Ένα long weekend στη Μαδρίτη αρκεί για να καταρριφθεί ο τουριστικός μύθος που θέλει μόνο τους επισκέπτες της Βαρκελώνης να μαγεύονται από την ενέργειά της. Updated: 11 Οκτωβρίου 2012
Καθώς τσιμπολογούσαμε tapas στο «Fortuny» (Calle Fortuny 34), ένα τριώροφο bar-restaurant στεγασμένο σε αρχοντικό του 19ου αιώνα, σαν να μετακόμισε το δικό μας «Balthazar» στην αριστοκρατική Salamanca, εξέφρασα την απορία μου σε Βαρκελωνέζους συναδέλφους: «Μα γιατί όλοι τρελαίνονται με τη Βαρκελώνη;» Για να λάβω την απάντηση ότι κατά τη γνώμη τους είναι ακατανόητη η δημοφιλία της έναντι της ισπανικής πρωτεύουσας. Η Μαδρίτη είναι η μεσογειακή πρωτεύουσα στην οποία θα ονειρευόμασταν να ζούμε! Είχα μόνο τέσσερις ημέρες στη διάθεσή μου και πάνω από 20 χρόνια να την επισκεφθώ, αλλά μια βόλτα στο downtown, αμέσως μετά την τακτοποίησή μου στο ξενοδοχείο, με έπεισε ότι θα έπρεπε να ξεχάσω το Prado, το χαλαρωτικό πάρκο El Retiro, το παλάτι κοντά στο σταθμό μετρό Οpera (να μου λείπει άλλη μία αλλαγή φρουράς) και τα υπόλοιπα τουριστικά best of. Φυσικά, ούτε λόγος για τα εστιατόρια με φλαμένκο, που αγγίζουν τα € 100 το κεφάλι…
Η ημέρα ξεκινά παραδοσιακά με ισπανικούς λουκουμάδες churros βουτηγμένους σε ζεστή σοκολάτα στη σοκολατερία-μνημείο «San Gines» (Pasadizo de San Gines 5) – εξίσου αξιόλογη ανακάλυψη το χορταστικό brunch στο νορβηγικό εστιατόριο «Οlsen» (Calle del Prado 15). Θα τη χρειαστείτε την ενέργεια γιατί σας περιμένει πολύ περπάτημα. Η δική μου βόλτα είχε ως αφετηρία τη μεγαλοπρεπή Plaza Mayor, όπου προσπερνούσα παντός είδους μίμους και καλλιτέχνες του δρόμου για να χωθώ στα δρομάκια της περιοχής La Latina. Δεν αντιστεκόμουν σε ένα γύρο θαλασσινών (προσοχή αν έχετε ευαίσθητο στομάχι, γιατί είναι του ωκεανού) στην κλειστή γυάλινη αγορά San Miguel – ο νους μου πήγε πολλές φορές σε μια πιθανή ανάπλαση της Βαρβακείου. Οι δρόμοι της Παλιάς Πόλης είναι –παρά την κρίση– γεμάτοι κόσμο από νωρίς το μεσημέρι. Αν έχει ήλιο, όπως συνέβη κατά την επίσκεψή μου, παύεις να αναζητάς ερμηνείες και απλώς προσπαθείς να εξασφαλίσεις ένα τραπέζι για να παραγγείλεις μπίρα ή ένα γενναίας ποσότητας τζιν-τόνικ και, φυσικά, patatas bravas ή jamon ως συνοδευτικά. η νεανική αλυσίδα «La Surena» προσφέρει πέντε μπουκαλάκια μπίρας σε παγοθήκη προς € 3! Κατηφορίζοντας την Calle de Toledo, οι cervecerias ξεφυτρώνουν παντού στα γύρω στενά, ενώ φτάνοντας στους δρόμους Cava Baja και Cava Alta μπορεί και να αισθανθείς αγοραφοβία. Δοκιμασμένη επιλογή, στο No 30 της Cava Baja, η ταβέρνα «Casa Lucas» με εξαιρετικά θαλασσινά tapas…
Για το βράδυ θα ξεκινήσω με το τι πρέπει να αποφύγετε: την εμπορική Gran Via που θυμίζει… Ευριπίδου. Κανείς δεν θα σας ενοχλήσει, πέρα από σεξουαλικές προτάσεις στα ισπανικά που πέφτουν βροχή, αλλά τα παρακείμενα clubs και bars ανήκουν στην κατηγορία των tourist traps.
Οι πιο ενδιαφέρουσες νυχτερινές πιάτσες της πόλης, είναι η Chueca (κάτι σαν το Γκάζι) και η Malasana. Η δεύτερη αυτή συνοικία έγινε γνωστή ως επίκεντρο της περίφημης καλλιτεχνικής Movida τη δεκαετία του ’70 και τώρα προσφέρει ένα νυχτερινό περίπατο που θυμίζει καλές εποχές στου Ψυρρή. Ξεκινήστε όμως νωρίς, γιατί το curfew φτάνει μέχρι τις 2.30, και στη συνέχεια κανείς δεν συγκινείται από τις ικεσίες για μια τελευταία παραγγελία. Βγείτε στο σταθμό του μετρό Tribunal και κατηφορίστε την Calle Corredera Alta de San Pablo. Εμείς ήπιαμε κοκτέιλ στο «Tupperware» (με απίθανη, ό,τι να ’ναι διακόσμηση), στο νοσταλγικό «Ole Lola» και στο κρυμμένο πίσω από ένα κατάστημα επίπλων «Kikekeller». Για να συνεχίσετε τη βραδιά σας σε ηλεκτρονικούς ρυθμούς, να θυμάστε ότι οι guest DJs έχουν το κακό «ελληνικό» συνήθειο να εμφανίζονται μετά τις 3 και θα τους συναντήσετε στο αχανές βιομηχανικό «Fabrik» (είναι ένα μικρό ταξίδι με το ταξί μέχρι να φτάσετε) και στο σέξι «Charada», που θα σας κρατήσει απασχολημένους (και) με τα φωτεινά σλόγκαν στην οροφή.
Η επίσημη ιστοσελίδα της πόλης www.esmadrid.com/en είναι πλήρως ενημερωμένη στα αγγλικά, το μαδριλένικο «αθηνόραμα», το «Guia del Ocio», είναι πολύ κατατοπιστικό, ενώ χρήσιμη εφαρμογή για τους χρήστες smartphone είναι εκείνη της ιστοσελίδας www.11870.com
Must do
ME MADRID
Στο κέντρο της Παλιάς Πόλης, στην πανέμορφη Plaza de Santa Ana, το παλιό αγαπημένο ξενοδοχείο των ταυρομάχων «Reina Victoria» ακολουθεί πλέον όλους τους κανόνες του μινιμαλιστικού design – μυρίζει ακόμη και το δικό του άρωμα! Όσο ανεβαίνετε στους ορόφους η θέα της πόλης γίνεται εκπληκτική, ενώ από το μπαρ στην ταράτσα θα χορτάσει το μάτι σας Μαδρίτη και θα ζηλέψει η ψυχή σας την εκπληκτική Tower Suite στον πυργίσκο του κτιρίου.
VI-COOL
O Sergi Arola είναι μαθητής του Ferran Adria κι ένας από τους σταρ της ισπανικής γαστρονομίας. Το «Vi-Cool» είναι η προσιτή πρόταση του βραβευμένου με Michelin σεφ, όπου δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα τις πίτσες πάνω στην καταλάνικη λεπτή ζύμη coca. Δοκιμάσαμε τέσσερις διαφορετικές και σχεδόν ξεχάσαμε ότι είχαν προηγηθεί ευφάνταστα σερβιρισμένες μαριναρισμένες σαρδέλες ή τυρί με μαρμελάδα ντομάτας (Calle de las Huertas 12).
RAMSES (φωτό)
Σε αυτό το εντυπωσιακό νυχτερινό multiplex το πρώτο δύσκολο είναι να πάρεις την απόφαση να μπεις μέσα, αφού κολλάς με τη φάτσα κάρτα Puerta de Alcala. Κι όταν μπεις, δυσκολεύεσαι να συμμαζέψεις το βλέμμα σου από τη διακόσμηση. Το «Ramses» είναι εξολοκλήρου σχεδιασμένο από τον Philippe Starck, έχει πέντε διαφορετικούς χώρους για φαγητό και ποτό, ενώ το πιο εντυπωσιακό σημείο είναι το ιδιωτικό Dom Perignon Room (Plaza Independencia 4).
