Ήταν ακριβώς όπως στις ταινίες και τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι. Ένα ταξίδι με το Orient Express είναι must στη ζωή ενός γνήσιου ταξιδιώτη. Η διαδρομή από το Παρίσι μέχρι το Λονδίνο κράτησε 8 ώρες, αλλά έμοιαζε με μακρύ ταξίδι στο χρόνο.
Όταν έφτασα στο ξενοδοχείο μου στο Παρίσι, μου ζήτησε η ρεσεψιόν να περάσω από το concierge. Με περίμενε ένας φάκελος που μέσα του έκρυβε μια πανέμορφη ταξιδιωτική θήκη από φίνο μαλακό δέρμα. Το πολύτιμο περιεχόμενο ήταν το εισιτήριό μου καθώς και δύο κωνικά tags για τις βαλίτσες μου. Το ταξίδι με το Orient Express μόλις ξεκινούσε. Στον υπέροχο σταθμό των τρένων της Gare de l’Εst, νωρίς το πρωί, η αποβάθρα Νο 5 ξεχώριζε. Ένα παχύ χαλί είχε στρωθεί και στη μια του άκρη μια αντικέ ρεσεψιόν περίμενε την εκλεκτή πελατεία για check in. Οι επιβάτες έφταναν σιγά σιγά, ντυμένοι στην πένα. Ατμόσφαιρα και εικόνα άλλης εποχής.
Ψηλές γόβες, κομψά φορέματα και ταγιέρ για τις κυρίες, elegant κοστούμια για τους κυρίους με γραβάτες και ποσέτ στο πέτο ή φουλάρια στο λαιμό, ακριβές βαλίτσες και ταξιδιωτικά νεσεσέρ που δεν συναντάμε πια στα αεροδρόμια.
Τα βλέμματα καρφωμένα στη θρυλική αμαξοστοιχία Venice Simplon, που είχε ξεκινήσει το ταξίδι της από τη Βενετία την προηγούμενη ημέρα. Επιβλητική, αρχοντική μα και ρομαντική. Τα χρυσά λογότυπα του Orient Express στα πλαϊνά των vintage βαγονιών έλαμπαν, καλογυαλισμένα, κάτω από το χειμωνιάτικο ήλιο του Παρισιού. Οι συνοδοί του Orient, μέσα στις ατσαλάκωτες χαρακτηριστικές μπλε ρουά στολές τους, βοηθούσαν τους ταξιδιώτες να επιβιβαστούν και μετέφεραν με χάρη τις αποσκευές. Το Venice Simplon δεν αποτελεί τυχαία τη ναυαρχίδα της εταιρείας. Τα βαγόνια του ταξιδεύουν από τη δεκαετία του ’20 και «ανακαινίστηκαν» με περισσή φροντίδα το 1982. Ο πλήρης εκσυγχρονισμός τους, πάντως, δεν είναι ορατός πουθενά.
Το χαρακτηριστικό σφύριγμα δεν άργησε να ακουστεί και με βρήκε στην καμπίνα μου, να ακουμπώ νωχελικά στο ανοιχτό παράθυρο και να χαιρετώ τους Γάλλους που μας κοίταζαν από τις απέναντι αποβάθρες περιμένοντας το TGV. Ο συνοδός μας, ο Πάτρικ, μας είχε ενημερώσει ότι θα βρίσκεται εκεί όποια στιγμή τον ζητήσουμε, ό,τι κι αν χρειαστούμε, φτάνει να πατήσουμε το κουδούνι. Μας έδειξε πώς λειτουργούν ο κλιματισμός και τα φώτα και μας ενημέρωσε για την ώρα του γεύματος στην τραπεζαρία. Αφού κρέμασε τα πανωφόρια μας στις βελούδινες ροζ κρεμάστρες, έκλεισε την πόρτα. για μια στιγμή ένιωσα λες και ο χρόνος είχε γυρίσει τότε που η Αγκάθα Κρίστι έγραφε το νέο της μυθιστόρημα σε κάποια καμπίνα ή η Λάιζα Μινέλι διόρθωνε το κραγιόν της μπροστά στον καθρέφτη, ενώ στο μπαρ ο Πολ Νιούμαν έπινε ένα ποτήρι σαμπάνια και γοήτευε τους πάντες με το βλέμμα του. Είναι αλήθεια ότι τη λίστα των super celebrities που έχουν ταξιδέψει με αυτό το τρένο θα τη ζήλευε ακόμα και το καλύτερο ξενοδοχείο.
Το εσωτερικό της καμπίνας είναι όλο επενδυμένο με μαόνι με μαρκετερί σε φλοράλ μοτίβα, ενώ καθεμία έχει το δικό της ντουλάπι που κρύβει μέσα του ένα νιπτήρα με καθρέπτη και λινές πετσέτες. Οι καναπέδες, με φίνα υφάσματα και μεγάλα μαξιλάρια καλυμμένα με δαντέλα, το βράδυ μετατρέπονται σε κρεβάτια και στρώνονται με λινά σεντόνια. Πολλοί art deco designers εργάστηκαν για τη δημιουργία του Venice Simplon. Η παραδοσιακή χειροτεχνία, οι μοντέρνες τεχνικές και τα εξωτικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ρενέ Πρου ταιριάζουν στη γαλλική σκηνή της δεκαετίας του ’20.
Οι καρτ ποστάλ που μας είχε δώσει νωρίτερα ο Πάτρικ γράφτηκαν κάτω από το μικρό βιτρό πορτατίφ και ταχυδρομήθηκαν στον επόμενο σταθμό με τη σφραγίδα του Orient – αλήθεια δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έστειλα κάρτα από κάποιο ταξίδι μου. Το σκηνικό της γαλλικής επαρχίας έξω από το παράθυρό μου έμοιαζε με κινηματογραφικό travelling. Όταν έφτασε η ώρα για το γεύμα, στο βαγόνι της τραπεζαρίας οι καλεσμένοι των πρώτων τραπεζιών κρατούσαν ήδη ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι. Ο μετρ μας έφερε τη λίστα των κρασιών και μας ενημέρωσε ότι ο Γάλλος σεφ είχε ετοιμάσει αστακό για κυρίως πιάτο. Λινά τραπεζομάντιλα πετσέτες, πορσελάνες, κρυστάλλινα ποτήρια και ασημένια μαχαιροπίρουνα, όλα με το σήμα της Orient, συνόδευσαν το υπέροχο γεύμα μας. Λίγο αργότερα ο Πάτρικ φρόντισε να φέρει στην καμπίνα μας άλλο ένα μπουκάλι κρασί για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας μέχρι το σταθμό του Coquelles στο Nord Pas-de-Calais. Εκεί αποχαιρετήσαμε το Venice Simplon και το προσωπικό του που παρατάχτηκε για να μας ευχηθεί καλή συνέχεια.
Επιβιβαστήκαμε σε ένα υπερπολυτελές πούλμαν με δερμάτινα καθίσματα και τραπέζια και ύστερα από 35 λεπτά, όσο κράτησε ο ζεστός καφές, είχαμε περάσει τη Μάγχη και βρισκόμασταν στο σταθμό Folkestone στο Κεντ της Νοτιοανατολικής Αγγλίας. Αποβιβαστήκαμε στο μικρό lounge της Orient για να επιβιβαστούμε ύστερα από λίγο στην αμαξοστοιχία-τραπεζαρία British Pullman, με πολυθρόνες και φωτιστικά σχεδιασμένα από τον Ρενέ Λαλίκ. Κάθε βαγόνι έχει άλλο όνομα και θέμα, μα η ατμόσφαιρα εποχής απλώνεται παντού. Ήταν η στιγμή για το afternoon tea.
Η εμπειρία μοναδική, με τα βρετανικά τοπία να συνοδεύουν το αρωματικό τσάι, τα υπέροχα canapes, τα κέικ, τη ζεστή σούπα. Το ταξίδι κράτησε περίπου οκτώ ώρες, που κύλησαν ευχάριστα και γρήγορα, τόσο που ξαφνιαστήκαμε βλέποντας από μακριά τα φώτα του Λονδίνου. Από το Victoria Station πήραμε ένα κλασικό λονδρέζικο ταξί που θα μας αποβίβαζε σε λίγα λεπτά στον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, το μοναδικό «Rocco Forte Brown’s Hotel» (www.brownshotel.com) στην καρδιά του Mayfair. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό ξενοδοχείο, από τα πρώτα και πλέον χαρακτηριστικά του Λονδίνου, με βρετανική εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα και πολυτέλεια. Τα δωμάτια και οι σουίτες του, με τις προδιαγραφές που ξεχωρίζουν τα ξενοδοχεία της Rocco Forte, έχουν υπέροχα τεράστια μαρμάρινα μπάνια, κρεβάτια που βυθίζεσαι και πουπουλένια μαξιλάρια, όπου σε περιμένουν μια ενυδατική κρέμα κι ένα ευχητήριο σημείωμα για όνειρα γλυκά. Προσωπικά ονειρεύτηκα ότι ταξίδευα με το Orient Express από τη Βενετία μέχρι την Κωνσταντινούπολη, περνώντας από την Πράγα, τη Βουδαπέστη, το Μόναχο
και τη Δρέσδη...
Η επόμενη ημέρα στο «Brown’s» πέρασε ανάμεσα στο διάσημο «Donovan Bar» και στο «HIX at The Albemarle», όπου ο σεφ Marcus Verberne τιμά τη βρετανική κουζίνα. Για τα Χριστούγεννα το ξενοδοχείο έχει ετοιμάσει πολλά μοναδικά πακέτα με έκπτωση 33%
σε όλες τις κατηγορίες δωματίων για κρατήσεις πάνω από δύο ημέρες, ενώ
τα παιδιά μένουν δωρεάν. Επίσης, οργανώνει afternoon tea parties αλλά και δείπνα από τον βραβευμένο σεφ στα έξι private εστιατόριά του. Η μεγάλη έκπληξη είναι η εορταστική διακόσμηση, την οποία επιμελήθηκε φέτος ο οίκος Garrard, το παλιότερο κοσμηματοπωλείο στον κόσμο. Τιμώντας τα διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Τσαρλς Ντίκενς (το 2012), ο δημιουργικός διευθυντής του Garrard –αντί για τις καθιερωμένες κάλτσες του Αϊ-Βασίλη– δημιούργησε μια κόκκινη βατομουρένια «τσέπη του Όλιβερ Τουίστ» γεμάτη λαμπερά κοσμήματα. Θα στηθεί, μάλιστα, κι ένα παιχνίδι γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο του ξενοδοχείου, με έπαθλο ένα κόσμημα, στο οποίο για να λάβει κάποιος μέρος πρέπει να κάνει μια δωρεά σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Info Το κόστος της συγκεκριμένης διαδρομής με το Orient Express ανέρχεται περίπου στα € 600. Πληροφορίες: www.orient-express.com.
