Θέατρο (Κριτική)
Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου
Μια πλούσια κληρονόμος, ένα στοιχειωμένο σπίτι κι ένα πλήθος περίεργων επισκεπτών συναντιούνται στο διασκεδαστικό κείμενο της Δήμητρας Παπαδοπούλου, στο οποίο αναμειγνύονται η κωμωδία, το μυστήριο και οι υπαρξιακές αγωνίες και που τυγχάνει ενός κεφάτου ανεβάσματος με καλή διανομή.
Το τραμ με το όνομα «Πόθος»
Σύγχρονη, ενδιαφέρουσα ανάγνωση του αριστουργήματος του αμερικανικού ρεπερτορίου, όπου ο ποιητικός ρεαλισμός του συγγραφέα διαρρηγνύεται, χωρίς να ζημιώνεται, από τις μεταδραματικές ρωγμές που του εμφυτεύει η σκηνοθεσία.
Η κατάρα της Ίρμα Βεπ
Το έργο για δύο πρωταγωνιστές που αλλάζουν ρόλους και κοστούμια με φοβερή ταχύτητα μοιάζει ξεθυμασμένο, σε μια παράσταση όπου όλα παίζονται με το ίδιο τέμπο, άχρωμα και χωρίς μαεστρία.
Ο αμπιγιέρ
Παράσταση που επιτυγχάνει να μας μεταδώσει τη θέρμη ενός έργου που αποτίνει φόρο τιμής στο θέατρο και στους ανθρώπους του, αν και δεν επιχειρεί να ξεπεράσει τη σιγουριά της πεπατημένης.
Heisenberg
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος συστήνει στην Ελλάδα ένα σύγχρονο έργο το οποίο, κάτω από τον αινιγματικό του τίτλο, μιλάει για τη δυναμική που εκλύει κάθε ανθρώπινη συνάντηση.
Ράφτης κυριών
Φιλότιμο εγχείρημα με μερικές καλές ιδέες και εκτελεσμένο με κέφι, που όμως πέφτει στα συνήθη σφάλματα όσον αφορά στην απόδοση του φαρσικού είδους
Frida κι Άλλο
Η video art συναντάει το θέατρο σε αυτήν την υψηλής αισθητικής πολυμεσική παράσταση-αφιέρωμα στη Φρίντα Κάλο.
Ο Αδαής και ο Παράφρων
Παράσταση υψηλής αισθητικής και μεγάλου ερμηνευτικού και ιδεολογικού βάθους, που αναδεικνύει μοναδικά το χολερικό κείμενο του Αυστριακού συγγραφέα, εκτελεσμένη με ψυχή και ταλέντο από το κουαρτέτο των πρωταγωνιστών.
Θείος Βάνιας
Με μια ατμοσφαιρική εικονογραφία, το δράμα του Ρώσου ποιητή των λεπτών αποχρώσεων φλερτάρει με τη μοντερνικότητα, προσφέροντας μια ενδιαφέρουσα πρόταση με αρετές και αδυναμίες.
Ο_Μισ@νθρωπος
Νεανική κι ενδιαφέρουσα πρόταση σύγχρονης ανάγνωσης της μολιερικής κωμωδίας, προσαρμοσμένη ώστε να εξυπηρετεί το σχόλιο για την καταδυναστευμένη από τα social media εποχή μας.
Το τίμημα
Ένα κοινωνικό δράμα, χαρακτηριστικό της γραφής του Άρθουρ Μίλερ, ζωντανεύει σε μια βατή, συγκρατημένη σκηνοθεσία, η οποία εστιάζει στη δυναμική του έργου κι εκμεταλλεύεται τη σκηνική πείρα του Γιώργου Μιχαλακόπουλου.
7 χρόνια
Η θεατρική διασκευή της ομώνυμης ισπανικής ταινίας του 2016 κερδίζει τις εντυπώσεις με το θέμα της και καταλήγει σε μια δυναμική παρουσίαση με αξιοπρόσεκτες ερμηνείες.
Proof
Το έργο του Ντέιβιντ Όμπερν με τις λαμπρές θεατρικές δάφνες (βραβεία Πούλιτζερ και Τόνι) ανεβαίνει ως έργο δωματίου, με έναν Χρήστο Βαλαβανίδη μετρημένο και στιβαρό και την Ελεάνα Στραβοδήμου να σωματοποιεί την έννοια της μελαγχολίας.
Ήρωες
Στην ερμηνεία των Γιάννη Φέρτη, Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Δημήτρη Πιατά, όπως έχουν καθοδηγηθεί από τον Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, χρωστάμε μια καλή, ατμοσφαιρική και συγκινητική πρώτη παρουσίαση του Γάλλου δραματουργού στην ελληνική σκηνή.
Πέερ Γκυντ
Παράσταση "γνωριμίας" με το τιτάνιο ιψενικό έργο, μέσω μιας εύληπτης, εξαιρετικής εικονοποιίας, αλλά μιας κάπως επιφανειακής σκηνικής εκδοχής.
Νεκρή ζώνη
Μια «Νεκρή ζώνη» –ή μήπως…ένα δικό μας suburbia;– σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη, σκηνοθετημένη αντιρεαλιστικά και με άφθονα στοιχεία σωματικού θεάτρου, από έναν από τους πιο καλοσχηματισμένους θιάσους της θεατρικής σεζόν.
«Ρομπ/Rob»
Μια καλά οργανωμένη τελετή διαδραματίζεται επί σκηνής, ιδιαίτερης εικαστικής ομορφιάς, σαν πίνακας που παίρνει πνοή από τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Δημήτρη Καραντζά, για να ακινητοποιηθεί ξανά έπειτα από δύο και κάτι ώρες.
Lasciatemi morire
Παράδοξη έως και ιδιόρρυθμη είναι η περφόρμανς που ετοίμασαν και παρουσιάζουν ακίνητοι σε όλη τη διάρκειά της η Βάσω Καμαράτου και ο Κώστας Κουτσολέλος.
Καντίντ ή η αισιοδοξία
Αποτελεί ρίσκο και φανερώνει τόλμη η επιλογή του Θωμά Μοσχόπουλου να διασκευάσει για τη σκηνή το μάλλον άγνωστο στο ευρύ κοινό διήγημα του Βολταίρου – και μάλιστα με μια ομάδα νέων ηθοποιών.