Οποιος έχει επισκεφτεί τη Σίφνο γνωρίζει πως η ανατολική ακτογραμμή, ειδικά η περιοχή της Παναγιάς Πουλάτης, έχει μια μαγική φόρτιση, μια σχεδόν μαγνητική ενέργεια. Η απλόχερη, ανεμπόδιστη θέα, το έντονο μπλε, η διακριτική παρουσία της "μπιμπελό" Παναγιάς και ο γραφικός οικισμός του Κάστρου νοτιότερα στοιχειοθετούν ένα τοπίο που εκφράζει συμπυκνωμένα πολλές από τις ποιότητες του νησιού. Σε αυτό το φόντο συναντώ την Ισιδώρα Χανδέλη και τον Μίλτο Σαλεμή, το δυναμικό δίδυμο που διακριτικά κρύβεται πίσω από τα ηνία του συμπλέγματος φιλοξενίας "Verina", σε μια από τις δεξιοτεχνικά προστατευμένες από τον αέρα και το φως γωνιές του "Verina Astra" (2284031440).
Ούτε το "Verina" αλλά ούτε και το ζευγάρι είναι νέες αφίξεις στη συγκεκριμένη περιοχή, πολλώ δε μάλλον στο νησί. Το κεντρικό κατάλυμα της οικογένειας Verina ξεκίνησε με διαφορετική μορφή τη λειτουργία του εκεί το 2008, ενώ το ζευγάρι δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για τους παλιούς θαμώνες του νησιού, καθώς η σχέση έρωτα με το νησί και η παρουσία τους σε αυτό μετρούν χρόνια. Ο Μίλτος και η Ισιδώρα λοιπόν, ως δημιουργοί του πονήματος που έχει εγκαινιάσει στην εν λόγω περιοχή αλλά και στο νησί ευρύτερα ένα νέο κεφάλαιο premium φιλοξενίας αλλά και ως εις βάθος γνώστες του τόπου, είναι οι πλέον κατάλληλοι για να μας μυήσουν στον προσωπικό τους "ρυθμό" και τη δική τους Σίφνο.
Η τοποθεσία μοιραία αποτελεί αφετηρία της συζήτησής μας, εστιάζοντας στην πλήρη ένταξη του χώρου σε αυτήν. Η κλίμακα, η επιλογή και χρήση των υλικών και ο σχεδιασμός μαρτυρούν οξυμμένη ευαισθησία και ευλαβική συνέπεια στη διατήρηση και ανάδειξη των αρχετυπικών χαρακτηριστικών της Σίφνου, που άλλωστε είναι και εκείνες που έχουν διασφαλίσει διαχρονικά την τουριστική ποιότητα του προορισμού. "Η Σίφνος είναι ένα νησί με ηπιότητα σε όλα τα επίπεδα και αυτό φαίνεται τελικά και στις παροχές. Η έμφαση στην ταυτότητα του τόπου είναι πλέον πάγιο αίτημα των επισκεπτών, εξ ου και δεν κινδυνεύει από βίαιη αλλοίωση του χαρακτήρα του", μου επισημαίνουν. Η επινοητικότητα στη δημιουργική χειρονομία που πηγάζει από τις ιδιαιτερότητες του τόπου –και άρα είναι πλήρως εναρμονισμένη με αυτόν– περιγράφει τέλεια τη διαδρομή του δημιουργικού εγκεφάλου πίσω από την επέκταση και αναβάθμιση του αρχικά μικρού καταλύματος προς τη διαμόρφωση της σημερινής του μορφής.
Εκπλήσσομαι που όταν τους ρωτώ πώς προέκυψε το κοινό τους όραμα, υπαινισσόμενος φιλόδοξα αρχιτεκτονικά κατασκευάσματα, προγραμματισμένες ενέργειες, στρατηγικές μάρκετινγκ κ.λπ., εκείνοι το αρνούνται κατηγορηματικά. Ο Μίλτος χρησιμοποιεί μια ενδιαφέρουσα αναλογία, αποδεικνύοντας ότι η πορεία του "Verina" διαπνέεται από μια φιλοσοφία άρρηκτα συνδεδεμένη με τις προσωπικότητες του ζευγαριού και τον τόπο: "Στη Σίφνο τα κατσίκια έχουν σκληρή σάρκα επειδή πίνουν θαλασσινό νερό. Για αυτό και οι ντόπιοι ανέπτυξαν την κεραμική, από ζωτική ανάγκη, ώστε να σιγοψήνουν το κρέας στα σκεύη για να μαλακώνει". Οι όποιες προσθήκες, όπως μου εκμυστηρεύονται, έγιναν οργανικά, σταδιακά, με αργούς ρυθμούς και έπειτα από βιωματική μελέτη του χώρου, του αέρα, του φωτός από το ίδιο το ζευγάρι. Δεν ήταν επ’ ουδενί η στεγνή υλοποίηση μιας κάτοψης και μιας συνολικής αρχιτεκτονικής αποτύπωσης.
Μιλώντας για φαγητό, δεν θα μπορούσα να μην ανακαλέσω αυτόματα την εμβληματική απόδοση της παραδοσιακής σιφνέικης ρεβιθάδας από το χθεσινοβραδινό δείπνο στο εστιατόριο "Bostani". Η πρόσφατη προσθήκη στην παλέτα του "Verina" πάνω από το πραγματικό, απόκρημνο μποστάνι ήδη έχει συζητηθεί. Ο head chef Νίκος Θωμάς την παντρεύει εμπνευσμένα με φιλέτα καραβίδας και μοσχαρίσιο μεδούλι, σε ένα πλούσιο, μεσογειακό surf ‘n’ turf, που δένει τέλεια χάρη στις οξύτητες και τα αρώματα των εσπεριδοειδών. Αναμφίβολα, η Σίφνος διεκδικεί επάξια τα σκήπτρα της αιγαιοπελαγίτικης γαστρονομικής σκηνής. Μάλιστα, εξελίσσεται σε Μέκκα γαστρονομικών τάσεων όπως το farm-to-table, sustainable, zero waste με ποικίλες και ολοένα αυξανόμενες εστιατορικές παρουσίες με αυτό τον προσανατολισμό.
Δεν θα μπορούσα να μην τους ρωτήσω για τη στάση τους απέναντι στον ανταγωνισμό και τις προκλήσεις που το "Bostani" αναπόφευκτα αντιμετωπίζει. "Αισθανόμαστε κοινωνοί της ίδιας ιδέας, στην οποία ο καθένας, φιλτράροντάς τη με την προσωπική του ματιά, συμβάλλει με το δικό του λιθαράκι. Στηρίζουμε τις ποιοτικές εστιατορικές προσπάθειες στο νησί, καθώς αναβαθμίζουν συνολικά το πεδίο μας και υπογραμμίζουν γόνιμα τις ειδοποιούς διαφορές μας. Στο "Bostani”, λόγου χάρη, τηρώντας τις αρχές της εντοπιότητας και εποχικότητας, ακολουθούμε την προσέγγιση του bistronomy, μιας πιο προσιτής, ίσως πιο δημοκρατικής εκδοχής της υψηλής γαστρονομίας". Ας μην ξεχνάμε ωστόσο ότι πολύ πριν από τους μοδάτους τίτλους αναπτύχθηκε η λαϊκή, τοπική, μαγειρική παράδοση, που αναγκαστικά σεβόταν την εποχή, βασιζόταν στη σοδειά και αξιοποιούσε στο έπακρο την πρώτη ύλη.
Η φιλοσοφία της κουζίνας εδώ παραλληλίζεται ξεκάθαρα με τη φιλοσοφία του χώρου. "Η πέτρα που χρησιμοποιήσαμε προέρχεται από τις ίδιες τις εκσκαφές για τα κτίσματα. Τα υλικά, τα υφάσματα και τα σκεύη είναι υψηλής ποιότητας. Οι δομικές παρεμβάσεις προσαρμόστηκαν στο μικροκλίμα", μου είχε δηλώσει νωρίτερα η Ισιδώρα, ως κύρια υπεύθυνη του αισθητικού αποτελέσματος. Το αφήγημα έχει πλήρη συνοχή.
Μεταφερόμαστε εκτός Πουλάτης ζητώντας τους να μοιραστούν αγαπημένα τους μέρη στο νησί εκτός της πεπατημένης. Και οι δύο λατρεύουν τις πεζοπορίες της Σίφνου. Υπάρχει τεράστια ποικιλία από μονοπάτια, ιδανικά ιδιαίτερα για τον ταξιδιώτη που θα βρεθεί στο νησί τους πιο δροσερούς μήνες. "Στη βορειοανατολική πλευρά το μαρμάρινο μονοπάτι που διασχίζει τα ερείπια αρχαίων λατομείων θα σε οδηγήσει στον Άγιο Σώστη. Τα βράχια γύρω από το εκκλησάκι είναι ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία για βουτιά, εφόσον ο καιρός το επιτρέπει. Το πιο αγαπημένο σημείο στο νησί όμως είναι ο Προφήτης Ηλίας, που στέκει φυσικά στην ψηλότερη κορυφή. Η θέα θα σε αποζημιώσει για την ανηφορική διαδρομή. Ερχόμαστε εδώ πολλές φορές ατομικά για απομόνωση, αναστοχασμό και αποσυμπίεση. Μάλιστα, στις τέσσερις άκρες της οροφής έχει εντοιχισμένα ισάριθμα κεραμικά πιθάρια, όπως και ένα μεγαλύτερο θαμμένο κάτω από το πάτωμα, τα οποία, ανακλώντας τον ήχο, δημιουργούν ένα μοναδικό ηχητικό περιβάλλον. Ένα κανονικό 4.1 surround sound system δηλαδή".
Η Ισιδώρα και ο Μίλτος δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον. Βρίσκονται σε φάση που προτιμούν να δίνουν χώρο στα πράγματα, να ζυμώνονται οι σκέψεις και οι πράξεις να έρχονται αυθόρμητα. Αυτό που μας διδάσκει η διαδρομή του "Verina" είναι η ουσία της παύσης και της παρατήρησης, η αξία του μικρού βήματος κόντρα στην τάση του γρήγορου ρυθμού και της δράσης από κεκτημένη ταχύτητα. Κάπως αντίστοιχα με το σιφνέικο slow food και τη σχέση του με το χρόνο: τη ρεβιθάδα στο πήλινο και το κατσικάκι στο φούρνο, που θέλουν την ώρα τους για να μελώσουν και να δώσουν όλη τους τη γεύση.
