Φωτογράφος, φανατικός «γυρίστρας» (έχει δημιουργήσει ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τα γεφύρια της Ελλάδας) και «παλαιοροκάς», έχει αφήσει ιστορία με το μπαρ «Morisson» που είχε επί χρόνια σε μια αυλή μες στις ελιές, στον Έρμονα. Συνεχίζει να βάζει ψαγμένες μουσικές και να κερνάει σφηνάκια στο μπαρ που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια μέσα στο Νέο Φρούριο της Κέρκυρας.

• Ο Γιάννης Ζαγκελίδης, αρχιτέκτονας και μπον βιβέρ, ήταν από τους πρώτους που ερωτεύτηκαν την Οία και τα καπετανόσπιτά της στα τέλη του ’70, και αποφάσισε να μείνει εδώ μόνιμα και να ανοίξει ένα γκουρμέ εστιατόριο σε ένα υπέροχο καπετανόσπιτο: το γνωστό πλέον «1800».

• Η Κατερίνα Σαμαρά άνοιξε πριν από σχεδόν μια εικοσαετία μια μπουτίκ στα αναξιοποίητα τότε υπόσκαφα της Οίας, φέρνοντας μετάξια και κοσμήματα για τους φίλους της από την Ινδία, όπου μένει ακόμη και το χειμώνα. Θα τη συναντήσετε ακόμη στο υπόγειο μαγαζάκι της, την «Ανατολή», όπου θα ανακαλύψετε μοναδικές ολόμαλλες πασμίνες, αλλά και σκαλιστά χειροποίητα κοσμήματα από βαρύ ασήμι.

• Ο Τάσος Μπαχαρίδης, σεφ και ιδιοκτήτης του «Sea Side by Notos» lounge restaurant στον Περίβολο της Σαντορίνης, επιμένει σε ένα εντελώς δικό του χαλαρό beach service, χωρίς να λείπει βέβαια η γκουρμέ διάθεση με στόχο, όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος, να δει επιτέλους τη Σαντορίνη να υιοθετεί ένα ακομπλεξάριστο στυλ Ταϊλάνδης, πέρα από το στημένο που χαρακτηρίζει τα περισσότερα εστιατόρια και ξενοδοχεία.

• Ο Αντώνης Γουργουρίνης, Κολονέλος όπως τον ξέρουν οι παλιοί φαν της Αράχοβας (από το ομώνυμο θρυλικό μπαρ που είχε εκεί), και της Μυκόνου, ρίζωσε πριν από λίγα χρόνια στη νότια Ρόδο, φέρνοντας στο Κιοτάρι κάτι από την αισθητική της Μυκόνου στο πολύ πιο χαλαρό της. Στην αυλή με την πέτρα, τα ξύλινα τραπέζια, τα παλιά εκκλησιαστικά θρονιά, την καλαμωτή και τα μούρελλα (λιόδεντρα με ψιλούς μαύρους καρπούς) θα απολαύσετε κολιούς λιαστούς στη σχάρα, αλλά και κοκτέιλ – ειδικότητα του Αντώνη.

• Στην Ύδρα, ο Ενρίκο Λόρκα που έχει το πασίγνωστο κατάστημα «Λουλάκι», αλλά και ο πάλαι ποτέ πλεϊμπόι Θοδωρής Ρουμπάνης που έχει τη «Λαγουδέρα».

• Η Λουκία στην Πάτμο, που γυρίζει τον κόσμο και φέρνει έθνικ παραξενιές στο κατάστημά της «Μολών Λαβέ».

• Στη Σύμη, ο Μάνος με τα υπέροχα θαλασσινά του. Κεντρική φιγούρα του νησιού, ιδιοκτήτης των

τριών καλύτερων εστιατορίων για

να φάτε ψάρι.

• Στη Σίφνο ο Αποστόλης με το γραφικό «Κουτούκι Οδός Ονείρων». Αναχωρητής, ταξιδευτής κι ελεύθερος.

• Στην Πάτμο, ο Σουηδός Φετκό, κεραμίστας αναχωρητής, ο οποίος έχει και το ξακουστό μπαρ «Κάστρο».

• Στο Καστελόριζο η Ουρανία, κορυφαία φιγούρα του νησιού με απολύτως bohemian look, απόγονος του Αλεξάντερ που έγραψε το παλιό γνωστό ελληνοαγγλικό λεξικό.

• Στη Μύκονο ο Γαλάτης, ένας σχεδιαστής που έντυσε τις πιο λαμπρές γυναίκες του jet set των ’60s-’70s.

Στέκια

• Το «Cafe΄ Hafa», σε ένα ύψωμα μες στις ελιές στις ακτές του Μαρόκου, όπου σύχναζαν ο Πολ Μπόουλς με τον Τένεσι Γουίλιαμς και τον Τρούμαν Κάποτε αλλά και αργότερα η ’50s γενιά των beat, από τον Γκίνσμπεργκ και τον Μπάροουζ μέχρι τον Κέρουακ και τον Ζενέ, αποτελεί ένα από τα διαχρονικά μποέμ σύμβολα. Ο καφές και το τσάι σερβίρονται σε ψηλά γυάλινα ποτήρια, ο χρόνος περνάει αργά και η θέα στο Γιβραλτάρ είναι μαγική.

• Το θρυλικό club «Casablanca Soul» στα Φηρά της Σαντορίνης ξανάνοιξε μετά από χρόνια – στους καναπέδες του απολαύσαμε μια εναλλακτική πρόταση στο clubbing των Φηρών. Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, μπορεί να έφταιγαν και τα κοκτέιλ με αψέντι…

• Ένα ντάκιρι αλά Χεμινγουέι στο «La Floridita» στην Αβάνα αποτελεί ύλη SOS για τους wannabe bohemians.

• Στο cafe του Ιταλού (έτσι θα το ακούσετε) στην πλατεία της Φολεγάνδρου, ο ελληνικός γίνεται μπίρα και η μπίρα ομελέτα, και η ομελέτα παγωτό και, αντί για μπάνιο, παραμένεις εδώ για τάβλι, καθώς τα μεγάφωνα παίζουν κλασική μουσική.

• Η ψαροταβέρνα του «Fisherman», σε έναν ελαιώνα λίγο μετά την παραλία του Αγίου Ιωάννη των Πάγων στη βορειοδυτική Κέρκυρα, χωρίς ρεύμα και τηλέφωνο, σερβίρει πικάντικες ψαρολιχουδιές μόνο για ψαγμένους φαν σε πάγκους ανάμεσα σε χειροποίητα installations με πρώτη ύλη κοχύλια και κεφάλια από καρχαρίες!

• Το μπαρ «Κάστρο» στην Αστυπάλαια, με τις φλοκάτες πάνω στα πέτρινα πεζούλια-ντιβάνια, τις φευγάτες μουσικές και την ακομπλεξάριστη διάθεση.

• Η ταβέρνα «Μαράθι», πάνω στην ομώνυμη αμμουδιά, μία ώρα με το καΐκι από την Πάτμο, με τον Μιχάλη, ίδιο πειρατή, να κυκλοφορεί ξυπόλυτος και κατάμαυρος με κόκκινο κεφαλομάντιλο και να σας σερβίρει ντόπιο αγριοκάτσικο με πατάτες στο φούρνο κάτω από τα αρμυρίκια.

• Μια σοκολάτα με churros στο «Els Quatre Gats» στη Βαρκελώνη, όπου η αύρα του Πικάσο είναι ακόμη ζωντανή, ή ένα ρύζι με θαλασσινά στο ακρωτήριο του Creous κοντά στο Cadaces, όπου είχαν το εξοχικό τους ο Νταλί με την Γκαλά.

• Στο χαοτικό μπαρ «Λάθος» στο Ναύπλιο ο Τασούλης, ο ιδιοκτήτης, θα ενεργοποιήσει με τηλεκοντρόλ τα trash-art installations που έχει φτιάξει ο ίδιος. Το μοναδικό ανάλογό του που μπορώ να σκεφτώ, είναι το ασύλληπτο «Las Ormigas Felices» στο El Raval στη Βαρκελώνη, όπου τα πάντα είναι φτιαγμένα στο χέρι.

• Το τούρκικο καφενείο με το χοχλακωτό πάτωμα και τις χειροποίητες κρέμες, στην οδό Σωκράτους στη Ρόδο.

• Το «Meteor Cafe΄ » στην αυλή με τις μπουκαμβίλιες που φιλοξενούσε το ομώνυμο αντικάδικο στην Οία της Σαντορίνης, είναι ένα χαλαρό spot με μποέμ αέρα και σούπερ κοκτέιλ.

• Γερές ρουφηξιές από ναργιλέ στους ξύλινους πάγκους στο πατάρι του cafe΄ «Κωνσταντινούπολις», πίσω από τη Μητρόπολη, στην παλιά πόλη των Χανίων. Ατμόσφαιρα Ανατολής πολύ κοντά στον παλιό τουρκομαχαλά, τη Σπλάντζια, για τους ανήσυχους φοιτητές που σνομπάρουν καθετί «τρέντι».

Πορσελάνινο φλιτζάνι με βιεννέζικο καφέ συνοδευμένο με ένα σοκολατάκι Mozart, ελληνικός καφές με ένα κερασάκι στο πλάι στο πιατελάκι, ξεμυαλιστικό στρούντελ υψηλού επιπέδου και τεραστίων διαστάσεων. Τα απολαμβάνεις όλα στους υπέροχους μποέμ γαλάζιους καναπέδες (μιας πολύ φίνας μάλιστα απόχρωσης του γαλάζιου) του καφέ «Το Μαργαριτάρι της Ερεσού». Ο ιδιοκτήτης είναι Αυστριακός και είναι υπεύθυνος για το πιο κοσμικο-μποέμ σκηνικό της προκυμαίας.

• Εξώπλατα tops και χρωματιστά σαλβάρια τα κορίτσια, κολιέ με χάντρες τα αγόρια. Ο πιο forever young κόσμος των Χανίων –φημισμένος για το καλό του γούστο, την αιώνια ανεμελιά, αλλά και το πάθος για δημιουργικότητα– στήνει ένα απίστευτο βουητό κάθε βράδυ στα τραπεζάκια του καφέ-μπαρ «Δύο Λουξ». Όσο για το ντεκόρ μέσα; Ένας λεοπάρ καναπές, ένας πολυέλαιος, φλιτζανάκια και βάζα με γλυκά του κουταλιού πίσω από το πάσο.

• Δέκα άνθρωποι χωράνε το πολύ στο πνευματοποτείο «Ο Σπόρος», στον πεζόδρομο της Θεοτοκοπούλου στα Χανιά. Παμπάλαιο μωσαϊκό με folk κεραμιδί σχέδια, φαναράκια και αποξηραμένα φυτά στους τοίχους και άφθονη ρακή, ουίσκι, βότκα και τεκίλα για εκείνους που δεν τα πάνε καλά με την πολυκοσμία.

• Από πού βλέπει την ωραιότερη ανατολή στο λιμάνι των Χανίων ο ανέμελος ξενύχτης; Από τις cult μπαμπού καρέκλες του καφέ «Meltemi», δίπλα στο Ναυτικό Μουσείο. Με ολόφρεσκο κρουασάν Από πού βλέπει την ωραιότερη ανατολή στο λιμάνι των Χανίων ο ανέμελος ξενύχτης; Από τις cult μπαμπού καρέκλες του καφέ «Meltemi», δίπλα στο Ναυτικό Μουσείο. Με ολόφρεσκο κρουασάν και χυμό πορτοκάλι, και τον ήλιο να σκάει μύτη ακριβώς απέναντι πίσω από τους τρούλους του τζαμιού του Κιουτσούν Χασάν Πασά.

• Η ηλιοθεραπεία στο Iguana sunbathing & relaxation beach bar στους Αγίους Αποστόλους των Χανίων είναι εμπειρία. Το μποέμ στην αστεία και παιχνιδιάρικη εκδοχή του, χάρη στο mini μεξικάνικο χωριό που έχει στήσει εδώ ο «αρχηγός» Γιώργος Χατζησωτηράκης. Τον ίδιο θα τον βρείτε να κυκλοφορεί με πλουμιστά παρεό, σομπρέρο, λουλουδάτες σαγιονάρες και πολύχρωμα κολιέ…

• Το «Atlantis Books» που άνοιξε πέρυσι σε μια υπόσκαφη τρύπα στην Οία με μεταχειρισμένα βιβλία και λευκώματα περιπλανώμενων νέων bohos από διάφορες χώρες της Ευρώπης, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη στο τουριστικό σκηνικό της Καλντέρας.

• Στο «Al Diwan» της Παλιάς Πόλης της Ρόδου θα συναντήσετε τον Σωκράτη αραχτό στο χαλί με τους ναργιλέδες να τα λέει με περαστικούς φίλους του, και τον Ζαντ από το Λίβανο να φτιάχνει πολύ όμορφες κρεμαστές λάμπες με βαριές διαφανείς χάντρες.

• Στην μπουτίκ της Νότας Παππά στην Αντίπαρο, με τον κοιμισμένο σκύλο απέξω, θα βρείτε μοναδικά κομμάτια για έθνικ-bohemian εμφανίσεις.

• Το «Μαγισσόσπιτο» στον Πέλεκα της Κέρκυρας, ένα παραμυθένιο μαγαζάκι με χειροποίητα μαγισσάκια από δύο ορίτζιναλ φευγάτες τύπισσες.

Διάσημοι μποέμ

Ο τραγουδιστής-ακτιβιστής Bob Geldof, ο Βρετανός συγγραφέας Alain de Botton, o σκηνοθέτης Nick Broomfield είναι μερικοί μόνο από τους εναλλακτικούς διάσημους που ασπάζονται τη νεο-μπίτνικ ταξιδιωτική μόδα, φορτώνονται το σακίδιο στην πλάτη και ξαναθυμούνται τα back-packer νιάτα τους, ενώ ο Michael Palin, μέλος των θρυλικών Μόντι Πάιθον και τώρα συνεργάτης του BBC, είναι ένας από τους γκουρού των νεο-μπίτνικ, προτείνοντας μέσα από τις ταξιδιωτικές εκπομπές και τα βιβλία του εκδρομές step-by-step στο Παρίσι του Χεμινγουέι και της «χαμένης γενιάς» του Μεσοπολέμου.

Ο Τζόνι πήρε το… καπελάκι του κι έφυγε. Ο Τζόνι Ντεπ, ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους σταρ του Χόλιγουντ, αδιαφορεί για το γκλάμουρ του L.A. και απολαμβάνει το δικό του ευ ζην στο Παρίσι με τη σύζυγο (Βανέσα Παραντί) και τα παιδιά του. Με την ιδεολογία της beat generation κορόνα στο κεφάλι του (ξόδεψε $15.000 σε μια δημοπρασία για να αγοράσει την καμπαρτίνα του Τζακ Κέρουακ!), ο Ντεπ είναι ο μόνος από τους κούκλους σταρ που εμπνέει και σεβασμό για τη θεώρησή του απέναντι στη ζωή και το star system.

Μπορεί η 24χρονη Σιένα Μίλερ να βρήκε τον έρωτά της στο πρόσωπο του Τζουντ Λο, όταν γνωρίστηκαν πέρυσι στα γυρίσματα του «Άλφι», όμως με την άφιξή της στο Χόλιγουντ οι fashion editors βρήκαν κι αυτοί το δάσκαλό τους στην μποέμικη εκδοχή της μόδας. Gucci φούστα με Zara μπλουζάκι; Δεν πάει, πάει; Μα αν δεν είναι αυτό μποέμ, τι είναι;

Πολιτιστικά ραντεβού

• Εντελώς μποέμ καταστάσεις αναμένεται να... ανέβουν φέτος στην Καλντέρα. Από τις 25 Ιουνίου ως τις 8 Ιουλίου οι περιπλανώμενοι θεατρίνοι της Ελένης Βαροπούλου θα «κατασκηνώσουν» στην ατμοσφαιρική Οία της Σαντορίνης – δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο μέρος για μια θερινή θεατρική ακαδημία με τίτλο «Περί Έρωτος, Σώμα-Φωνή-Περφόρμανς».

• Η μεγάλη έκθεση Φρίντα Κάλο στην Tate Modern από τις 9 Ιουνίου ως τις 9 Οκτωβρίου αποτελεί από μόνη της αφορμή για ένα ταξίδι στο Λονδίνο. Η Μεξικανή ζωγράφος-μποέμ είδωλο, που μαζί με τον Ντιέγο Ριμπέρα τάραξε τα νερά της συντηρητικής μεσοπολεμικής Αμερικής, εμπνέει άλλωστε με το στυλ της και τις χρωματικές επιλογές της τους στυλίστες τα τελευταία καλοκαίρια.

• Το αυγουστιάτικο καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ είναι ιστορικό μποέμ ραντεβού με πολιτικό παρελθόν (έκφραση ανεξαρτησίας της τζαμαϊκανής κοινότητας), άφθονη ρέγκε και διάφορα events.

Τζαμάικα: η εμπειρία του… no problem!

Ζήσε όπως θέλεις. Μια φορά στην Τζαμάικα αρκεί για να υιοθετήσεις το μποέμικο ύφος και ήθος. Ο Δημήτρης Τζάνης μάς μυεί στην εμπειρία του no problem.

Θα μπορούσε να λέγεται και… «No problem land». Ούτως ή άλλως, η εν λόγω έκφραση θα χαρακτηρίσει την εμπειρία σας στο νησί. «No problem» θα σας λένε οι ντόπιοι ό,τι κι αν συμβαίνει, από το πιο ασήμαντο ως τη μεγαλύτερη αναποδιά. «No problem man», είτε έχεις πάθει εγκαύματα από τον καυτό ήλιο, είτε έχεις μουλιάσει μέχρι το κόκαλο από την τροπική βροχή. Είτε έχεις χορέψει υπό τους ήχους της ρέγκε μέχρι λιποθυμίας σε κάποιο από τα δεκάδες πάμφθηνα υπαίθρια μπαρ, είτε έχεις βρεθεί στα «επείγοντα» για πλύση στομάχου μετά το δεύτερο μπουκάλι ρούμι. «No problem man», εδώ είναι Τζαμάικα! Και Τζαμάικα σημαίνει: αργοί, «κουλαριστοί» ρυθμοί, κάπνισμα μέχρι που τα πνευμόνια σας να μην αντέχουν άλλο καπνό, ξάπλα κάτω από τους φοίνικες της παραλίας, ράστα, ρέγκε και ρούμι. Κραιπάλη! Τζαμάικα σημαίνει Μπομπ Μάρλεϊ. Τζαμάικα σημαίνει κέφι, έτσι, χωρίς λόγο. Μια γλυκιά ζάλη διαρκείας, που μπορεί να ξεκινάει με το ξύπνημά σας, με ένα φρουτ παντς στην παραλία και να τελειώνει με το ένα ποτήρι να διαδέχεται το άλλο σε ένα μπαρ-παράγκα, από εκείνα που ξεφυτρώνουν ανά δέκα μέτρα στις ακροθαλασσιές. Τζαμάικα σημαίνει ο παράδεισος των οικονομικών διακοπών, αφού οι τιμές (έξω φυσικά από τις μεγάλες αλυσίδες resorts) είναι εξαιρετικά λογικές.

Πολύ προτού να ανακαλύψει ο τουρισμός το μικρό αυτό παράδεισο της Καραϊβικής, τον είχε ανακαλύψει ο Χριστόφορος Κολόμβος το 1494. Ο… ανήσυχος Γενοβέζος ταξιδιάρης είχε βρει απάγκιο στην υπέροχη παραλία που αργότερα ονομάστηκε Discovery Bay. Πειρατές, άνθηση του εμπορίου (και του δουλεμπορίου) από τους λευκούς… Μέρος στοιχειωμένο από δραματικά γεγονότα, η Τζαμάικα σήμερα μοιάζει να έχει κάρμα πολύ πιο «ελαφρύ» και ανέμελο από εκείνο που θα δικαιολογούσε η αιματοβαμμένη ιστορία της.

Κι όμως… Στο Montego Bay, το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρό της, στη βόρεια πλευρά του νησιού, το κέφι δεν γνωρίζει ώρες. Οι παραδεισένιες παραλίες με την τιρκουάζ θάλασσα (η ομορφότερη θάλασσα στην οποία έχω κολυμπήσει μετά τις ελληνικές) είναι γεμάτες κόσμο. Το ίδιο και τα υπαίθρια μπαράκια. Χορός παντού. Η βιομηχανία της ρέγκε ντύνει την περιοχή με μουσική όλες τις ώρες της ημέρας, κάνοντάς σε να νομίσεις ότι βρίσκεσαι στη δεκαετία του ’70 (υπάρχει φεστιβάλ ρέγκε και στο Κέντρο Μπομπ Μάρλεϊ, κάθε Αύγουστο). Στο Appleton Estate η τεράστια φυτεία και το αποστακτήριο για το ρούμι έχουν μετατραπεί σε τουριστικές ατραξιόν. Το Ocho Rios, στα βόρεια πάντα του νησιού, έχει καταφέρει να διατηρήσει τη γοητευτική γραφικότητα του μικρού ψαράδικου χωριού φιλοξενώντας την ίδια στιγμή εκατοντάδες τουρίστες. Οι οποίοι συνωστίζονται για να απολαύσουν τη θέα που κόβει την ανάσα στο Shaw Park Garden, αλλά και στο Dunns με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες.

Στην πρωτεύουσα, τη διάσημη και από το θρυλικό ρέγκε τραγούδι «Kingston Town», το αποικιακό αρχιτεκτονικό στιλ κυριαρχεί. (Εδώ, προσοχή στους πορτοφολάδες). Ο οίκος Devon είναι το σημαντικότερο μάλλον αξιοθέατό της: μια διώροφη έπαυλη του 19ου αιώνα. Το Port Antonio, στην ανατολική πλευρά της Τζαμάικα, είναι ιδανικό για όποιους θέλουν κάτι πιο ήρεμο από τους ξέφρενους ρυθμούς του Montego Bay. Σε εκείνη την περιοχή βρίσκεται και η Γαλάζια Λίμνη, το πιο πολυφωτογραφημένο τοπίο του νησιού (όπου γυρίστηκε και η ομώνυμη ταινία με την Μπρουκ Σιλντς).

Στην καρδιά της Τζαμάικα δεσπόζουν τα Blue Mountains και τριγύρω υπάρχουν πυκνά τροπικά δάση, που τα διασχίζουν 120 ποτάμια, ενώ δημιουργούνται λίμνες και καταρράκτες. Στη δυτική πλευρά, το Negril παινεύεται για την ατελείωτη παραλία του, μήκους περίπου 12 χιλιομέτρων! Αλλά και για το νυχτερινό κέφι του: κάθε βράδυ beach party με ζωντανές ρέγκε ορχήστρες.

Know How

Το νησί φημίζεται για τα πολυτελή ξενοδοχεία του και τις ενοικιαζόμενες βίλες με προσωπικό. Ανάμεσά τους όμως θα βρείτε και εξαιρετικά οικονομικά καταλύματα, μικρές, κομψές και καθαρές (συνήθως) πανσιόν. Για τις μετακινήσεις σας σε κοντινές αποστάσεις προτιμήστε τα ταξί (δεν είναι πολύ ακριβά), για μακρινές τα λεωφορεία. Λεωφορεία τα οποία περνάνε όμως… όποτε θέλουν!

No problem man, καθίστε σε κάποιο από τα δεκάδες υπαίθρια εστιατόρια και απολαύστε ψητό κοτόπουλο με τζερκ σος (μια τοπική, εξαιρετικά καυτερή σάλτσα), περιμένοντάς το.

Πιείτε και κανένα ρούμι στο περιβόητο «Rick’s Cafe» με μια φανταστική θέα στον ωκεανό το ηλιοβασίλεμα. Κάποια στιγμή θα φανεί και το λεωφορείο σας… Αν όχι, δεν πειράζει, και αύριο μέρα είναι. No problem.

Data

• Κλείστε το ταξίδι σας στην Τζαμάικα με το ταξιδιωτικό γραφείο Monogram Travel (210/3728500), το οποίο μπορεί να οργανώσει και την τελευταία λεπτομέρεια του ταξιδιού σας. (Ειδικά πακέτα για νεονύμφους).

• Στο αεροδρόμιο θα αγοράσετε Appleton, ίσως το καλύτερο ρούμι του κόσμου, τον υπέροχο καφέ Blue Mountains και την Jerk Sauce, καυτερή σάλτσα για ψητά κρέατα.

Bohemian Mykonos

Αν η Μύκονος έχει καθιερωθεί ως ένας all time classic προορισμός, αυτό το οφείλει σε κάτι μποέμ τύπους, που κάποιο καλοκαίρι του ’50 αποβιβάστηκαν με βάρκες στο νησί αποφασισμένοι να ζήσουν την περιπέτεια.

Η Εύη Φέτση που περνά όλα τα καλοκαίρια της εδώ μας αποκαλύπτει την bohemian πλευρά του αγαπημένου της νησιού.

Αν είστε από εκείνους που πιστεύουν πως η Μύκονος είναι μόνο το νησί των κοσμικών, άντε και των gay, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας. Βλέπετε, στη Μύκονο, πάνω και πέρα απ’ όλα, χρόνια τώρα μαζεύονται ελεύθερα πνεύματα απ’ όλη τη γη, άνθρωποι που η «τρέλα» τους ταιριάζει με τον αέρα του νησιού και το lifestyle τους απέχει στην πραγματικότητα έτη φωτός από τις κοσμικότητες που προβάλλουν οι glam στήλες κάθε είδους. Άνθρωποι που παραμένουν πιστοί στο νησί των ανέμων, χρόνια τώρα, γιατί η ενέργειά του, η μαγεία του, μιλάει βαθιά στην ψυχή τους με μια γλώσσα διεθνή, πέρα από τόπους και φυλές, πέρα από μόδες και στυλιστικές ή άλλες τάσεις, πέρα από κοσμικά σεργιάνια και κοινωνικές συμβάσεις.

Σ’ αυτήν τη Μύκονο, τη Μύκονο των μποέμ, θα σας ξεναγήσουμε σήμερα. Θα πάμε για μπάνιο στον Άγιο Σώστη και θα ξαπλώσουμε γυμνοί κάτω από τις αυτοσχέδιες τέντες που στήνουν με παρεό ή με κατάλευκα σεντόνια οι «μόνιμοι» της παραλίας. Θ’ αράξουμε κάτω από τα αλεξίπτωτα του Σαγκλάρα, στο διπλανό Πάνορμο, και με μια παγωμένη μαργαρίτα στο χέρι θα διαβάσουμε τις εφημερίδες και τα περιοδικά μας, χαζεύοντας διάφορους wannabe κοσμικούς να τσακώνονται για ένα… καλό τραπέζι. Αργά το μεσημέρι θα πάμε για κοτόπουλο στη σχάρα με σούπερ σαλάτες στην παλιά «Kiki» ή θα κατευθυνθούμε φορώντας ακόμη το μαγιό μας προς Καλαφάτη για αυθεντική ιταλική πίτσα στο «Bandana» ή προς Καλό Λιβάδι για άραγμα στους χτιστούς καναπέδες του «Sol y mar».

Το βράδυ έχει οπωσδήποτε ηλιοβασίλεμα, με τα πόδια απλωμένα στο πεζούλι κάποιας βεράντας, φιλικής ή, ακόμη καλύτερα, δικής μας, και αφήστε τους άλλους να συνωστίζονται σε κοσμικά μπαράκια. Αργότερα θα περάσουμε μια βόλτα από Ματογιάννια και θα χαζέψουμε αραχτοί στο τραπεζάκι έξω από το καινούργιο «Soho Soho», πίνοντας ποτάκια με τον Μπιλ, άνετοι και χαλαροί μέσα στο τζιν μας Great Wall of China, το απόλυτο ρούχο του καλοκαιριού για εκείνους που ξέρουν: και vintage και σούπερ άνετο. Θα περάσουμε και μια βόλτα από τα «Άστρα», για τον Μπάμπη φυσικά, θα πιούμε ένα ακόμη ποτό στα όρθια και θα συνεχίσουμε. Αν έχει έργο που μας αρέσει, θα πάμε βραδινή παράσταση στη Μαντώ, με μπίρα και σουβλάκι καλαμάκι στο διάλειμμα, αλλιώς θα φάμε burritos στο «Appaloosa» και τελειώνοντας, κατευθείαν στο «Sea Satin» για ποτό στα όρθια, μπροστά στα decks και κουβεντούλα με τον Μίμη, τον Λάτζο και τα άλλα παιδιά. Αν μάλιστα κάνουν κέφι, θα χορέψουν κι ένα χασάπικο για πάρτη τους, μέσα, σαν να πρωταγωνιστούν σε ελληνική ταινία του εξήντα. Τέλεια! Το τελευταίο ποτό θα το πιούμε στο «El Pecado», που φέτος φιλοξενείται στο παλιό «Remezzo», που αναμένεται να είναι το απόλυτο φετινό hot point. Και λίγο πριν, λίγο μετά το ξημέρωμα, θα πάρουμε το δρόμο για ύπνο. Αν μένουμε σε ξενοδοχείο, ο Ανδρόνικος είναι ιδανική επιλογή, χάρη στο ανέμελο στυλ του. αφήστε που μπορούμε να αράξουμε κάτω από τις τετράγωνες ομπρέλες με τις φούντες και να αμπελοφιλοσοφήσουμε by the pool μέχρι την ώρα του πρωινού. Πράγμα που μπορούμε επίσης να κάνουμε αν μένουμε στο «Grecotel Mykonos Blu», στο «Belvedere» ή στο «Ostrako», εξαιρετικές επιλογές που συνδυάζουν τη χαλαρότητα με μια πολυτέλεια καθόλου δήθεν. Αν πάλι μένουμε σπίτι μας, έχουμε τη δυνατότητα να αλλάζουμε παραστάσεις όσο συχνά θέλουμε, με μπάνιο στην Κάππαρη ή στις Δήλες, late μεσημεριανό στο Γιαλό στην «Καζάρμα», στον «Νικόλα» στην Αγία Άννα Παράγκας ή στο Φωκό, παρεό shopping στο «Poisson Bleu», αλλά και στο «Scalini» της Ράνιας για σαγιονάρες, υπέροχες απογευματινές βόλτες στο Φανάρι ή στο μοναστήρι του Παλαιόκαστρου στην Άνω Μερά, βραδινό με υπέροχο γουρουνόπουλο στο «Ό,τι Απόμεινε» και ποτά στο «Άρωμα», αραχτοί στο πεζούλι. Κι αν θέλετε να μιλήσουμε για την απόλυτη bohemian εμπειρία, μπορεί το «N’ΑΜΜΟΣ» να είναι το πιο trendy παραλιακό εστιατόριο του νησιού και η Ψαρού η πιο κοσμική παραλία, όμως αν βρεθείτε αραγμένοι στις ξαπλώστρες με τα αφράτα μαξιλάρια με ένα ποτάκι στο χέρι και το καλύτερο έργο του νησιού να εκτυλίσσεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας, θα καταλάβετε πως κάθε πράγμα έχει να κάνει με τη δική σας οπτική γωνία, οπότε χαλαρώστε και –όπως λέει και ο φίλος μου ο Μίμης– πάρτε το αλλιώς…

Μποεμ ειναι…

• ...να ξαπλώσεις σε ένα αέρινο island bed στην πριβέ παραλία του Lindian Village στη Νότια Ρόδο, αλλά και να… κρύψεις τον υπνόσακό σου ανάμεσα στις μπανανιές στην αμμουδιά του Καϊάφα.

• ...να αναζητήσεις τους δρόμους της Φρίντα Κάλο στη χερσόνησο της Baja Califronia, να πεταχτείς για την έκθεσή της στο Λονδίνο ή απλώς να βάλεις μακριά τιρκουάζ σκουλαρίκια και φλοράλ τουρμπάνι και να βγεις βόλτα στα σοκάκια των Κυκλάδων.

• ...να αράξεις με ένα παγωμένο daiquiri στο beach bar του Πάνορμου στη Μύκονο, αλλά και να ανάψεις κατακαλόκαιρο τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και να καλέσεις τους φίλους για μπίρες στην ταράτσα στην Ηλιούπολη.

• ...το road trip με κάμπριο στη θρυλική Route 66 στην Αμερική, αλλά και ο γύρος της Μάνης κόστα κόστα με μηχανή.

• ...να απολαμβάνεις ένα γκουρμέ δείπνο με ασημένια μαχαιροπίρουνα οκλαδόν στις μαξιλάρες στην παραλία του Danai Beach της Χαλκιδικής, αλλά και να περιμένεις το βαρκάρη να σου φέρει «delivery» μπριζόλες στην παραλία του Αϊ-Στράτη.

ΟΡΙΤΖΙΝΑΛ ΜΠΟΕΜ

• Να περιμένεις μία ώρα να σε σερβίρουν στο ταβερνάκι στην Ικαρία και να το θεωρείς μέρος της γοητείας.

• Να τη βγάζεις ένα μήνα στο προσωπικό σου κεδρόσπιτο στη Χρυσή, απέναντι από την Ιεράπετρα.

• Να κυκλοφορείς όλη μέρα με το παρεό σου στην παραλία του Αϊ-Στράτη, περιμένοντας να σου φέρουν με τη βάρκα οι ντόπιοι ψαράδες κρέας από το χασάπικο για να κάνεις μπάρμπεκιου.

• Να κάνεις γυμνισμό κάτω από τους κέδρους στην παραλία του Αγίου Παύλου στη νότια Ρόδο.

• Να κάνεις γιόγκα στην παραλία της Τριόπετρας, μένοντας στο απλό παράρτημα του Astanga.

• Να κάνεις ένα μήνα διακοπές on the road στα παράλια της Τουρκίας.

ΝΕΟ-ΜΠΟΕΜ

• Να παίρνεις το καλάθι του πικνίκ από το cafe΄ «Ήλιος» στο λιμάνι της Σύμης και να αράζεις στη μαγική παραλία του Αϊ-Γιώργη Δησάλωνας.

• Να φοράς το σινιέ καφτάνι σου και σανδάλια για να μπορείς να βγάλεις τα παπούτσια σου, όταν θα αράξεις για ποτό στην «Αστοιβή» της Πάτμου.

• Να νοικιάζεις κιθαρίστα για οργανωμένο υπαίθριο πικνίκ με μεζέδες και φωτιές στην πλαζ Yabanaki.

• Να απολαμβάνεις το αεράκι που κουνάει τα αέρινα πανιά του island bed σου στην παραλία του Lindian Village στη νότια Ρόδο.

• Να απολαμβάνεις λουκούμια μέσα σε γυάλες με ροδοπέταλα: room service στον οντά σου στο ξενοδοχείο Μελένος Λίνδος.

Βιβλια

• «Η ζωή μου» του Bob Dylan: με μια σχεδόν παραληρηματική γραφή, που τη διακρίνει όμως ένα απίστευτο εσώτερο φως από την πιο αναγνωρισμένη φωνή του σύγχρονου αμερικανικού πνεύματος. Η Νέα Υόρκη μέσα από τα μάτια του Ντίλαν, το διαμέρισμα της εκκεντρικής Κλόι και του Ρέι που τον φιλοξένησαν για καιρό, η μάχη του να ζήσει μια κανονική ζωή απαλλαγμένος από το κυνήγι των μίντια. Ο ορισμός της μποέμ περιήγησης στην αμερικανική ιστορία.

• Ο «Κήπος της Εδέμ» του Έρνεστ Χεμινγουέι: το απολαυστικό χρονικό ενός ασυμβίβαστου έρωτα σε μια κατεξοχήν μποέμ εποχή με φόντο τη μεσογειακή εξοχή της νότιας Γαλλίας.

• Μεγαλώσαμε με τα βιβλία της Σώτης Τριανταφύλλου

– από το χρονικό τής μποέμ Νέας Υόρκης των ’80s στο «Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης» μέχρι τον

«Υπόγειο Ουρανό» της, ένα εντελώς ταξιδιάρικο road movie, ερωτικό και καταθλιπτικό μαζί, όπως κι ένα καλοκαίρι…

Αξεσουαρ

• Σαγιονάρες με λουλούδια, πλουμιστά κολιέ, τσάντες με τρέσες, φιόγκους και απλικάζ, θα εκφράσουν με επιτυχία την μποέμικη διάθεσή σας. Στο κατάστημα Viva Vida θα βρείτε ακόμα και μαγιό, σαν κι αυτά που, αποτυπωμένα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, συγκλόνιζαν τα ήθη κι έκαναν επανάσταση στην ελευθερία του στυλ. Στον ίδιο χώρο, και πολύχρωμα γαλλικά καφτάνια. Κηφισίας 109, Αμπελόκηποι, 2106922659, 2106922657.

• Η Γιώτα Παυλάκη στο Κολωνάκι σχεδιάζει τα καφτάνια, τις τσάντες και τα χειροποίητα κοσμήματα Moya που θα καταστήσουν μποέμ ακόμα και μια κατά τα άλλα λιτή εμφάνιση. H καλοκαιρινή κολεξιόν των χειροποίητων faux κοσμημάτων (ζώνες που φοριούνται και σαν μακριά κολιέ, κοντά κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια) αποτελείται από δύο σειρές: η afrochic είναι δουλεμένη με πήλινες αφρικάνικες χάντρες και σπάγκο, ενώ η summer-glam με αλυσίδες, γυάλινες χάντρες, και δερμάτινα λουλούδια. Υψηλάντου 39, Κολωνάκι, 210/7290426, 6932748493.

• Οι πιο μποέμικες δερμάτινες σαγιονάρεςπεριμένουν στου Ζωγράφου, σ’ ένα μικρό κατάστημα που ονομάζεται Παραξενιές. Είναι δουλεμένες στο χέρι και στολισμένες με ημιπολύτιμες πέτρες! Λ. Παπάγου 22, Ζωγράφου, 210/7704053.

Μποεμ νοτες στα resorts

Μπορεί να έχουμε ταυτίσει τις μποέμ διακοπές με ανέγγιχτα εξωτικά τοπία και χαλαρές καταστάσεις χύμα-στο-κύμα, ξεφυλλίζοντας όμως τις καινούργιες μπροσούρες των πολυτελών ξενοδοχείων της Grecotel γι’ αυτό το καλοκαίρι, γέμισε το γραφείο μας μποέμ εικόνες: αιώρες πάνω στην άμμο, καφτάνια κάτω από τους φοίνικες και ριλάξ με καπέλα Παναμά πάνω σε μαξιλάρες στην άμμο στο Kos Imperial, ξυπόλυτοι περίπατοι στους πριβέ κήπους στις βίλες του Cape Sounio, ζωγραφική οκλαδόν πάνω στο γκαζόν με λουλουδάτα φορέματα στο Mandola Rossa στην Κυλλήνη (Grecotel, 210/7480440).