Φέτος, ας προσπεράσουμε το καθιερωμένο κι αναμενόμενο, ίσως και λίγο βαρετό πλέον, τραπέζι των Χριστουγέννων ή της Πρωτοχρονιάς. Θ΄ απολαύσουμε ένα τραπέζι πρωτόγνωρο, με πιάτα της κρητικής παράδοσης που θα συγκινήσουν και θα εκπλήξουν με τη βαθιά νοστιμιά τους, βγαλμένα μέσα από τις προσωπικές μνήμες του Μανώλη Παπουτσάκη, πασπαλισμένα με γιορτινή διάθεση, τρυφερότητα κι αγάπη. Λατρεμένα υλικά της ελληνικής γης με τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα της εποχής, σε φαγητά με αρχέγονες ρίζες, όπως τα προσάρμοσε στις ανάγκες της με απαράμιλλη σοφία η νοικοκυρά της παράδοσης, μεταφρασμένα με σεβασμό από το χέρι του εμπνευσμένου σεφ, για ένα γεμάτο χρώματα κι αρώματα γιορτινό τραπέζι.
Ο λόγος στον Μανώλη Παπουτσάκη, που προλογίζει από καρδιά κάθε συνταγή του, παρασύροντάς μας σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι στη γαστρονομική παράδοση και τη λαογραφία της πατρίδας του.
Σούπα με ξινόχοντρο και απάκι
Στα βαριά κρύα τρώγαμε σούπα με ξινόχοντρο. Ο ίδιος έμπαινε και μέσα σε μαγειρευτά, στα γεμιστά, σε σούπες με κρέας, στους χοχλιούς, στις μελιτζάνες. Ξινόχοντρος ο μέγας, ο παρηγορητικός. Ξινόχοντρος ο ταπεινός πολέμιος της πείνας, του μαγειρικού αδιέξοδου, ο βασιλιάς της φτωχικής μας κουζίνας.
Η μυρωδιά από το ξινισμένο, λιπαρό αιγοπρόβειο γάλα σού τρέλαινε τη μύτη, καθώς μαγειρευόταν με το σπασμένο στάρι πάνω στην παραστιά. Μόλις χύλωνε καλά, ένα μέρος έμπαινε σε πιατάκια και το τρώγαμε σαν φρέσκια κρέμα αφού κρύωνε, ενώ το μεγαλύτερο μέρος έμπαινε πάνω σε αυτοσχέδιες σίτες, κομμάτια-κομμάτια, για να στεγνώσει και ν’ αποθηκευτεί μέσα σε πάνινες μαξιλαροθήκες για το χειμώνα.
Μέσα στην καμινάδα της παραστιάς, είχε σφηνώσει χοντρά καλάμια κομμένα από τον ποταμό. Πάνω σ’ αυτά, κρεμούσε τα μακρόστενα χοιρινά κοψίδια που τα ‘χε περάσει από αλάτι, ξίδι, κύμινο, πιπέρι και ρίγανη ξερή. Τ’ άφηνε να καπνίζονται –έριχνε και φασκομηλιές και μαντζουράνες να σιγοκαίγονται– και να στεγνώνουν για μέρες και τα συντηρούσε εκεί, καθώς η ζέστη και η κάπνα ήταν μέρος αφιλόξενο για κάθε οργανισμό που θα μπορούσε να τα χαλάσει. Καμιά φορά, έκοβε λεπτές φετούλες και τις περνούσε από ένα τηγάνι με λίγο λάδι: δίπλα στη σούπα με τον ξινόχοντρο, έκανε τη διαφορά. Κορόιδευε επιδεικτικά τη φτώχεια, με 2-3 μπουκίτσες απάκι…
Υλικά:
- 500 γραμ. ξινόχοντρος Κρήτης
- 3 μεγάλα, ξερά λευκά κρεμμύδια
- 50 γραμ. στακοβούτυρο
- 50 ml εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
- 2 L ζωμός λαχανικών (ή νερό)
- 1 σκελίδα σκόρδο
- 200 γραμ. απάκι Κρήτης
- αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
Σε μια κατσαρόλα θερμαίνουμε το βούτυρο και το ελαιόλαδο. Σοτάρουμε τα κρεμμύδια ψιλοκομμένα κι έπειτα το σκόρδο, ώστε να μαλακώσουν καλά, χωρίς να πάρουν χρώμα. Στη συνέχεια, σπάμε τον ξινόχοντρο σε μικρότερα κομμάτια και τον ρίχνουμε στην κατσαρόλα να σοταριστεί ελαφρά κι αυτός. Προσθέτουμε το ζωμό λαχανικών και σιγοβράζουμε μέχρι να μαγειρευτεί εντελώς ο ξινόχοντρος. Αλατιποπερώνουμε και αλέθουμε με το ραβδομπλέντερ μέχρι να έχουμε μια λεία και σχετικά πηχτή σούπα. Σωτάρουμε λεπτές φέτες από το απάκι σε λίγο ελαιόλαδο και σερβίρουμε πάνω στη ζεστή σούπα.
Πρασοσέλινο με σταφίδες και ρόδι
"Πάμε να μαζέψουμε χόρτα!" Η χρησιμοποιημένη πλαστική σακούλα και το ξεφτισμένο μαχαίρι από ένα παλιό σερβίτσιο, ακονισμένο σε μια σιδερόπετρα. Υπήρχε ένα κρυφό χωράφι, που γέμιζε αγριόπρασα. Πιο μικρά και πιο σπιρτόζικα στη γεύση από αυτά τα καλλιέργειας, που όμως κι εκείνα, αν δεν είναι ζορισμένα με λιπάσματα, κρατούν νοστιμιά και γευστική ταυτότητα. Με αυτά τα άγρια πρασάκια κάνεις το πιο νόστιμο πρασόρυζο. Το δικό μου λεμονάτο πρασόρυζο έχει σταφίδες και ζωντανό ρόδι, κληρονομιά των τουρκοκρητικών. Φαγητό απλό, φτωχικό, μα που ζεσταίνει την καρδιά και χορταίνει το στομάχι τις δύσκολες ημέρες του λιομαζόματος. Το πράσο είναι μαγικό υλικό. Χωρίς αυτό η μαγειρική θα ήταν κουτσή.
Υλικά
- 8 πράσα μέτρια σε πάχος
- 1 ξερό κρεμμύδι
- 250 γραμ. ρύζι Καρολίνα
- 200 ml εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
- 100 ml λευκό κρασί
- Χυμός και ξύσμα από μισό λεμόνι
- 1 δαφνόφυλλο
- τα σπόρια από ένα ρόδι
- 50 γραμ. μαύρες σταφίδες
- λίγα μυρώνια
- αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε και πλένουμε σχολαστικά τα πράσα. Αφαιρούμε τα σκληρά πράσινα φύλλα και τα βράζουμε σε 1 λίτρο νερό με το δαφνόφυλλο, για να πάρουμε τον ζωμό τους. Κόβουμε τα πράσα σε ροδέλες πάχους ενός εκατοστού. Θερμαίνουμε σε κατσαρόλα το μισό ελαιόλαδο. Σοτάρουμε ψιλοκομμένο το ξερό κρεμμύδι και το σκόρδο και στη συνέχεια τα πράσα. Σβήνουμε με το κρασί. Αναδεύουμε απαλά, για να μη διαλυθούν τα πράσα. Σ’ ένα άλλο σκεύος, περνάμε το ρύζι από το υπόλοιπο ελαιόλαδο για 2 λεπτά σε μέτρια φωτιά και ενώνουμε σε ένα σκεύος. Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε το ζωμό από τα φύλλα του πράσου. Λίγο πριν να είναι έτοιμο το πρασόρυζο, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και το ξύσμα, τις σταφίδες και στο τέλος το ρόδι. Γαρνίρουμε με λίγα φυλλαράκια από μυρώνι και λίγο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.
Σαλάτα με ψητά λαχανικά του χειμώνα
"Ό,τι δώσει ο κήπος"! Κήπο (μποστάνι), βάζαμε άλλο κάθε εποχή. Το χειμώνα φυτεύαμε λάχανα, μαρούλια, κουνουπίδια, πράσα, καρότα, σέλινα, παντζάρια, ραπανάκια. Τα μπρόκολα ακόμα δεν τα ξέραμε. Με αυτά πορευόμασταν όλη την εποχή των κρύων. Η σαλάτα αυτή είναι μια ωδή στο χειμωνιάτικο μποστάνι. Κάθε λαχανικό κρατά την ταυτότητά του, μα ταυτόχρονα συνδιαλέγεται με τα υπόλοιπα, κάνοντας το σύνολο ένα αρμονικό μωσαϊκό γεύσεων. Σε χορταίνει –τρώγεται και ως γεύμα κανονικό– και σε γεμίζει ενέργεια και θρέψη. Η σαλάτα αυτή είναι το καθρέφτισμα του χειμωνιάτικου χώματος στην ψυχή μας.
Υλικά
- 200 γραμ. κουνουπίδι
- 200 γραμ. πράσο κομμένο σε φέτες
- 200 γραμ. μπρόκολο
- 200 γραμ. μανιτάρια
- 200 γραμ. παντζάρι
- 200 γραμ. κολοκύθα
- 100 γραμ. σελινόριζα
- 1 πιπεριά κόκκινη
- 1 ξερό κρεμμύδι σε φέτες
- 1 σκελίδα σκόρδο
- 150 ml εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
- φιλέτα από 2 πορτοκάλια
- χυμός από ½ λεμόνι
- 20 ml ξίδι
- 1 κ.γλ. ρίγανη ξερή
- λίγα πράσινα μυρωδικά
- αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
Βράζουμε σε αλατισμένο νερό το κουνουπίδι, να μαλακώσει ελαφρώς. Στο ίδιο νερό βράζουμε τη σελινόριζα. Στη συνέχεια, ολόκληρα και ακαθάριστα τα παντζάρια (αν έχουμε υπομονή, γίνονται πιο νόστιμα ψητά στον φούρνο) και τα ξεφλουδίζουμε. Δεν θέλουμε να μαλακώσουν εντελώς τα λαχανικά, τα θέλουμε τραγανά γιατί θα τελειώσουν στο φούρνο όλα μαζί.
Σ’ ένα ταψί τοποθετούμε το κουνουπίδι, το παντζάρι κομμένο, το μπρόκολο και τη σελινόριζα. Το πράσο σε φέτες, τα μανιτάρια κομμένα σε φέτες, την πιπεριά και το κρεμμύδι σε φέτες, την κολοκύθα σε χοντρό καρέ και το σκόρδο ψιλοκομμένο. Προσθέτουμε τα 100 ml ελαιόλαδο, το αλάτι και το πιπέρι και αναδεύουμε τα υλικά καλά. Το ταψί χρειάζεται να είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να μην καλύπτει το ένα λαχανικό το άλλο, για να μη βράσουν. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για περίπου 7-10 λεπτά (ελέγχουμε με μαχαίρι το βαθμό ψησίματος). Αφαιρούμε. Σε μια μπασίνα αναδεύουμε τη ζεστή σαλάτα με το υπόλοιπο ελαιόλαδο, το ξίδι, το λεμόνι και την ξερή ρίγανη με όλα τα ζουμιά που έχουν αφήσει στο ταψί. Τελειώνουμε με τα φιλέτα πορτοκαλιού.
Σερβίρουμε μ΄ ένα λευκό, κρεμώδες ελληνικό τυρί της αρεσκείας μας (π.χ. γαλομυζήθρα ή κατίκι) και λίγα φρέσκα πράσινα μυρωδικά.
Κάστανα με μανιτάρια στιφάδο στην κατσαρόλα
Το Έλος στα Εννιά Χωριά των Χανίων είναι ένας ευλογημένος τόπος, με πολλές αιωνόβιες καστανιές και άγριους αμανίτες. Λίγοι οι μυημένοι στο μάζεμα των μανιταριών, γνώστες που κρατούν κρυφά τα μέρη με τους αμανίτες και δύσκολα φανερώνουν τα μυστικά τους. Εκεί, κάποιοι ντόπιοι μαγειρεύουν τα κάστανα μαζί με τα μανιτάρια στην κατσαρόλα. Μια ωδή στην απλότητα, την εντοπιότητα και τη βαθιά νοστιμιά.
Τα κάστανα είναι για μένα η καρδιά του χειμώνα. Είναι η καψαλισμένη τους μυρωδιά στην ξυλόσομπα, είναι το καλύτερο συνοδευτικό μαζί με το ωμό λάχανο και τις τσακιστές ελιές για τη ρακή και τον Μαρουβά, είναι η Κρήτη το χειμώνα. Και, αλήθεια, τι να το κάνεις το κρέας όταν έχεις νόστιμους αμανίτες;
Υλικά
- 400 γραμ. κάστανα Κρήτης
- 600 γραμ. κρεμμυδάκια στιφάδου
- 400 γραμ. μανιτάρια της αρεσκείας σας (άγρια ή καλλιεργημένα)
- 1 ξερό κρεμμύδι
- 1 σκελίδα σκόρδο
- 150 ml εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
- 100 ml λευκό ξηρό κρασί
- 100 ml ερυθρό ξηρό κρασί
- 1 γεμάτη κ.γλ. πελτέ
- 20 ml ξίδι ερυθρό
- 1 δαφνόφυλλο
- 1 πρέζα κύμινο
- 1 πρέζα κανέλα σε σκόνη
- 4 κόκκοι μπαχάρι
- 1 πρέζα γαρίφαλο τριμμένο
- λίγη φρέσκια ρίγανη
- αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση
Χαράζουμε τα κάστανα, τα μουσκεύουμε ελαφρά και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 220 βαθμούς στις αντιστάσεις, για 5 λεπτά. Αφαιρούμε από το φούρνο και τα καθαρίζουμε με γάντια όσο είναι ακόμα καυτά, γιατί έτσι ξεφλουδίζονται πολύ εύκολα. Τ’ αφήνουμε στην άκρη. Σε μια κατσαρόλα, σοτάρουμε στο ελαιόλαδο τα καθαρισμένα κρεμμυδάκια στιφάδου μέχρι ν’ αρχίσουν να παίρνουν χρυσαφί χρώμα. Στη συνέχεια, προσθέτουμε ψιλοκομμένο και το ξερό κρεμμύδι με το σκόρδο, τη δάφνη, τα μπαχαρικά και τον πελτέ. Σβήνουμε με το μείγμα των κρασιών και το ξίδι. Αφού φύγει το αλκοόλ, αλατοπιπερώνουμε, χαμηλώνουμε τη φωτιά, σκεπάζουμε και σιγομαγειρεύουμε τα κρεμμύδια μέχρι να μαλακώσουν (κανονικά δεν χρειάζεται προσθήκη υγρασίας, τα κρεμμύδια έχουν αρκετή ν’ απελευθερώσουν). Σ’ ένα τηγάνι σοτάρουμε σε ελαιόλαδο τα μανιτάρια μας, κομμένα. Όταν τα κρεμμύδια είναι σχεδόν έτοιμα, προσθέτουμε στην κατσαρόλα τα μανιτάρια και τα κάστανα και μαγειρεύουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά άλλα 5 λεπτά χωρίς να αναδεύουμε επιθετικά, για να μη σπάσουμε τα κάστανα και τα κρεμμύδια. Αφήνουμε ανοιχτή την κατσαρόλα για 15 λεπτά εκτός φωτιάς και σερβίρουμε με λίγα φύλλα φρέσκιας ρίγανης.
Χοιρινό με κυδώνια και αμύγδαλα
Το χειμώνα, τα κυδώνια έρχονται ν΄ αντικαταστήσουν τις γλυκοφάγωτες πατάτες. Είναι, όμως, πολύ πιο ιδιαίτερα, καθώς πέρα από τη βουτυράτη και γλυκιά τους γεύση κρατούν, ακόμα και μαγειρεμένα, λιγάκι από τη στυφάδα και την υπέροχη οξύτητά τους. Έτσι, σε συνδυασμό με το λιπαρό χοιρινό κρέας, έρχονται να δώσουν ισορροπία και ιδιαίτερη εκφραστικότητα, καθώς σιγοψήνονται παρέα στο φούρνο, αγκαλιάζοντας με το γλυκό τους άρωμα το κατεξοχήν κρέας των Χριστουγέννων.
Ανεξίτηλη στο στόμα η γεύση από το ωμό κυδώνι. Η γιαγιά μου, για να με περιπαίξει, μου έδινε να δοκιμάσω ωμό κυδώνι. Τόσο στυφό, που κολλούσε το στόμα μου και οι εκφράσεις του προσώπου μου την έκαναν να γελάει. "Δεν μ’ αρέσει καθόλου το κυδώνι!" της φώναζα, κι εκείνη με κερνούσε λιγάκι γλυκό του κουταλιού κυδώνι, που είχανε κάνει μαζί με τη μάνα μου, για να με αποζημιώσει. "Τώρα, όμως, σ’ αρέσει το κυδώνι, ε;"
Όταν κόβαμε τα τσάγαλα νωρίς –πριν πρασινίσουν όπως πρέπει– είχανε την ίδια επιθετική στυφάδα. Ήμασταν, όμως, ανυπόμονοι. Μόλις μεστώνανε λιγάκι, ήταν ο καλύτερος δροσερός και τραγανός μεζές. Την εποχή που, καλά μεστά πια, τα μαζεύαμε από τις αμυγδαλιές ραβδίζοντας το δέντρο, περιμέναμε πώς και πώς να γευτούμε τον τραγανό σπόρο, συνθλίβοντας με μια πέτρα τον σκληρό φλοιό του. Πόσοι από εμάς έχουν δει ολόκληρο τον κύκλο μιας αμυγδαλιάς από κοντά; Από την ανθοφορία μέχρι και τη συλλογή του καρπού;
Όλα αυτά, δίνουν ένα σπουδαίο μάθημα: μη βιάζεσαι ν’ απαξιώσεις καμία πρώτη ύλη. Όλες έχουν τον τρόπο τους και το χρόνο τους για να γίνουν φορείς μεγάλης και διαφορετικής νοστιμιάς. Αρκεί να εκπαιδευτείς σε αυτήν.
Υλικά
- 1 κιλό χοιρινός λαιμός χωρίς οστό, κομμένος σε μερίδες των 100 γρ.
- 6 κυδώνια καθαρισμένα από το φλοιό και τα σπόρια και κομμένα "κυδωνάτα"
- 100 γραμ. λευκά ωμά ολόκληρα αμύγδαλα
- 2 ξερά κρεμμύδια
- 1 σκελίδα σκόρδο
- 500 ml ζωμός λαχανικών
- χυμός και φλούδα από ένα πορτοκάλι
- 200 ml λευκό ξηρό κρασί
- 20 ml λευκό ξίδι
- 100 γραμ. βούτυρο
- 100 ml εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
- αλάτι, πιπέρι, κύμινο
Εκτέλεση
Σε μια κατσαρόλα (αρκετά πλατιά, ώστε το κρέας ν’ απλώνεται σε μία στρώση) προσθέτουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρέας, όλες τις επιφάνειές του, μέχρι να ροδίσει. Αφαιρούμε από την κατσαρόλα το κρέας και μέσα στο ίδιο σκεύος ρίχνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το σκόρδο. Αφού μαλακώσει το κρεμμύδι, ξαναβάζουμε το κρέας στην κατσαρόλα και σβήνουμε με το ξίδι και το κρασί. Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε 2 καλές πρέζες κύμινο και προσθέτουμε ζωμό λαχανικών, ώστε να καλύπτεται μέχρι τη μέση το κρέας μας. Σκεπάζουμε και μαγειρεύουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά, για περίπου μία ώρα. Σ’ ένα τηγάνι προσθέτουμε το βούτυρο και σοτάρουμε τ’ αμύγδαλα ώστε να πάρουν χρυσαφί χρώμα. Συνεχίζουμε με τα κυδώνια. Σβήνουμε με το χυμό του πορτοκαλιού. Αλατοπιπερώνουμε και τ’ αφήνουμε σε χαμηλή φωτιά για 5 λεπτά, αναδεύοντας απαλά. Σ’ ένα ταψί ενώνουμε το χοιρινό από την κατσαρόλα, τα αμύγδαλα και τα κυδώνια μαζί με όλα τα ζουμιά και τις φλούδες πορτοκαλιού. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 20 λεπτά, μέχρι να μαλακώσει εντελώς το κρέας και να ψηθούν τα κυδώνια.
Πορτοκαλόπιτα
"Πάμε στο περβόλι να μαζώξουμε πορτοκάλια". Το περιβόλι με τα εσπεριδοειδή είναι η προσομοίωση του παραδείσου. Δίπλα στην κοίτη του ποταμού, πάνω σ’ ένα καταπράσινο υγρό πέπλο, στέκουν αγέρωχες οι πορτοκαλιές, οι μανταρινιές, οι λεμονιές και οι νεραντζιές. Φορτωμένες με τους καρπούς τους, σαν τα φυσικά χριστουγεννιάτικα δέντρα μιας άλλης ζωής μέσα στη φύση, λαμπυρίζουν αρώματα.
Πόσα βράδια δεν τρώγαμε ένα αλατισμένο πορτοκάλι κι αφήναμε τις φλούδες του να καψαλίζονται πάνω στη σόμπα για να σκορπούν μεθυστικά το άρωμά τους από τα έλαια. Αποσπερίσματα με πορτοκάλια από το περβόλι. Άλλες πάλι φλούδες, τις κρεμούσαμε πάνω από τη σόμπα να ξεραθούν για να τις βάλουμε στη φασολάδα ή στο χοιρινό της κατσαρόλας. Η πορτοκαλόπιτα αυτή, γεμάτη αρώματα και νοστιμιά, δεν μοιάζει με τα σύγχρονα επιδόρπια. Το φύλλο το αγοράζαμε από το ζαχαροπλαστείο στο Καστέλι, όταν κατεβαίναμε για τα ψώνια των ημερών. Τότε, τα γλυκά ήταν στιβαρά, λιγωτικά, χορταστικά, γιατί δεν ήταν για κάθε μέρα. Το γλυκό ήταν συνυφασμένο με τη γιορτή. Με την ξεχωριστή περίσταση. Επομένως και για μας, σπουδαίο και σπάνιο.
Υλικά
- 1 συσκευασία φύλλο Βηρυτού ή φύλλο κρούστας
- 5 αβγά
- 200 γραμ. ζάχαρη
- 2 μεγάλα πορτοκάλια ακέρωτα, ξύσμα και χυμό
- 2 πορτοκάλια καθαρισμένα σε φέτες (θέλουμε και από αυτά το ξύσμα)
- 400 γραμ. γιαούρτι πρόβειο
- 1 βανίλια
- 200 γραμ. βούτυρο
- 1 πρέζα αλάτι
- 1 κ.γλ. μπέικιν πάουντερ
- 1 κ.σ. αλεύρι
- Για το σιρόπι
- 200 γραμ. μέλι θυμαρίσιο
- 200 γραμ. νερό
- χυμός από μισό λεμόνι
- 1 ξύλο κανέλας
Εκτέλεση
Ξεπαγώνουμε το φύλλο και το κόβουμε σε φέτες. Το μαδάμε και το αφήνουμε απλωμένο να στεγνώσει σε ξηρό και ζεστό μέρος, για μία ώρα. Αναμειγνύουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά (εκτός από τις πορτοκαλόφετες) και χτυπάμε με σύρμα μέχρι να έχουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Βουτυρώνουμε ένα ταψί και αλευρώνουμε ελαφρά, στρώνουμε τα φύλλα περιχύνοντας με το μείγμα και από πάνω βάζουμε κυκλικά τις πορτοκαλόφετες. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 45 λεπτά. Ετοιμάζουμε εν τω μεταξύ το σιρόπι, βράζοντας τα υλικά για 5 λεπτά, και το αφήνουμε να κρυώσει. Σιροπιάζουμε την καυτή πορτοκαλόπιτα με το κρύο σιρόπι. Αφήνουμε να τραβήξει και σερβίρουμε.
