Αν το μυστικό επιτυχίας ενός ξενώνα έγκειται κατά πρώτο λόγο στον ιδιοκτήτη ή σε αυτόν που είναι επικεφαλής της φιλοξενίας, και κατά δεύτερο στις εγκαταστάσεις, η Νένα Γκριντζιά είναι η απόλυτη απόδειξη για του λόγου το αληθές. Ψυχή του πολύ ξεχωριστού ξενώνα «Μπελλαίικο» στη Στεμνίτσα, τον οποίο έχει αναδείξει και η «Guardian» ανάμεσα στους καλύτερους ξενώνες του κόσμου, δεν επιβλέπει μόνο τη ζεστή ατμόσφαιρα, σαν στο σπίτι της γιαγιάς της, αλλά κυρίως φροντίζει για τη ζεστή φιλοξενία, τις insider συμβουλές για διαδρομές και βόλτες και βέβαια, το σήμα - κατατεθέν πλούσιο και πολύ γευστικό πρωινό. Της ζητήσαμε λοιπόν να μας δώσει τα δικά της περιηγητικά και γευστικά tips.
Πώς πάει η φετινή σεζόν; Έχουν επιστρέψει οι Έλληνες στα βουνά;
Οι Έλληνες ποτέ δεν εγκατέλειψαν τα βουνά, όμως φέτος, σε αντίθεση με τα προηγούμενα 3 χρόνια, δεν προγραμματίζουν, αντίθετα αποφασίζουν την τελευταία στιγμή και αυτό δείχνει και μια σχετική ανασφάλεια στην αγορά.
Έχει αλλάξει το προφίλ των επισκεπτών;
Δε θα το έλεγα. Η ορεινή Αρκαδία προσέλκυε και προσελκύει επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν την άγρια φύση, τα παραδοσιακά χωριά, το καλό φαγητό, την ζεστή φιλοξενία, δηλαδή να γνωρίσουν το άλλο ή το αληθινό πρόσωπο της Ελλάδας.
Πώς πήγε το καλοκαίρι; Έχει επιτευχθεί η επιμήκυνση της σεζόν όλο το χρόνο;
Η Αρκαδία, σταθερά τα τελευταία χρόνια, ανεβαίνει μαζί με το γύρο Πελοποννήσου. Όχι μόνο γιατί είναι σε ιδανική θέση στο από και προς, πχ. από Μυκήνες προς Αρχαία Ολυμπία, αλλά γιατί πια προσφέρει στον ταξιδιώτη την ευκαιρία όχι μόνο για πολλές δραστηριότητες αλλά και να γνωρίσουν την πραγματική Ελλάδα με την αδάμαστη φύση, το ντόπιο φαγητό, την αμεσότητα της φιλοξενίας. Ένας ξενώνας είναι συνήθως δεμένος με τον ιδιοκτήτη του και την προσωπικότητά του.
Ποια είναι η φιλοσοφία που έχεις εμφυσήσει στο Μπελλαίικο;
Το Μπελλαίικο είναι το σπίτι των παππούδων μου, σπίτι που ήταν πλημμυρισμένο από αγάπη, με μια γιαγιά που ακατάπαυστα μαγείρευε, ύφαινε, έπλεκε, φρόντιζε τους κήπους μάζευε τα βότανα που θα χρειαζόταν για τα γιατροσόφια της! Πολλά πράγματα στο Μπελλαίικο είναι από τα χέρια της. Είναι το σπίτι που μεγάλωσα και που αγαπώ και αυτό το νοιώθεις στην ατμόσφαιρα! Είναι το σπίτι που μου έμαθε την αξία της ιστορίας, της συνέχειας, της αίσθησης του «ανήκω» και του «μοιράζομαι». Η φιλοξενία στο Μπελλαίικο σημαίνει μοιράζομαι με άλλους ανθρώπους ιστορίες, εμπειρίες, τοπία. Σημαίνει ότι είναι εφικτό να γίνεται ο φιλοξενούμενος κοινωνός της πραγματικής ζωής στην Ελλάδα. Σημαίνει ότι είναι εφικτό να «βγαίνουν» για το πρωινό με τις πιτζάμες τους και ξυπόλυτοι και να αναφέρονται στο Μπελλαίικο σαν το «σπίτι».
Τι προτείνεις στους επισκέπτες του Μπελλαίικου να κάνουν φέτος το χειμώνα στην περιοχή; Δώσε μας ένα μυστικό της Αρκαδίας που δεν ξέρουμε.
Μυστικό για την επιτυχημένη απόδραση είναι να μην πας κόντρα στον καιρό. Τι εννοώ; Άμα χιονίζει ή βρέχει και δεν μπορείς να περπατήσεις ή να οδηγήσεις ούτε μέχρι το διπλανό χωριό, τότε απόλαυσέ το. Μείνε μέσα, δίπλα στο τζάκι ή την ξυλόσομπα με τσουκαλόκαυτα και επιτραπέζια, γνώρισε τον κόσμο στο διπλανό τραπέζι, κάνε νέες φιλίες. Άμα έχει καλό καιρό, περπάτησε, κάνε ποδήλατο, οδήγησε να δεις όσα τραβάει η ψυχή σου, αλλά μην ξεχνάς να λες «καλημέρα» στον κόσμο που συναντάς. Όσο και αν λέμε ότι οι ορεσίβιοι είναι απότομοι, είναι άνθρωποι φιλόξενοι, που δεν πάνε κόντρα στον καιρό και αυτό είναι γενικότερα ένα καλό μάθημα.
Τι αξίζει να ανακαλύψει κανείς στη Στεμνίτσα; Τι θα μπορούσε να γίνει στην κατεύθυνση μιας πιο ποιοτικής ανάπτυξης στην περιοχή;
Τη Στεμνίτσα αυτή καθ’ αυτή. Είναι ένα χωριό ζωντανό και αξίζει να του αφιερώσεις χρόνο, να περιηγηθείς στα καλντερίμια του, να μιλήσεις με τους παππούδες στα καφενεία και να πιεις μαζί τους καφεδάκι ή τσιπουράκι. Να πας βόλτα στο Ηρώων ή στο Αεράκι για να δεις το ηλιοβασίλεμα, να φας ντόπια πιάτα στις ταβέρνες. Να ξεκινήσεις το περπάτημα σε ένα από τα πολλά σηματοδοτημένα μονοπάτια που σε ταξιδεύουν όχι μόνο στην αδάμαστη φύση αλλά στην παράδοση και στην ιστορία.
Θα βρεθείς είτε στα αλπικά λιβάδια με τους βοσκούς και τα κοπάδια τους, είτε κάτω από τα έλατα του δάσους του Μαινάλου, είτε στη χαράδρα του Λούσιου ποταμού με τα μοναστήρια και την Αρχαία Γόρτυνα, είτε σε κάποιο από τα γειτονικά χωριά. Μια θερμαινόμενη δημοτική πισίνα που θα λειτουργεί όλο το χρόνο και θα ξεκουράζει τους πονεμένους μύες των περιπατητών είναι το όνειρό μου, αλλά αμφιβάλλω αν θα το δω να γίνεται. Επίσης, είναι τέλειο που όλοι μαζί αλλάζουμε χρόνο στην πλατεία με γλέντι και κεράσματα ή που στο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι, Έλληνες και ξένοι, αλλά περισσότερες πολιτιστικές επιλογές και δραστηριότητες και εκτός των μεγάλων γιορτών είναι επίσης ένα από τα όνειρά μου.
Υπάρχει τοπική κουζίνα και αν ναι μπορεί κανείς να τη δοκιμάσει;
Αν και συνηθίζουμε να λέμε ότι το παραδοσιακό πιάτο στη Στεμνίτσα και στην ορεινή Αρκαδία γενικά είναι «κριας με κριας», (δηλαδή κρέας με κρέας) ναι υπάρχει τοπική κουζίνα και έχει και άλλα πιάτα εκτός από κρέας, αν και το κρέας και η φέτα κυριαρχούν. Παϊδάκια, γίδα ή προβατίνα βραστή ή στη λαδόκολλα, λαγοτό, φασόλια με άγρια χόρτα, σπαράγγια, τραχανάς, χυλοπίτες ή τραχανομπαζίνα, μαραθόπιτα είναι από τα πιάτα που έρχονται στο νου άμεσα. Άνοιξε τα μάτια της καρδιά σου, οσμίσου την ατμόσφαιρα, άκου τις ομιλίες των ανθρώπων νιώσε την ατμόσφαιρα και αφέσου στην εμπειρία.
Βρείτε εδώ την συνταγή της κολοκυθόπιτας, μία από τις σπιτικές νοστιμιές που σερβίρονται στο πρωινό του «Μπελαίικου».