Το γεγονός πως το Ντουμπρόβνικ αποτέλεσε το ιδανικό backdrop για τα γυρίσματα της μεγαλύτερης HBO εμμονής μας στην προ-covid εποχή, θα έπρεπε να είναι αρκετό για να θεωρηθεί επιβεβλημένη μια ταξιδιωτική επίσκεψη. Αλλά η επιθυμία να ανακαλέσω την αύρα του Game Of Thrones να με πλημμυρίζει στους δρόμους του King’s Landing (κατά προτίμηση δίχως το Walk of Shame), όπου περπάτησαν και οι πρωταγωνιστές, δεν ήταν ο μοναδικός λόγος για να θέλω να επισκεφτώ το Μαργαριτάρι της Αδριατικής. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και το ότι αγαπώ τις παλιές πόλεις και τις καστροπολιτείες· και το Ντουμπρόβνικ διαθέτει και τα δύο.
Η άφιξή μου γίνεται νωρίς το πρωί, μετά από μια πτήση μόλις μίας ώρας και σαράντα λεπτών από την Αθήνα και από το λεωφορείο του αεροδρομίου, φτάνοντας στην πόλη, αντικρίζω ένα συνονθύλευμα από αναγεννησιακά και μπαρόκ κτίρια μ’ ένα χαλί από πορτοκαλί κεραμοσκεπές, περιτριγυρισμένα από τα εντυπωσιακά πέτρινα τείχη της πόλης, με φόντο τα σμαραγδένια νερά της Αδριατικής. Πραγματικά, εντυπωσιακό σαν θέαμα, ιδίως όταν λούζεται από το ζωηρό φως του ηλίου.
Περιήγηση στην καστροπολιτεία
Για τις πρώτες μέρες η βούληση της τσέπης μας υπερίσχυσε πανηγυρικά, καθώς είχαμε κλείσει ένα airbnb (δυστυχώς) έξω από την παλιά πόλη και είχαμε αφήσει τις υπόλοιπες μέρες χωρίς κράτηση για το ενδεχόμενο που θέλαμε να επισκεφτούμε κάποια άλλη πόλη εκεί κοντά, όπερ και εγένετο. Αλλά πρώτα ας πάμε μια βόλτα στο Ντουμπρόβνικ. Η είσοδος στην καστροπολιτεία, που αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1979, γίνεται από την Πύλη Pile, με τα γοτθικά στοιχεία, που χρονολογείται από το 1537 και οδηγεί σε μια εσωτερική πύλη του 1460. Και το ταξίδι στον χρόνο ξεκινάει! Στην αρχή βρίσκεται και η είσοδος για τα τείχη, - ένα από τα καλύτερα διατηρημένα οχυρωματικά συστήματα στην Ευρώπη- που έχουν μήκος σχεδόν 2 χιλιομέτρων και ύψος 25 μέτρων, πάνω στα οποία μπορείτε να περπατήσετε για να δείτε την πόλη από ψηλά και να ανακαλύψετε τους πύργους, τις επάλξεις και τα φρούρια, που προστατεύουν την πόλη εδώ και αιώνες. Μια διαδρομή που συγκαταλέγεται στο top10 των παγκόσμιων ταξιδιωτικών εμπειριών.
Το Ντουμπρόβνικ αφήνει μια επίγευση Ιταλίας, τόσο οπτικά όσο και γαστριμαργικά, αφού έχει επηρεαστεί από την ιταλική και βενετσιάνικη κουλτούρα, λόγω της ιστορικής σύνδεσης της περιοχής με τη Βενετία. Φρέσκα θαλασσινά, ελαιόλαδο, βότανα και λαχανικά πρωταγωνιστούν στην τοπική γαστρονομία. Γεγονός που, για μένα προσωπικά, ανεβάζει τις μετοχές του προορισμού με συνοπτικές διαδικασίες. Τα πετρόχτιστα σοκάκια με τις γλάστρες με τα χρωματιστά λουλούδια και τις απλωμένες μπουγάδες προσφέρουν μια αίσθηση οικειότητας. Και όταν πέφτει το ηλιοβασίλεμα, τα χρώματα του ουρανού που διακρίνονται από τη Laca - Stradum, τον υπέροχο κεντρικό πεζόδρομο του Ντουμπρόβνικ, είναι πραγματικά μαγεία!
Το σιντριβάνι Onofrio, η Εκκλησία του Αγίου Σωτήρος, ένα από τα ελάχιστα κτίρια που άντεξαν στον σεισμό του 1667, το μοναστήρι των Φραγκισκανών με την σκεπαστή στοά του 14ου αιώνα, η πλατεία Luza, εκεί όπου παλαιότερα βρίσκονταν η αγορά, ο Πύργος του Ρολογιού και το Παλάτι Sponza, το τρίτο παλαιότερο σε λειτουργία φαρμακείο στην Ευρώπη που χρονολογείται από το 1391 αλλά και το Café Festival, ετών 89, με τη γευστική του σοκολάτα είναι τα τοπόσημα του Ντουμπρόβνικ που (εκ των πραγμάτων) δε γίνεται να προσπεράσετε. Η καρδιά της πόλης πάλλεται σε όλα αυτά τα σημεία, στα σοκάκια που καταλήγουν σε πλατείες και εκκλησίες, σε χαριτωμένα café, γκαλερί και εστιατόρια που σας τραβάνε από τη μύτη.
Το νησάκι με την καλύτερη παραλία γυμνιστών στον κόσμο
Μια ανάσα από το Ντουμπρόβνικ, -μόλις 10 λεπτά με καραβάκι- βρίσκεται το νησί Lokrum (διάσημο για τις απόμερες παραλίες του, μια εξ’ αυτών ψηφισμένη ως η καλύτερη παραλία γυμνιστών στον κόσμο) με καταπράσινη βλάστηση, ένα βοτανικό κήπο που φιλοξενεί παγώνια και 200 είδη φυτών, μια μικρή λίμνη με θαλασσινό αλάτι, ονόματι Νεκρά Θάλασσα, ένα οχυρό στην κορυφή ενός λόφου (το Fort Royal Castle), που κατασκευάστηκε από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα το 1806 και ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι των Βενεδικτίνων του 11ου αιώνα (όπου βρίσκεται και ο Iron Throne). Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο (γνωστό και εκτός Κροατίας), οι μοναχοί οργισμένοι που εκδιώχθηκαν μετά την πώληση της νήσου σε 9 πολίτες του Ντουμπρόβνικ το 1798, καταράστηκαν το νησί. Μια κατάρα που επαληθεύτηκε σε όλους τους ιδιοκτήτες, που πέθαιναν ή έχαναν την περιουσία τους μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα. Μέχρι και σήμερα, κανείς δεν επιτρέπεται να περάσει μία ολόκληρη ημέρα στη νήσο Lokrum. Ποιος θα ήθελε, άλλωστε, να δοκιμάσει την τύχη του (ακόμη και αφού κάτσει στον Iron Throne);
Όταν η τουρισμός σπάει τα κοντέρ
Αυτά που παρέλειψα να πω είναι κι αυτά που μ' έκαναν να απογοητευτώ από το Ντουμπρόβνικ. Τα πολυάριθμα πούλμαν έξω από την πύλη, οι ορδές τουριστών με τα μπουλούκια των groups σε μια πολύ μικρή παλιά πόλη, η εμπορευματοποίηση του μέρους σε σχέση με το Game of Thrones (που αποδείχτηκε ευλογία αλλά και κατάρα) και οι –πραγματικά- εξωφρενικές τιμές παντού, αποκαθηλώνουν τη μαγεία και την αυθεντικότητα του τόπου. Τόσο πολύ που αναγκάστηκα να αναζητήσω κάποιον άλλο κοντινό προορισμό της Βαλκανικής Χερσονήσου, ώστε να βιώσω μια πιο αυθεντική εμπειρία. Κάπως έτσι βρέθηκα στο Μόσταρ, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, αλλά αυτή είναι μια άλλη ταξιδιωτική περιπέτεια. Επιστρέφοντας, για την τελευταία διαμονή στο Ντουμπρόβνικ, έκλεισα ένα airbnb μέσα στην παλιά πόλη γιατί τα πήγαινε-έλα από τη νέα πόλη (που σημειωτέον είναι κάπως αδιάφορη) στην παλιά με είχαν κουράσει. Η εμπειρία διαμονής είναι σαφώς καλύτερη μέσα στα τείχη, καθώς μπορείτε να απολαύσετε τη γραφική κροατική πολιτεία όταν τα πούλμαν αναχωρούν, αργά το απόγευμα, η πόλη ρίχνει τους ρυθμούς της και για κάποιες ώρες μπορείτε να την απολαύσετε με ηρεμία.
Υπάρχει αντίδοτο στην τουριστική φρενίτιδα;
Τα τελευταία χρόνια, το Ντουμπρόβνικ παλεύει με τον υπερτουρισμό, ένα θέμα που μας είναι αρκετά οικείο, αφού το αντιμετωπίζουμε κι εμείς στη Σαντορίνη. Αρκεί να αναλογιστείτε πως το Ντουμπρόβνικ είναι μια μικρή πόλη με 40.000 κατοίκους αλλά τους καλοκαιρινούς μήνες σε αυτό τον αριθμό προστίθενται 15.000 τουρίστες...ανά ημέρα. Αυτό καθιστά το Ντουμπρόβνικ –υπολογιζόμενο ανά κάτοικο- την πόλη με τις περισσότερες επισκέψεις σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Ο δήμαρχος Μάτο Φράνκοβιτς προσπαθεί να περιορίσει τη ροή των επισκεπτών με διάφορες πρακτικές, μειώνοντας τον αριθμό των κρουαζιερόπλοιων που επιτρέπεται να ελλιμενίζονται στο Ντουμπρόβνικ σε τρία πλοία τη μέρα, τα οποία μπορούν να μείνουν μέχρι οκτώ ώρες το πολύ, τη μείωση των τραπεζοκαθισμάτων κατά 40% προκειμένου να υπάρχει διαθέσιμος περισσότερος δημόσιος χώρος αλλά και των υπαίθριων πάγκων πώλησης σουβενίρ σε ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό. Από τις αρχές του 2024, επίσης, δεν επιτρέπεται η δημιουργία νέων διαμερισμάτων σε πολυκατοικίες για ενοικίαση σε τουρίστες, ενώ ο δήμος άρχισε να αγοράζει ακίνητα στην ιστορική παλιά πόλη και να εγκαθιστά εκεί νεαρές οικογένειες με παιδιά. Ας ελπίσουμε ότι οι τοπικές αρχές θα μπορέσουν να διατηρήσουν την ισορροπία μεταξύ τουρισμού και τοπικής βιωσιμότητας, ώστε μια τόσο όμορφη πόλη σαν αυτή, να μην χάνει την ταυτότητά της.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Στο The Pucic Palace (Od Puča 1, thepucicpalace.com) ένα αρχοντικό του 18ου αιώνα με την πολυτέλεια του μεσογειακού μπαρόκ στην καρδιά της παλιάς πόλης.
Η Villa Leoni (villaleoni.com), σε κοντινή απόσταση με τα πόδια από την παλιά πόλη και θέα στην Αδριατική θάλασσα, χωρίζεται σε δύο πέτρινα σπίτια, το House Tina (Buića 14) και το House Sofia (Petra Krešimira IV 22) με επιμέρους δωμάτια.
Στο Dubrovnik Old Town Apartments (Zamanjina ulika 12) με καλαίσθητα δωμάτια, στο κέντρο της πόλης με θέα θάλασσα.
ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ
Στο φινετάτο Nautika (nautikarestaurants.com), που θεωρείται από τα καλύτερα εστιατόρια στο Ντουμπρόβνικ. Με επικεφαλής τον σεφ Mario Bunda, η γαστρονομική ομάδα του εστιατορίου μετατρέπει τα πιο φρέσκα τοπικά υλικά σε εξαιρετικά πιάτα.
Σ’ έναν σχεδόν απομονωμένο δρόμο της παλιάς πόλης, πλησίον του ενυδρείου, η οικογενειακή Trattoria Carmen (trattoria-carmen-dubrovnik.com) βάζει τη ντόπια ψυχή της στην παραδοσιακή ιταλική κουζίνα με καθημερινές προμήθειες από τοπικούς ψαράδες και αγρότες. Στα must της γευστικής δοκιμής το λομβαρδικό osso buco (μοσχαρίσιο μπούτι με λαχανικά) και οι τηγανίτες χταποδιού.
