Θέατρο (Κριτική)
Κραυγή
Ως ένας πειραματιστής, χαοτικός αλλά σπαρακτικά λυρικός, διαφαίνεται εδώ ο μέγας αμερικανός ψυχογράφος και οι Μάνια Παπαδημητρίου-Αλέκος Συσσοβίτης στροβιλίζονται έντεχνα στο οντολογικό καρουζέλ αυτού του άγνωστου έργου του.
Μιράντα
Θέαμα-σπουδή στην παραγωγή σκηνικής μαγείας, η φεστιβαλικής υφής παράσταση είναι μια γοητευτική διασκευή της σαιξπηρικής «Τρικυμίας», η οποία παίζεται από δύο μόνο ηθοποιούς, μέσα σε ένα διαμερισματάκι τον καιρό της Χούντας.
Για όνομα...
«Θα πω τον γιο μου Αδόλφο!»: η δήλωση πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία. Μια παρέα ικανών Ελλήνων ηθοποιών παίζει με κέφι μια παρέα Γάλλων μεσοαστών που δειπνεί τελώντας σε υπαρξιακή και διαπροσωπική κρίση στη χαριτωμένη αυτή γαλλική κομεντί.
Ριχάρδος ΙΙΙ
Μέσα στη σύμβαση του μεταμοντέρνου κολάζ ιδεών και των πολυσχιδών αισθητικών αναφορών, μια παράσταση εκκεντρική στην όψη αλλά σεβάσμια στο έργο, από έναν θίασο αρίστων.
Φθινοπωρινή σονάτα
Mε μια σκηνοθεσία-επιστροφή στα βασικά, η παράσταση της Μαρίας Μαγκανάρη, παράσταση των δύο ηθοποιών (αλλά τι ηθοποιών!), είναι καθηλωτική.
Έγκλημα και τιμωρία
Στη φιλική προς το ευρύ κοινό, γεμάτη συγκίνηση και ιδεαλισμό διασκευή του κλασικού έργου, ο Τάσος Ιορδανίδης κάνει τον ρόλο του Ρασκόλνικοφ δικό του, καταθέτοντας μια από τις καλύτερες ερμηνείες στην καριέρα του.
Ντε Σαντ. Στη Ζυστίν
Στο μονόλογο που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Τσέζαρις Γκραουζίνις βασιζόμενος σε κείμενα του Ντε Σαντ, το κυρίαρχο θέμα είναι η ακραία αισθησιοκρατική και ατομική μορφή ελευθερίας την οποία πρεσβεύει όχι μόνο ο μαρκήσιος αλλά και η νεοφιλελεύθερη εποχή μας.
Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή, θα πεις κι ένα τραγούδι
Ενδίδοντας εξίσου στη λαϊκότητα και στη λογιοσύνη, ο Παπαβασιλείου διεκτραγωδεί, με το ύφος της ατακαδόρικης επιθεώρησης αλλά και της πνευματώδους σάτιρας, τα εθνικά και προσωπικά μας αδιέξοδα.
Ο θεός της σφαγής
Μια πολυβραβευμένη σάτιρα δωματίου που απαιτεί ηθοποιούς πολλών καρατίων για να παίξουν τέσσερις αστούς σε παράκρουση τους βρίσκει στους εκρηκτικούς πρωταγωνιστές αυτής της παράστασης: Στεφανία Γουλιώτη, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Λουκία Μιχαλοπούλου και Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος.
Παρασκευή παλιμπαιδισμού
Στα όρια performance και happening, παρακολουθούμε έναν new-age διαλογισμό για το τέλμα της ευρωπαϊκής αστικής κουλτούρας. Μολονότι το μεταμοντέρνο παστίς του Κουρούμπαλη μπορεί να γίνει πιο στοχευμένο και αντιδραστικό, ένα ανορθόδοξο μεταμεσονύκτιο σουξέ «εκκολάπτεται» κάθε Παρασκευή.
Τσέχωφ
Τέσσερις νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί τα δίνουν όλα, αυτοσχεδιάζοντας με οίστρο, σε μια παράσταση-όρκος πίστης στον «άγιο Τσέχωφ».
Ιώβ
Κόντρα επιλογή για τον γνωστό κωμικό ηθοποιό το κατανυκτικό αυτό σόλο, που δραματοποιεί τη γνωστή βιβλική παραβολή με τη μορφή πολυφωνικού μονολόγου.
Η Τσερλίνε και το σπίτι των κυνηγών
Μια αρχομανής υπηρέτρια πνίγει μες στον εκδικητικό ιστό της τους αφέντες της και η Μπέττυ Αρβανίτη από κοινού με έναν τετραμελή θίασο μας αποκαλύπτουν το μεγαλείο της στοχαστικής πρόζας του Χέρμαν Μπροχ, βάσει μιας σκηνοθεσίας που αποτίνει τιμή στον ποιητικό ρεαλισμό και στο περιπαικτικό νουάρ.
Οικογένεια Τσέντσι
Νεανική παράσταση αισθητικής και φορμαλιστικής υπεροχής, με τρεις ηθοποιούς-διαμάντια να ενσαρκώνουν κατάσαρκα τη διαστροφή της εξουσίας.
Το δάνειο
Μια δραματική κομεντί, εμπνευσμένη από τη χρηματοπιστωτική αλλά και την υπαρξιακή κρίση, στοιχειοθετείται γύρω από μια φαεινή (και δη σεξουαλικού περιεχομένου) ιδέα.
Τέφρα και σκιά
Μια παράσταση-εστέτ ιερουργία, κρυπτογραφημένη σε ένα έργο-εκνευριστικό κομψοτέχνημα, με την Εύη Σαουλίδου να δίνει ρεσιτάλ καρφωμένη σε μια καρέκλα.
Μέχρι τώρα
Με ένα υπόκωφο χιούμορ που υπονομεύει δίχως να εμπαίζει, με μια νηφάλια διάθεση που αναιρεί το μελοδραματισμό, με φρεσκάδα αλλά δίχως ανωριμότητα, το κείμενο, μολονότι ανολοκλήρωτο, προοιωνίζεται μια ενδιαφέρουσα νεορομαντική γραφή με σφύζουσα θεατρικότητα.
Η Μεγάλη Χίμαιρα
Πόσο μπορεί να «σκάψει» εντός της μια σκηνοθεσία; Με νέα διανομή αλλά πάντα με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη να κυριαρχεί, ξαναδουλεμένη στη λεπτομέρειά της με έναν βαθιά καλλιεργημένο ψυχολογικό ρεαλισμό, η «Μεγάλη Χίμαιρα» λειτουργεί παραδειγματικά: ιδού τι σημαίνει αστικό θέατρο.
Το ’21
Ηλεκτρισμένα μπλουζ για ένα κατασπαραγμένο έθνος, ψυχεδελικές σάμπα για την ασιτία στο Μεσολόγγι και πανκ άριες υπέρ του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα σε ένα ροκ ορατόριο εμπνευσμένο από μαρτυρίες, επίσημα έγγραφα και στρατιωτικά ενθυμήματα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Μοναδικό!