Από την Casa Rosada των Περόν στην τουριστική Boca και από τις hip αποθήκες του Puerto Maduro στην μποεμία του San Telmo, στην αριστοκρατική Recoleta και στις ατελείωτες νύχτες του Palermo, το Μπουένος Άιρες είναι μια αχανής μαγική πόλη και ταυτόχρονα ένα μωσαϊκό εμπειριών, χρωμάτων και γεύσεων, ενώ η «γειτόνισσα» Μεντόζα μας καλεί να βαδίσουμε στους δρόμους του Malbec και να ακολουθήσουμε τους gauchos μέχρι τις Άνδεις.
Από την Πέννυ Γεωργακοπούλου
Είναι μερικά ταξίδια που ο καθένας μας τα έχει στο μυαλό του περισσότερο ως όνειρο και λιγότερο ως πιθανότητα να τα πραγματοποιήσει κάποτε. Η Αργεντινή ήταν μία από τις χώρες που ευχόμουν να «κατακτήσω»· αυτό που με είχε τραβήξει από πολύ νεαρή ηλικία ήταν μια ταινία σχετική με τη ζωή των χορευτών ταγκό στο Μπουένος Άιρες. Αν και δεν θυμάμαι τίποτε από εκείνη την ταινία πια, μου έχει μείνει ακόμη αυτή η γοητευτική, ερωτική, μποέμ κι επαναστατική ατμόσφαιρα που έδειχνε να έχει η πόλη.
Η πτήση μας έφτασε νωρίς το πρωί της Δευτέρας στο αεροδρόμιο Ezeiza και ο οδηγός που μας περίμενε –και δεν μιλούσε αγγλικά– μας έδωσε να καταλάβουμε ότι θα καθυστερήσουμε στη διαδρομή μας προς το κέντρο. Όντως τις καθημερινές, όπως σε όλες τις άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου, οι δρόμοι που οδηγούν στο κέντρο έχουν πολλή κίνηση. Το Μπουένος Άιρες είναι τεράστιο, με πολλές και τόσο διαφορετικές γειτονιές (barrios) και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, που η ιδέα να αλλάξετε κατάλυμα κατά τη διάρκεια της παραμονής σας εκεί ενδεχομένως αποδειχτεί σοφή αν θέλετε να το γνωρίσετε εις βάθος.
Η πόλη μας καλωσόρισε με έναν πρώτο καφέ και churros στο «Café Tortoni» στη διάσημη Avenida de Mayo. Δεν νοείται να μην κάνεις μια στάση σε αυτό, ένα από τα παλιότερα cafés της Αργεντινής, που θυμίζει παριζιάνικη brasserie. Κι ενώ κάθεσαι και πίνεις τον καφέ σου παρακολουθώντας τον κόσμο που κινείται διαρκώς –καμιά φορά μόνο και μόνο για να φωτογραφήσει το ιστορικό café–, στο πίσω μέρος της αίθουσας ξεχωρίζουν οι βαριές βελούδινες κουρτίνες που κρύβουν τους δύο μικρότερους χώρους, όπου οργανώνονται παραστάσεις, βραδιές μουσικής και χορού (κυρίως ταγκό) σχεδόν όλες τις ημέρες της εβδομάδας.
Κατηφορίζοντας προς τη γνωστότερη πλατεία της πόλης, την Plaza de Mayo, συνειδητοποιείς ότι εδώ φυσάει ευρωπαϊκός αέρας: το βλέπεις στην αρχιτεκτονική, το βλέπεις και στις συνήθειες του κόσμου. Είναι συνδεδεμένη όμως και με σημαντικά γεγονότα της αργεντίνικης Ιστορίας, καθώς οι γνωστές ως Μητέρες της Πλατείας Μαΐου διαδήλωναν εδώ κάθε εβδομάδα επί τριάντα χρόνια για τα παιδιά τους που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Βιδέλα. Από τη μία πλευρά της βλέπεις τον μητροπολιτικό καθεδρικό του Μπουένος Άιρες, που εκ πρώτης όψεως δεν θυμίζει καθολικό ναό. Ο εσωτερικός του διάκοσμος με τα πέντε κλίτη, τα εντυπωσιακά βιτρό, τα δάπεδα με τα βενετσιάνικα μωσαϊκά και τα αγάλματα θα σε κρατήσουν αρκετή ώρα εδώ.
Στο εσωτερικό του βρίσκεται όμως και το μαυσωλείο του στρατηγού San Martin, γύρω από τη σαρκοφάγο του μάλιστα τρεις γυναικείες φιγούρες αναπαριστούν τις χώρες που απελευθέρωσε, την Αργεντινή, τη Χιλή και το Περού. Aπό την άλλη πλευρά της πλατείας αντικρίζεις το Προεδρικό Μέγαρο με τη ροζ πρόσοψη ή Casa Rosada για τους Αργεντινούς. Πρόκειται για ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια της πόλης κι έδρα της κυβέρνησης, από το μπαλκόνι του οποίου ο πρόεδρος Περόν και η σύζυγός του Εβίτα απευθύνονταν στα πλήθη στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Το κτίριο είναι επισκέψιμο και πραγματοποιούνται δωρεάν ξεναγήσεις στα αγγλικά, συνήθως τα σαββατοκύριακα.
Επιστρέφοντας προς το ξενοδοχείο, κάνουμε μια στάση στο Teatro Colon για να μάθουμε το πρόγραμμά του, ελπίζοντας ότι θα καταφέρουμε να βρεθούμε ένα βράδυ στο διάσημο για την ποιότητα της ακουστικής του θέατρο. Από εδώ έχουν περάσει τα πιο γνωστά ονόματα της όπερας, γεγονός που σε εξιτάρει αν είσαι λάτρης του είδους. Αλλά ακόμη κι αν δεν είσαι, το μεγαλείο και η ομορφιά του κτιρίου σε συνεπαίρνουν. Το απόγευμα, καθώς κατηφορίζουμε προς το Puerto Madero, περνάμε από το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης με τους ουρανοξύστες, τα συγκροτήματα πολυτελών κατοικιών, τα ξενοδοχεία και τις γκαλερί. Αυτή η πλευρά του Μπουένος Άιρες σε κάνει να νιώθεις ότι η ανάπτυξη επιστρέφει στη χώρα παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια.
Κάνουμε μια στάση στο κέντρο πολιτισμού Faena, το οποίο στεγάζεται σε ένα παλιό εργοστάσιο μπροστά από το φημισμένο ομώνυμο ξενοδοχείο και στο οποίο φιλοξενούνται εκθέματα μοντέρνας τέχνης, με έμφαση στους ντόπιους καλλιτέχνες. Φτάνουμε το σούρουπο στο Puerto Madero, όπου οι παλιές αποθήκες του λιμανιού έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια, cafés και clubs. Περπατάμε στη μαρίνα με τα σκάφη και κατευθυνόμαστε προς το γνωστό για το καλό του κρέας εστιατόριο «Cabana Las Lilas»: η ποικιλία κρεάτων είναι ασύλληπτη, όπως και οι τρόποι κοπής τους που προτείνουν. Παρά την παρουσία τριών οινοχόων στο εστιατόριο και την εκτενή λίστα κρασιού, επιλέγουμε μια μπίρα από την Παταγονία για το δείπνο μας. Το κρασί προς το παρόν μπορεί να περιμένει...
Το φαγητό είναι ένα μάλλον σημαντικό σημείο επαφής των κατοίκων της πρωτεύουσας της Αργεντινής, των portenos (άνθρωποι του λιμανιού). Τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας –και ιδιαίτερα τα σαββατοκύριακα– τα εστιατόρια είναι γεμάτα· στις parrillas (steak houses) θα απολαύσεις την εμπειρία του asado, δηλαδή το περίφημο αργεντίνικο bbq και μαζί το πιο γευστικό και καλοψημένο κρέας που έχεις φάει ποτέ. Must είναι όμως και το εστιατόριο «Tegui», μεταξύ των World’s 50 Best Restaurants 2017, το οποίο χρησιμοποιεί αποκλειστικά τοπικά προϊόντα, εντάσσοντας έτσι μια μοντέρνα εκδοχή της αργεντίνικης κουζίνας στον παγκόσμιο γαστρονομικό χάρτη. Στο «Tomo Primero», πάλι, εντός του ξενοδοχείου «Panamericano Buenos Aires», ο σεφ Federico Fialayre Concaro ξεφεύγει από τα κλισέ και δημιουργεί γεύσεις με «απλή κομψότητα», όπως λέει ο ίδιος.
Κάπως έτσι βγήκε από την κουζίνα κι έφερε στο τραπέζι μας δύο από τα νέα του πιάτα, διότι ήθελε να τα δοκιμάσουμε και να του πούμε τη γνώμη μας! Με το μελαγχολικό και συνάμα αισθησιακό ήχο του ταγκό στο μυαλό, ξεκινήσαμε την επόμενη ημέρα να ανακαλύψουμε ένα από τα πιο ιδιαίτερα σημεία της πόλης. Όπως ισχύει συνήθως με τις γειτονιές που βρίσκονται κοντά σε λιμάνι, η Boca είναι από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές του Μπουένος Άιρες, ενώ ο πεζόδρομος Caminito με τα έντονα βαμμένα σπίτια και καταστήματα είναι από τα πιο τουριστικά σημεία του.
Περίμενα μάλιστα ότι εδώ, όπου γεννήθηκε το ταγκό, θα έβρισκα μια ωραία milonga, ένα από εκείνα τα σαλόνια όπου μαθαίνουν το χορό και χορεύουν. Απογοητεύτηκα λίγο, καθώς όσες είδα ήταν πολύ «φολκλόρ» και χωρίς χαρακτήρα. Ο ήχος του ταγκό γεννήθηκε από τον πόνο των Ευρωπαίων μεταναστών, οι οποίοι ζούσαν σε φτωχές συνοικίες σαν και αυτή και νοσταλγούσαν τον τόπο τους. Ύμνησε το γυναικείο σώμα και γι’ αυτό αρχικά θεωρήθηκε άσεμνος. Παρέμεινε στα μπαρ της Boca μέχρι που άρχισε να γίνεται διεθνώς γνωστός.
Ο Κάρλος Γαρδέλ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξάπλωσή του διεθνώς μέσα από τις περιοδείες και τις ταινίες του, ενώ σπουδαίοι συνθέτες όπως ο Άστορ Πιατσόλα βοήθησαν στην καθιέρωσή του ως Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Ο καιρός είναι εξαιρετικός και ιδανικός για περπάτημα, αλλά εμείς επιλέγουμε να ανεβούμε σε ένα από τα λεωφορεία οργανωμένων tours (hop on - hop off). Φτάνουμε σε μια από τις πιο μποέμ γειτονιές της πόλης, το San Telmo, με τα λιθόστρωτα δρομάκια, τα παλιά κτίρια, τους πλανόδιους μουσικούς και τα παλαιοπωλεία. Η περιοχή αποπνέει ατμόσφαιρα άλλης εποχής: έξω από τα όμορφα, αλλά αφημένα στο χρόνο κτίρια ηλικιωμένοι κάθονται και συζητούν, χαζεύοντας τους τουρίστες που περνάνε. Κάπου ανάμεσα στα κτίρια εντοπίζουμε την αγορά Mercado de San Telmo και περνάμε αμέσως στο εσωτερικό της. Εδώ βρίσκουμε φρέσκα προϊόντα δίπλα σε ρούχα κι εργαλεία, αλλά –κυρίως– παίρνουμε μια γεύση από το πώς ήταν μια αγορά που δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα για να καλύψει τις ανάγκες των μεταναστών που έφτασαν στην πόλη, ιδίως από Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία.
Στη συνέχεια κινούμαστε, με μετρό αυτήν τη φορά, για την επόμενη γειτονιά. Κατεβαίνουμε στην αριστοκρατική Recoleta, περιοχή κατά βάση οικιστική, με πολλά εμπορικά κέντρα, εστιατόρια και cafés. Εδώ βρίσκεται και το διάσημο κοιμητήριο της πόλης με τα μνήματα-έργα τέχνης, μεταξύ των οποίων και αυτό της Εβίτα Περόν. Σε μικρή απόσταση, στην Avenida Santa Fe, μπαίνουμε στο Ateneo Grand Splendid, μάλλον το πιο εντυπωσιακό βιβλιοπωλείο που έχουμε δει. Το πάλαι ποτέ θέατρο που το στεγάζει εγκαινιάστηκε το 1919 και αποτέλεσε φάρο πολιτισμού για το Μπουένος Άιρες. Στα ράφια του είναι τοποθετημένα πάνω από 120.000 βιβλία, ενώ στη σκηνή του θα καθίσετε για καφέ ή σνακ ξεφυλλίζοντας κάποιο βιβλίο.
Η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο
Στην άλλη πλευρά του Μπουένος Άιρες πια, το μεγαλύτερο προάστιό του, το Palermo, χωρίζεται σε μικρότερες γειτονιές όπως το Palermo Hollywood (για διασκέδαση), το Alto Palermo (για ψώνια), το Palermo Viejo, το Palermo Soho, το Palermo Chico. Oικιστικό στο μεγαλύτερο μέρος του και πολύ πιο πράσινο από τα άλλα barrios (μην παραλείψετε τους Βοτανικούς Κήπους), αποτελεί παράλληλα κι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία της πόλης για έξοδο.
Έπειτα από τόσες ημέρες asado είπαμε να δοκιμάσουμε πίτσα, για την οποία οι portenos καμαρώνουν ιδιαίτερα – η αλήθεια είναι ότι απορώ γιατί. Ευτυχώς, οι συμβουλές κάποιων Ιταλών φίλων μάς έφεραν στο πολύ αξιόλογο «Siamo nel Forno» (Costa Rica 5886). Φροντίστε να πάτε νωρίς, ιδιαίτερα Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, διότι οι ουρές είναι μεγάλες. Για το κλείσιμο της βραδιάς προτιμήσαμε το βιετναμέζικο bar-restaurant «Green Bamboo» στον ίδιο δρόμο, που στη συνέχεια μάθαμε ότι υποστηρίζεται από την πρεσβεία του Βιετνάμ.
Δοκιμάσαμε ένα από τα κοκτέιλ που μας πρότεινε ο μπάρμαν και σκεφτήκαμε ότι πρέπει οπωσδήποτε να επιστρέψουμε εκεί και για το φαγητό. Την επομένη ξεκινάμε νωρίς νωρίς για να περπατήσουμε στην ακόμη πολύ ήσυχη γειτονιά. Το βλέμμα μας τραβάνε τα γκράφιτι-έργα τέχνης που καλύπτουν κάθε μεγάλη επιφάνεια· ακόμη και τις προσόψεις νεοκλασικών, πράγμα που σε κάνει να απορείς πώς το επέτρεψαν οι ιδιοκτήτες τους! Είναι σύνηθες, βέβαια, οι καλλιτέχνες να παίρνουν την έγκριση των ιδιοκτητών για να δουλέψουν πάνω στους τοίχους τους κι εκείνοι φαίνεται πως νιώθουν υπερηφάνεια αν έχουν ένα τέτοιο έργο τέχνης είτε στον τοίχο είτε στο δρόμο τους.
Τα περισσότερα γκράφιτι, όπως είναι φυσικό, αναδεικνύουν κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, γεγονός διόλου τυχαίο μετά τις οικονομικές περιπέτειες της Αργεντινής τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, μια παρέα street artists οργανώνει ξεναγήσεις κάποιες ημέρες της εβδομάδας, για να δείξει στους επισκέπτες την πόλη υπό το πρίσμα της αστικής τέχνης (). Αν σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, είναι καλό να κάνετε κράτηση αρκετά νωρίς. Όντας στην περιοχή, δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφθούμε και το μουσείο MALBA. Πρόκειται για ένα μοντέρνο κτίριο που στεγάζει πάνω από 400 εκθέματα Λατινοαμερικάνων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα όπως οι Φρίντα Κάλο, Φερνάντο Μποτέρο κ.ά., ενώ φιλοξενεί τακτικά περιοδικές εκθέσεις και συλλογές από όλο τον κόσμο.
Η οινική εμπειρία της Μεντόζα
«Mendoza, la mas bella» (Μεντόζα, η πιο όμορφη) γράφει η ταμπέλα στην κεντρική πλατεία της πόλης, την Plaza Independencia. Το κλίμα εδώ είναι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι στο Μπουένος Άιρες, διότι οι Άνδεις κατεβάζουν ένα δροσερό αεράκι και οι ορατές από παντού βουνοκορφές είναι μονίμως λευκές από το χιόνι. Δεξιά και αριστερά βλέπουμε καταστήματα με εξοπλισμό ορειβασίας αλλά και σκι, όπως και τουριστικά γραφεία που προσφέρουν οινοφιλικές εκδρομές. Αν όμως είσαι wine lover, η Μεντόζα είναι must, αφού εδώ χτυπάει η καρδιά της οινικής παραγωγής ολόκληρης της Αργεντινής, για την οποία είναι διεθνώς γνωστή.
Το Malbec, παρότι δεν είναι τοπική ποικιλία (προήλθε από τους Γάλλους), αποτελεί πλέον την «εθνική» ποικιλία της χώρας. Τα πιο φίνα και διάσημα Malbec παράγονται στις περιοχές Lujan de Cuyo και στην κοιλάδα Uco, που βρίσκονται στη σκιά των Άνδεων και σε υψόμετρα μεταξύ 800 και 1.500 μέτρων. Η όλη περιοχή και οι δυνατότητές της, μάλιστα, έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών γνωστών οινοπαραγωγών από όλο τον κόσμο όπως ο Michel Rolland και ο Alberto Antonini. Στην ουσία η πόλη αποτελεί βάση για εξόρμηση στα γύρω οινοποιεία, ενώ άλλη μία μοναδική εμπειρία είναι να ακολουθήσεις τους gauchos, τους περίφημους καουμπόηδες της Αργεντινής, σε μια βόλτα με άλογα στις Άνδεις.
Η ίδια η Μεντόζα είναι σχετικά μικρή πόλη κι εύκολη να την εξερευνήσει κάποιος. Κάνουμε τις πρώτες μας βόλτες αναζητώντας την κεντρική αγορά τροφίμων, όπου μπαίνουμε αμέσως μέσα για να δούμε τι αγοράζουν οι Mendocinos (οι κάτοικοι της Μεντόζα). Για βραδινό έχουμε κλείσει τραπέζι στο εστιατόριο του Νοτιοαμερικανού διάσημου σεφ Francis Mallmann, το «1884». Πρόκειται για έναν πολύ όμορφο χώρο με ωραία αυλή, μόνο για βραδινή έξοδο, όπου φάγαμε τα πιο γευστικά empanadas όλου του ταξιδιού, κρέατα ψημένα με απίστευτη μαεστρία, ενώ στα πιάτα χρησιμοποιούνται μόνο αγνά ντόπια προϊόντα. Κατά τη διάρκεια της διαμονής μας στη Μεντόζα, βέβαια, είχαμε την τύχη να δοκιμάσουμε την κουζίνα του Mallmann άλλες δύο φορές, σε εκδηλώσεις οινοποιείων της περιοχής.
Άλλα δύο εστιατόρια που ανακαλύψαμε στην πόλη είναι το «La Barra Vinos & Carnes» (Belgrano 1086) και το «Azafran», τα οποία εκτός από γευστικά και ζουμερά –τι άλλο;– κρέατα διαθέτουν και μια πολύ πλούσια λίστα κρασιών. Συγκεκριμένα στο τελευταίο αξίζει να κλείσει κάποιος το τραπέζι μέσα στην κάβα και να επιλέξει μία από τις 500 ετικέτες που βρίσκονται στα ράφια της από τα καλύτερα οινοποιεία της περιοχής.
Η επόμενη ημέρα του ταξιδιού είναι αφιερωμένη στα οινοποιεία. Αν και τα τουριστικά γραφεία προσφέρουν πάρα πολλές και διαφορετικές εκδρομές, είναι καλό να έχεις κάνει την έρευνά σου νωρίτερα και να γνωρίζεις πού θέλεις να πας, διότι κάποια οινοποιεία δεν θα τα βρεις στα οργανωμένα tours. Η ιδανικότερη λύση είναι ένας ντόπιος οδηγός, ο οποίος θα σε πάει όπου θέλεις.
Εμείς επισκεφθήκαμε το –ελληνικών συμφερόντων– Bodegas Krontiras και οι πληροφορίες που μας έδωσε ο οινολόγος του Πάνος Ζουμπούλης μας οδήγησαν σε ένα ξεχωριστό ξενοδοχείο με 11 δωμάτια και μαζί αμπελώνα και οινοποιείο, το Finca Adalgisa. Πρόκειται για έναν παράδεισο ηρεμίας της οικογένειας Furlotti-Moretti, η οποία ζει εδώ για τρεις γενιές και παράγει το δικό της Malbec: τεράστια δωμάτια, ένα εστιατόριο που σερβίρει εξαιρετικές γεύσεις και διακριτική εξυπηρέτηση πάνω στη Διαδρομή του Κρασιού.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Μπουένος Άιρες
Alvear Palace Hotel Ένα πραγματικό παλάτι με ό,τι αυτό συνεπάγεται: πολυέλαιοι, δωμάτια με διακόσμηση Louis XIV και butler.
Krista Boutique Hotel Ένα παλιό αρχοντικό που έγινε boutique hotel.
Hotel Faena Επιβλητικό κτίριο, με εξαιρετική διακόσμηση διά χειρός Philippe Starck .
Home Hotel Ένα από τα νεότερα boutique hotels της πόλης.
Μεντόζα
Park Hyatt Mendoza Το πιο πολυτελές κι επιβλητικό ξενοδοχείο της πόλης, ακριβώς δίπλα στο Teatro Independencia.
Finca Adalgisa Wine Hotel, Vineyard and Winery Ένα ξενοδοχείο-όαση για τους λάτρεις του κρασιού.
Entre Cielos Εντυπωσιακό οινοποιείο και ξενοδοχείο μοντέρνας αισθητικής με εστιατόριο και spa.
ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΑ
Familia Zuccardi Piedra Infinita
Bodega Catena Zapata
Familia Rutini
Bodegas Trapiche
Terrazas de los Andes
Clos de los Siete
Bodegas Krontiras
Bodegas Salentein
Finca Adalgisa
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ
Οι περισσότερες μεγάλες ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες έχουν δρομολόγια προς την πρωτεύουσα της Αργεντινής. Εμείς πετάξαμε με KLM μέσω Άμστερνταμ και χρειαστήκαμε συνολικά περίπου 19 ώρες. Ταξιδέψαμε σε κατηγορία θέσης Economy Comfort, που προσφέρει περισσότερο χώρο ανάμεσα στις θέσεις, για μια πιο ξεκούραστη και άνετη πτήση. Η πτήση Μπουένος Άιρες-Μεντόζα, πάλι, διαρκεί περίπου 2 ώρες. Πετάξαμε με ολοκαίνουργια αεροπλάνα της Aerolineas Argentinas.
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ
Οι εποχές είναι αντίθετες απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Στα καλύτερά του θα το δείτε την άνοιξη και το φθινόπωρο, όταν οι θερμοκρασίες είναι ανεκτές και η υγρασία σε καλά επίπεδα. Το φθινόπωρο είναι επίσης η καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε τη Μεντόζα.
ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ
Το αργεντίνικο πέσος (ARS) είναι το επίσημο νόμισμα της χώρας (€ 1 ισούται περίπου με 17 ARS). Γίνονται δεκτές οι περισσότερες πιστωτικές.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Πάνω από 180 γραμμές λεωφορείων (colectivos) πάνε σε κάθε σημείο της πόλης. Το μετρό (subte) αποτελεί το γρηγορότερο μέσο μετακίνησης. Η πόλη διαθέτει όμως κι ένα σύστημα δωρεάν χρήσης ποδηλάτων (έως μία ώρα κάθε φορά) με 90 σημεία παραλαβής και παράδοσης. Τέλος, τα ταξί είναι αρκετά οικονομικά και πάρα πολλά σε αριθμό!
