Ορέστεια

O Γιάννης Χουβαρδάς αντιμετωπίζει την αισχύλεια τριλογία σαν αστικό δράμα των μετεμφυλιακών χρόνων, πλημμυρίζοντας το στα τραγούδια της Βέμπο και στάζοντας ειρωνεία, σαρκασμό, απογοήτευση και πολιτική μελαγχολία.

Γκιακ

Γύρω από μια τάφρο γεμάτη κόκαλα, σε απόσταση αναπνοής και κοιτώντας μας κατάματα, τέσσερις ηθοποιοί εξομολογούνται, με αυθεντικότητα που καθηλώνει, τις «παλιές», αιμάτινες ιστορίες ενός νέου συγγραφέα που αξίζει να ανακαλύψετε.

Οιδίνους

Η λιτή και συγκινησιακά φορτισμένη παράσταση ενός έργου-σπουδή στο είναι και το φαίνεσθε μας βυθίζει αριστοτεχνικά στο υποσυνείδητο των ηρώων, με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και την Άννα Μάσχα ωριμότερους ερμηνευτικά από ποτέ.

Η γλυκιά τυραννία του Οιδίποδα

Ο Οιδίποδας παίζει σκοινάκι και εκφέρει τα πάντα με βαρύ «λ», ο Χορός ανάβει τσιγαριλίκια και η Ιοκάστη μιλά σαν ξανθιά bimbo σε μια ενδιαφέρουσα, πλακατζίδικη τραγικωμωδία «κουρασμένης» όμως μεταμοντέρνας αισθητικής και ασαφούς λογικής.

Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ ή η ανουσιότητα του να ζεις

Ήδη από τον τίτλο μπορεί να υποψιαστεί κανείς πόσο προβοκατόρικο είναι αυτό το έργο. Όχι όμως πόσο ενδιαφέρον, σπλάτερ, και διεστραμμένα διδακτικό γίνεται.

Άννα Καρένινα

Με τη Μαρία Ναυπλιώτου και τον Ορφέα Αυγουστίδη να ξεχωρίζουν και κάποιους ακόμη ηθοποιούς να δίνουν συμπαθείς ερμηνείες, μια αδιάφορα σκηνοθετημένη πολύωρη παράσταση-αναπαράσταση της υπόθεσης ενός σπουδαίου κειμένου, το οποίο, ωστόσο, συγκλονίζει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Αγαπημένε μου Χέρμπερτ

Συναισθηματικές φορτίσεις σε ένα αυτοβιογραφικό έργο του Γερμανού συγγραφέα που καταδεικνύει τον καταλυτικό ρόλο της οικογένειας στην εκδήλωση ψυχωσικών διαταραχών.

Οστέα Ξηρά Σφόδρα

Ένα αίσθημα συντέλειας πλανάται στον αέρα και, μέσα σ’ αυτό, ο Θανάσης Δόβρης στο ρόλο ενός ψυχοπαθούς δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας.

Προδοσία

Πόσο ευχάριστη και συνάμα στοχαστική μπορεί να είναι η παράσταση ενός έργου του Πίντερ; «Αναπάντεχα πολύ» μοιάζει να απαντά ο Γιάννης Μόσχος, ανεβάζοντας την «Προδοσία» σαν ένα περιπατητικό, σκεπτόμενο, εξαιρετικά σκηνοθετημένο και καλοπαιγμένο θέαμα.

Sweet Charity

Απολαυστικότατο μιούζικαλ που κυλάει όμορφα και ωραία μέσα σε ένα ευχάριστο νεοϋορκέζικο ’60s μουσικοχορευτικό τοπίο, κεντραρισμένο γύρω από τον γοητευτικό και γεμάτο αισιόδοξο χιούμορ χαρακτήρα της Σμαράγδας «Τσάριτι» Καρύδη.

Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα

Μπλέκοντας τη λύρα με το beat, μια αρχετυπική νουβέλα ενηλικίωσης με έναν μεταμοντέρνο ρομαντισμό, έργο και παράσταση συνθέτουν ένα ιδιότυπο σκηνικό σύμπαν έμπλεο υλικότητας, ποιητικότητας και ελληνικότητας.

Ξένοι

Η οικογένεια είναι ένα καρκίνωμα, το σπίτι μια φυλακή και η μάνα ένα τέρας – τα πάντα είναι αρνητικά φορτισμένα στο σύγχρονο αυτό ισπανικό οικογενειακό μελόδραμα που ανεβαίνει αποστασιοποιημένα και με καλές ερμηνείες.

Κόλχαας

Απνευστί αφηγείται ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Αλεξίου την ιστορία του επαναστάτη Μίκαελ Κόλχαας έχοντας ως αφετηρία τη νουβέλα που διαδραματίζεται στο 16ο αιώνα.

Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια

Προσεγμένη αλλά μη αρκούντως επεξεργασμένη παράσταση, εμφορείται από την πρόθεση να μας (επανα)συστήσει το θεατρικό έργο που κρύβεται πίσω από την περίφημη κινηματογραφική "Στέλλα".

Ο θάνατος του εμποράκου

O Πέτρος Φιλιππίδης συναντιέται με έναν από τους ωραιότερους ρόλους του, σ’ αυτή την παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στο μοντέρνο και το κλασικό, μεταφέροντας με καθαρότητα την κριτική τοποθέτηση του συγγραφέα απέναντι στον κόσμο του κεφαλαίου.

Εμιgrέδες

Η αναζήτηση ταυτότητας δύο μεταναστών, ενός διανοούμενου κι ενός εργάτη, σε μια παράσταση που αγγίζει ιδιαιτερότητες του Θεάτρου του Παραλόγου, με πρωταγωνιστές δύο ικανότατους ηθοποιούς.

Η Όπερα της Πεντάρας

Το εμβληματικό έργο-πείραμα του 1928 σε μια προβληματική παράσταση –συγκεχυμένη μορφολογικά, δραματουργικά, αισθητικά, ερμηνευτικά όσο και φωνητικά–, με έναν, ωστόσο, εξαίσιο πρωταγωνιστή: τον Χρήστο Λούλη, ο οποίος δίνει πλήρη υπόσταση στο χαρακτηρισμό του ρόλου του Μακχίθ ως «τζέντλεμαν των κακοποιών».

Σ’ εσάς που με ακούτε

Η Όλια Λαζαρίδου, η Μαρία Ζορμπά και η Δανάη Επιθυμιάδου δίνουν ρεσιτάλ και ο υπόλοιπος θίασος αξιοπρόσεκτες ερμηνείες σε αυτό το πολυφωνικό, ιδιαίτερου βάρους έργο του 2003 που έχει λόγο «να ακουστεί» εν έτει 2016.

Περί φύσεως

Τρεις λουόμενοι εν ονόματι Σοφοκλής, Ευριπίδης και Ευλαμπία. Ένα σύγχρονο ελληνικό έργο-φιλοσοφικό σκέρτσο ολκής με αναφορές που εκτείνονται από τον Ηράκλειτο μέχρι τον Μπέκετ. Σκηνοθεσία και ερμηνείες εμπνευσμένες. Αυστηρά για ανήσυχους θεατές.

Ο νεκρός ταξιδιώτης

Οι εσωτερικοί μονόλογοι εξωτερικεύονται με θρησκευτικό ζήλο και χειμαρρώδη διάθεση από την εξαιρετική Δέσποινα Κούρτη, σε μια παράσταση που θα αποκτούσε άλλη διάσταση κάτω από μια λιγότερο αναμενόμενη, σκηνοθετική πρόταση.

Victor / Victoria

Μια αξιοπρεπής, φαντασμαγορική απόδοση του ιδιαίτερου αυτού μιούζικαλ η οποία, μέσα από μια λεπτή κωμικο-θεατρική δόμηση των κοινωνικο-ιδεολογικών του θέσεων και με υπέροχα επιμέρους στοιχεία (μουσική, σκηνογραφία, χορογραφίες, κεντρική ερμηνεία), μας αφήνει πολύ ωραίες εντυπώσεις.

Δες το θετικό

Αν και θεωρείται κάτι σαν παραπαίδι του θεάτρου, το stand-up comedy έχει τη δική του γοητεία, καθώς επίσης τη δική του νομοτέλεια: αν είναι καλοστημένο, το κοινό πρέπει να γελάει οχτώ φορές το λεπτό – και η παράσταση του Λάμπρου Φισφή είναι σίγουρα καλοστημένη.

Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί

Το παράξενο και απρόσιτο ιψενικό κύκνειο άσμα, ένας δύστροπα παιγνιώδης σκηνοθετικός κώδικας κι ένας σπουδαίος θίασος –με κορυφαίους τους Ρένη Πιττακή, Μαρία Κεχαγιόγλου και Μιχάλη Σαράντη– σε ένα υποκριτικό ρεσιτάλ ερήμην των όποιων προβλημάτων.

Η ωραία του Πέραν

Αν ο έρωτας φέρνει «πόλεμο», είναι οι ερωτευμένοι οι μαχόμενοι υπερασπιστές του; Στο ερώτημα δίνει απάντηση η ιστορία δύο νέων που διεκδίκησαν τον έρωτα στο ερωτικό ρομάντζο που παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε μια χειροποίητη παράσταση που προκαλεί συγκίνηση.