Μία από τις πιο νεανικές και hip πόλεις της Γερμανίας, το Αμβούργο, εδώ και χρόνια δεν διεκδικεί απλώς, αλλά εδραιώνει χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο τη φήμη του ως το νέο Βερολίνο. Ένα γοητευτικό χαρμάνι πολιτισμών, επιρροών, αστικών συνηθειών αλλά και αρχιτεκτονικών ρυθμών από αυτά που συνηθίζεται να συναντάς σε πόλεις-λιμάνια (δεύτερο μεγαλύτερο της Ευρώπης πίσω από το Ρότερνταμ, εν προκειμένω), η γενέτειρα της Άνγκελα Μέρκελ και του Καρλ Λάγκερφελντ είναι ένας τουριστικός μαγνήτης που οφείλει την έλξη του όχι μόνο στο ζωηρό πολιτιστικό του σκηνικό αλλά και στην κοχλάζουσα οικιστική αναμόρφωση των τελευταίων ετών.
Πρόσφατα η πόλη απέκτησε ανανεωμένο ενδιαφέρoν χάρη στο εντυπωσιακά ανακαινισμένο κτίριο του Elbphilarmonie, διά χειρός των Herzog & De Meuron, αλλά και στην ανάπλαση της προμενάντ με την υπογραφή της Zaha Hadid. Και τα δύο όμως, εμβληματικά καθώς είναι, δεν αποτελούν παρά μονάχα το κερασάκι στην ολοκληρωτική μεταμόρφωση του Hafencity: πολεοδομική προέκταση του λιμανιού του Αμβούργου, αυτό το κάποτε στυφό κομμάτι της πόλης, γεμάτο αποθήκες, εργοστάσια και βιομηχανίες, θεωρείται σήμερα το μεγαλύτερο εντός πόλεως σχέδιο οικιστικής ανάπλασης σε ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο.
Έργο εν εξελίξει (και με σημαντικό φρενάρισμα από τις διεθνείς οικονομικές συνθήκες των τελευταίων ετών), το Hafencity μπορεί να μην αναμένεται να αποκτήσει την τελική μορφή του πριν από το 2030, ωστόσο τα εξαιρετικά δείγματα βιομηχανικής νεο-γοτθικής αρχιτεκτονικής που έχουν επιβιώσει του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στέκουν υπερήφανα στο παλιότερο κομμάτι της γειτονιάς (το Speicherstadt, κυριολεκτικά Αποθηκούπολη) το έχουν ήδη μετατρέψει σε έναν από τους πιο περιζήτητους ταχυδρομικούς κώδικες των υψηλών βαλαντίων της πόλης.
Έμβλημα της περιοχής και μία από τις δημοφιλέστερες τουριστικές ατραξιόν της αποτελεί, φυσικά, το νέο κτίριο της Φιλαρμονικής. Το Elbphilarmonie, ένα θαύμα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, ξανοίγεται θαρρείς στον ποταμό Έλβα, ως δείγμα της φιλοδοξίας του project που το περιβάλλει. Χτισμένο στις βάσεις ενός παλιού εργοστασίου κακάο, το κτίριο εναλλάσσει την αρχική δομή από κόκκινο τούβλο με χιλιάδες γυάλινα panels που αντανακλούν τον ουρανό, το ποτάμι και την πόλη γύρω του, μεταμορφώνοντας το κυρίως σώμα της νέας αυτής δομής σε ένα είδος αστικού αντικατοπτρισμού.
Ενσωματώνοντας στην εξωτερική του όψη το άπιαστο και φευγαλέο της μουσικής ως τέχνης, το εσωτερικό του κτιρίου δεν υπολείπεται σε wow factor, με την καμπυλωτή κυλιόμενη κλίμακα της εισόδου να οδηγεί σε ένα πανόραμα της πόλης σχεδόν αποστομωτικό. Κυρίως πιάτο το ίδιο το auditorium, που ακολουθεί τις κυρτώσεις του εξωτερικού σχεδιασμού στο εσωτερικό του για να δημιουργήσει κυψέλες καθισμάτων περιμετρικά της σκηνής, αγκαλιάζοντας τη μουσική δημιουργία με τον εκδημοκρατισμό της απόλαυσής της.
Τούτο το σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη, βέβαια, δεν δημιουργήθηκε τυχαία σε αυτήν την πόλη. Το Αμβούργο είναι ένα λιμάνι με σπουδαία μουσική παράδοση σε όλα τα φάσματα του πενταγράμμου. Στο συλλογικό υποσυνείδητο της ποπ κουλτούρας άλλωστε είναι ταυτισμένο με τον τόπο όπου άνθησαν οι Beatles: τα θρυλικά «Σκαθάρια», που βρέθηκαν εδώ για να ξεκινήσουν την καριέρα τους σε ένα λιμάνι γεμάτο Βρετανούς και Αμερικανούς ναύτες διψασμένους για την κουλτούρα του τόπου τους, έκαναν τα πρώτα τους βήματα ανάμεσα στις παμπ, τα στριπτιζάδικα και τα... κόκκινα φωτάκια του St. Pauli.
Δικαίως, λοιπόν, έχουν μια ολόκληρη πλατεία αφιερωμένη στην κληρονομιά που άφησαν στην πόλη: στρογγυλή και στρωμένη με μαύρη πλάκα για να θυμίζει δίσκο βινιλίου, με πέντε ατσάλινες σιλουέτες στη μορφή των «Σκαθαριών» να την επιβλέπουν, η Beatles-Platz αποτελεί σημείο προσκυνήματος για την υπερδημοφιλή γειτονιά, που συγκεντρώνει σχεδόν το σύνολο του nightlife της πόλης.
Κοντράροντας όχι μόνο τη συνήθως μουντή βορειοευρωπαϊκή αύρα της χώρας αλλά και την ίδια την πρωτεύουσά της, το Αμβούργο αφήνει πίσω του το Βερολίνο και πρωτεύει σταθερά σε δημοφιλείς σφυγμομετρήσεις για την καλύτερη νυχτερινή σκηνή της Ευρώπης, χάρη όχι μόνο στην ασφάλεια και την ευκολία των νυχτοπερπατημάτων αλλά και στον υψηλό δείκτη κοινωνικότητας των κατοίκων του.
Το δυνατό του μείγμα από προτάσεις για underground clubbing, ψαγμένα κοκτεϊλάδικα και υψηλής αισθητικής wine bars βγάζει έξω χιλιάδες επισκεπτών και ντόπιων κάθε παρασκευοσάββατο. House στέκια όπως το κλασικό «Halo Club», ο υπόγειος σταθμός του «Bahnhof Pauli», ή το κελάρι του «Fundbureau» δίνουν μια χορταστική γεύση της τοπικής clubbing σκηνής, οι ιρλανδικές παμπ του St. Pauli προσφέρουν αφειδώς ευκαιρίες για socializing, το μινιόν «Kleines Phi» μιξάρει τα καλύτερα gin tonic της πόλης, ενώ το «3Freunde» ειδικεύεται στα κοκτέιλ.
Απαραίτητη κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι η γνωριμία με το τοπικό streetfood: όπως όλοι οι Γερμανοί, έτσι και οι κάτοικοι του Αμβούργου λατρεύουν να καταναλώνουν το γεύμα τους μέσα σε ψωμάκια, με τοπικό αντίστοιχο του βερολινέζικου Ketwurst (λουκάνικο σε κούφιο ψωμί πνιγμένο στην κέτσαπ), το Fischbrotchen (κυριολεκτικά, ψαρόψωμο). Η κλασική συνταγή περιλαμβάνει ρέγγα, πίκλες και ρεμουλάντ, έχει όμως απογειωθεί με μερακλίδικες παραλλαγές όπως τα βουναλάκια από γαρίδες του φημισμένου «Brucke 10» στο λιμάνι του St. Pauli ή με σολομό και καβούρι στο «Kleine Haie Grosse Fische» στις ανατολικές παρυφές της γειτονιάς.
Στα δυτικά του St. Pauli απλώνεται η Παλιά Πόλη του Αμβούργου, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας καταστράφηκε από την πυρκαγιά του 1842 και ξανά κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ιδανική τόσο για ρομαντικές τσάρκες το βραδάκι όσο και για βιτρινοθεραπεία την ημέρα, η οδός Jungfernstieg ξεδιπλώνεται ως η εμπορικότερη της πόλης, ο ναός του St Michaelis θεωρείται η πιο σημαντική μπαρόκ εκκλησία στη Βόρεια Γερμανία, το δημαρχείο έχει αυτήν την αναπόδραστη γοτθική γοητεία των μεγάλων βορειο-ευρωπαϊκών κρατικών κτιρίων, το χρηματιστήριο της πόλης είναι το γηραιότερο της χώρας, ενώ στα ερείπια του St. Nikolai, μαυρισμένα από τη φωτιά του πολέμου, σπασμένα παράθυρα, ακρωτηριασμένα αγάλματα και ο ψηλότερος πύργος της πόλης είναι τα μόνα που μείναν όρθια από μια κάποτε αρχοντική νεο-γοτθική εκκλησία. Αξίζει μια επίσκεψη τόσο στην κρύπτη της, που φιλοξενεί έκθεση για την καταστροφή της πόλης κατά τον πόλεμο, όσο και στην κορυφή του πύργου της με το υπέροχο πανόραμα προς το λιμάνι.
Πού να μείνετε
Το industrial σκηνικό ενός παλιού εργοστασίου γκαζιού έχει ενσωματωθεί οργανικά στο «Gastwerk», του πρώτου ντιζάιν ξενοδοχείου του Αμβούργου. Κλασική αίσθηση πολυτέλειας αποπνέει το «Hotel Louis C. Jacob» με το διάστερο εστιατόριο.
Ο σικ μινιμαλισμός του «Side Design Hotel» αποδεικνύεται τόσο χαλαρωτικός όσο και το spa μετά τα shopping sessions στη γειτονιά. Η πολυτέλεια του «Hotel Atlantic Kempinski» στο λιμάνι θα σας κάνει να αισθανθείτε σαν τον Τζέιμς Μποντ στο «Αύριο Ποτέ δεν Πεθαίνει».
Πού να φάτε
Σε κομψό βιομηχανικό χώρο, το wine bar «Standard» παντρεύει ιταλικά απεριτίφ με φινετσάτα stuzzichini, το «Eisenstein» εδώ και 40 χρόνια παράγει ιταλική κουζίνα εκεί όπου το 19ο αιώνα παράγονταν προπέλες πλοίων.
Tο «Zu den alten Krameramtsstuben am Michel» προσφέρει εμπειρία παραδοσιακής γερμανικής κουζίνας με άφθονη δροσερή μπίρα, ενώ το «Cafe Paris» φημίζεται για το ταρτάρ και τα κλασικά γαλλικά του πιάτα σε εντυπωσιακό αυθεντικό αρ νουβό διάκοσμο.
