Η «Χώρα του Θεού» αποκαλύπτει τις μυστικές ομορφιές και την απέραντη γοητεία της σε μία εβδομάδα αδιάκοπης εξερεύνησης από την Ιωάννα Καζάκου.
Η πολιτεία Kerala στη Νοτιοδυτική Ινδία δεν έχει μετατραπεί τυχαία σε έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στον κόσμο. Η εκπληκτική φυσική ομορφιά της, οι χαλαροί ρυθμοί ζωής κι ένας πληθυσμός υπερήφανος που ζει σε αυτήν τη γωνιά του κόσμου είναι μόνο ορισμένοι από τους λόγους για τους οποίους η Kerala κατακτά γρήγορα και σταθερά την κορυφή των προτιμήσεων των ταξιδιωτών, ξεπερνώντας ακόμη και το Ταζ Μαχάλ, το μέτρο της τουριστικής κίνησης στην Ινδία. Εκεί δεν βλέπει κάποιος σμήνη παιδιών να ζητιανεύουν ή ενήλικους στην άκρη του δρόμου με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό να περιμένουν τη ζωή να διαγράψει τον κύκλο της. Και δεν τους βλέπει, διότι δεν υπάρχουν. «Στην Kerala η κοινωνία προστατεύει τα μέλη της, δεν τα εγκαταλείπει», μας είχε πει ένας Ινδός φίλος λίγες ημέρες προτού την επισκεφθούμε. Με αρκετές δυσάρεστες εικόνες στον νου από άλλες περιοχές της χώρας, αναρωτήθηκα πόσο ρεαλιστική μπορεί να είναι η άποψη κάποιου που την επισκέφθηκε κάνοντας ταξίδι του μέλιτος.
Στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Kochi, όπου φτάσαμε έπειτα από πολύωρο νυχτερινό ταξίδι, μας περίμενε ο οδηγός του αυτοκινήτου που είχαμε νοικιάσει μέσω ενός τουριστικού πρακτορείου στο Bangalore, την πρωτεύουσα της γειτονικής πολιτείας Karnataka, για να μας μεταφέρει κατευθείαν σε ένα ξενοδοχείο στα υψώματα της πόλης Munnar, σε απόσταση 4 ωρών από το Kochi. Δεν απολαύσαμε ιδιαίτερα τη διαδρομή, διότι η ταχύτητα με την οποία έπαιρνε ο οδηγός τις στροφές μάς ανάγκασε να ταξιδέψουμε ξαπλωμένοι στο πίσω κάθισμα και με τα μάτια κλειστά. Κιόλας την επόμενη ημέρα, απαλλαγμένοι πια από την κούραση του ταξιδιού, αυτός ο τρόπος οδήγησης δεν μας φαινόταν πλέον και τόσο ανυπόφορος. Βέβαια, η όλη επαφή μας με το τοπίο περιορίστηκε στις σύντομες στάσεις για ξεμούδιασμα, τρώγοντας φρεσκοκομμένο ανανά δίπλα σε καταρράκτες.
Οι άνθρωποι, η φύση, οι μυρωδιές και οι γεύσεις της Kerala
Στα βουνά του Munnar βρίσκονται ορισμένες από τις μεγαλύτερες φυτείες τσαγιού στον κόσμο. Κλαδεμένοι επιμελώς, οι θάμνοι του δημοφιλούς φυτού διακοσμούν τους καλοσχηματισμένους λόφους της περιοχής διαμορφώνοντας ένα υπέροχο σκηνικό, όπου αποδεικνύεται ότι η σύμπραξη ανθρώπου και φύσης μπορεί να είναι δημιουργική. Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, στην πλαγιά ενός βουνού, είχα έντονη την αίσθηση ότι βρίσκομαι στη μέση του πουθενά και συγχρόνως στον τόπο των παιδικών μου διακοπών. Τα δωμάτια έμοιαζαν να αιωρούνται και η απόσταση από το έδαφος ήταν απροσδιόριστη, καθώς πυκνή ομίχλη γέμιζε τους κενούς χώρους ανάμεσα στα κτίρια και στις κορυφές των λόφων. Η αίσθηση οικειότητας υπερίσχυσε και μετατράπηκε σε ευφορία όταν ακολουθήσαμε τα μονοπάτια μέσα από τις φυτείες τσαγιού. Γυναίκες με αντρικά πουκάμισα, μακριές φούστες και μαντίλια στα μαλλιά γέμιζαν τσουβάλια με φύλλα τσαγιού, τα φόρτωναν στο κεφάλι και τα μετέφεραν στα εργοστάσια της περιοχής (που δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμα). Διάστικτο από τις πολύχρωμες φιγούρες, το σκηνικό γινόταν ακόμη πιο συναρπαστικό και ο κόπος τους σιωπηλός πρωταγωνιστής. Η σιωπή έσπαγε στα σημεία όπου η θέα ήταν πανοραμική από τα σούρτα φέρτα ενός ετερόκλητου πλήθους και τους ήχους οχημάτων ξεχασμένων στο χρόνο – όπως το παλιό βρετανικό τζιπ από το οποίο βγήκαν δέκα ενήλικοι κι ένα παιδί. Το αχνιστό μασάλα τσάι που σερβίριζαν στις καντίνες και η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα έγιναν για μένα συνώνυμα της Kerala.
Σε 15 λεπτά –ινδικής οδήγησης– βρεθήκαμε στην πόλη Munnar. Τα σπίτια, παρότι κακο-συντηρημένα και χωρίς αρχιτεκτονικό ύφος, όπως τα περισσότερα κτίρια στη χώρα, απέπνεαν κάποια θαλπωρή με τα έντονα χρώματα και τα απλωμένα ρούχα στις αυλές τους. Η πόλη έσφυζε από ζωή, με παρέες ανθρώπων να κουβεντιάζουν, παιδιά να παίζουν και μπουλούκια νεαρών γυναικών και αντρών να κινούνται ζωηρά. Αν και το 2003 η Kerala ήταν η πρώτη πολιτεία στην Ινδία που απαγόρευσε το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους, είδαμε πολλές φορές στο δρόμο άντρες με «μπίντι», ένα φτηνό τσιγάρο που –παρά την καλαίσθητη όψη του (κομψά τυλιγμένο σε φύλλο καπνού με μια κόκκινη κλωστή στην άκρη)– έχει υπερβολικά έντονη γεύση και βγάζει πολύ καπνό. Όταν πήγα να αγοράσω δύο για δοκιμή, ο ψιλικατζής μού τα χάρισε, ενώ μια παρέα αντρών που παρακολουθούσαν τη σκηνή γέλασαν πειραχτικά- αυτή ήταν η πρώτη φορά έπειτα από αρκετές ημέρες στην Ινδία που μου συμπεριφέρθηκαν ως ίσοι προς ίσον.
Τα εστιατόρια και τα μαγειρεία του Munnar μας πρόσφεραν μια καλή εικόνα από την κουζίνα της Kerala, διάσημη για την ποικιλία των υλικών και τους εκλεπτυσμένους συνδυασμούς της. Εδώ τα μπαχαρικά χρησιμοποιούνται χωρίς υπερβολή, με αποτέλεσμα να μπορεί κάποιος να διακρίνει τις γεύσεις και τα αρώματα, όπως και να κάνει ένα σωτήριο διάλειμμα από την πικάντικη ινδική κουζίνα. Το ψάρι κατέχει εξέχουσα θέση στις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων, γεγονός που προκαλεί εντύπωση, αν λάβετε υπόψη ότι σε άλλες περιοχές της χώρας λείπει ακόμη και ως λέξη από τις τοπικές γλώσσες και διαλέκτους. Η καλή διατροφή σε συνδυασμό με ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας είναι σίγουρα δύο από τους λόγους για τους οποίους το προσδόκιμο ζωής στην Kerala είναι 10 χρόνια υψηλότερο απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ινδία (73 χρόνια). Υψηλοί είναι και οι υπόλοιποι κοινωνικοί δείκτες στην πολιτεία, γεγονός που της έχει χαρίσει τον τίτλο της «πιο αναπτυγμένης κοινωνικά σε όλη την Ινδία».
Ελλείψει χρόνου, η παράσταση θεάτρου kathakali που παρακολουθήσαμε δεν ήταν σε κάποιον ινδικό ναό, αλλά σε ένα χώρο που θύμιζε γκαράζ, με τα κουνούπια να δίνουν το δικό τους σόου! Επίσης, δεν διήρκεσε όλη τη νύχτα όπως στις αυθεντικές τελετουργίες, αλλά μόνο δύο ώρες. Παρόλα αυτά, το θέαμα ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό, με τους δύο ηθοποιούς να προετοιμάζονται για την παράσταση μπροστά μας, βάφοντας τα πρόσωπα και φορώντας τα αυτοσχέδια κοστούμια τους. Οι μορφασμοί, οι κινήσεις και οι κραυγές τους, σε απόλυτο συγχρονισμό με τους ήχους των κρουστών που έπαιζαν δύο άντρες στην άκρη της σκηνής, αφηγήθηκαν εύγλωττα την ιστορία και μετέδωσαν πλήθος νοημάτων. Ιδανικό φινάλε εκείνης της ημέρας ήταν το μασάζ που μας πρότεινε ο οδηγός από δύο εξαιρετικά νέους και ικανούς επαγγελματίες τους είδους.
Το Munnar είναι η πιο κοντινή πόλη στον εθνικό δρυμό Eravikulam, σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 2.000 μ. Ανεβαίνοντας, μένεις έκθαμβος από τα πανύψηλα γυμνά βράχια που σε περιβάλλουν και τα νερά που πέφτουν ορμητικά από την κορυφή. Σε αυτό το υψόμετρο η βλάστηση είναι χαμηλή και μπορεί κάποιος να απολαύσει την απόλυτη ελευθερία των ζώων που κατοικούν εκεί, όπως τα Nilgiri Tahr, που στο Eravikulam έχουν την πολυπληθέστερη κοινότητά τους. Το ψιλόβροχο εκείνης της ημέρας έκανε το τοπίο ακόμη πιο απόκοσμο, συσκοτίζοντας έτσι τα όρια και τις κλίμακες. Η Σόνια, ένα κορίτσι γύρω στα 14 που βρισκόταν εκεί σε σχολική εκδρομή, με ενημέρωσε με υπερηφάνεια ότι η Kerala ονομάζεται «Χώρα του Θεού». Στο συγκεκριμένο περιβάλλον αυτή η πληροφορία έμοιαζε αυτονόητη- το ίδιο και το μήνυμα της ταμπέλας στην έξοδο του πάρκου: «Μην πάρετε τίποτε άλλο από εδώ παρά τροφή για την ψυχή, παρηγοριά για την καρδιά, έμπνευση για το νου».
Εξίσου ειρηνική και άγρια ήταν η ομορφιά του εθνικού δρυμού Periyar, έκτασης 777 τ.χλμ. Κατοικία για πάνω από 900 ελέφαντες, 35 τίγρεις και άλλα σπάνια ζώα, αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα πάρκα της Ινδίας. Βασικός πόλος έλξης είναι η τεχνητή λίμνη που κατασκεύασαν στο εσωτερικό του οι Βρετανοί το 1895. Από τις όχθες της αναχωρούν μικρά πλοία – ο μόνος τρόπος να πλησιάσουν οι επισκέπτες τις περιοχές όπου ζουν τα ζώα. Τα δρομολόγια ήταν αραιά και οι ουρές ατελείωτες, με αποτέλεσμα να μη βρούμε εισιτήριο. Στην αρχή απογοητευτήκαμε, αλλά η θέα τόσων ανθρώπων με πορτοκαλί σωσίβια στοιβαγμένων στο κατάστρωμα και ο δυνατός αέρας μας έκαναν να αλλάξουμε γνώμη. Η διάθεσή μας για περιπέτεια εξαντλήθηκε όταν, καθώς διασχίζαμε πεζοί το πάρκο, κάναμε τη σκέψη ότι στην Ινδία οι τίγρεις δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας... Στη συνέχεια αποφασίσαμε να επισκεφθούμε ένα άλλο σημείο της λίμνης Periyar, προσβάσιμο με το αυτοκίνητο. Καθισμένοι στις όχθες της, οι δεκάδες επισκέπτες απολάμβαναν τον ήλιο, ενώ στους πάγκους κατά μήκος του παραλίμνιου δρόμου μπορούσε κάποιος να ανακαλύψει ενδιαφέροντα μικροαντικείμενα σε πολύ χαμηλές τιμές, που όμως επιδέχονται παζάρι, όπως και κάθε άλλο εμπόρευμα στην Ινδία. Ζητήσαμε από τον οδηγό να μας πάει σε ένα γνωστό viewpoint στα σύνορα της Kerala με την πολιτεία Ταμίλ Ναντού, όχι μακριά από εκεί, αλλά εκτός της συμφωνημένης διαδρομής. Δέχτηκε απρόθυμα, μουρμουρίζοντας ότι «δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο». Γελάσαμε με την καρδιά μας όταν αντικρίσαμε τη μαγευτική θέα, ένα «πέλαγος» από ορεινούς όγκους μέχρι το τέλος του ορίζοντα. Την επόμενη ημέρα σειρά είχε ο κήπος μπαχαρικών του Abraham και το εργοστάσιο τσαγιού έξω από την πόλη Kumily, όπου λύθηκαν όλες οι απορίες μας για δύο από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ζωής στην Kerala.
Από το Munnar φύγαμε το πρωί του Δεκαπενταύγουστου, όταν η πόλη είχε βάλει τα καλά της για να γιορτάσει την Ημέρα της Ανεξαρτησίας από τους Βρετανούς. Σημαίες της Ινδίας και κόκκινες με σφυροδρέπανα ανέμιζαν πάνω στα τρίκυκλα (τα ρίξα) που έτρεχαν προς την ίδια κατεύθυνση κορνάροντας, φορτωμένα με γελαστούς και υπερήφανους ανθρώπους. Κοιτάζοντας τις αφίσες που γέμιζαν εκείνες τις ημέρες την πόλη με τα πρόσωπα του Μαρξ, του Τσε Γκεβάρα, του Λένιν και του Γκάντι, αναρωτιόμασταν σε ποιο σημείο ήταν το ραντεβού που είχαν δώσει για τις 11 π.μ. της 15ης Αυγούστου. Είχαμε διαβάσει σε ταξιδιωτικούς οδηγούς ότι το 1957 στην Kerala είχε αναδειχθεί για πρώτη φορά μέσω εκλογών κομουνιστική κυβέρνηση και ότι αυτό έκτοτε επαναλαμβανόταν συχνά. Επίσης, ότι οι κάτοικοί της φημίζονται για την πολιτικοποίηση και τη συμμετοχή τους στα κοινά. Πουθενά όμως δεν είχαμε διαβάσει για την εορταστική ατμόσφαιρα του Δεκαπενταύγουστου ή τις κόκκινες σημαίες που συναντήσαμε σχεδόν σε κάθε κεντρικό ή απόμερο σημείο της διαδρομής. Τελικά διαπιστώσαμε ότι το ραντεβού ήταν στα γραφεία ενός σωματείου, ίσως το «Σπίτι του Λαού» για τους κατοίκους του Munnar.
Στην καρδιά της Kerala και υποσχέσεις για το μέλλον
Το απόγευμα επιβιβαστήκαμε στο houseboat που θα μας μετέφερε από την πόλη Alappuzha στο Kochi μέσα από τα διάσημα κανάλια της Kerala (backwaters). Με τον τουριστικό πράκτορα στην Karnataka είχαμε συμφωνήσει για ένα houseboat για δύο άτομα, πράγμα που τηρήθηκε χωρίς τη μεσολάβηση κάποιας έντονης τηλεφωνικής συνομιλίας, όπως συνέβη σε άλλες περιπτώσεις. Τα houseboats, που μοιάζουν με πλωτές καλύβες, φιλοξενούν από δύο μέχρι δεκαπέντε άτομα και οι κρουαζιέρες διαρκούν δυο-τρεις ημέρες (μία ή δύο διανυκτερεύσεις). Υπάρχουν και μονοήμερες εκδρομές με το δημόσιο φέρι, ενώ όσοι θέλουν να εισχωρήσουν στο πυκνό δίκτυο των καναλιών πρέπει να νοικιάσουν κανό.
Στο σκάφος μάς υποδέχτηκαν τα μέλη του πληρώματος, ο καπετάνιος, ο βοηθός του και ο μάγειρας, ένας νεαρός Ινδός που έπλεε σε πελάγη ευτυχίας για το δεσμό του με μια κοπέλα από τις Φιλιππίνες, με την οποία μιλούσε συνεχώς στο κινητό όταν δεν δούλευε – διότι τις 10 από τις 48 ώρες της κρουαζιέρας είτε γευματίζαμε είτε συζητούσαμε με τον μάγειρα για το περιεχόμενο του επόμενου γεύματος! Και μπορεί η έλλειψη υποδομών να μην περιόρισε την ποικιλία του μενού, μας επιφύλαξε όμως μια δυσάρεστη έκπληξη: ένα μικρό ασπόνδυλο, που ευτυχώς διαγραφόταν καθαρά στην επιφάνεια ενός κάρι. Παραμερίσαμε το συγκεκριμένο πιάτο και συνεχίσαμε το φαγητό- είχαμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε από το να «διαμαρτυρόμαστε εντόνως».
Καθώς η βάρκα προχωρούσε, ένας ολόκληρος κόσμος αποκαλυπτόταν γύρω μας, με τους κατοίκους των χωριών στις όχθες να ζουν την καθημερινότητά τους. Παρότι δεν έβλεπα για πρώτη φορά να ταΐζουν κότες σε αυλές με χώμα και να πλένουν ρούχα ή να λούζονται στο ύπαιθρο, ούτε ήταν η πρώτη φορά που άκουγα κουδούνι σχολείου να σημαίνει το σχόλασμα, ο κόσμος αυτός μου φαινόταν όχι μόνο θαυμαστός, αλλά και ολότελα καινούργιος. Οι ψηλοί φοίνικες και η πλούσια βλάστηση στις όχθες, τα κανό που μετέφεραν αγαθά και ανθρώπους και οι ήχοι από τα μηχανοκίνητα πλεούμενα που γέμιζαν τα νερά με ενθουσιασμένους επισκέπτες πρόσφεραν ένα πρωτόγνωρο θέαμα. Περάσαμε τη νύχτα αγκυροβολημένοι σε μια ξέρα στη μέση μιας απέραντης έκτασης νερού. Νωρίς το επόμενο πρωί, πήραμε θέση στο κρεμαστό ανάκλιντρο στο κέντρο της βάρκας και απολαύσαμε τις υπόλοιπες ώρες της διαδρομής μέχρι το Kochi. Αυτό το ταξίδι μάς έβαλε στην καρδιά της Kerala και αυτή μπήκε στη δική μας.
Κι έφτασε πλέον η ώρα να περιπλανηθούμε στην Παλιά Πόλη του Kochi. Κέντρο του εμπορίου μπαχαρικών για αιώνες, κατακτήθηκε από τους Πορτογάλους και στη συνέχεια από τους Ολλανδούς, που αργότερα την παραχώρησαν στους Βρετανούς. Στο δάπεδο της St. Francis Church, της παλιότερης ευρωπαϊκής εκκλησίας στην Ινδία, μπορεί κάποιος να επισκεφθεί τον πρώτο τάφο του Βάσκο Ντα Γκάμα. Μεγάλης ιστορικής κι αισθητικής αξίας είναι επίσης η Paradesi Synagogue, η παλιότερη εν λειτουργία συναγωγή της κοινοπολιτείας. Η είσοδος απαγορεύεται σε όσους φορούν αμάνικο μπλουζάκι ή κοντό παντελόνι, οπότε ντυθήκαμε καταλλήλως προτού την επισκεφθούμε. Τα χειροποίητα πλακάκια από την Κίνα στο δάπεδο και οι κομψοί πολυέλαιοι από το Βέλγιο αποτελούν ένα μικρό, αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα του κοσμοπολίτικου πνεύματος που διέπνεε το Kochi.
Τη σφραγίδα τους στη φυσιογνωμία της πόλης βάζουν επίσης οι κατοικίες των Πορτογάλων αποικιοκρατών, τα ερείπια κτιρίων από την εποχή της βρετανικής κυριαρχίας, τα παμπάλαια τζαμιά καθώς και το ολλανδικό κοιμητήριο- αξίζει οπωσδήποτε να ρίξετε μια ματιά από την καγκελωτή πόρτα του, που είναι σχεδόν πάντα κλειδωμένη με λουκέτο. Τη βαβούρα των μικρομάγαζων με τα εντυπωσιακά ξυλόγλυπτα διαδέχεται η ηρεμία των πολυτελών μπουτίκ, όπου το μετάξι έχει μετατραπεί σε ρούχα για σπάνιες περιστάσεις. Για να αποφύγουμε τις σειρήνες της κατανάλωσης, κατευθυνθήκαμε στην αμμώδη παραλία του Kochi, όπου θαυμάσαμε τα κινέζικα δίχτυα, μια παράδοση που μετράει πάνω από 600 χρόνια ζωής: σαν μυθικές αράχνες έτοιμες να παγιδεύσουν το θήραμά τους, αναμετριούνται άνισα με την πραγματικότητα των σύγχρονων τεχνικών ψαρέματος.
Λίγα μέτρα πιο πέρα, πάνω στην αμμουδιά, τρεις αγελάδες και δύο σκύλοι απολάμβαναν τον ήλιο σε απόλυτη ακινησία. Για μια σιέστα σε πιο ειδυλλιακό περιβάλλον, πήραμε το φέρι για το νησί Vypeen, απέναντι από το Kochi. Το νερό στην παραλία Cherai ήταν θολό από την άμμο, αλλά η ατμόσφαιρα χαλαρωτική και η βόλτα στο νησί πολύ ενδιαφέρουσα. Επιστρέφοντας ύστερα από λίγες ώρες, είχαμε μετανιώσει που δεν συμπεριλάβαμε στη διαδρομή μας περισσότερες από τις διάσημες παραλίες της Kerala, όπως την εντυπωσιακή Varkala και τις παρθένες Pulinkudi, Chowara και Samudra στο νότιο τμήμα της ή τις ανεξερεύνητες παραλίες των Bekal, Palakunnu και Udma στον Βορρά. Όσο για τις παραλίες στα εξωτικά νησιά του αρχιπελάγους Lakshadweep, 300 χιλιόμετρα έξω από τις ακτές της Kerala, αυτές ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Αλλά ποιος ξέρει; Την επόμενη φορά ίσως κατορθώσουμε να φτάσουμε κι εκεί.
Πώς να πάτε
Τα διεθνή αεροδρόμια της Kerala είναι τρία: στην πρωτεύουσα Trivandrum (ή Thiruvananthapuram), στο Kochi (ή Cochin) και στο Kozhikode (ή Calicut) στον Βορρά. Πτήσεις και προς τα τρία αεροδρόμια πραγματοποιούν από την Ελλάδα πολλές αεροπορικές εταιρείες, όπως οι Emirates, Qatar ή Jet Airways, όλες με ενδιάμεσες στάσεις.
Πότε να πάτε
Ο καιρός είναι ιδανικός τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο. Στις αρχές Ιανουαρίου πραγματοποιείται στον ναό του Ernakulathappan στο Kochi ένα από τα διασημότερα φεστιβάλ της Kerala, ενώ τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο μπορείτε να κολυμπήσετε στην πανέμορφη παραλία Samudra. Οι τιμές μειώνονται τον Απρίλιο, τον Μάιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, αγγίζοντας τα χαμηλότερα επίπεδα την περίοδο των μουσώνων, δηλαδή τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Ιδιαίτερα υψηλές είναι από τις αρχές μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, κοντά στο φεστιβάλ Onam, ενώ κορυφώνονται τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Πολύ ενδιαφέρον είναι επίσης το δεκαήμερο φεστιβάλ Thirunakkara τον Μάιο στην πόλη Kottayam. Την 3η και την 4η νύχτα μπορείτε να παρακολουθήσετε παραστάσεις kathakali, ενώ το φεστιβάλ κλείνει με πομπή ελεφάντων. Για αγιουβερδικές θεραπείες προτιμήστε τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, στο τέλος των μουσώνων. Αν επισκεφθείτε την Kerala τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο, ίσως ορισμένα εθνικά πάρκα είναι κλειστά λόγω της ετήσιας απογραφής των τίγρεων.
Πώς να μετακινείστε
Για μακρινές αποστάσεις ενημερωθείτε για τις πτήσεις εσωτερικού και τα δρομολόγια των τρένων. Αποφύγετε τα φτηνά τρένα και προτιμήστε την 1η και τη 2η θέση, ιδιαίτερα για πολύωρα ή νυχτερινά ταξίδια. Για τα λεωφορεία ενημερωθείτε από την ιστοσελίδα της Kerala State Road Transport Company (www.keralartc.com), ενώ για πλοία επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της State Water Transport Company (www.swtd.gov.in). Όση εμπιστοσύνη κι αν έχετε στις οδηγητικές σας ικανότητες, αποφύγετε να οδηγήσετε. Πιο ασφαλής, ξεκούραστη και γρήγορη λύση είναι να εμπιστευτείτε τις μετακινήσεις σας σε έναν Ινδό επαγγελματία οδηγό, μέσω κάποιου τουριστικού πρακτορείου της επιλογής σας. Αν το αυτοκίνητο δεν είναι σε καλή κατάσταση, απαιτήστε επισκευή ή αντικατάσταση και –αν είναι δυνατόν– συναντηθείτε με τον οδηγό νωρίτερα, για να επιβεβαιώσετε ότι επικοινωνείτε ικανοποιητικά. Χρήσιμες ταξιδιωτικές πληροφορίες υπάρχουν στην ιστοσελίδα της Indian Railway Catering and Tourism Corporation (www.irctc.co.in) και του Cleartrip (www.cleartrip.com). Στο www.ktdc.com θα βρείτε πολλές πληροφορίες για οργανωμένες εκδρομές.
Πού να μείνετε
Εκτός από το αυτοκίνητο και τον οδηγό του, τα πακέτα που προσφέρουν τα τουριστικά πρακτορεία περιλαμβάνουν και τη διαμονή, συνήθως σε ξενοδοχεία πολυτελείας της Kerala (αναλυτική λίστα ξενοδοχείων και τουριστικών πρακτορείων υπάρχει στο www.keralatourism.org ). Τα πακέτα αυτά είναι σχετικά οικονομικά για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και ίσως η προτιμότερη λύση για ένα χαλαρό ταξίδι σε μια χώρα του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Θα χρειαστείτε
Βίζα καθώς κι ένα μικρό φαρμακείο με όλα τα αναγκαία που θα σας συστήσει ο γιατρός σας. Αυτός θα βεβαιωθεί ότι είστε αρκετά υγιείς για να ταξιδέψετε και θα σας ενημερώσει σχετικά με τα φάρμακα κατά της ελονοσίας ή τα εμβόλια που ίσως κρίνει απαραίτητα. Διασταυρώστε τις απόψεις, διότι πρόκειται για ασθένειες σχετικά άγνωστες στην Ελλάδα.
Keep healthy
Ένα μικρό μπουκάλι οινόπνευμα κι ένα αντισηπτικό σαπούνι θα σας χρησιμεύσουν, ενώ απαραίτητα είναι τα αντικουνουπικά είδη. Για τη διαμονή σας προτιμήστε δωμάτια με σήτες στα παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής. Μην πίνετε ποτέ άβραστο νερό βρύσης (προσέξτε να μην καταπιείτε νερό την ώρα του ντους, πλένετε τα δόντια σας με εμφιαλωμένο νερό και μη βάζετε παγάκια στα ποτά σας) και μην τρώτε ποτέ ωμά λαχανικά ή φαγητό που δεν έχει ψηθεί καλά. Αποφύγετε το φαγητό του δρόμου και κόβετε τα φρούτα από τις λαϊκές αγορές με δικό σας μαχαίρι.
Τravel tips
Μακρυμάνικες μπλούζες και μακριά παντελόνια από ελαφριά υφάσματα θα σας προστατέψουν από τα κουνούπια και τη βραδινή δροσιά. Επίσης, μια ομπρέλα ή ένα λεπτό αδιάβροχο θα χρειαστούν σε όσους ταξιδέψουν την περίοδο των μουσώνων. Επειδή μπορεί να μη βρείτε πλυντήριο, πάρτε μαζί σας απορρυπαντικό ή απλώς πολλά ρούχα κι εσώρουχα. Φτιάξτε τη διαδρομή της προτίμησής σας σε κάποιο τουριστικό πρακτορείο και συγκρίνετε τιμές. Διευκρινίστε τα σημεία αναχώρησης και τερματισμού, ποιος πληρώνει τα καύσιμα, το φαγητό του οδηγού, τα διόδια κ.λπ. και φροντίστε όλα αυτά να περιληφθούν εγγράφως στο συμβόλαιό σας. Μην αφήνετε ποτέ διαβατήριο ή πιστωτική κάρτα ως εγγύηση σε κάποιο τουριστικό γραφείο, ξενοδοχείο ή αλλού και μην πληρώνετε ποτέ μαζεμένο το ποσόν. Επιμείνετε να πληρώσετε την προκαταβολή την ημέρα της άφιξης και όχι νωρίτερα και το υπόλοιπο ποσό την τελευταία ημέρα του ταξιδιού. Ένα 10% της τιμής θεωρείται καλό φιλοδώρημα (στα ρίξα δεν συνηθίζεται φιλοδώρημα), ενώ το φιλοδώρημα για τον οδηγό σας στο τέλος ενός πολυήμερου ταξιδιού συνηθίζεται να είναι μεγαλύτερο (μέχρι €20). Για τα νέα της Kerala ενημερωθείτε από την αγγλόφωνη έκδοση της online εφημερίδας «Manorama» (http://english.manoramaonline.com).
