Para siempre
Κρατώντας διαρκώς ζωντανό το ενδιαφέρον μας με νέες πρωτοποριακές αφίξεις, χωρίς όμως να χάνει την κλασική της γοητεία, η Μαδρίτη παραμένει ένας από τους δημοφιλέστερους χειμερινούς προορισμούς της Ευρώπης.
Τόσο κλασικά,τόσο υπέροχα
Ακόμη και μες στο χειμώνα, μόλις βγει λίγος ήλιος, δεν χάνουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα απεριτίφ ή έναν cafe con leche (εσπρέσο με πολύ γάλα) τυλιγμένοι στα παλτά μας σε ένα από τα υπαίθρια καφέ εντός των «τειχών» της Plaza Mayor, της πανέμορφης περίκλειστης πλατείας με τις καμάρες – ιδανική για να σε βάλει στους χαλαρούς ρυθμούς της πόλης. Όταν το πάρετε απόφαση να σηκωθείτε, μην παραλείψετε να χαζέψετε τους πάγκους των γύρω παλαιοπωλείων, όπου μπορεί να πετύχετε μεταξύ άλλων πολύ ενδιαφέροντα παλιά νομίσματα, ή να χαζέψετε τις ατελείωτες σειρές ορίτζιναλ (και αρκετά ακριβών) στολών φλαμένκο, αμέτρητα κοκαλάκια όλων των τύπων και των ποιοτήτων (κοκάλινα για τη μαμά σας, plastic fantastic για την κολλητή σας), βεντάλιες, ανδρικά μπολερό, λιλιπούτειες στολές για τα παιδάκια, παπούτσια σε ένα από τα κλασικά καταστήματα ειδών φλαμένκο σε απόσταση αναπνοής από την Plaza Mayor. Το μουσείο του Πράδο με τους πίνακες του Βελάσκεθ, του Γκόγια, του Ελ Γκρέκο, του Ιερώνυμου Μπος και πολλών ακόμη Grand Masters, αλλά και τις μεγάλες περιοδικές του εκθέσεις, δικαιούται βέβαια τη μερίδα του λέοντος στο sightseeing. Δεν χρειάζεται να φτάσεις στην επιβλητική Gran Sala Basilical με το «Las Meninas» του Βελάσκεθ σε περίοπτη θέση για να πειστείς ότι βρίσκεσαι σε μια από τις σημαντικότερες πινακοθήκες του κόσμου. Το… Πράδο της σύγχρονης τέχνης είναι βέβαια το μουσείο Reina Sofia όπου αντί για τις «Meninas» οι ουρές γίνονται μπροστά στην «Guernica». Εκτός βέβαια από το διάσημο αριστούργημα του Πικάσο, οι μόνιμες συλλογές του μουσείου περιλαμβάνουν μερικά καταπληκτικά έργα του Μιρό και του Νταλί, ενώ από τα προσωπικά μας best of δεν θα μπορούσε να λείπει το σκοτεινό δωματιάκι όπου προβάλλεται ο «Ανδαλουσιανός Σκύλος» του Μπουνιουέλ. Στις κλασικές μαδριγένικες εμπειρίες προσθέστε επίσης τη βόλτα στο πάρκο Buen Retiro, όπου τις Κυριακές θα συναντήσετε διάφορες σκηνές αλμοδοβαρικού κάλλους όπως νεόνυμφα ζευγάρια να απαθανατίζονται μπροστά από το Palacio de Cristal, ένα πολύ όμορφο pavilion εποχής από γυαλί και μέταλλο που φιλοξενεί μάλιστα ενδιαφέρουσες in situ εγκαταστάσεις σύγχρονης τέχνης. Άλλη μια παραδοσιακή κυριακάτικη συνήθεια τόσο των Μαδριγένιων όσο και των τουριστών είναι το Rastro, το Μοναστηράκι της Μαδρίτης, που απλώνεται εδώ και 500 χρόνια κατά μήκος της οδού Ribera de Curtidores. Αξίζει τον κόπο για το όλο τραλαλά, αλλά και για τα σταντ των Μαροκινών με τα δερμάτινα είδη. Συνδυάζεται με μια late μεσημεριανή-early απογευματινή βόλτα για brunch στις γειτονικές Lavapies και Latina, τα πιο ανερχόμενα barrios (γειτονιές) της πόλης, με arty χαρακτήρα και ζωντανά πολυεθνικά στέκια, τώρα που η πάλαι ποτέ εναλλακτική Chueca έχει γίνει πλέον mainstream.
Ζεστή σοκολάτα, tapas και cochinillo: διαχρονικές γεύσεις Μαδρίτης
Μια αχνιστή chocolata con churros είναι τώρα το χειμώνα το απόλυτο έδεσμα για να ξεκινήσετε τη γνωριμία σας με τις μαδριγένικες γεύσεις. Λέγοντας σοκολάτα στη Μαδρίτη εννοούμε ένα πηχτό ζεστό ρόφημα που το τρως μάλλον παρά το πίνεις, βουτώντας τα υφάλμυρα τηγανητά μπαστουνάκια ζυμαριού ονόματι churros. Οι Ισπανοί την απολαμβάνουν τόσο ως πρωινό, απογευματινό, αλλά και after hours «βρόμικο». Στις παλιές τσοκολατερίες οι ηλικιωμένοι κοστουμαρισμένοι σερβιτόροι εξυπηρετούν ένα arty crowd αλλά και γηραιές κυρίες που τα λένε over chocolate. Η απόλυτη τσοκολατερία της Μαδρίτης σε έναν, ανακαινισμένο μεν ρετρό δε, χώρο που συνεχίζει να σερβίρει σοκολάτα από το 1894 είναι η «Chocolateria San Gines» στο ομώνυμο στενάκι πίσω από την Plaza del Sol. Θα επιστρέψουμε εδώ ξημερώματα μετά το κλάμπινγκ – άλλωστε η ώρα αιχμής είναι τέσσερις με έξι το πρωί, αφού η ζεστή σοκολάτα με churros είναι ο… πατσάς των Ισπανών. Γνωρίζοντας το πάθος με το οποίο οι Μαδριλένοι συντηρούν τα στέκια-θεσμούς του παρελθόντος, δεν μας κάνει εντύπωση που το παλιότερο εστιατόριο στον κόσμο (από το 1720) σύμφωνα με το βιβλίο Guinness όχι μόνο βρίσκεται εδώ (συγκεκριμένα στην οδό Cuchilleros, ένα στενάκι off Plaza Mayor), αλλά συνεχίζει να σερβίρει αξιοπρεπέστατο φαγητό στους δεκάδες Ισπανούς κυρίως τουρίστες που γεμίζουν καθημερινά τη ρετρό σάλα με το ξύλινο ταβάνι και τα ασπρόμαυρα πλακάκια. Το πιο δημοφιλές πιάτο είναι το cochinillo (γουρουνάκι γάλακτος). Καλό είναι να κάνετε κράτηση (0034 91 3664217). Βέβαια, το πιο μεγάλο χιτ της ισπανικής κουζίνας είναι τα tapas που στη Μαδρίτη τα τιμούν αναλόγως. Τα περισσότερα tapas bar έχουν και τραπέζια, αλλά το τελετουργικό επιβάλλει τσιμπολόγημα στα όρθια, αφού όταν οι Ισπανοί λένε «πάμε για τάπας» εννοούν ότι θα γυρίσουν τουλάχιστον πέντε tapas bar στο ίδιο βράδυ. Χαμόν, τσορίθο (πικάντικο λουκάνικο), αλλαντικά και μεζέδες όλων των ειδών που προκύπτουν απ’ όλα τα αξιοποιήσιμα μέρη του χοιρινού (π.χ. τσιπς από μάγουλο γουρουνιού ή αυτί γουρουνιού με κόκκινη σάλτσα), μαριναρισμένοι γαύροι και σαρδελίτσες που «στραγγίζουν» πάνω σε φέτες ψωμιού τριμμένες με ντομάτα, ελιές, patatas bravas (ελαφροτηγανισμένα κυβάκια με κόκκινο πιπέρι), κροκέτες μπακαλιάρου, φετούλες τορτίγιας (ομελέτα με πατάτες και λαχανικά) και δεκάδες ακόμη μεζέδάκια τοποθετούνται καθημερινά στην μπάρα των tapas bar και περιμένουν να τα τσιμπήσεις με την οδοντογλυφίδα συνοδεία μιας ριόχα ή μας cava (ισπανικό αφρώδες). Τελειώνοντας το μεζέ σας, μη διστάσετε να πετάξετε κι εσείς τη λερωμένη χαρτοπετσέτα σας στο πάτωμα. Τα καλυμμένα με χαρτοπετσέτες, αποτσίγαρα, κόκαλα και οδοντογλυφίδες μωσαϊκά των μπαρ είναι μέρος της όλης ιεροτελεστίας (όσο κι αν ψάξεις δεν πρόκειται να βρεις τασάκι), όπως και οι μηχανές που πουλάνε τσιγάρα ή η μονίμως ανοιχτή τηλεόραση.
Nightlife: νεο-ρετρό και trendy
Ζωντανή και πρωτοποριακή, αλλά χωρίς να γυρίζει την πλάτη στο παρελθόν, η νυχτερινή ζωή της Μαδρίτης αποτελεί παράδειγμα της downtown διασκέδασης, με πανέμορφες παραδοσιακές γειτονιές και παλιά κτίρια που φιλοξενούν νέες τάσεις.
Δίπλα στα δημιουργικά εστιατόρια και τα μοδάτα clubs υπάρχουν πάντα μπαρ όπως το «Museo Chicote» της Gran Via όπου οι νεο-μποέμ πίνουν τα σέρι τους εκεί όπου στα ’30s έδιναν ραντεβού ο Λόρκα και ο Μπουνιουέλ. Το ούτως ή άλλως έντονο streetlife της Μαδρίτης κορυφώνεται τις πρωινές ώρες στα στενάκια της Chueca, της πιο μοδάτης γειτονιάς της πόλης και καρδιάς του nightlife. Η πρώην υποβαθμισμένη γειτονιά στις παρυφές του κέντρου ανακαλύφθηκε γύρω στα ’80s από τους γκέι (η Μαδρίτη είχε τότε μια πολύ δυνατή γκέι σκηνή στο πλαίσιο της La Movida, του καλλιτεχνικού κινήματος του Αλμοδόβαρ και της παρέας του), που άνοιξαν εδώ τα πρώτα underground clubs, και εξελίχθηκε μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια σε mainstream κέντρο διασκέδασης. Δεκάδες Μαρδιγένοι συνωστίζονται καθημερινά γύρω από την πλατεία της Chueca με προορισμό κάποιο από τα ντιζαϊνάτα bar-restaurants που ξεφυτρώνουν καθημερινά ανάμεσα στα decadent (αλλά εξίσου ζωντανά) tapas bar, ενώ όσο προχωράς προς τη γειτονική Alonso Martinez οι ηλικίες μικράινουν, αφού εδώ βρίσκονται μερικά από
τα πιο δημοφιλή στους teenagers dance clubs της πόλης.
