Από το αρχαιολογικό δέος της Πέτρας και το κομφούζιο του Αμάν μέχρι τα συναπαντήματα με τους Βεδουίνους στη μέση της ερήμου και τις βουτιές σε δύο θάλασσες, ένα ταξίδι στην Ιορδανία είναι πλούσιο σε εικόνες, γεύσεις και signature Ανατολίτικες εμπειρίες.
«No selfies with the queen, please» παρακαλούσαν... κατηγορηματικά οι φρουροί της βασίλισσας Ράνιας της Ιορδανίας προς τους περίπου 150 δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο που βρισκόμασταν μαζεμένοι στο εξαιρετικά καλοστημένο Μουσείο Βασιλικών Αυτοκινήτων του Αμάν. Το παγκόσμιο press trip που διοργάνωσε ο Οργανισμός Τουρισμού της Ιορδανίας έχει φτάσει σχεδόν στη μέση. Η ομιλία της βασίλισσας λίγη ώρα αργότερα θα αντικατοπτρίσει εν πολλοίς και τη δική μας αίσθηση μέχρι εκείνη τη στιγμή.
«Η περιοχή μας βρίσκεται στη δημοσιότητα για όλους τους λάθος λόγους», ήταν η πρώτη της κουβέντα για να συμπληρώσει: «Στην Ιορδανία υποδεχόμαστε τους ανθρώπους ως επισκέπτες και όχι ως έναν τρόπο για να βγάλουμε χρήματα προσφέροντας κάτι στον καθένα». Εν αρχή ην η Πέτρα! Μια πόλη λαξευμένη ολόκληρη στους βράχους ενός φαραγγιού, με συναρπαστική ιστορία που χρονολογείται από τον 3ο αι. π.Χ. και δημιούργημα της αραβικής φυλής των Ναβαταίων πάνω στον Δρόμο του Μεταξιού, η οποία άκμασε μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.
Η πεζοπορία στο φαράγγι αγγίζει την κορύφωση όταν αυτό στενεύει σχεδόν απελπιστικά και στη σχισμή ανάμεσα σε δύο πανύψηλους βράχους ξεπροβάλλει το περίφημο Θησαυροφυλάκιο (ή Al Khazneh). Σύμφωνα με τους μελετητές, πρόκειται για τον επιβλητικό τάφο του φιλέλληνα βασιλιά των Ναβαταίων Αρέτα Γ΄. Η Πέτρα είναι επίσης γνωστή για τα πολύχρωμα –σαν ουράνιο τόξο– βράχια της, τα οποία παρατηρούμε καθώς συνεχίζουμε την περιήγησή μας προς τα υπόλοιπα αξιοθέατα του αρχαιολογικού χώρου, όπως το θέατρο που βρίσκεται λίγο παρακάτω και το μοναστήρι Al Deir στα ψηλά.
Παντού τριγύρω μας Βεδουίνοι, με τις παραδοσιακές ενδυμασίες, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, μια και τους έχει παραχωρηθεί η εκμετάλλευση του χώρου: άλλοι ανεβοκατεβάζουν τους επισκέπτες με αμαξίδια τα οποία σέρνουν άλογα, άλλοι προσφέρουν βόλτες με καμήλες, άλλοι πουλάνε είδη λαϊκής τέχνης, ενώ ένας ηλικιωμένος Βεδουίνος παίζει το παραδοσιακό τους όργανο ραμπάμπα στη σκιά ενός βράχου.
Βεδουίνους συναντάμε ξανά στην έρημο του Wadi Rum. Ένας από αυτούς μου καλύπτει περίτεχνα το κεφάλι με την παραδοσιακή μαντίλα koufiah – ακριβώς αυτό που χρειάζομαι για ένα σαφάρι με ανοιχτό τετρακίνητο όχημα στη μαγευτική έρημο του Λόρενς της Αραβίας, με τη ροδαλή άμμο και τις μυτερές βουνοπλαγιές να φτιάχνουν το πιο ειδυλλιακό σκηνικό την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Ο τουριστικός βεδουίνικος καταυλισμός Captain’s Desert Camp είναι η πιο ιδανική κατάληξη της αυτοκινητάδας μας. Καθισμένοι αναπαυτικά κάτω από τις πολύχρωμες τέντες, απολαμβάνουμε το τυπικό τους πιάτο zarb (κρεατικά σε κομμάτια και λαχανικά ψημένα σε φούρνους μέσα στην άμμο), ενώ το γλέντι ανάβει με χορούς και τραγούδια.
Αποχαιρετάμε την έρημο στρέφοντας το βλέμμα στην Ερυθρά. Αποτελεί τη μοναδική διέξοδο της Ιορδανίας στη θάλασσα, με επίκεντρο το λιμάνι της Άκαμπα. Μια γρήγορη πρωινή βουτιά στα βατά και σχετικά ζεστά νερά της ενδείκνυται πριν από την εξερεύνηση της πόλης, την οποία βρίσκουμε σε φάση οικοδομικού οργασμού, καθώς τρία τεράστια τουριστικά projects έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν σάρκα και οστά με σκοπό να μετατρέψουν την Άκαμπα σε πόλο έλξης της ευρύτερης περιοχής. Αρκεί να πούμε ότι το «Saraya Aqaba» θα αποτελείται από έντεκα ξενοδοχεία, ενώ ακολουθούν το «Ayla» και το «Marsa Zayed».
Από τον περίβολο του Μουσείου Βασιλικών Αυτοκινήτων ατενίζουμε ολόκληρο το Αμάν από ψηλά. Μια κοιλάδα με πολυάριθμους λόφους, σπαρμένη με άπειρα κυβόσχημα κτίρια, βαμμένα σχεδόν δογματικά σε αποχρώσεις του γκρι και της ώχρας, που χαρίζουν στην πρωτεύουσα του χασεμιτικού Βασιλείου της Ιορδανίας το προσωνύμιο «γκρίζα πόλη». Πολύβουο και χαοτικό (όσο και το κυκλοφοριακό του), δείχνει να τρέφεται από τις αντιθέσεις του, που φέρνουν δίπλα δίπλα τις φτωχές και τις πλούσιες συνοικίες, τις πλατιές λεωφόρους και τα στενοσόκακα, τα παραμελημένα κτίρια και τους πανύψηλους ουρανοξύστες, αρκετούς εν τη γενέσει, όπως μαρτυρούν οι γερανοί που σκύβουν πάνω από διάφορα σημεία της πόλης.
Οι πληροφορίες από τον Saleem, τον ξεναγό μας σε όλο το ταξίδι, πέφτουν βροχή καθώς τριγυρίζουμε στην πόλη με μίνι βαν. Στα αριστερά μας βρίσκεται το Αμπντούν, η συνοικία των πλουσίων, το Αμπντάλι είναι η πιο νέα περιοχή του Αμάν, εκείνο το ολοστρόγγυλο κτίριο που βλέπετε στο βάθος είναι το ξενοδοχείο «Le Royal», το Taz είναι το πιο καινούργιο mall της πόλης, το Jabal al Hussain μια δημοφιλής περιοχή για shopping.
Στο ιστορικό κέντρο του Αμάν πατάμε για λίγο το pause ακολουθώντας τους ντόπιους στο πανέμορφο «Jafra» για δυνατό αραβικό καφέ με κάρδαμο και μια τζούρα ναργιλέ, στο «Habibah» για απλώς θεϊκό κιουνεφέ με σιμιγδάλι ή φύλλο κανταΐφι (το οποίο καταναλώνουμε απευθείας σε πλαστικό πιατάκι στο δρόμο) και, τέλος, στην τεράστια λαϊκή αγορά, σχεδόν μεθυσμένοι από τα χρώματα και τις μυρωδιές που μας τυλίγουν από παντού.
Γνωστή και ως πόλη των ψηφιδωτών, η Μάνταμπα μας εισάγει ομαλά στο πιο θρησκευτικό κομμάτι του ταξιδιού, με μια στάση στον ορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου με το περίφημο επιδαπέδιο ψηφιδωτό-χάρτης των Αγίων Τόπων, φτιαγμένο το 565 μ.Χ. από 2 εκατομμύρια ψηφίδες. Η διαδρομή μέχρι το Βαφτιστήριο του Χριστού και τον Ιορδάνη προσφέρει ένα μοναδικό πανόραμα των Αγίων Τόπων, καθώς το μάτι ταξιδεύει πάνω από τον ποταμό, που αποτελεί το φυσικό σύνορο Ιορδανίας και Ισραήλ, και σκαρφαλώνει προς την Ιεριχώ και τα Ιεροσόλυμα.
Η Νεκρά Θάλασσα είναι ακόμη ένα «σημείο τομής» των δύο χωρών – κατ’ ευφημισμόν θάλασσα, καθώς πρόκειται για μια τεράστια λίμνη με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, γεγονός που δεν επιτρέπει κανενός είδους θαλάσσια ζωή στα νερά της. Από το πολυτελές «Crowne Plaza» που μας φιλοξενεί κατεβαίνουμε γεμάτοι περιέργεια για μια βουτιά. Η αίσθησή μας είναι ότι κολυμπάμε πάνω σε ένα μεγάλο σωσίβιο που μας σπρώχνει διαρκώς στην επιφάνεια. Ο κατάμαυρος άργιλος με τον οποίο αλειφόμαστε στη συνέχεια είναι ιδανικός για κάθε είδους πάθηση και χαρίζει απαλό δέρμα για μέρες. Τα διάσημα καλλυντικά με άργιλο της Νεκράς Θάλασσας θα τα βρείτε στις καλύτερες τιμές στο αεροδρόμιο.
Γεύση Ιορδανίας
Πιο αρωματική και πικάντικη σε σχέση με την ελληνική, αλλά παρόλα αυτά οικεία, η ιορδανική κουζίνα αγαπά πολύ το κρέας, κυρίως το αρνί, το μοσχάρι και το κοτόπουλο και καθόλου το χοιρινό. Εθνικό πιάτο είναι το πεντανόστιμο mansaf (αρνί μαγειρεμένο σε γιαούρτι, σερβιρισμένο σε ένα στρώμα από πιλάφι με ξηρούς καρπούς), το οποίο δοκιμάσαμε στο εστιατόριο «Al Qantarah» στην Πέτρα. Κάθε γεύμα ξεκινά παραδοσιακά με μια τεράστια ποικιλία μεζέδων, από φαλάφελ, χούμους και μελιτζανοσαλάτα μέχρι έντονα καρυκευμένες σαλάτες και πίκλες. Εξαιρετικά ψάρια και θαλασσινά δοκιμάσαμε στο «Captain’s» στην Άκαμπα.
Δύο ιδιαίτερες επιλογές στο Αμάν είναι το «Levant», το οποίο βαδίζει σε πιο μοντέρνα γευστικά μονοπάτια, και το «Kan Zamaan», σε ένα ατμοσφαιρικά αναστυλωμένο παλιό χάνι. Ένα παραδοσιακό σπίτι με ηλιόλουστες εσωτερικές κι εξωτερικές αυλές στεγάζει το βραβευμένο «Haret Jdoudna» στη Μάνταμπα. Την τέλεια παρέα στις πικάντικες γεύσεις προσφέρει η δροσερή λεμονάδα με μέντα – ένα σχεδόν εθιστικό υποκατάστατο του Mojito χωρίς αλκοόλ.
Διαμονή
Οι μεγάλες ξενοδοχειακές αλυσίδες δίνουν το «παρών» στους τουριστικούς προορισμούς της χώρας: η Intercontinental στην Άκαμπα, η Crowne Plaza στη Νεκρά Θάλασσα, η Meridien στο Αμάν και η Movenpick στην Πέτρα.
Μετάβαση
Απευθείας πτήσεις πραγματοποιούν ο εθνικός αερομεταφορέας της Ιορδανίας Royal Jordanian και η Aegean.
Tip
Ελληνόφωνες ξεναγήσεις σε γκρουπ και μεμονωμένους ταξιδιώτες πραγματοποιεί ο πιστοποιημένος ξεναγός Saleem Sbitani (+962795987445).
Για την ευγενική πρόσκληση ευχαριστούμε θερμά τον Οργανισμό Τουρισμού της Ιορδανίας και το προξενείο της Ιορδανίας στη Θεσσαλονίκη.
