Για... μια ανάσα
Το δυστοπικό οδοιπορικό μιας δαιμονισμένης γυναίκας σε μια Ευρώπη που καταρρέει. Η Ελένη Ράντου φέρνει στα μέτρα της ένα ενδιαφέρον αλλά υπερφίαλο σύγχρονο ψυχόδραμα και ο Σταμάτης Φασουλής το σκηνοθετεί με το απαιτούμενο μέτρο. Επάξιοι συμπρωταγωνιστές οι Μελέτης Ηλίας, Αντώνης Καρυστινός κι Ελένη Ουζουνίδου.
Επικίνδυνες σχέσεις
Με επικεφαλής τους Κιμούλη, Κοντού, Παπαχαραλάμπους και Παπούλια, μια παράσταση άκρως προσεγμένη σε επίπεδο παραγωγής και άκρως διχασμένη σε επίπεδο δραματουργίας, σκηνοθεσίας και υποκριτικής. Σε ατμόσφαιρα Μεσοπολέμου η έναρξη, σε συνθήκες ερωτικής κομεντί, με σόκιν αστεία και σύγχρονα ήθη, η συνέχεια.
Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς - Ενθύμιο
Η φωνή της; Ανέκδοτο. Η μεγαλομανία της; Μνημειώδης. Κι όμως, η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς καθιερώθηκε ως σοπράνο (έστω και με τον τίτλο «της χειρότερης»). Η Ναταλία Τσαλίκη την ερμηνεύει μοναδικά, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος τη συνοδεύει επάξια και ο Γιάννος Περλέγκας τους σκηνοθετεί ιδιαίτερα κι εμπνευσμένα.
Mamma Mia
Ωραίες φωνές ερμηνεύουν τα hits των ABBA σε αυτήν την ελληνική παραγωγή του διασκεδαστικού μιούζικαλ, που αναβλύζει κέφι, με τη Δέσποινα Βανδή να δίνει τον τόνο στο disco party .
Ήταν όλοι τους παιδιά μου
Το εμβληματικό έργο δικαιώνεται σε αυτήν την παράσταση-πρότυπο μοντέρνου και σκεπτόμενου αστικού θεάτρου. Το ηθικό τέλμα του καπιταλισμού αναγορεύεται σε υπαρξιακό τέλμα και ο ρεαλισμός σε τραγωδία, με τους Δημήτρη Καταλειφό, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου και Κώστα Βασαρδάνη επικεφαλής ενός αξιοπρόσεκτου θιάσου.
Ανκόρ
Μέσα σε μια ερωτική κλινοπάλη γεννιόμαστε, σε μια αέναη συνάντηση/σύγκρουση διάγουμε τον βίο μας και ύστερα από μια μάχη με το θάνατο πεθαίνουμε. Μια παράσταση για τη γενεαλογία της ύπαρξης και μαζί του θεάτρου είναι το «Ανκόρ». Λάθος. Δεν είναι απλώς μια παράσταση. Είναι 55 λεπτά μεγάλης τέχνης.
Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν
Η πολυβραβευμένη μαύρη κωμωδία ανεβαίνει σε πανελλήνια πρώτη σε μια παράσταση δυναμικών ερμηνειών, όπου γίνεται φανερό ότι οι κωμικοτραγικές «παραλείψεις» της οικογένειας Κόλεμαν δεν είναι μόνο ιδιωτικές, ούτε αποκλειστικά αργεντίνικες αλλά απηχούν τη συλλογική «κατάντια» των λαϊκών στρωμάτων...
Άμλετ o Β΄
Μια χοντροκομμένη φάρσα ή μήπως μια παρωδία του σαιξπηρικού «Άμλετ»; Το έργο του Μπόμπρικ είναι και τα δύο και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ξεσηκώνει την πλατεία με τη σκηνοθεσία του, πριμοδοτώντας έτσι το στοιχείο της διάδρασης.
Το βαλς των βρώμικων δρόμων
Στην κατάληψη του Εμπρός εντόπισε ο Πολ Μέισον της «Guardian» τις Αδέσποτες Σκύλες και υποστήριξε με θέρμη την αυτοοργανωμένη μουσικοθεατρική ομάδα.
Λωξάντρα
Ένα δημοφιλές μυθιστόρημα, γνωστό και από την τηλεοπτική του μεταφορά, ανεβαίνει ως χειμαρρώδης μονόλογος-δίωρο ρεσιτάλ της Άννας Βαγενά, σε μια παράσταση-υπόμνημα λαϊκής σοφίας που συγκινεί κι ευφραίνει.
Λαμπεντούζα
Καθηλωτικός ο Αργύρης Ξάφης ως ψαράς που περισυλλέγει πρόσφυγες στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα, με μετεφηβικό τσαμπουκά και κυνισμό η Χαρά-Μάτα Γιαννάτου ως φοιτήτρια με επίσης «άχαρη» δουλειά, σε μια λιτή, υποβλητική κι ευθύβολη παράσταση για την –πρωτίστως υπαρξιακή– κρίση των καιρών μας.
Κουαρτέτο
Πάθος και συναίσθημα σε μια χοροθεατρική φούγκα που περιγράφει την αρχετυπική πάλη των δυο φύλων.
Και τώρα οι δυο μας
Την αποδόμηση μιας σχέσης αλλά κι ενός κοινωνικοπολιτικού συστήματος παρουσιάζει δεξιοτεχνικά ο Γκέλμαν, στήνοντας ένα σκηνικό μπρα ντε φερ, στο οποίο κερδίζει τις εντυπώσεις ο Πέτρος Φιλιππίδης.
Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα
Η αγάπη σε καιρούς σύγχυσης, όπως οι δικοί μας, είναι τόσο ανέφικτη όσο το να επανενωθούν οι δύο Κορέες: αυτό φανερώνει το σπονδυλωτό έργο του 2013 με τις ιστορίες διαταραγμένης αγάπης, σε αυτήν την υποδειγματικά σκηνοθετημένη παράσταση που συγκινεί, σαρκάζει, προκαλεί και διαθέτει ερμηνείες ολκής.
Φαύστα
Σαν να μη γράφτηκε το 1962, αλλά... αύριο: μάλλον έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται η «Φαύστα». Έτσι, πάντως, παίζεται στο Θέατρο Προσκήνιο. Ένας ωραίος θίασος, με την Ελένη Κοκκίδου κυρίαρχη, παίζει και άδει με μποστικό πάθος – σημείο αναφοράς τα εξαίσια άσματα του Βασίλη Μαντζούκη
Δωδέκατη νύχτα
Παράσταση με δυνατές στιγμές, ασυντόνιστη όσο κι ενδιαφέρουσα, με αμφισεξουαλικές προθέσεις στην ανάγνωση της υπόθεσης, ηθελημμένη παιδικότητα στον ερμηνευτικό κώδικα κι ένα φορμαλιστικά αλλόκοτο ύφος, στα όρια του βιντεοκλίπ.
Δείπνο ηλιθίων
Μια σκεπτόμενη anti-bullying κωμωδία ενηλίκων, διάσημη από τον κινηματογράφο, σε μια προσεγμένη παραγωγή, με ωραία ατμόσφαιρα κι ερμηνείες στην κόψη του κωμικοτραγικού. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος αποδεικνύεται ταιριαστός στον χαριτωμένο και αξιαγάπητο χαρακτήρα του καλοκάγαθου εφοριακού/υποψήφιου κορόιδου.
Στέλλα κοιμήσου
Το πρώτο θεατρικό έργο του γνωστού κινηματογραφιστή είναι ένα αστικό δράμα με αλληγορικές προεκτάσεις και με γλώσσα επιτηδευμένα χυδαία, παιγμένο με ένα ρεαλιστικό κώδικα που δαγκώνει και φτάνει διαρκώς στην υστερία, μπουκάρει στο σαλόνι των λούμπεν μεγαλοαστών και μας λέει: «Ιδού ποιοι ορίζουν τη ζωή μας».
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Μια πολύ ενδιαφέρουσα –και σαφέστατα απολαυστική– εκδοχή του κλασικού σαιξπηρικού δράματος, με πολύ καλά στοιχεία σε κάθε επίπεδο, σκηνοθετημένη με μαεστρία από τον Δημήτρη Λιγνάδη και με πρωταγωνιστές που μας καθήλωσαν.
Ring
Σπονδυλωτή ρομαντική κομεντί για δύο, χαριτωμένη κι ενίοτε συγκινητική. Οι Θ. Τσαλταμπάσης και Μ. Καλογήρου, σε ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων και συναισθηματικών εναλλαγών, ερμηνεύουν 17 ζευγάρια που συγκρούονται για τη σημασία (αλλά και την ανοησία) των σχέσεων.
Λυσιστράτη
«Λυσιστράτη» στο μπουντουάρ; Ακριβώς. Με ένα γυμνό θίασο, την ιδιοσυγκρασιακή Λένα Κιτσοπούλου στον επώνυμο ρόλο κι ένα μινιμαλιστικό πιάνο να ηχο-σκηνοθετεί, ο Μαρμαρινός καταθέτει έναν sui generis Αριστοφάνη, στοχαστικό αλλά και ανάλαφρο, θαρραλέο αλλά και νωχελικό.
Αντιγόνη
Σαν μια τραγικωμωδία μετ’ ασμάτων παρουσιάζεται το γνωστότερο έργο του Γάλλου δραματουργού, αυτή η Αντιγόνη της (γαλλικής) αντίστασης, με πρωταγωνιστές τους Στέλιο Μάϊνα και Βασιλική Τρουφάκου.
Όρνιθες
Μια υπερβατική ιδέα πάνω στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη είναι αυτή η παράσταση και, μαζί, μια απόπειρα μύησης των θεατών σε αυτήν την ιδέα. Ως γνωστόν, βέβαια, η μύηση δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Αντιγόνη
Η σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού, σε αρμονία με την ποιητικότητα της μετάφρασης του Δημήτρη Μαρωνίτη, μας συμπαρασύρει σε μια υπαρξιακή περιπέτεια και αναδεικνύει τα δίπολα του έργου με έναν πανίσχυρο Δημήτρη Λιγνάδη, έναν συγκινητικό Χορό και μια φλογερή, αλλά άγουρη πρωταγωνίστρια.