Εκδρομή αλλά όχι απομόνωση^ καινούργιες εικόνες, χωρίς όμως να βγαίνουμε και πολύ από τα νερά μας. Πέντε πόλεις-κούκλες υπόσχονται ένα αστικό μεν, διαφορετικό δε γουικέντ. Σκηνικό, η παγωμένη λίμνη της Καστοριάς, τα ατμοσφαιρικά σοκάκια της παλιάς πόλης στα Χανιά, το φωτισμένο Μπούρτζι και η Ακροναυπλία στο Ναύπλιο, τα κουτούκια και τα μπαράκια της Ξάνθης, το θρυλικό νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων.
ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Μελαγχολική και ταυτόχρονα ζωντανή, η «Βενετία της Μακεδονίας» βρίσκεται στο φόρτε της ομορφιάς της όταν η λίμνη παγώνει. Βολτάρουμε στον περιφερειακό της, τιμάμε τα αμέτρητα ουζερί και τις ταβέρνες της, χανόμαστε στα σοκάκια της παλιάς πόλης, ξενυχτάμε στα μπαράκια της. Κι αν βρούμε χρόνο, ρίχνουμε και το καλάμι για μια ψαριά.
Πανέμορφη, αρχοντική, καθηγήτρια του ευ ζην, μια κούκλα στην αγκαλιά της Μακεδονίας. Αυτή είναι η Καστοριά. Θα σας σκλαβώσει, όπως και κάθε επισκέπτη της άλλωστε. Η πόλη είναι, εδώ και χιλιετίες, αναπόσπαστα δεμένη με τη λίμνη της. Τα ευρήματα του προϊστορικού λιμναίου οικισμού στο Δισπηλιό (που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε) το επιβεβαιώνουν. Η πρώτη γνωριμία με την πόλη θα γίνει με αυτοκίνητο, με το οποίο σίγουρα θα χαθείτε μέχρι να βρείτε το ξενοδοχείο σας στα σοκάκια, που καταλήγουν πάντα στον περιφερειακό της λίμνης. Από εδώ, άλλωστε, θα αρχίσετε και τη γνωριμία σας με την Καστοριά. Αν την περπατήσετε, θα χρειαστείτε τουλάχιστον μία ώρα, αφού θα χαζεύετε συνέχεια τους Καστοριανούς, που χειμώνα-καλοκαίρι ρίχνουν το καλάμι τους στη λίμνη ή κάνουν τζόγκινγκ και ποδηλατάδα στις όχθες της.
Όλη η ζωή κινείται γύρω από τη λίμνη. Ο περίπατος κάτω από τους γεροπλάτανους και τις ιτιές, δίπλα στις πυκνές καλαμιές, είναι εμπειρία. Απολαμβάνοντας την ηρεμία, παρέα με τους κύκνους, θα ξεχαστείτε για ώρες. Η Ορεστιάδα, όπως είναι το ξεχασμένο πια όνομα της λίμνης, είναι το σπίτι πολλών πουλιών και ψαριών. Πάπιες και βουβόκυκνοι κολυμπούν στα νερά της ή… περπατούν στην παγωμένη της επιφάνεια. Χωρίς να το καταλάβετε, θα φτάσετε στο μοναστήρι της Παναγίας της Μαυριώτισσας, που, χτισμένο στην όχθη της λίμνης, ταιριάζει απόλυτα με τη ρομαντική τοποθεσία. Αυτό το κτίσμα του 11ου αιώνα, που εντυπωσιάζει με την άριστη τοιχοδομή του, είναι ένα λαμπρό δείγμα της βυζαντινής δόξας της πόλης. Άλλωστε, οι βυζαντινές εκκλησιές –εβδομήντα πέντε τον αριθμό– αποτελούν άλλο ένα σήμα κατατεθέν της Καστοριάς. Κι αν ο περίπατος σας άνοιξε την όρεξη, μην ανησυχείτε. Αμέτρητα ουζερί, ταβέρνες και εστιατόρια μας περιμένουν στις όχθες της για γαστριμαργικές απολαύσεις. Από τις ντόπιες σπεσιαλιτέ, συγκρατήστε τις φασολάδες, τις τσιγαρίδες, τους σαρμάδες από λάχανο τουρσί και την τηγανιά.
Σίγουρα θα έχετε ακούσει για τα πλούσια αρχοντικά της Καστοριάς. Η γνωριμία με την παλιά πόλη ξεκινά από τη συνοικία Ντολτσό. Το όνομα προέρχεται από το ισπανικό dulce (γλυκός) –ονομασία που οφείλεται στους Ισπανοεβραίους που ζούσαν εδώ από το 1492 μέχρι τη γερμανική κατοχή– γιατί εδώ το μικροκλίμα είναι πιο μαλακό, καθώς ο λόφος κόβει τους παγωμένους βοριάδες. Τα περήφανα αρχοντικά μαρτυρούν την αλλοτινή αίγλη και τον πλούτο της πόλης, που συνδέονται άμεσα με το εμπόριο γούνας. Η πόλη, εξάλλου, οφείλει –σύμφωνα με μία εκδοχή– το όνομά της στους κάστορες, που λέγεται ότι ζούσαν στη λίμνη της και που μετέτρεψαν τους Καστοριανούς σε πλούσιους γουνέμπορους, ενώ το συμπαθές αυτό υδρόβιο τρωκτικό πήρε με τη σειρά του τ’ όνομά του από το μυθικό ήρωα Κάστορα, γιο του Δία.
Η Καστοριά, χτισμένη στη θέση της αρχαίας πόλης Κέλετρον των Ορεστών Μακεδόνων, πήρε τη σημερινή της ονομασία στους βυζαντινούς χρόνους και από τότε η βιοτεχνία της γούνας είναι ταυτισμένη με την πόλη και τους κατοίκους της. Η άνθηση και η μετέπειτα παρακμή του γουνεμπορίου αντικατοπτρίζεται και στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της πόλης. Τα θαυμάσια αρχοντικά στις όχθες της λίμνης, που αποτελούν εξέλιξη των βυζαντινών σπιτιών, χτίστηκαν στις περιόδους ακμής, το 17ο και το 18ο αιώνα. Είναι τριώροφα, χτισμένα το ένα κοντά στο άλλο σε επικλινές έδαφος και επιβάλλονται με τον όγκο τους. Βυθισμένα στην ξεθωριασμένη αίγλη του παρελθόντος, μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο. Η καινούργια πόλη της Καστοριάς, ωστόσο, μοιάζει με οποιαδήποτε άλλη της Ελλάδας. Εδώ θα χαθείτε για ώρες αναζητώντας γούνες και δερμάτινα αξεσουάρ, που είναι πράγματι κομψά και ποιοτικά.
Περισσότερα για την Καστοριά και αξιολογημένες επιλογές διαμονής και φαγητού από τον AlphaGuide εδώ.
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Από την οχυρωμένη πόλη με τα καφασωτά και τους μιναρέδες μέχρι τα στιλάτα φοιτητικά στέκια, τα παραλίμνια Ιωάννινα είναι μια πόλη κατεξοχήν χειμωνιάτικη που καταφέρνει να συνθέσει ατμοσφαιρικά την παράδοση με το σήμερα.
Πρώτη μας κίνηση με το που φτάνουμε στα Γιάννενα είναι η βόλτα στο κάστρο, χτισμένο κατά τους βυζαντινούς χρόνους, πάνω στη μικρή χερσόνησο της λίμνης Παμβώτιδας. Στα στενά δρομάκια, σπίτια μιας άλλης εποχής με καφασωτά και εσωτερικές αυλές, κολλημένα το ένα στο άλλο, μοσχοβολούν αποπλανητικά σπιτικό φαγητό. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας εντός του κάστρου, βορειοδυτικά, προς το Τζαμί του Αλή Πασά, που σήμερα στεγάζει το Δημοτικό Μουσείο, για να θαυμάσουμε συλλογές κοσμημάτων, τοπικών φορεσιών αλλά και προσωπικών αντικειμένων των αγωνιστών του ’21. Ολοκληρώνουμε τη βόλτα μας στην παλιά πόλη, περπατώντας ως το άλλο άκρο της, στο Ιτς Καλέ με το Βυζαντινό Μουσείο, το επιβλητικό Φετίχ Τζαμί και τον τάφο του Αλή Πασά. Η θεά στη λίμνη από δω πάνω είναι, πιστέψτε μας, εκπληκτική.
Χορτασμένοι από τις εικόνες του παρελθόντος, εγκαταλείπουμε πια το κάστρο και κατευθυνόμαστε προς το ιστορικό κέντρο των Ιωαννίνων. Στην κεντρική οδό Αβέρωφ χτυπά η εμπορική καρδιά της πόλης: περίτεχνα ασημένια κοσμήματα, μπακίρια των παλιών μαστόρων, πάγκοι μικροπωλητών με την πολύχρωμη πραμάτεια τους και φυσικά η σκεπαστή λαϊκή αγορά των Ιωαννίνων.
Το μεσημέρι μας βρίσκει στο νησάκι καταμεσής στη λίμνη των Ιωαννίνων, για φαγητό και sightseeing. Το βαρκάκι μας αποβιβάζει στην προκυμαία με τις παρατεταγμένες ταβέρνες και τη νησιώτικη ατμόσφαιρα. Διαλέγουμε το φαγητό μας από τα ενυδρεία με τα προϊόντα της λίμνης: ψάρια, βατράχια, χέλια και καραβίδες. Μια βόλτα στις όχθες της λίμνης και στα λευκοβαμμένα στενάκια του νησιού ενδείκνυται για τη χώνεψη. Αλλά και οι μονές του νησιού (Παναγία Ελεούσα, Άγιος Νικόλαος Ντίλιος, Άγιος Παντελεήμων και Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος) αξίζουν μια έστω βιαστική επίσκεψη.
Όσο για τη διασκέδασή μας, τα Ιωάννινα, ως φοιτητούπολη που είναι, προσφέρουν τόσο πολλές και τόσο διαφορετικές προτάσεις που δυσκολεύουν την τελική μας επιλογή. Συν ένα επιπλέον βασικό προσόν: παντού γύρω μας υπάρχουν νέοι^ κάνουν ποδηλατάδα στη λίμνη, απολαμβάνουν αραχτοί τον καφέ τους, βολτάρουν θορυβωδώς στα δρομάκια. Ατέλειωτη η πολυχρωμία της διασκέδασης με cafes, μπυραρίες, ατμοσφαιρικά μπαράκια, bar restaurants, τα περισσότερα κοντά στο μόλο, αλλά και ρεμπετάδικα, μαγέρικα και κουτούκια. Ιδανική κατάληξη της βραδιάς μας η βόλτα στη λίμνη, που είναι γεμάτη μυστήριο έτσι όπως την τυλίγει η ομίχλη.
Περισσότερα για τα Ιωάννινα και αξιολογημένες επιλογές διαμονής και φαγητού από τον AlphaGuide εδώ.
ΞΑΝΘΗ
Δύση και Ανατολή σε ένα αρωματικό πολυσυλλεκτικό χαρμάνι. Δύο διαφορετικές εικόνες που συνυπάρχουν και συνοδοιπορούν χρόνια τώρα είναι μαγνήτης για τις αθηναϊκές παρέες που σχεδιάζουν, όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό, ένα city break στη θρακιώτικη πρωτεύουσα.
Η ανατολίτισσα παλιά πόλη, οι διαδοχικοί μαίανδροι του Νέστου, το απόκοσμο τοπίο στο Πόρτο Λάγος, ο μυστικισμός των Αβδήρων, το δάσος της Χαϊντούς, τα ορμητικά νερά του καταρράκτη στο Λειβαδίτη... Για τον έμπειρο ταξιδιώτη ο Νομός Ξάνθης είναι στο σύνολό του ένας πολύ δυνατός προορισμός. Για εκείνον όμως που τώρα ψηλαφίζει τις ομορφιές και τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας, το ταξίδι αρχίζει από την καρδιά του, την Ξάνθη. Νεανική πόλη, με τους φαντάρους και το φοιτητόκοσμο να δίνουν το στίγμα.
Μια πόλη που γλεντάει, χαίρεται, ξενυχτάει. Η κεντρική πλατεία σφύζει από ζωή. Στην καρδιά, αλλά και στις παρυφές της παλιάς πόλης, η νεολαία τού δίνει και καταλαβαίνει. Μπαράκια που την αισθητική και το κέφι τους θα ζήλευε και η πρωτεύουσα, κουτούκια σε παλιά πανέμορφα σπίτια, στιλάτα cafes με επιτραπέζια παιχνίδια. Την Ανατολή θα τη χορτάσετε και με το παραπάνω στο σαββατιάτικο παζάρι της Ξάνθης. Απλώνεται σε μια τεράστια έκταση, από τις παρυφές της παλιάς πόλης μέχρι και την καρδιά της νέας. Οι σύγχρονοι πραματευτές και οι μικροπαραγωγοί με τα τοπικά προϊόντα τους καταφτάνουν πολύ πρωί και το πάρε-δώσε αρχίζει. Εδώ θα βρείτε τα πάντα: κοτοπουλάκια και πέρδικες, ζαρζαβατικά εποχής και τοπικά προϊόντα, μπακίρια και παλιά αντικείμενα, υφάσματα και ρούχα με το κιλό, αλλά και επώνυμες μαϊμούδες.
Κέφι και χρόνο να έχετε. Κι όταν, ξεθεωμένοι από τον ποδαρόδρομο, χωθείτε σε κάποιο από τα γραφικά ταβερνάκια στους πεζόδρομους της παλιάς πόλης, θα νιώσετε τι σημαίνει σπιτική κουζίνα, φιλικό σέρβις και διάθεση για επικοινωνία. Δεν υπάρχει λόγος να βιαστείτε: μείνετε εδώ μέχρι την ώρα που ο δήμος φωταγωγεί μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια της παλιάς πόλης, αναδεικνύοντας την εντυπωσιακή τοπική αρχιτεκτονική με τα μακεδονίτικα χαρακτηριστικά. Γρήγορα ο δρόμος θα σας φέρει στο Δημαρχείο, ένα παλιό αρχοντικό Εβραίου καπνέμπορα, που χτίστηκε το 1885 από Αυστριακούς αρχιτέκτονες και φημίζεται για τα σκαλιστά του ταβάνια. Θα το φωτογραφίσετε σίγουρα, αλλά την καρδιά σας θα κλέψουν οι εντυπωσιακές τοιχογραφίες του Λαογραφικού Μουσείου στην οδό Αντίκα 7.
Η παλιά πόλη της Ξάνθης κρύβει πολλές εκπλήξεις και χρειάζεται χρόνος για να τις ανακαλύψεις. Οπλίστε τη φωτογραφική μηχανή, έχετε την κάμερα σε ετοιμότητα και αιχμαλωτίστε τις εικόνες που, αναμφίβολα, θα σας γοητεύσουν. Αν πάλι είστε τύποι εκδρομικοί, σχεδιάστε μικρές εξορμήσεις στη γύρω περιοχή. Must: τα Θρακικά Τέμπη, οι σπάνιοι υγρότοποι του Πόρτο Λάγος, της Βιστονίδας και του Δέλτα του Νέστου, τα Πομακοχώρια και τα ιστορικά Άβδηρα. Όσο για το Λειβαδίτη, αφήστε τον καλύτερα για την άνοιξη ή το καλοκαίρι, εκτός κι αν οι μέρες που θα επισκεφθείτε την Ξάνθη μοιάζουν… ανοιξιάτικες.
Περισσότερα για την Ξάνθη και αξιολογημένες επιλογές διαμονής και φαγητού από τον AlphaGuide εδώ.
ΝΑΥΠΛΙΟ
Ατμοσφαιρικά boutique hotels, δυνατή piazza culture, ιδιαίτερες shopping, deli και nightlife γωνιές, που ξεφυτρώνουν στα στενά της παλιάς πόλης, μας δίνουν διαρκώς αφορμές για ένα city-break σε μια από τις πιο όμορφες και φιλικές προς τον weekender πόλεις της Ελλάδας.
Μέχρι να πεις Μπούρτζι έφτασες. Το μόνο που έχεις να προγραμματίσεις εκ των προτέρων είναι η διαμονή, αφού τα ξενοδοχεία του Ναυπλίου είναι κατά κανόνα μικρά και fully booked όλα τα Σαββατοκύριακα του χρόνου. Με το που θα αφήσετε τις βαλίτσες σας, η πολύχρωμη αγορά της παλιάς πόλης σας περιμένει να την περπατήσετε. Δεν θα βρείτε τα ένα-κι-ένα αντικάδικα που υπήρχαν άλλοτε, αφού το φολκλόρ και τα δήθεν έθνικ αντικείμενα έχουν εισχωρήσει κι εδώ, παρ’ όλα αυτά θα ανακαλύψετε καινούργιες μικρές γωνιές όπου στεγάζονται νέοι δημιουργοί με άποψη.
Bγείτε χέρι χέρι για μια sweetheart βόλτα στο μονοπάτι της Ακροναυπλίας με σάουντρακ τον αέρα που χτυπά στα βράχια με τις φραγκοσυκιές. Μετρήστε τις αντοχές σας σκαρφαλώνοντας τα 999, ή 857 θα σας γελάσουμε, σκαλάκια που σε ανεβάζουν στο Παλαμήδι, αν και υπάρχει πάντα η εύκολη οδός του αυτοκινήτου. Αν το Παλαμήδι είναι ο βασιλιάς των κάστρων του Ναυπλίου, καθώς δεσπόζει από ψηλά και απολαμβάνει σούπερ πανοραμική θέα στην πόλη, η Ακροναυπλία προσφέρεται για μια πιο... στενή γνωριμία με τις στέγες του Ναυπλίου^ ως άλλη Μαίρη Πόπινς νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις ένα έτσι και να προσγειωθείς σ’ αυτό το υπέροχο παζλ από κεραμίδια που σε μεταφέρουν κατευθείαν προς Βενετία μεριά.
Στο Ναύπλιο ο χρόνος φαίνεται να κυλάει πιο αργά – για να περπατήσετε λίγο ακόμη στην παλιά πόλη (πιστέψτε μας ποτέ δεν τη χορταίνεις), να ανακαλύψετε τις κρυμμένες ανάμεσα στα μαγαζιά και τις ταβέρνες τουρκομπαρόκ κρήνες, όπως αυτή της οδού Σταϊκοπούλου. Για το επόμενο πρωί θα αφήσετε το ανακαινισμένο Μουσείο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, όπου θα θαυμάσετε από λαϊκές ενδυμασίες μέχρι σχέδια του Miyaki σε μοντέρνες «σκηνογραφημένες» προθήκες.
Η ώρα του ηλιοβασιλέματος σηκώνει βεβαίως Μπούρτζι. Οι νέοι που πηγαινοέρχονται με τα ποδήλατα και τα πατίνια, η ατμόσφαιρα ιταλικής piazza στα cafes της πλατείας Συντάγματος, τα ’60s χρωματιστά λαμπιόνια της Σταϊκοπούλου, τα υπέροχα ζωγραφιστά ταβάνια των παλιών αρχοντικών που έχουν γίνει ξενώνες είναι μερικές μόνο από τις στιγμές του Ναυπλίου που σε βάζουν στη χρονομηχανή με κατεύθυνση διάφορες εποχές του παρελθόντος ή ίσως μερικές από τις εμπειρίες ξανακερδισμένου χρόνου που σου προσφέρει το weekend σε μια από τις πιο καλοσυντηρημένες ιστορικές πόλεις της Ελλάδας.
Περισσότερα για το Ναύπλιο και αξιολογημένες επιλογές διαμονής και φαγητού από τον AlphaGuide εδώ.
ΧΑΝΙΑ
Όταν χειμωνιάζει και οι τουρίστες την εγκαταλείπουν, η πιο όμορφη παλιά πόλη της Κρήτης μας κλείνει το μάτι και μας προσκαλεί για ένα γουικέντ γεμάτο ρομαντικές αλλοτινές εικόνες στα στενά της σοκάκια και στο κουκλίστικο ενετικό της λιμάνι.
Τώρα, χωρίς τα πλουμιστά πλήθη των τουριστών, ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι η ίδια η πόλη με τα σομόν, σέπια, κεραμιδί και κιτρινωπά κτίρια που μας υποδέχονται στον Τοπανά (την παλιά χριστιανική συνοικία), στην Οβραϊκή (την εβραϊκή γειτονιά) και στην Σπλάντζια (τον παλιό τουρκομαχαλά με τις πιο cult γωνιές της πόλης). Πριν χαθούμε στα άδυτα αυτής της multi cultured παλιάς πόλης, διαλέγουμε ένα στρατηγικό σημείο για τον πρωινό μας καφέ. Από την Ακτή Κουντουριώτη (δίπλα ακριβώς από το Ναυτικό Μουσείο), έχουμε πανοραμική θέα στη δυτική πλευρά του λιμανιού με τους χαρακτηριστικούς τεράστιους θόλους του τζαμιού του Κιουτσούκ Χασάν Πασά (17ος αι.) να δεσπόζουν στην Ακτή Τομπάζη.
Χαζεύουμε την κίνηση του λιμανιού, με τον ενετικό φάρο ως σημείο αναφοράς, στήνουμε αυτί για ν’ ακούσουμε την κρητική προφορά των ντόπιων που περνούν και προσπαθούμε να τους μιμηθούμε για να γίνουμε ένα με τον τόπο: «Ίντα λες να κάνουμε τώρα, μωρέ;». Λέμε να πάρουμε τους δρόμους κι όπου μας βγάλει… Τα λαβυρινθώδη σοκάκια των Χανίων, όπου κυριαρχεί η σφραγίδα που άφησαν Βενετοί και Τούρκοι στην αρχιτεκτονική της πόλης, μας γυρίζουν πίσω στο χρόνο. Λιθόστρωτα στενοσόκακα με λουλούδια να ξεχειλίζουν από τα περίτεχνα σιδερένια μπαλκόνια, παλιά τούρκικα αρχοντικά με υποβλητικά σαχνισιά στην πρόσοψη (τεχνοτροπία ξύλινης επένδυσης) και σπιτάκια που ξεμυτίζουν πίσω απ’ τα παλιά τείχη μας γεμίζουν με κινηματογραφικές εικόνες μιας πόλης που ανέκαθεν υποδεχόταν intellectual και ρομαντικούς επισκέπτες.
Σε κάθε δρομάκι έχεις κι ένα λόγο να σταθείς μπροστά σε κάτι όμορφο και αλλοτινό. Κρυφοκοιτάζουμε από το παράθυρο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Το κτίριο που το στεγάζει, η παλιά εκκλησία των Φραγκισκανών μοναχών με τα οξυκόρυφα γοτθικά σταυροθόλια, είναι σίγουρα το υποβλητικότερο σκηνικό για τα μινωικά εκθέματα. Λίγο πιο πάνω, πίσω από τη Μητρόπολη, στεκόμαστε στον όμορφο πεζόδρομο της Επισκόπου Δωροθέου, με τα cafés και τα bar-restaurants να κάνουν αντιπερισπασμό στην πιάτσα του λιμανιού, και χωνόμαστε στα γύρω στενά. Στον πεζόδρομο της Θεοτοκοπούλου και στους μικρούς κάθετους παράδρομους (οδός Αγγέλου) δεν μπορούμε να αντισταθούμε στο shopping, καθώς βρισκόμαστε στη γειτονιά των πιο γουστόζικων κοσμηματοπωλείων της Κρήτης με υπέροχα κομμάτια σε μοντέρνα σχέδια.
Το τέρμα της Θεοτοκοπούλου μας βγάζει στη Ζαμπελίου, κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης και παράλληλο του λιμανιού. Εστιατόρια, μπαράκια και τουριστικά μαγαζιά, όλα αραδιασμένα στη σειρά, προσελκύουν τον κόσμο που ανεβοκατεβαίνει το στενό. Φτάνουμε στην άλλη όχθη, στην ανατολική πλευρά του λιμανιού, ξεκινώντας από το τζαμί του Κιουτσούκ Χασάν Πασά. Συνεχίζουμε κατά μήκος της Ακτής Ενώσεως για να τσεκάρουμε τις ξακουστές ψαροταβέρνες την ώρα που η μυρωδιά απ’ τα καλομαγειρεμένα ψάρια μας σπάει τη μύτη. Όποιος θέλει μεγαλύτερη πιάτσα με περισσότερη κίνηση θα συνεχίσει μέχρι το Κουμ-Καπί, στην Ακτή Μιαούλη, τον παραλιακό δηλαδή δρόμο όπου θα μετρήσετε πάνω από είκοσι café-bars. Εδώ το καλοκαίρι δεν πέφτει καρφίτσα, το χειμώνα ωστόσο οι ρυθμοί καταλαγιάζουν και η θέα θάλασσα πρωταγωνιστεί.
Περισσότερα για τα Χανιά και αξιολογημένες επιλογής διαμονής και φαγητού από τον AlphaGuide εδώ.
