Γερμανοί μπαμπάδες με τα αγοράκια τους, ζευγαράκια από τη Δανία με τις φωτογραφικές τους, φασαριόζοι Ισραηλινοί και θορυβώδεις Τούρκοι, καλοβαλμένοι Έλληνες κι Αμερικάνοι ζαλισμένοι απ’ το jet lag, ζώνουν στο συννεφιασμένο πρωινό της Κυριακής τον λαβύρινθο της Χώρας, με το λιβάνι απ’ τη Μονή να κατηφορίζει τα στενά για να μπλεχτεί με τα φρουτώδη αρώματα απ’ τα μαλακτικά των απλωμένων μπουγάδων στα στενά. Τούτο το πάντρεμα του γνώριμου με το εξωτικό, είναι η πλεξούδα που διατρέχει την εμπειρία του επισκέπτη σ’ ένα νησί με οκτώ και κάτι ώρες απόσταση απ’ το λιμάνι του Πειραιά (ή έστω δυόμιση απ’ το αεροδρόμιο της Κω) και άρα ένα νησί στο οποίο, εγγυημένα, βρίσκεις μονάχα ανθρώπους που θέλησαν πραγματικά να βρίσκονται εκεί.
Το μικρό αυτό κοινό συνδετικό, με έναν τρόπο αδιόρατο, είναι που ξεκλειδώνει χαλαρά και τις παρέες των επισκεπτών, γεννώντας μια αίσθηση οικειότητας ανάμεσα σε κατά τα άλλα αγνώστους - ένα φαινόμενο σχεδόν μυστηριακό, ζηλευτά ευδιάκριτο τούτο το ράθυμο πρωινό, με τον ουρανό να σκεπάζει σα θόλος το βλέμμα απ’ τη γωνιά του παραδοσιακού κι αγέραστου «Καφενείου του Θανάση» (2247033210): ιδανικό σημείο για χάζι στην πλατεία της Χώρας, απέναντι ακριβώς απ’ το στενάκι που οδηγεί στην Αίθουσα Πολιτισμού, το παλιό Δημοτικό σχολείο της Χώρας, δηλαδή, που με απλωμένη όλη την αρχοντιά της λιτής αρχιτεκτονικής του, φιλοξενεί πια κάτω απ’ τις επιβλητικές καμάρες, αλλά και στην ατμοσφαιρική αυλή του, εκθέσεις Πάτμιων καλλιτεχνών και τεχνουργών, ή άλλες δράσεις πολιτισμού όπως οι προβολές του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αιγαίου.
Η πλατεία, βέβαια, ζωηρεύει ιδιαιτέρως μετά τη δύση του ηλίου, οπότε ανανεώνουμε το ραντεβού για cocktails αξιώσεων και people watching στην όμορφη βεράντα του «Αστοιβή» (2247034884), ή happy tunes και socializing στην πιάτσα που έχει σχηματιστεί ανάμεσα στο κλασικό «Θαλάμι» και το πιο φρέσκο «Πουγκί» (2247031009) και κατηφορίζουμε στο επισκέψιμο αρχοντικό Νικολαΐδη, όπου το αυλιδάκι με τη στέρνα και το φούρνο, η κάμαρη για τις καθημερινές εργασίες, η άνω αυλή και ο περίτεχνος αμπάταρος, ξεδιπλώνουν την καθημερινότητα της Χώρας που μαγνήτισε δεκάδες διεθνείς κοσμοπολίτες των γραμμάτων και των τεχνών αρκετά, ώστε να μετατρέψουν την Πάτμο σε δεύτερο σπίτι τους.
Ένας απ’ αυτούς είναι, άλλωστε, κι ο Ελβετός τραπεζίτης και ιστιοπλόος Σαρλ Πικτέ, σε πρόταση του οποίου βασίστηκε κι η υποδειγματική (και τιμημένη με το βραβείο Europa Nostra) αναστύλωση των τριών ανεμόμυλων στην είσοδο της Χώρας. Περήφανοι και πανέμορφοι, στέκουν σε σημείο στρατηγικό, ατενίζοντας από τη μια την Ιερά Μονή του Ιωάννη Θεολόγου (το προσκύνημα στην οποία είναι ημιτελές χωρίς επίσκεψη στο μουσείο της, με εκθέματα που περιλαμβάνουν χοντρόδετα χειρόγραφα παλαιότητας που φτάνουν τον 5ο αιώνα μΧ, αλλά και ένα εντυπωσιακό χρυσόβουλο του 11ου αιώνα με διαστάσεις περί το ενάμιση μέτρο) κι από την άλλη το λιμάνι της Σκάλας, πρωτεύουσα της εμπορικής και τουριστικής κίνησης του νησιού, με δεκάδες μαγαζάκια που καλύπτουν όλο το φάσμα από τις κομψές μπουτίκ μέχρι τα χρηστικά μίνι μάρκετ – συν τοις άλλοις, άλλωστε, η Πάτμος είναι και νησί της κρουαζιέρας!
Αν ο καιρός το επέτρεπε, τα sos των παραλιών του νησιού θα ήταν η πρώτη κίνηση της μέρας: λίγα αρμυρίκια χαρίζουν τη σκιά τους στην ήσυχη βοτσαλωτή Βαγιά με την υπέροχη θέα στον κόλπο, στη Λάμπη η ταμπέλα με τις απειλές για κυρώσεις σε όποιον αφαιρεί τα διάσημα πολύχρωμα βότσαλα απ’ την παραλία, δεν φαίνεται να έχει φέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα, ενώ ο Κάμπος διατηρεί τα πρωτεία στις εύκολες επιλογές, μιας και προσφέρει όλες τις αρετές της οργανωμένες παραλίας με ξαπλώστρες και ταβερνάκια σε κοντινή απόσταση από τη Σκάλα.
Στην Ψιλή Άμμο, η εικοσάλεπτη πεζοπορία πάνω και κάτω στους λοφίσκους που διατρέχουν την νότια ακτογραμμή του νησιού, με θέα μικρούς καταγάλανους κολπίσκους και συντροφιά από τα ελευθέρας βοσκής κριαράκια της περιοχής (προσοχή στις σβουνιές τους!) οδηγεί στην ομορφότερη παραλία του νησιού, με τα φουντωτά της αλμυρίκια να χαρίζουν τη σκιά τους στους λουόμενους, δημιουργώντας ένα Μεσογειακό – Καλιφορνέζικο σκηνικό υβρίδιο. Τα κρυστάλλινα, δροσερά και καταγάλανα νερά είναι το ιδανικό αντίδοτο στην κούραση της διαδρομής, ενώ γιατρικό για ανάκτηση δυνάμεων είναι το βαθιάς σπιτικής νοστιμάδας ντόπιο κατσικάκι που κοκκινίζει η κυρία Ουρανία, με βούτες από τις πατάτες που τηγανίζει η κόρη και σερβίρουν τα εγγόνια της, στην σκιερή αυλή της ταβερνίτσας στη γωνία («Ψιλή Άμμος», 2247031979), την οποία επιλέγουν en masse οι Γάλλοι κι οι Ιταλοί επισκέπτες του νησιού.
Συννεφιάς δοθείσης, όμως, σεργιανίζουμε στο πολυπρόσωπο ψηφιδωτό της Σκάλας, όπου σε μια ολάνθιστη ατμοσφαιρική αυλή με boho αύρα, κρυμμένη στα στενάκια πίσω απ’ την προμενάδα του λιμανιού, ο Νικόλας κι η Gozde, με εμπειρία από το αθηναϊκό «Mama Tierra», έστησαν φέτος την vegan «Περνέρα» (6971664911) τους, όπου σερβίρουν ένα east meets west μενού, που ξεκινά από νωρίς με τούρκικο πρωινό και συνεχίζεται το μεσημέρι με ευρηματικές και νόστιμες vegan επιλογές. Μεγάλες αφράτες σαλάτες, λαχματζούν με κιμά από βιολογική φακή, veggie burgers από κιμά ρεβυθιού, αλλά και φρέσκοι χυμοί και αφεψήματα συνθέτουν την μεσογειακή ραχοκοκαλιά της κάρτας, που έχει ως δυνατό όπλο τις πάσης φύσεως ζύμες.
Πίσω στη Χώρα, σε βεράντα στην ποδιά της Ιεράς Μονής και με πανοραμική θέα προς τη Σκάλα, το αδερφάκι του «Μπενέτου» (2247033089) είναι το έτερο new entry στον εστιατορικό χάρτη του νησιού και μάς συστήνεται ως all day meze bar. Ξεκινά από τις 9μιση το πρωί σερβίροντας healthy πρωινό με φρέσκους χυμούς και breakfast cocktails, ενώ στα πιάτα συναντιούνται ελληνικές και αμερικανικές επιρροές, με την μπαγκέτα από χαρούπι και κεχρί με φρέσκια τονοσαλάτα, να συναντά τα νεοϋορκέζικα μπέιγκελς με κρέμα κακάο ή τυρί. Το πρωινό σερβίρεται μέχρι τις 3, ενώ ήδη από τη 1μιση το μεσημέρι και μετά, η κουζίνα σερβίρει ελληνικό μεζέ με αρώματα εντοπιότητας και ισορροπία μεταξύ κρεατικών και θαλασσινών, συνοδεία ελληνικών κρασιών κι αποσταγμάτων.
Κι ενώ ο αρχικός «Μπενέτος» στα Σάψιλα διατηρεί την γαστριμαργική υπεροχή του στο νησί, με easy going κοσμοπολίτικες εκδοχές τοπικών πιάτων, βασισμένων σε εξαιρετική πρώτη ύλη (τηγανισμένοι κολοκυθανθοί γεμιστοί με μανιτάρια, καραμελωμένο κρεμμύδι και μανούρι, ή ντοματόρυζο με άνυδρα ντοματίνια απ’ τον μπαχτσέ), δυο στροφές πιο πάνω ο Παναγιώτης Μουτσόπουλος διαδέχεται τον Έκτορα Μποτρίνι ως executive chef στις «Pleiades» (2247033034), προτείνοντας σύγχρονη μεσογειακή κουζίνα (οι «αλοιφές» του έχουν ιδιαίτερο ελληνικό χαρακτήρα, πιάτα όπως ο σολομός με κρούστα τραγανής κινόας αποκαλύπτουν παιχνιδιάρικο ταμπεραμέντο), στο πλάι χαριτωμένης πισίνας ρουστίκ συμπλέγματος διαμερισμάτων, σε αυλή με άκρως ρομαντική θέα στο ηλιοβασίλμα, αλλά και εποπτεία στα πλοία που μπαινοβγαίνουν στον κόλπο της Σκάλας – εικόνα που σε καθησυχάζει πως, αν χάσεις το καράβι τις επιστροφής, πάντα υπάρχει κι ένα επόμενο.
Πού να μείνετε
Patmos Aktis Suites & Spa (Γροικός): Με πυρήνα το παλιό «Ξενία» (όλα τα δωμάτια βλέπουν στη θάλασσα) και διώροφες ή απλές σουίτες μοιρασμένες σε bungalows, δίνει τον πρώτο λόγο στις απλές γραμμές, με ιδιαίτερη αγάπη για τις πολιτιστικές δράσεις του νησιού, τις οποίες στηρίζει αδιαλείπτως από την έναρξη της λειτουργίας του. Δίπλα, το αδελφό «Silver Beach» απολαμβάνει πρόσβαση στην παραλία, τις ξαπλώστρες και το πρωινό του «Patmos Aktis».
Patmos Paradise (Κάμπος): Αμφιθεατρικά χρισμένο στην άκρη του κόλπου, έχει εξαιρετική θέα και κυκλαδίτικη γραμμή. |
Porto Scoutari (Μελόι): Συγκρότημα διακοπών με ξεχωριστό στιλ, άνετα δωμάτια και πισίνα.
Petra Hotel and Suites (Γροίκος) Πολυτελές boutique ξενοδοχείο εναρμονισμένο με την αρχιτεκτονική του νησιού.
Skala Hotel (Σκάλα): Απλό και φιλικό ξενοδοχείο πάνω στον παραλιακό δρόμο με σήμα κατατεθέν την καταπράσινη αλέα.
