Από τους πιο όμορφους ιστορικούς οικισμούς της Πελοποννήσου, η παλιά πόλη του Λεωνιδίου βγαίνει από τη χειμερία νάρκη και διεκδικεί την ταξιδιωτική ταυτότητα που της αξίζει όλες τις εποχές του χρόνου. Ανακαλύψετε την.
Μπορεί τα πολύχρωμα φαναράκια της Ανάστασης και η Γιορτή Τσακώνικης Μελιτζάνας να χαρίζουν δύο φορές το χρόνο 15 δευτερόλεπτα δημοσιότητας στο Λεωνίδιο, παρόλα αυτά η τσακώνικη πολιτεία της Πελοποννήσου έχει καταγράφει στην ταξιδιωτική συνείδηση των περισσότερων (αν έχει καταγράφει δηλαδή) ως ένας χαμηλών τόνων προορισμός οικογενειακών καλοκαιρινών διακοπών. Η πρόσφατη φθινοπωρινή επίσκεψή μου, η πρώτη έπειτα από περίπου μία δεκαετία, μου αποκάλυψε πως μπαίνουν πλέον σιγά σιγά οι βάσεις για να γίνει το Λεωνίδιο ένας προορισμός και για σαββατοκύριακο όλες τις εποχές του χρόνου, τόσο για ζευγάρια όσο και για τους λάτρεις της αρχιτεκτονικής, της παράδοσης και των on the road. Νέα όμορφα boutique hotels σε αναστυλωμένα αρχοντικά –με τιμές λογικές– μπορούν να γίνουν η βάση για μια διαφορετική βιωματική γνωριμία με το παρελθόν και να δώσουν το έναυσμα για να γνωρίσετε την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική ταυτότητα και Ιστορία της περιοχής. Ο ιστορικός της οικισμός με τα πολύ όμορφα αρχοντόσπιτα είναι καλοδιατηρημένος και προσφέρεται για βόλτες – αν βέβαια παρθεί η απόφαση της πεζοδρόμησης του κεντρικού στενού, που είναι απαραίτητη τουλάχιστον τα σαββατοκύριακα της θερινής σεζόν. Σε αρκετές επιχειρήσεις συνάντησα νέους ανθρώπους που έχουν επιστρέψει στα πάτρια εδάφη και νοιάζονται για το ταξιδιωτικό προϊόν του τόπου τους, παίρνουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία να ψάξουν τις ιστορικές πηγές για να διαφωτίσουν τον επισκέπτη γύρω από το πλούσιο παρελθόν της περιοχής, κερνάνε μελιτζανάκι γλυκό σε κάθε ευκαιρία, ενώ εμπλέκονται και με το Φεστιβάλ Μελιτζάζ, το οποίο προσπαθεί –πέρα από το φολκλόρ– να μυήσει τον επισκέπτη στη σύγχρονη ταυτότητα του τόπου.
Ωστόσο, έφυγα με το γνωστό παράπονο για τους τοπικούς φορείς: το Λεωνίδιο θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι από ταξιδιωτικής άποψης ακατέργαστο διαμάντι, το οποίο έχει διασωθεί από τον τουριστικό κορεσμό και την άναρχη ανάπτυξη λόγω της ενασχόλησης των κατοίκων του με τον κάμπο. Ξαναρχίζοντας κατά κάποιον τρόπο να χτίζει ένα ταξιδιωτικό προφίλ από την αρχή, πρέπει να σκεφτεί συντονισμένα τι είδους τουρισμό θέλει και να κάνει κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Βασική προϋπόθεση να είναι επισκέψιμα τα μοναδικά του μνημεία, όπως ο Πύργος Τσικαλιώτη, να φτιαχτεί ένας χάρτης με τα σημεία ενδιαφέροντος, να γίνονται ξεναγήσεις που να αφορούν το παρελθόν της πόλης (έστω από ντόπιους εθελοντές, όπως αυτούς που βρήκαμε πρόθυμους να μας γυρίσουν παντού). Με τέτοιο ιστορικό και καλοδιατηρημένο οικισμό αλλά κι εντυπωσιακό τοπίο είναι κρίμα να μη στοχεύσει σε ήπια τουριστική ανάπτυξη όλο το χρόνο, με άξονες την αρχιτεκτονική, τη γεύση (π.χ. μαθήματα μαγειρικής) και, βέβαια, τη φύση. Οι ειδικοί θεωρούν, πάντως, ότι θα μπορούσε να αποτελέσει προορισμό για αναρριχητικό τουρισμό και να προσελκύει επισκέπτες και το χειμώνα. Σημειωτέον, οι διάσημοι Ελβετοί αναρριχητές αδερφοί Remy ήρθαν φέτος στην περιοχή και άνοιξαν 25 νέες διαδρομές, ενώ προς την κατεύθυνση της δημιουργίας αναρριχητικού πάρκου κινείται και η εταιρεία Αναπτυξιακή του Πάρνωνα. Μάλιστα μια κλασική διαδρομή, το πιλιέ της φωτιάς, θεωρείται μικρογραφία μιας διάσημης πίστας του Yosemite National Park της Καλιφόρνια.
Διαδρομές κι εκδρομές
Ο Πύργος Τσικαλιώτη, κατασκευασμένος το 1808 από τον ευεργέτη και μέλος της Φιλικής Εταιρείας Κωνσταντίνο Τσικαλιώτη, αξίζει μιαν αναφορά. Μάλλον πολύ παραπάνω από μια απλή αναφορά. Είναι κρίμα που δεν έχει εκδοθεί κάποιο σχετικό βιβλίο, π.χ. από τον δήμο, σε συνδυασμό ίσως και με μια αναφορά στα υπόλοιπα αρχοντικά της πόλης. Ρωτήστε πάντως στο δήμο ή στο ξενοδοχείο σας αν μπορεί κάποιος να σας τον ανοίξει για να τον δείτε. Εμείς σταθήκαμε τυχεροί που πετύχαμε τον ενθουσιώδη Ανδρέα Κόκορη (6936833722), πραγματική κινητή εγκυκλοπαίδεια όσον αφορά τον πύργο, ο οποίος έχει δημοσιεύσει και αναλυτικές μελέτες του στο www.leonidion.gr>>>> . Η ιδιαίτερη οχυρωματική αρχιτεκτονική, οι βυζαντινές επιρροές, οι λεπτομέρειες στο εσωτερικό (ξυλόγλυπτα ταβάνια, οντάδες, κρυψώνες κ.λπ.) αλλά και η μοναδική αίσθηση του να μπεις (σκαρφαλώνοντας) μέσα στον οχυρωματικό πύργο θα ενθουσιάσουν ακόμη και τους μη ορκισμένους φαν της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Περπατώντας στην πόλη, θα δείτε κι άλλα ενδιαφέροντα αρχοντικά, όπως π.χ. του Ουράνη.
Στην Πλάκα, το λιμανάκι του Λεωνιδίου, θα κατεβείτε για βραδινό ουζάκι, εκεί όμως που θα επιστρέψετε πολλές φορές είναι στα Πούλιθρα, έναν παραμυθένιο παραθαλάσσιο οικισμό. Η ατμόσφαιρα είναι χαλαρή, ενώ ωραία παλιά σπίτια, ξενοδοχεία και διαμερίσματα, cafes καθώς και η καλή ταβέρνα «Μυρτώον» φτιάχνουν κατάσταση. Με βάση το Λεωνίδιο, μπορείτε να κάνετε κι εκδρομές στα γύρω χωριά: από τα κοντινά χωριά του Πάρνωνα, όπως ο Κοσμάς με πανέμορφη και ζωντανή πλατεία αλλά και αρκετά στέκια, ο Άγιος Βασίλειος με την cult ταβέρνα της «Κυρά Μαρίας» ή ο ιστορικός Πραστός με μερικά από τα ομορφότερα αρχοντικά της περιοχής, που όμως το χειμώνα θυμίζει χωριό-φάντασμα. Πιο άγνωστα είναι εκείνα προς τα νότια, όπως τα Πελετά, με πετρόχτιστα σπίτια και ταβέρνες, όπου θα ανεβείτε από ένα φιδογυριστό δρόμο μετά τα Πούλιθρα.
Check in στην Ιστορία
Η βάση μας για το weekend ήταν το «Αρχοντικό Χατζηπαναγιώτη», ένα ξενοδοχείο που πραγματικά σε ταξιδεύει στο χθες. Ο Γιώργος και ο Χρήστος Γεωργαντώνης πήραν τη γενναία απόφαση ανακαίνισης αυτού του εμβληματικού αρχοντικού, το οποίο έχει φιλοξενήσει, μεταξύ άλλων, τον Όθωνα, τον Κολοκοτρώνη και την αυτοεξόριστη Μπουμπουλίνα, και της μετατροπής του σε boutique hotel. Το τελικό αποτέλεσμα, με τη σφραγίδα του αρχιτέκτονα Απόστολου Παρπαήρη και του διακοσμητή Σπύρου Στάη, τους δικαιώνει. Ειδικά η αρχιτεκτονική αποκατάσταση κάνει μεγάλη αίσθηση, καθώς αναδεικνύει ιδιαίτερες λεπτομέρειες: από την εντυπωσιακή βοτσαλωτή αυλή και το χαγιάτι μέχρι τα εξωτερικά πέτρινα σκαλοπάτια σε ακανόνιστα μεγέθη, για να αιφνιδιάζουν στους κλέφτες! Η επικοινωνιακότατη Ελένη Διαφτσίγκου επιβλέπει προσωπικά τη φιλοξενία των επισκεπτών και φροντίζει για την κάθε λεπτομέρεια. Τα δωμάτια διαφέρουν μεταξύ τους σε μέγεθος και διακόσμηση (από κουκλίστικα δίκλινα όπως η «Ροδιά» μέχρι την άνετη «Ελιά» για τρία άτομα, την «Καμέλια» σε στιλ υπόσκαφης πέτρινης καμάρας ή το τετράκλινο, δίπατο «Κισσέ», το οποίο εκτείνεται και στο υπόγειο). Όλα είναι επιπλωμένα με ποιοτικά κομμάτια σε παραδοσιακό και ρομαντικό στιλ, με αναφορές στην τοπική παράδοση. Προσωπικά πάντως θα τα ήθελα μια ιδέα λιγότερο φορτωμένα. Ωραία λεπτομέρεια οι φεγγίτες με θέα στην πόλη και στον Κοκκινόβραχο από τη «Γαζία» και την «Τριανταφυλλιά». (2757022476, από € 60 με πρωινό).
Πού να μείνετε
Εκτός από το «Αρχοντικό Χατζηπαναγιώτη», σημειώστε ακόμη το καινούργιο «Αρχοντικό Χιώτη» (2757022332, από € 125 για δύο διανυκτερεύσεις σε superior δωμάτιο με πρωινό), που μοιράζεται σε δύο κτίρια, ένα του 1864 κι ένα νεόκτιστο σε παραδοσιακό στιλ, και διαθέτει 13 δωμάτια και σουίτες σε πολυτελές country style ύφος, με ποιοτικά έπιπλα κι εξοπλισμό. Σε άλλο στιλ, το «Smyros Resort» (2757051200, από € 75 με πρωινό) είναι ένα φιλόξενο πετρόκτιστο συγκρότημα σε πλαγιά στα Πούλιθρα, με πολύ ωραία θέα κι εστιατόριο παραδοσιακής κουζίνας. Για οικογένειες με μικρά παιδιά προτείνεται και το «Αγρόκτημα», στο δρόμο από το Λεωνίδιο προς τα Πούλιθρα, με εξοπλισμένα διαμερίσματα και άνετο κήπο με γκαζόν (6972774878, από € 70, παρέχονται υλικά για πρωινό). Στα Πελετά σημειώστε τα παραδοσιακού στιλ αυτόνομα διαμερίσματα του «Ξενώνα Ζάβαλη» (6932436476, 2757051520, από € 50). Της ίδιας ιδιοκτησίας είναι, τέλος, και τα μοντέρνα διαμερίσματα «Φιλύρα» (από € 70) στα Πούλιθρα.
Πού να φάτε
Η καλύτερη επιλογή είναι το «Μυρτώον» (2757051339, 6972055599) στα Πούλιθρα, με θαλασσινούς και στεριανούς μεζέδες αλλά και πιάτα της ώρας κι έντεχνα ακούσματα. Μες στην πόλη, γι’ αυτήν την εποχή, σημειώστε το «Εν Λεωνιδίω» (2757022068), ένα cult στέκι δημοφιλές στους ντόπιους, στο οποίο θα έρθετε κυρίως για την ατμοσφαιρική, φουλ στις αγροτικές αντίκες σάλα και την πληθωρική τσακώνικη πίτσα σε καλές τιμές.
