Θέατρο (Κριτική)
Ναπολεοντία
Με χάρη και κομψότητα ανάλογη του έργου ανεβαίνει η ψευδοϊστορική κωμωδία του Ανδρέα Στάικου, που σχολιάζει ανάλαφρα αλλά εύστοχα τα θέματα της ξενομανίας και της αναζήτησης ταυτότητας που ταλανίζουν τους Έλληνες επί δύο αιώνες.
The 1821 - η επιθεώρηση
Δυνατό boost στο επιθεωρησιακό είδος από τo καλλιτεχνικό δίδυμο Καραντζά-Δεληβοριά, που αγγίζει με τόλμη το θέμα της εθνικής ταυτότητας, της σχέσης μας με την Επανάσταση του ’21, ενώ δεν αφήνει απ’ έξω την τρέχουσα επικαιρότητα.
Ερωτικές καρτ ποστάλ από την Ελλάδα
Αιρετική και βλάσφημη, η μετα-επιθεώρηση της Λένας Κιτσοπούλου μάς πετάει στα μούτρα τη συλλογική, εθνική μελαγχολία μέσα από μια καλοκουρδισμένη παράσταση που ταλαντεύεται επιτυχημένα μεταξύ αγοραίου γέλιου και σιωπηλής απελπισίας.
Αντιγόνη
Ο Θέμης Μουμουλίδης προσεγγίζει αφαιρετικά την σοφόκλεια τραγωδία, αλλά δεν καταφέρνει να παραδώσει μία ολοκληρωμένη και δικαιωμένη προσωπική ερμηνεία.
Λυσιστράτη
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος προσήλθε στο πρώτο του ανέβασμα αρχαίας κωμωδίας με πολύ κέφι και μια εξαιρετική ερμηνευτική ομάδα. Εκ του αποτελέσματος, όμως, υπονόμευσε μια προσπάθεια που θα μπορούσε να αποδειχθεί ουσιαστικότερη.
Το δάνειο
Η απάνθρωπη όψη του καπιταλιστικού συστήματος μπαίνει στο στόχαστρο του Καταλανού συγγραφέα μέσα από μια πικρόχολη, δραματική κομεντί, την οποία ερμηνεύουν ένθερμα ο Σωτήρης Χατζάκης και ο Δημήτρης Μυλωνάς.
Οιδίπους
Σκηνοθετώντας τη δραματική σύνθεση της σοφόκλειας τραγωδίας και του σεναρίου του «Βασιλιά Οιδίποδα» του Παζολίνι, ο Δημήτρης Καραντζάς προχωράει σε μια ενδοσκοπική ανάγνωση του μύθου του Οιδίποδα.
Περιμένοντας τον Γκοντό
Αξιοποιώντας στο έπακρο τους ηθοποιούς της διανομής, ο Γιάννης Κακλέας μας χαρίζει μια εύρυθμη, συγκινητική και καλοπαιγμένη παράσταση.
Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν
Το όραμα του Χουβαρδά για το ανέβασμα του ιψενικού δράματος εκκινεί εμφανώς από μια διάθεση απόρριψης του νατουραλισμού του. Η οδός που ακολούθησε μπορεί να θεωρηθεί συνεπής, όχι όμως σκηνικά αποτελεσματική, ούτε –ακόμη περισσότερο– θεατρικά απολαυστική.
Μάμα Ρόζα
Ευφρόσυνη κωμωδία για την καπατσοσύνη της Σιτσιλιάνας μάνας, σε μια κλασική σκηνοθεσία που μπολιάζεται από τους κωμικούς αυτοσχεδιασμούς της Βίκυς Σταυροπούλου και του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη.
Μαθήματα πολέμου ΙΙΙ - Αθηναίων Δράματα
O Γιωργής Τσουρής σκηνοθετεί με νεύρο τη δραματική σύνθεση του Γιάννη Λιγνάδη πάνω σε κείμενα του Θουκιδίδη και του Ξενοφώντα για το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Ηλέκτρα
Ο Άρης Μπινιάρης συνεχίζει την τριβή του με τα κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας, πατώντας πάνω τους σαν σε μουσική παρτιτούρα για να προτείνει έναν νέο τρόπο ανάγνωσης, όμως αυτήν τη φορά καταλήγει σε άνισα αποτελέσματα.
Δόξα κοινή
Πάνω στη σύνθεση διαφόρων ελληνικών ποιημάτων που περιστρέφονται γύρω από το μοτίβο του έρωτα, ο Δημήτρης Τάρλοου υπογράφει μια αναβλύζουσα αισθησιασμό σκηνική περφόρμανς.
Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος
Ο Παντελής Δεντάκης αφηγείται μια ακραία ιστορία καταθέτοντας μια ολοκληρωμένη σκηνική πρόταση που συνδυάζει την αφήγηση με τα εικαστικά και τα βίντεο.
Σημάδια στην ομίχλη
Ένα έργο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που επιφυλάσσει συγκίνηση σε άμεση κι επικοινωνιακή σκηνοθεσία. Δυο άνθρωποι, μοιράζονται σκέψεις για την τέχνη και τη ζωή. Το συμπέρασμα; Εκεί που βρίσκεται η αλήθεια, βρίσκεται και το ψέμα!
Γάμος
Χρησιμοποιώντας μια σκηνική γλώσσα που εκμεταλλεύεται ταυτόχρονα την ωμότητα του "in-yer-face" θεάτρου και τη μεταδραματική αποστασιοποίηση, οι δύο σκηνοθέτες μετατρέπουν τη θέαση ενός εξαρχής σκληρού έργου σε μια τραχιά σκηνική εμπειρία που ξεβολεύει.
Να το φως
Με τη νέα του δουλειά ο Λάμπρος Φισφής συνεχίζει αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά: να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται σκορπώντας γέλιο μέχρι δακρύων.