Στο Χώρος Θέατρο παίζεται το πιο ανατρεπτικό και καλτ θέαμα της πόλης. Ο Σίμος Κακάλας και η έξοχη ομάδα του στήνουν το δεύτερο μέρος του οπτικοακουστικού τους σόου, που δεν ενδιαφέρεται στο ελάχιστο να φτάσει στον θεατή ως ευχάριστο ή ανώδυνο.
Χαρακτηριστική της σκηνικής γραφής του σκηνοθέτη οπτική, ενδιαφέρουσα, εύρυθμη αλλά ετεροβαρής, πάνω σε ένα εμβληματικό έργο για τον έρωτα, την τέχνη και τις ματαιώσεις της ζωής.
Όλο το θέατρο του Σέπαρντ, που σκιαγράφησε ανθρώπους και σχέσεις να συντρίβονται στη σκιά του αμερικάνικου ονείρου, ζωντανεύει σε μια ατμοσφαιρική, ρεαλιστικής πιστότητας σκηνοθεσία.
Η κοινωνική γραφή του Νορβηγού δραματουργού, που μετουσιώνει αριστοτεχνικά μια οικογενειακή υπόθεση σε έργο ηθικής διαλεκτικής, αναδεικνύεται σε μια παράσταση σκηνοθετικής ακρίβειας, σύγχρονου ύφους και σπουδαίων ερμηνειών η οποία επιβάλλεται ως «κλασική».
Χαρίζει ακόμα το γέλιο στους θεατές το βαθιά ελληνικό έργο του ’40. Στην καλοσχηματισμένη σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, η κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά φαίνεται ανάλαφρη σαν οπερέτα, εντυπωσιακή ως υπερθέαμα και ικανή να εντυπωσιάσει το κοινό όλων των ηλικιών, όσο λίγες αθηναϊκές παραστάσεις.
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου κηρύσσει την υπεροχή του ποιητή και, αποκαθαίροντας το κείμενο από ρητορικότητες, συνομιλεί με το κοινό σε μια παράσταση-εμπειρία για ταγμένους θεατρόφιλους.
Καλές στιγμές αλλά και αδυναμίες, σε μια παράσταση που επιβεβαιώνει το δημοφιλή χαρακτήρα του έργου καθώς και τις δυσκολίες της αναμέτρησης μαζί του.
Φροντισμένη παράσταση που αναδεικνύει όπως του αξίζει ένα «ελαφρύ», αλλά σοβαρό έργο που θίγει πολύ ανθρώπινα θέματα.
Σαφής και καλοεκτελεσμένη, όχι όμως και απόλυτα δικαιωμένη σκηνική δοκιμή πάνω σε ένα άνισο έργο.
Απολαυστική στιγμή ενός νέου παραστασιακού είδους που συνδέει την επιθεώρηση με το stand up comedy.
Φιλόδοξο αλλά ανολοκλήρωτο και δραματουργικά ελλιπές εγχείρημα σκηνικής μεταφοράς του κλασικού μυθιστορήματος.
Καλοδουλεμένη παράσταση, που αναδεικνύει τη δυναμική ενός κλασικού έργου και σφραγίζεται από τις ερμηνείες του πρωταγωνιστικού ζευγαριού.
Ευφάνταστη απόδοση της κλασικής, λαϊκής κωμωδίας που έχει σύγχρονο ενδιαφέρον, αλλά βαραίνει από την πληθώρα των σκηνοθετικών ευρημάτων.
Ωραίο σκηνικό παράδειγμα σύγχρονης ανάγνωσης ενός παλαιού έργου, το οποίο όμως δεν μπορεί να κρύψει εντελώς την ηλικία του.
Σημαντικό έργο της νεοελληνικής δραματουργίας που απεικονίζει με χιούμορ τις νευρώσεις τεσσάρων γυναικών, ενώ προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από τα συναισθηματικά τους αδιέξοδα.
Η παράσταση των Παπαθανασίου - Ρέππα βασίζεται σε μια δοκιμασμένη συνταγή που θα μπορούσε να προσφέρει άφθονο γέλιο, αλλά εγκλωβίζεται σε ένα μετριότατο αποτέλεσμα.
Oτιδήποτε αγγίζει σκηνοθετικά η Όλια Λαζαρίδου αποκτά μια ιδιαίτερη ποιητικότητα.